Þjóðviljinn - 15.05.1985, Blaðsíða 14

MINNING
Framhald af bls. 13
taka. Inn í þá baráttu gekk Adolf
af heilum hug og var með í öllum
minni sem meiriháttar kröfu-
gerðum og átökum svo sem nóv-
emberslagnum 1932. Þau átök
höfðu,sem sögufrægt er,sterk og
varanleg áhrif á þróun verkalýðs-
baráttunnar langt fram eftir árum
og áratugum. Nokkuð var að því
gert vegna þessarar hörðu bar-
áttu, að stofna til atvinnubóta-
vinnu á þessum kreppuárum, þar
með Flóaáveitunnar austan fjalls
1935.
í þeim mikla skurðgreftri í
Flóanum fékk Adolf vinnu meðal
annarra atvinnulausra manna,
þar var hann flokkstjóri frá byrj-
un. Ekki man ég glöggt hve sú
vinna náði yfir langan tíma, en
þar var Adolf í tvö ár. Öll var
áveituvinnan unnin með malar-
og stunguskóflum, göfflum,
hökum og járnköllum, og var æði
kulsöm að vetrinum. J>ar unnu
um 70 manns og bjuggu í timbur-
skúrum sem einnig voru eldhús-
in, þessir skúrar voru fjórir, þar
var eldað, seti og sofið og þröngt
setið, konur sáu um matseldun
allan tímann og þar var Hólm-
fríður £ eldhúsi eitt sumar. Á
tveggja vikna fresti var farið til
Reykjavíkur og þá fengu aðrir
sinn vinnuskammt. Vegna þess
að vetur voru allharðir þessi ár,
þá var vinnusvæði nefnt Síbería í
daglegu tali, á vetrum var þar sf-
fellt klakahögg og unnið hvernig
sem viðraði.
Með þessari vinnu var að
mestu lokið atvinnuleysisgöngu
Adolfs, hann gerðist aðstoðar-
verkstjóri hjá Vegagerð ríkisins
og þar varð hann aðalverkstjóri
1941. Að þessu skrifuðu leyfi ég
mér að vísa til þess sem skrifað er
um Adolf í íslenskum samtíðar-
mönnum 1970, og í Æviskrám
samtíðarmanna 1982. í þeim
skrifum er rakin saga hans sem
verkstjóra og vegagerðarmanns
og sagt frá ritgerðum hans því
viðkomandi, auk annarra ævi-
atriða.
Eftir að efnahagurinn varð
ögninni skárri, tekjurnar vissari,
gat Adolf snúð sér að ýmsum
þeim hugðarefnum sem hann
hafði lengi borið fyrir brjósti, og
þá fyrst og fremst að koma eigin
þaki yfir höfuð fjölskyldunnar og
að því vann hann af allri orku þau
næstu árin og átti að lokum vand-
að og gott einbýlishús í Kópa-
vogi. f því húsi bjuggu þau Hólm-
fríður um sig á þann veg að gera
húsið sem best úr garði innan sem
utan. Þar með varð margra ára
draumur að veruleika, þau gátu
keypt sér bækur og eignuðust
smám saman safn vandaðra bóka
og bókmennta sem nú þekja
veggi stórrar stofu. Á seinni árum
og eftir að Adolf gat ekki lengur
gengið til vinnu kom hann sér
upp aðstöðu í sínu rúmgóða húsi
fyrir bókbandstæki og þar batt
hann margt sinna tímarita og
bóka.
Adolf var félagshyggjumaður
ævilangt og lagði sig fram um að
leggja góðum málefnum lið og
vann að því fram á síðustu stund.
Hann sat mikið við skriftir þau ár
og viðaði að sér ýmsum fróðleik í
bundnu og óbundnu máli, sjálfur
fékkst hann við ljóðagerð allt frá
æskudögum, og gaf út ljóabókina
Vorljóð að hausti, sem er
táknrænt nafn fyrir þann vorhug
sem hann bar í sinni elli, sú bók
kom út 1973.
Adolf og Hólmfríður eignuð-
ust tvo syni, Emil H.P. Petersen
sem áður er nefndur, hann er
fæddur 17. maí 1928, húsasmiður
í Reykjavík, og Gunnar B.
Adolfsson, fæddur 3. febrúar
1934, rennismiður, búsettur í
Kópavogi.
Þeim bræðrum og fjölskyldum
þeirra, tengdadætrunum hug-
ljúfu, afa- og langafabörnum
Ádolfs, sem gáfu honum svo
margar sólskinsstundir, sendi ég
hugheilar samúðarkveðjur.
Ekkjunni Hólmfríði B. Petersen
sendi ég sömu kveðjur með alúð-
ar þökkum fyrir áratuga vináttu
og góðvild í garð minnar fjöl-
skyldu.
Bróður minn og félaga Adolf
Petersen kveð ég með þakklátum
heitum huga fyrir ævilanga órofa
vináttu, tryggð við sameiginlegar
hugsjónir okkar, fyrir öll þau ljós
sem hann kveikti til að lýsa fram á
veginn, ljós sem lifa í minning-
unni.
Tryggvi Emilsson
Ég átti því láni að fagna að vera
mikill afastrákur, ekki síst vegna
þess að ég ber nöfn þeirra beggja;
afa og ömmu. Það er því erfitt að
þurfa að sætta sig við að heyra
ekki kallað „nafni“ oftar, en það
var hann afi minn ávallt vanur að
kalla mig, allt frá því ég var lítill.
Ég man fyrst eftir afa er ég var
á þriðja ári og þá sérstaklega
vegna þess að við vorum sam-
nafnar og held ég að það hafi gert
mikið í því hve vináttubönd okk-
ar voru sterk. Alltaf var afi til í að
sprella og hlaupa með okkur
krökkunum þá oft við vorum
samankomin barnabörnin og
sýnir það vel að hann var ungur í
anda. Eflaust hefði hann getað
haldið leikjunum áfram ef liða-
gigt í fæti hefði ekki strítt honum
á sínum tíma.
Þeir sem kynntust afa að ein-
hverju ráði hafa varla gert sér
grein fyrir því að skólaganga hans
gegnum menntastofnanir var að-
eins sex vikur, en þó held ég að
fáir á íslandi séu jafn sjálfmennt-
aðir og afi og ber m.a. bókasafn
hans vott um það, en það er eitt
hið veglegasta í persónulegri
eign. Aflaði hann sér mikillar
þekkingar í gegnum bækurnar
bæði á sviði mannlífsins og nátt-
úrunnar. Alltaf hafði hann svör á
reiðum höndum þegar ég leitaði
til hans í fróðleiksskyni og vegur
þar margt miklu þyngra en það
semskólastofnanir hafa kennt
mér. Hann hafði einnig yndi af
ljóðrænum bókmenntum og orti
mikið sjálfur í frístundum sínum
á meðan kraftar entust.
Afi var mikill dugnaðarmaður í
ævistarfi sínu sem verkstjóri hjá
Vegagerð ríkisins. Sagði hann
mér oft frá slæmum kjörum vega-
vinumanna fyrr á árum er þeir
urðu að þræla baki brotnu fyrir
þeim nokkru krónum sem í boði
voru. Af þessum ástæðum gerðist
afi virkur í baráttu verkafólks og
eru mér minnisstæðar frásagnir
hans um kreppuárin er hann stóð
í fremstu víglínu í baráttu við lög-
reglu og atvinnurekendur.
Hann vann einnig ötullega að
ýmsum öðrum félagsmálum og
má nefna að hann var forseti
Verkstjórasambands íslands, var
virkur félagi í Lionsklúbbi Kópa-
vogs og sat um tíma í bæjarstjórn
Kópavogs sem fulltrúi Alþýðu-
bandalagsins.
Afi var alla tíð hamingjumaður
í einkalífi sínu og hefði hann ekki
getað eignast betri konu en hana
ömmu. Voru þau afi og amma
alla tíð samhent £ öllu því sem þau
tóku sér fyrir hendur, og ekki sist
á því myndarlega heimili sem þau
áttu saman, nú sfðast i
Hrauntungu i Kópavogi.
Það er ekki fyrir hvern sem er
sem unnið hefur erfiðisvinnu alla
sína tíð að sinna samtímis öllu því
sem hér hefur verið talið upp. En
það sem gerði afa kleift að sinna
þessu var hans líkamlega þrek á
meðan það entist, sterkur vilji til
mannsæmandi kjara, bæði fyrir
sig og aðra, og ekki síst það mikla
sjálfstraust sem hann ætíð bar
innra með sér. Hann var auk þess
glettinn og skapmikill húmoristi
og sýndi þannig á sér persónu-
töfra sem hafa komið sér vel er
honum var treyst fyrir hinum
ýmsu trúnaðarstörfum.
Nú hin síðustu ár gafst okkur
ekki mikill tími til að hittast,
sökum erlendrar dvalar minnar.
Hann sagði mér fyrir einu og
hálfu ári frá slæmum veikindum
sínum í hjarta; að ellin væri farin
að segja til sín, eins og hann orð-
aði það. Átti ég bágt með að trúa
því þar sem hann var stór og
stæðilegur á að líta og býst ég við
að fáir hafi gert sér í hugarlund
hve hár aldur hans var.
Það var þó nú síðast um jóla-
leytið er við hittumst, að ég skildi
hvað afi meinti er hann hafði lýst
veikindum sínum. Hinn glettni
húmorist var farinn úr honum að
miklu leyti, en brosið og góða
skapið voru þó enn eftir. Já,
aldrei mun ég gleyma hinu gletti-
lega brosi og ekki síst er við
kvöddumst í síðasta sinnið í janú-
ar. Bros hans var það síðasta sem
ég sá af honum og sé enn í huga
mér.
Elsku afi. Með þessum fátæk-
legu orðum vil ég ásamt, fjöl-
skyldu minni, þakka þér allt það
sem við fengum að njóta saman
og allan þann stuðning, uppörv-
un og íróðleik sem þú hefur gefið
mér. Um leið viljum við votta
Hólmfríði ömmu okkar innileg-
ustu samúð á þessari erfiðu
stundu. Vertu sæll afi og langafi.
Adolf H. Emilsson og fjölskylda.
Það er erfitt að átta sig á því að
Adolf J.E. Petersen skuli ekki
lengur vera í okkar hópi í nátt-
úruverndarnefndinni. Hann sem
var svo lifandi, hress, áhuga-
samur og ávallt reiðubúinn þegar
óskað var eftir liðsinni hans.
Enginn var eins fljótur að
bregðast við. Þau voru ófá sporin
hans um bæjarlandið þar sem
hann gjörþekkti hverja þúfu bet-
ur en nokkur annar Kópavogs-
búi.
Það var lærdómsríkt fyrir okk-
ur að eiga Adolf að. Hann unni
bæjarlandinu og fómaði kröftum
sínum til hins ýtrasta í þágu
bæjarfélagsins.
Það fór ekki framhjá neinum
tilfinning hans fyrir hinu náttúru-
lega umhverfi. Hann átti þá ósk
heitasta að við bæmm gæfu til að
skila afkomendum okkar landinu
þannig að þeir mættu vel við una.
Þess vegna lagði hann svo mikla
rækt við að hlúa að' þeim náttúm-
og þjóðminjum sem hafa fallið í
okkar hlut.
Þegar við lítum yfir farinn veg
munum við minnast með hlýjum
huga vettvangsferðanna um
Kópavogslandið með Adolf í far-
arbroddi. Hann var ávallt farar-
stjórinn.
Það var núna í vor rétt fyrir
páskana að við fórum í eina slíka
ferð um Suðurhlíðina. f ferðinni
voru ásamt okkur bæjarstjórinn
og arkitektarnir sem eru að vinna
að skipulagningu svæðisins.
Það var eitt af baráttumálum
Adolfs og okkar líka að fá gras-
garð í Suðurhlíðinni og sú von
okkar mun vonandi rætast. Adolf
kleif hlíðina og klifraði yfir
gaddavírsgirðingar eins og strák-
ur væri á ferð. Nei, hann lét sig
ekki vanta í slíka ferð. Áhugi
hans og ódrepandi vilji var okkur
ávallt hvatning til að standa vörð
um landið okkar.
Síðasta ferðin okkar með
Adolf var ferðin í Elliðaárdalinn.
Sú ferð verður okkur öllum eftir-
minnileg.
Við minnumst hans eins og
hann ávallt var viljafastur og með
bros á vör.
Við kveðjum þig Adolf og
megi ætíð verða okkur að
leiðarljósi árvekni þín gagnvart
viðkvæmri náttúru þessa Iands
sem við búum í.
Við vottum eiginkonu og öðr-
um aðstandendum hans okkar
dýpstu samúð.
Fyrir hönd náttúru-
verndarráðs Kópavogs,
Sigríður Einarsdóttir
Aðalfundur
útgerðar- og fiskvinnslufyrirtækisins Búlandstinds hf.
Djúpavogi verður haldinn í kaffistofu fyrirtækisins
laugardaginn 18. maí n.k. og hefst kl. 14.00.
Dagskrá:
1. Venjuleg aðalfundarstörf samkvæmt félagslögum.
2. Tillaga stjórnar um aukningu hlutafjár.
3. Önnur mál.
Stjórnin
Kvennabarátta
HUGMYNDAFRÆÐI OG ÁHERSLUR
Kvennafylking Alþýðubandalagsins,
gengst fyrir fundi miðvikudaginn 15. maí að Hverfisgötu 105,4. hæð
Framsögumenn:
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir
borgarfulltrúi Kvennaframboðslista
María Jóhanna Lárusdóttir
félagi í Samtökum um kvennalista
Birna Þórðardóttir
félagi í Samtökum kvenna á vinnu-
markaðnum
Kristín Guðmundsdóttir
formaður Sambands Alþýðuflokks-
kvenna
Jónína Leósdóttir
varaþingmaður Bandalags jafnaðar-
manna
Kristín Á. Ólafsdóttir
félagi í Kvennafylkingu Alþýðubanda-
lagsins
Panelumræður:
Að loknum framsöguræðum sitja fram-
sögumenn ásamt fleiri konum fyrir
svörum.
Húsið vérður opnað kl. 20.00.
Fundurinn hefst stundvíslega kl. 20.30.
Kaffi og kökur
Kvennamúsík á
fóninum.
Fundurinn er öllum opinn.
HVAR GREINIR Á MILLI? - HVAR LIGGJA LEIÐIR SAMAN?
14 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Mlftvlkudagur 15. maí 1985