Þjóðviljinn - 07.06.1985, Blaðsíða 4

LEIÐARI
Hnefahögg Alþingís
Átján þingmenn uröu í fyrradag sjálfum sér og
Alþingi til skammar. Sameiginlega lögðust þeir
á sveif í neöri deild gegn sjálfsögöu réttindamáli
hins fjölmenna fótgönguliös íslensks sjávarút-
vegs, fiskverkunarfólki. Af ótrúlegri þrælslund
gagnvart atvinnurekendavaldinu lögöust þeir
gegn frumvarpi um aukinn uppsagnarétt þessa
mikilvæga og fjölmenna hóps. Þannig sáu þeir
til þess að enginn starfsgrein í öllu landinu mun
búa við jafn mikið óöryggi um atvinnu. Eru engin
mörk á lágkúru þessara manna? Eiga þeir enga
réttlætisvitund?
Frumvarpið var flutt af þingmönnum sem
gjörþekkja aðstæður fiskverkunarfólks, þeim
Guðmundi J. Guðmundssyni, formanni Verka-
mannasambandsins, Margréti Frímannsdóttur,
Jóhönnu Sigurðardóttur og Karveli Pálmasyni.
Það er óhætt að fullyrða að fá mál hafa verið
jafn mikilvæg á þinginu í vetur. Þetta hefur sést
meðal annars á þeim gífurlega áhuga sem fisk-
verkunarfólk hefur sjálft sýnt málinu. En jafn
margar áskoranir, undirskriftir og bréf hafa vart
borist þinginu útaf öðru máli sem þessu.
í dag býr þorri verkafólks við þriggja mánaða
uppsagnarfrest. Um fiskverkunarfólk gildir ann-
að. Atvinnurekandinn getur sagt því upp að vild
sinni með einungis einnar viku fyrirvara, undir
því yfirskini að það „skorti hráefni“. Hráefnis-
skortinn framleiða menn svo eftir þörfum, til
dæmis með því að ákveða að láta skipin sigla
með aflann. Þá er verkafólkið rekið með viku
fyrirvara, það er látið blæða, meðan atvinnu-
rekandinn og útgerðarmaðurinn græðir á sigl-
ingu með aflann. Atvinnurekandinn hefur með
öðrum orðum nánast engar skyldur við starfs-
fólkið. Hann má mergsjúga það meðan hann vill
en síðan tekur það ekki nema viku að kasta því
á dyr. Þá gildir einu hvort viðkomandi starfs-
maður hefur unnið í þrjá mánuði í greininni eða
þrjátíu ár. Burt skal hann fjúka!
Þetta er auðvitað ekkert annað en lögboðin
villimennska. Hvaða fólki er hægt að bjóða upp
á svona starfsskilyrði í dag? Hvernig fyndist til
dæmis átjánmenningunum að þjóðin gæti sent
þá heim kauplausa án svo að segja nokkurs
fyrirvara? Ætli meira að segja lögfræðingaher-
inn á bekkjum þingsins ætti ekki í einhverjum
vandræðum með að rolast í ný störfl!
Þetta mál, sem átjánmenningarnir eyðilögðu í
fyrradag, snertir hvorki meira né minna en ellefu
þúsund manns. Mestmegnis er um fólk úr
dreifbýlinu að ræða. Þess vegna er gjörningur
þeirra svik á yfirlýstum loforðum um viðhald
byggðar utan glermustera Reykjavíkur. Mikill
meirihluti þessa fjölmenna hóps eru jafnframt
konur, eða 75-80 prósent. Þessvegna er at-
gangur þeirra aðför að jafnrétti, árás á lág-
launakonur.
Það er líka rétt að minna á, að hluti af vanda-
málum sjávarútvegsins er skortur á fólki, fyrst
og fremst hæfu fólki. Þetta gerði meðal annars
Dagbjartur Einarsson stjórnarformaður Sam-
bands íslenskra fiskframleiðenda að umræðu-
efni sínu á aðalfundi SÍF í fyrradag. Að sögn
hans er orsökin sú að starfsaðstaðan, álagið og
launin fæla fólk yfir í aðrar greinar. Þetta er
hárrétt. Þess vegna hefði samþykkt á tillögu
fjórmenninganna ekki bara bætt rétt og kjör fisk-
verkunarfólksins sjálfs, heldur líka stuðlað að
því að leysa ákveðin innri vanda sjávarútvegs-
ins í landinu.
Með þessari hneykslanlegu afgreiðslu sinni
eru stjórnarflokkarnir á alþingi að afhjúpa
stéttareðli sitt, sagði formaður Alþýðubanda-
lagsins við umræðuna.
Og formaður Verkamannasambandsins
sagði að þessi afgreiðsla þingsins á sjálfsögðu
réttlætismáli væri ekki annað en hnefahögg
framan í fiskverkunarfólk. Það eru orð að sönnu.
ÖS
KUPPT OG SKORIÐ
Pólitískur
afréttari

Magnús Bjarnfreðsson,
kjaftfor penni, en stundum y
skemmtilegur, sendir okkur
Þjóðviljafólum nokkur skeyti í
DV í gær. Magnús er búinn að
vera með miklum þrautum og
pólitískum innantökum frá því að
við upplýstum hér á blaðinu að
hann ætti að verða hinn flokks-
pólitíski afréttari á ritstjórn NT,
að nafna hans Ólafssyni brott-
gengnum. Vitaskuld þykir
Bjarnfreðssyni þetta slæmt.
Hann hefur um skeið búið til af
sér ákveðna ímynd, þar sem hann
er í gervi hins frjálslynda fjöl-
miðlamanns, sem ekki lætur
flokka eða flokksleiðtoga hafa á
sig nokkur áhrif.
Honum er líka ljóst, að í hug-
um margra var NT á köflum frískt
og skemmtilegt blað, og líkast til
hugnast honum lítt sú tilhugsun
að eiga eftir að sjá nafn sitt skráð í
fjölmiðlasögu íslands í hópi
þeirra sem skrúfuðu lokið á lík-
kistu félagshyggjumiðilsins NT.
Slungni Mangi
En það er nú önnur saga.
Magnús hefur áhyggjur af því að
við á Þjóðviljanum látum okkur
of annt um átökin á NT. Magnús
bregður sér í hlutverk spæjarans
og spyr ísmeygilega:
„Getur það með öðrum orðum
verið tilfellið að ritstjórn Pjóðvilj-
ans hafi talið að ritstjórn NT hafi
fremur þjónað hagsmunum ann-
arra en eigenda blaðsins og al-
mennra lesanda?"
Síðan upplýsir rannsóknar-
blaðamaðurinn slungni að á mið-
stjórnarfundi Framsóknarflokks-
ins hafi komið í pontu dularfullur
„ástvinur“ Þjóðviljans og viljað
sameina NT og Þjóðviljann „því
það væri líklega eina leiðin til
þess að leysa fjárhagsvanda NT“!
Rani
Fimmta
herdeildin
Þetta ber að vísu vitni um
nokkuð skemmtilega bjartsýni
um fjárhag blessaðs blaðsins okk-
ar. Hitt er svo sönnu nær, að með
þessu er Magnús að gefa lesend-
um sínum til kynna ísmeygilega
fléttu. Hann er að láta líta svo út
sem við á Þjóðviljanum höfum í
rauninni „plantað" Magnúsi Ól-
afssyni í ritstjórastól væntanlega
til þess að fá hann þar til að styðja
stefnu alheimskommúnismans,
og reyta fylgið af Framsókn.
Undir þessa léttu kenningu
sína hamrar svo hinn vandaði
gullpenni DV eftirfarandi stoð-
boltum, þar sem hann gerir því
skóna að þessi meistaraflétta
okkar hafi tekist með sóma:
,pifleiðingarnar hafa hins veg-
ar auðvitað orðið þœr að reyta
fylgi af flokknum og kaupendur
af blaðinu, þannig að nú standi
mál svo eftir alla snilldina að
blaðið rambar á gjaldþrotsbarmi
samkvæmt reikningum og flokk-
urinn er fylgislítill samkvæmt
skoðanakönnunum".
Leynifélaginn
Allt er þetta sumsé okkur á
Þjóðviljanum að kenna og út-
sendurum vorum á ritstjórn NT.
En nú vandast málið. Allir vita
nefnilega að það var sjálfur for-
sætisráðherra sem upphaflega
vildi dubba Magnús Ólafsson til
útsendari Þjóðviljans á skrifstofu
forsætisráðherra og leynifélagi í
lnSÓknafblaðamaðimv,„ , sovéska kommúnistaflokknum?
nnn **BnL Þjóðin bíður spennt!
Ungu
mennirnir
Þegar Magnús Bjarnfreðsson
um að gamla ritstjórn NT
reytt fylgið af flokknum og
áskrifendur af blaðinu hlýtur
hann um leið að vera að segja, að
þær ráðstafanir sem gripið var til
af flokknum eigi að safna hvoru-
tveggja í heimahaga á ný.
Með öðrum orðum: Magnús
Bjamfreðsson og Indriði G. Þor-
steinsson eru ungu mennirnir
sem eiga að rífa upp ritstjórn NT.
Þeir eru leynivopnin sem eiga að
draga að sér fylgið og áskrifend-
urna!
Við þessu á maður nú bara eitt
svar:
„Eigiði annan?“
Fyrsti tékkinn
Eitt af því sem Þjóðviljinn upp-
lýsti, var að á leynifundum á
skrifstofu Erlendar Einarssonar
hafi verið tekin ákvörðun um að
láta 15 til 20 miljónir renna til að
rétta við aflóga fjárhag NT. Þessu
harðneitaði stjórnarformaður
SÍS, Valur Arnþórsson, í viðtali
við DV.
Nú er hins vegar komið á dag-
inn að staðhæfing Þjóðviljans var
sönn. Fyrsti tékkinn er kominn til
NT og senn von á öðrum.
NT gaf í gær út litprentað auka-
blað, stoppfullt af auglýsingum
frá einum og sama aðila: SÍS! Á
þennan hátt ætlar SÍS að borga 20
miljónirnar. Með því að kaupa og
kaupa og kaupa auglýsingar af
dýrustu gerð hjá NT. Sambandið
ætlar að halda NT úti.
Hvað segir fjölmiðlamaðurinn
vandaði, Magnús Bjarnfreðsson,
um það?
ritstjóra. Það með sjá allir í hendi
sér, að Þjóðviljinn hlýtur að hafa
af kænsku sinni tekist að planta
kommúnískum flugumanni við
hlið Steingríms, sem hefur hvísl-
að nafni Magnúsar Ó. í forsætis-
ráðherraeyrun.
Og hver getur það verið? Ef
Magnús Bjarnfreðsson skyggnist
í gáttir allar mun hann skjótt sjá,
að sá maður sem hefur greiðastan
aðgang að eyrum Steingríms er
auðvitað hægri hönd hans,
Haukur Ingibergsson. Og er það
ekki undarleg tilviljun að Haukur
þessi á einmitt sæti í blaðstjórn
NT? Þarf frekari vitnanna við?
Mun ekki rannsóknarblaðamað-
urinn Magnús Bjarnfreðsson
upplýsa í næstu tímamótaritsmíð
sinni að Haukur Ingibergsson sé
hiðÐinuiNN
Málgagn sósíalisma, þjóðfrelsis
og verkalýðshreyfingar
Útgefandi: Útgáfufélag Þjóðviíjans.
Ritstjórar: Árni Bergmann, össur Skarphóðinsson.
Ritstjórnarfulltrúi: Öskar Guðmundsson.
Fréttastjórl: Valþór Hlöðversson.
Blaðamenn: Aðalbjörg Óskarsdóttir, Álfheiður Ingadóttir, Guðjón
Friðriksson, Helgi Guðmundsson, Lúðvík Geirsson, Magnús H. Gísla-.
son, Mörður Árnason, ólafur Gíslason, Sigurdór Sigurdórsson,
Víðir Sigurðsson (íþróttir).
Ljósmyndir: Einar Ólason, Einar Karlsson.
Útllt og hönnun: Filip Franksson, Þröstur Haraldsson.
Handrita- og prófarkalestur: Andrea Jónsdóttir, Elías Mar.
Framkvæmdastjóri: Guðrún Guðmundsdóttir.
Skrifstofustjóri: Jóhannes Harðarson.
Skrifstofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Magnús Loftsson.
Útbreiðslustjóri: Sigríður Pótursdóttir.
Auglýsingastjóri: Ragnheiður Óladóttir.
Auglýsingar: Anna Guðjónsdóttir, Ásdís Kristinsdóttir,
Hreiðar Sigtryggsson.
Afgreiðslustjóri: Baldur Jónasson.
Afgreiðsla: Bára Sigurðardóttir, Kristín Pótursdóttir.
Símavarsia: Margrót Guðmundsdóttir, Sigríður Kristjánsdóttir.
Húsmæður: Bergljót Guðjónsdóttir, Ólöf Húnfjörð.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, Ólafur Björnsson.
Ðílstjóri: Ólöf Sigurðardóttir.
Útkeyrsla, afgreiðsla, auglýsingar, ritstjórn:
Síðumúla 6, Reykjavík, sími 81333.
Umbrot og setning: Prentsmiðja Þjóðviljans hf.
Prentun: Blaðaprent hf.
Verð í lausasölu: 30 kr.
Sunnudagsverð: 35 kr.
. Áskriftarverð á mánuði: 330 kr.
Afgreiðsla blaðsins er opin á laugardögum
frá kl. 9 til 12, beinn sími: 81663.
4 SÍÐA — ÞJÓÐViLJINN ‘ Fimmtudagur 6. júní 1985