Þjóðviljinn - 03.11.1985, Blaðsíða 12

Verkamannafélagið
Dagsbrún
Almennur félagsfundur verður haldinn sunnudaginn
3. nóvember n.k. kl. 14 í Iðnó.
Dagskrá: Félags- og kjaramál
Stjórn Dagsbrúnar
Nóvember-
fagnaður MÍR
Hinn árlegi nóvemberfagnaður MÍR, Menningar-
tengsla íslands og Ráðstjórnarríkjanna, í tilefni af bylt-
ingarfmælinu og þjóðhátíðardegi Sovétríkjanna, verð-
ur haldinn í Þjóðleikhúskjallaranum sunnudaginn 3.
nóvember og hefst kl. 15. Ávörp flytja Evgení A. Kos-
arév sendiherra og Helgi Kristjánsson sagnfræðingur.
Hljómsveitin „Hvísl” leikur. Skyndihappdrætti. Fjölda-
söngur. Kaffiveitingar. - Aðgangur öllum heimill með-
an húsrúm leyfir.
Stjórn MÍR.
FÉLAGSMÁLASTOFNUN REYKJAVÍKURBORGAR
• Heimilisþjónusta
fyrir aidraða
Starfsfólk óskast til starfa í íbúðum aldraðra, að
Norðurbrún 1 og Dalbraut 27.
Upplýsingar í síma 18800.
Umsókn ber að skila til starfsmannahalds Reykjavík-
urborgar, Pósthússtræti 9, 6. hæð á sérstökum um-
sóknareyðublöðum sem þar fást fyrir kl. 16.00 mánu-
daginn 11. nóvember 1985.
Útboð
Vegagerð ríkisins og flugmálastjórn óska eftir tilboð-
um í snjómokstur á nokkrum vegum og flugvöllum í
Vestur-Skaftafellssýslu, Árnessýslu, Gullbringusýslu,
Snæfellsnessýslu, Dalasýslu, Vestur-ísafjarðarsýslu,
Húnavatnssýslum, Skagafjarðarsýslu, Eyjafjarðar-
sýslu, Norður-Þingeyjarsýslu og Suður-Múlasýslu.
Útboðsgögn verða afhent hjá Vegagerð ríkisins í
Reykjavík (aðalgjaldkera), í Borgarnesi, á ísafirði,
Sauðárkróki, Akureyri, Reyðarfirði og Selfossi frá og
með 4. nóvember n.k.
Skila skal tilboðum á sömu stöðum fyrir kl. 14:00 þann
11. nóvember 1985.
Vegamálastjóri.
Flugmálastjóri.
Verkfræðingur -
tæknifræðingur
Viljum ráða starfsmann til starfa við áætlunargerð.
Reynsla við notkun tölvu æskileg.
Umsækjendur skulu skila skriflegum umsóknum,
ásamt upplýsingum um nám og fyrri störf til skrifstofu
embættisins fyrir 8. nóv. ’85.
T
Húsameistari ríkisins
Borgartún 7-105 Reykjavík - *lmi 27177
Eini...
bömmer. Þetta var í október
1972.
Kjuðunum kastað
-Fáum dögum síðar báðu Mán-
ar á Selfossi mig að koma í hljóm-
sveitina og ég byrjaði með þeim í
október. Eg vildi ná mér í pening
með þeim, en þetta var léleg
vetrarvertíð og ég hætti í mars
árið eftir. Ég hef ekki spilað í
hljómsveit síðan. Það minnis-
stæðasta frá þessum tíma er að ég
var vakinn um miðja nótt heima
hjá Smára Kristjáns bassaleikara
á Selfossi og mér sagt að konan
mín væri að eignast barn fyrir
tímann. Ég brenndi í bæinn og
sonur minn fæddist 29. október
1972.
- Þú snerir þér svo að bissness.
- Já, konan mín og ég rákum
kjötverslun í Laugarásnum, hjá
konuríkinu. Eins og ég sagði
áðan endaði sá rekstur illa og ég
líka illa farinn af valíumneyslu.
Þetta gerðist svo hvort tveggja að
búðin var seld og við skildum.
Við giftum okkur 1971. Gæinn
sem stal konunni minni á son af
fyrra hjónabandi sem heitir
Gunnar Jökull. Skemmtileg til-
v,liun' Póiitík
Það gæfi rang mynd af Gunnari
Jökli að láta þetta viðtal ein-
skorðast við tónlistarferil sinn og
lyfjaofneyslu samkvæmt læknis-
ráði. í raun og veru virtist hann
ekkert ákafur í að tala um fortíð-
ina. Öðru máli gegndi þegar hann
var að tala um erfiðleika sína nú
við að koma sér inn í tónlistar-
bransann á nýjan leik, banka-
kerfið, verslun og viðskipti,
þjóðmál aimennt og rekstur
þjóðarbúsins. Mestu af því er
sleppt hér fyrir orð viðmæl-
andans sjálfs, sem sagði nóg samt
af svo góðu. Gunnar Jökull hefur
líka á hraðbergi tölur yfir inn- og
útflutning þjóðarinnar og á t.d.
ekki orð yfir þá heimsku ráða-
manna þjóðarinnar að henda 350
milj. króna í steinullarverk-
smiðju án þess að hafa reiknað út
hver kostnaður við raforku verð-
ur, sem sé jú undirstaða þess að
verksmiðjan gangi.
- Fólk verður sjúkt, þegar það
sér svona farið með almannafé,
og ég sleppi mér þegar ég hugsa
um pólitíkina hér - stöðug efna-
hagsvandamál. Bankakerfið á
sinn þátt í því eins og ég var búinn
að segja áðan. Og svo þetta
stöðuga fiskverðsþras, um verðið
sem frystihúsin greiða bátunum.
Það væri nær að snúa sér að því að
koma á almennilegu dreifikerfi
fyrir íslenskan fisk út um heim.
Það er fullt af duglegum sölu-
mönnum í smábissnes og hvernig
væri að fá þá, sem þekkja víða til,
til að kanna markaði og opna síð-
an dreifingarkerfi fyrir íslenskan
fisk til neytenda? Ég tala nú ekki
um ef fiskurinn væri í huggu-
legum neytendapakkningum, þá
væri hægt að selja hann á allt að
helmingi hærra kílóverði, segjum
40 krónur, og miðað við að við
seldum 1 milj. tonna á síðasta ári
væri ekki ofreiknað að þjóðar-
tekjur ykjust um 40%.
Stundum get ég vel hugsað mér
að fara út í pólitík, nema hvað ég
veit ekki hvort ég ætti heima í
nokkrum flokki. Þeir kjafta og
bulla, en framkvæma ekki jafnvel
þótt niðurstaða fáist.
- Ertu hugsjónamadur?
- Ég get nú ekki séð að hér
verði miklar hugsjónir fram-
kvæmdar, meðan tvær vinnandi
manneskjur þarf til að lítil fjöl-
skylda geti dregið fram lífið. Og
það er ekki bara að launin séu
lág, heldur allt of fá barnaheimili,
til að gera fólki enn erfiðara fyrir
að hafa í sig og á.
Ráðamenn hér eru líka þröng-
sýnir í atvinnumálum. Til dæmis
hafa þeir ekki vit á að það er
mikið kapítal í tónlist. Sjáðu til
dæmis Bruce Springsteen. Það er
ekki ofætlað að 5 miljónir manna
hafi komið á konserta hans og ef
við segjum að hver hafi borgað
Gunnar Jökull á skrifstofu sinni í Skipholtinu.
10£ sjáum við að veltan úr því
dæmi er 3 miljarðar íslenskra
króna; við megum heldur ekki
gleyma að þarna fylgir með sala á
alls kyns dóti með mynd hans, og
svo höfundalaun, plötusala, og
slíkt. Þetta er enginn smáaur á
íslenskan mælikvarða. Svo segja
þeir hér að popp borgi sig ekki,
en bankarnir lána Jónum og
Pöllum hiklaust út á húskofana
þeirra til að stofna vídeóleigur
hver um annan þveran. Svo þegar
þeir eru búnir að setja hver annan
á hausinn, hver græðir þá nema
lögfræðingarnir?
Blöðin gera þó músikinni
miklu betri skil en áður. Sjón-
varpið mætti hins vegar gera
meira. Það er makalaust að 200
manns skuli vinna þar við að
klúðra saman efni sem mestan
part er fengið á spólum utanlands
frá. Ef við tökum til dæmis
laugardagskvöld hér af handa-
hófi þá eru þarna íþróttir sem
mestan part eru erlendar, helm-
ingurinn af fréttum sömuleiðis,
annað er yfirleitt allt erlent (við-
talið er tekið áður en íslensku
framhaldsþættirnir byrjuðu).
Fyrir nú utan hvað þeir virðast
stundum vera að drepa fólk
markvisst með leiðindum. Ann-
ars eiga þeir gamla þætti sem
gjarnan mætti endursýna, ég man
til dæmis eftir þætti sem var tek-
inn upp með Trúbroti 1969. Ég
held að margir hefðu gaman af að
sjá hann aftur. En ef maður má
vera stórorður væri hægt að segja
að sjónvarpið sé sífellt að auglýsa
að þeir hafi í vinnu 200 manns
sem ekki geti klínt saman sæmi-
legri dagskrá. Auðvitað veit ég
að þarna er hæfileikafólk, en
hvers vegna kemur svona lítið frá
því sjálfu?
Vaknaður
og til í slaginn
- Mér finnst að ég sé búinn að
sofa í 15,16 ár, eða síðan um það
bil að ég byrjaði að taka valíum.
Síðustu 6 ár hef ég reynt að losna
undan því en ekki tekist fyrr en
fyrir rúmu ári síðan, eftir að hafa
farið á Vog. En ég fæ ennþá frá-
hvarfseinkenni. Ég sá kvikmynd-
ina Út úr valíumvímunni, og ég
get sagt þér að hún er bara smá-
munir borin saman við raunveru-
leikann... ef ég tæki mig til og
skrifaði ævisögu mína og segði frá
öllu sem ég hef upplifað í mesta
ruglinu, yrði það metsölubók. Ég
held ég bíði með það. Hins vegar
er sagt að fráhvarfseinkenni eftir
mikla valíumneyslu séu verri en
jafnvel eftir morfín og heróín,
sem eru slæm á stuttum tíma. En
hugsaðu þér; ef ég hefði verið
varaður við strax í byrjun, en
ekki sagt að ég gæti þurft að nota
valíum lengi, hefði ekki farið
svona, því að ég hef aldrei sóst í
neina vímugjafa. Það eina sem ég
vissi þá var að ef ég hætti að taka
pillurnar leið mér illa. Ég vissi
ekki að það voru fráhvarfsein-
kenni sem þá hefðu liðið hjá á
viku, en hélt það væri merki um
að ég væri ekki orðinn góður.
En eitt lærði ég á rugltímanum:
það stendur enginn með þér ef þú
bregst sjálfur. Ég var búinn að
missa sjálfstraustið. Ég var farinn
að trúa því að það þýddi ekkert
fyrir mig að fara í tónlist aftur, ég
væri ekki nógu góður, og þorði
ekki að láta nokkurn mann heyra
lögin sem ég var að semja og fór
bara að keyra strætó og svo leigu-
bíl. Ég kynntist alls kyns kvikind-
isskap á þessum tíma, en nú er ég
ákveðinn í að taka upp þráðinn,
finnst ég vera orðinn 18 ára aft-
ur... þyrfti bara að komast í stúd-
íó.
Ég hef verið að semja lög og
texta undanfarið, létt og
skemmtilegt efni. Mér hefur
aldrei fundist gaman að spila það
sem öðrum finnst leiðinlegt. Ef
mér tækist að gefa út plötu þar
sem ég spilaði allt og útsetti; ég er
nú ekki óvanur því síðarnefnda,
útsetti alltaf grunnana í hljóm-
sveitunum sem ég var í; já, þá
gæti ég sýnt fram á að íslensk
plötuútgáfa er ekki á leið með að
líða undir lok. Plötuútgefendur
hér eru síkvartandi undan því. En
af hverju? Jú, af því að þessir asn-
ar gefa út drasl, næstum undan-
tekningalaust, sem fólk einfald-
lega vill ekki eiga.
Ég hef hæfileika bæði sem tón-
listarmaður og bissnessmaður.
Hvað get ég þá ekki gert með góð
lög, texta, góðan grunn, bít og
útsetningar? Ég gæti gert þetta
allt sjálfur. Það eina sem þyrfti að
kaupa væri pressun og prentun og
ég myndi ekki treysta mér í söng-
inn. Mér er alveg sama þótt þetta
hljómi eins og mont. Það er kom-
inn tími til að maður togi sig upp á
hugarfarinu, það hefur allt of
lengi togað mann niður. Það er
líka viss vörn í að vera „big head-
ed” - til að fara ekki í sama farið
aftur. Annars er þetta frekar
reiði, reiði vegna höfnunar, held-
ur en mont. Ég er ekki þannig -
mér þótti til dæmis óþægilegt
þegar ég var ráðinn í Syn að horfa
á hina trommarana, sem höfðu
komið í prufuna, pakka saman og
fara. Sama var þegar ég gekk í
Flowers og Trúbrot; mér fannst
leiðinlegt að einhver annar þyrfti
að víkja fyrir mér.
- Sérðu eftir að hafa ekki
þraukað lengur með Syn?
- Ég veit að ég hefði aldrei get-
að haldið það út við þáverandi
aðstæður. Ég taldi mig sáttan við
að Yes meikaði það án mín, en í
undirmeðvitundinni er ég það
ekki. Ég er sár þótt ég hafi ekki
gert mér það ljóst. Þeir lifa góðu
lífi núna...
Það er gott að tala um reiðina
og það hjálpar mér að vera innan
um plöturnar. Ég trúi á æðri
máttarvöld og að mér sé ætlað
visst hlutverk - þess vegna sé ég
búin að líða. Ég hef gengið í
gegnum svo margt og öðlast við
það lífsreynslu sem á eftir að
koma sér vel. Mér voru gefnir
hæfileikar sem aðrir hafa ekki og
af því að þeir fengu ekki útrás var
ég kvalinn. Ég verð að minnsta
kosti að hafa þá trú, annars væri
ég búinn að drepa mig. Sumir
gera það því að þeir standast ekki
reynsluna.
Þegar maður hefur brugðist
hjálpar manni enginn nema mað-
ur sjálfur - ekki heldur þeir nán-
ustu, enda hafa þeir enga ástæðu
til að treysta manni. Ég verð því
að trúa - og sýna. En þú mátt
alveg setja það í fyrirsögn að ég sé
eini rokktónlistarmaðurinn á
heimsmælikvarða á íslandi. Ég
get sannað það - svo er það ann-
arra að afsanna. A
12 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 3. nóvember 1985