Þjóðviljinn - 08.08.1986, Qupperneq 1

DJOÐVIUINN

Myndir: Sigurður Mar. Texti: Valþór Hlöðversson

VWÍfíÍ
);v:S;>vv;■>:■
Þegar ekið er austur Rangár-
velli ellegar sandana suður af
EyjaQöllum vekur athygli hve
græni litur gróskunnar vinnur
smátt og smátt á uppblástursöfl-
unum og hylur svörðinn. Hér er
ekki náttúran ein að verki heldur
nýtur hún aðstoðar starfsmanna
Landgræðslu ríkisins í Gunnars-
holti. A ferð blaðamanna um
Suðurland litu þeir við í Gunn-
arsholti og ræddu við starfsmenn
sem unnu þar að áburðardreif-
ingu.
Gras
Fengum
elsta „þristinn"
Stefán Sigfússon landgræðslu-
fulltrúi var í fyrirsvari þegar okk-
ur bar að í þann mund sem land-
græðsluvélin var að hefja sig til
lofts. Það lá beint við að spyrja
Stefán um tilurð þess að farið var
að nota slíka vél til áburðar- og
frædreifingar:
„Vélin sú arna er hin merkasta,
en hún er af tegundinni DC-3, sú
fyrsta sem íslendingar eignuðust.
Vélin er smíðuð árið 1943 og er
því 43 ára gömul. Hingað til lands
kom hún á vegum Bandaríkja-
hers en komst í eigu Flugfélags
íslands árið 1946 og bar þá nafnið
Gljáfaxi. Þegar Fokker vélarnar
leystu þristana af hólmi ákvað
stjórn Flugfélags íslands, að
frumkvæði Arnar Ó. Johnson
forstjóra, að gefa Landgræðslu
ríkisins vélina til landgræðslu-
starfa. Var settur búnaður til
áburðardreifingar í vélina að ný-
sjálenskri fyrirmynd og hún svo
skráð sem Páll Sveinsson TF-
NPK árið 1973. Þessir stafir eru
ekki valdir af handahófi heldur
eru þeir efnafræðileg tákn þeirra
áburðartegunda sem við notum
mest, þ.e. köfnunarefnis (N),
fosfórs (P) og kalí (K). Véiin var
hins vegar skýrð í höfuðið á Páli
Sveinssyni fyrrum landgræðslu-
stjóra".
Yfir 20.000 tonn
af áburði
„Á þeim 13 árum sem liðin eru
síðan við tókum Pál Sveinssonm í
notkun höfum við dreift rúmlega
20.ooo tonnum af fræjum og
áburði með vélinni og má segja
að tilkoma hennar hafi skipt al-
gjörum sköpum fyrir land-
græðslustarfið. Við dreifum ein-
göngu á sumrin eins og nærri má
geta, byrjum venjulega í júní og
höldum áfram fram eftir sumri
eins og blessuð fjárveitingin
hverju sinni heimilar okkur. Við
skiptum landinu upp í ákveðin
svæði sem við dreifum á, bæði til
viðhalds þeim sem þegar hafa
verið grædd upp og svo tökum við
ný svæði til ræktunar. Sem dæmi
að taka höfum við verið að græða
svæði vegna Blönduvirkjunar
fyrir Landsvirkjun og einnig í
Krakárbotnum í Þingeyjarsýsl-
um“.