Þjóðviljinn - 17.01.1988, Blaðsíða 2

Dándimaður vikuhnar
SKAÐI SKRIFAR
Oddvitinn frá
Seljavöllum
Nú þegarSverrir Hermanns-
son hverfur af þingi og inn í
Landsbankann losnar vita-
skuld þingsæti fyrir austan.
Það hreppir fyrsti varamaður
flokksins, Kristinn Péturs-
son forstjóri á Bakkafirði.
Það sem þó er mest um vert
er að Sjálfstæðismenn í
Austfjarðakjördæmi eignast
nýjan foringja, Egil Jónsson
frá Seljavöllum. Hann
gengur undir nafninu krafta-
verkabóndinn, því þrisvar
sinnum hefur honum tekist að
komast á þing þrátt fyrir marg-
háttuð áföll flokksins. í síðustu
kosningum fór Sjálfstæðis-
flokkurinn niður í 16% í kjör-
dæminu - en inn komust
Sverrir og Egill. Og nú er
Seljavallakrónprinsinn reiðu-
búinn að taka við krúnunni -
og hugsa margir Sjálfstæðis-
menn austur þar með hrolli til
næstu kosninga...
Sú saga var eitt sinn sögð
aö í fyrsta sinn sem Egill var í
kjöri árið 1979 (og ýtti þá
hugsanlegum uppbótarmanni
flokksins í Reykjavík til hliðar,
Geir nokkrum Hallgrims-
syni) hafi menn ekki talið hin-
ar minnstu líkur á því að Egill
næði kjöri. Fyrstu tölur bentu
heldur ekki til þess og Sverrir
Hermannsson fór í háttinn
eftir að Ijóst varð að sitt sæti
væri a.m.k. öruggt.
Eldsnemma um morguninn
var hringt til Sverris af flokks-
manni sem var mikið niðri fyrir
þegar hann tilkynnti: Egill náði
kjöri!
Sagan segir að Sverrir hafi
dregið augað í pung, hugsað
sig um og sagt svo önugur:
Hvaða andskotans Egill?B
Félagar mínir
Ég, Skaði, hef í gegnum árin tileinkað mér æðruleysi af þeirri
gráðu sem gerir mér kleift að taka mótbyr án þess að leggja
árar í bát; gefast ekki upp að óreyndu og hlaupa ekki af hólmi
fyrren í fulla hnefana. Þannig hef ég aldrei svikið þá borgara-
legu þegnskyldu mína að vera ávallt reiðubúinn að etja kappi
við æsingamenn og ganga erinda lýðræðisins jafnt í orði sem á
borði.
Oft hef ég, Skaði, lent í orðasennum við félaga mína í heita
pottinum, kaupmanninn á horninu og sú vartíðin að svallarinn á
neðri hæðinni notaði hvert tækifæri til að hreyta í mig köpuryrð-
um vegna eindreginna skoðana minna, jafnt í pólitík og sam-
kvæmislífi í fjölbýlishúsum.
Ég er þeirrar skoðunar að við Sjálfstæðismenn verðum að
nota hvert tækifæri sem gefst til að koma boðskap okkar á
framfæri; nýtt og lofsvert dæmi er hann Árni Sigfússon sem fyrir
fjórum mánuðum var kjörinn formaður ungra Sjálfstæðis-
manna. Síðan spurðist ekkert til hans fyrren um daginn, þegar
hann útskýrði í Morgunblaðinu að þessa síðustu fjóra mánuði
hefði hann verið önnum kafinn við að skrásetja allt íhaldsung-
viði landsins og loks sent öllu liðinu bréf frá sér persónulega.
7000 bréf á fjórum mánuðum! Þessi ungi maður er greinilega
sömu skoðunar og ég, Skaði, varðandi hlutverk okkar Sjálf-
stæðismanna; og þær kvaðir sem fylgja því að styðja lýðræði
og mannréttindi.
Ég, Skaði, er nú fjarska ónýtur í bréfaskriftum og get því ekki
lagt jafnþung lóð á vogarskálarnar og Árni Sigfússon. En einnig
ég á mér vettvang til að berjast á; minn vígvöllur er vitaskuld
heiti potturinn.
Félagar mínir í heita pottinum, flestir lítillega af léttasta skeiði,
eru ekki miklirandans menn við fyrstu kynni. En í heita pottinum
kynnist maður því fljótlega að undir hrjúfu yfirborðinu vottar fyrir
svo mikilli skynsemi. Þannig hefur t.d. enginn einasti - alls
enginn - af félögum mínum hefur nokkru sinni kosið Alþýðu-
flokkinn. Það hef ég jafnan til marks um visku manna og fá-
visku.
En þrátt fyrir þennan ótvíræða kost eru félagar mínir oft
uppteknir af helstil snemmdauðum málefnum; vaxtarlag kon-
unnar hans Lúlla hefur þeim verið hugleikið lengi, sumir þeirra
þykjast hafa vit á bílum og aðrir á áfengismálum. Ég, Skaði,
sker mig því nokkuð úr í þessum selskap, enda lít ég svo á að
mitt aðalhlutverk í heita pottinum sé fyrst og fremst í því fólgið
að leiðbeina þessum vinum mínum.
- Skaði minn, sagði rakarinn við mig um daginn, ert þú
ekkert farinn að örvænta um þinn gamla flokk, klofinn og tvístr-
aðan sem hann er; fylgið aldrei verið minna og Denni og Jón
Baldvin stela alltaf senunni frá Steina...
- Sjáiði þessa, strákar! hrópaði næturvörðurinn upp og benti
hugfanginn á Fokkervél, sem silaðist yfir borgina.
- Nú voru þeir að hækka strætómiðana, lagði bankafulltrú-
inn til málanna.
- Ogekki, sagði þá húsamálarinn, nú er hann Óli í Olís farinn
að vinna á bensínstöð! Hafiði nokkurntíma vitað annað eins?
Og hann komst að því fullkeyptu að launin væru næstum ekki
nein. Minn maður!
- Huh, fussaði fornbókasalinn, hann er víst kominn til út-
landa í viðskiptaferð núna, þessi bensínafgreiðslumaður þinn.
- Sáuði Steina og Friðarleiðtogann í sjónvarpinu spurði hús-
vörðurinn til að koma í veg fyrir rifrildi. Var ekki pabbi hans
rakari?
- Mér skilst að hann Lúlli hafi verið að lúskra eitthvað á
konunni, upplýsti fornbókasalinn sem jafnan hefur haldgóðar
upplýsingar á reiðum höndum um ástarfar, slagsmál, fyllerí og
skandala...
- Drengir mínir, sagði ég, Skaði, og rödd mín var þrungin
alvöru. Hafið þið virkilega ekkert veigameira um að tala en
þennan hégóma... Ég hef nokkur mál íhugasem við þurfum að
gera skil. Tollabreytingarnar og áhrif þeirra á kaupmáttarþró-
unina, til dæmis. Eins er mér hugleikið hvernig fastgengisstefn-
an hefur komið niður á rekstri prjónastofa... Þegar hér var
komið sögu fann ég bólgnar hendur leigubílstjórans þrýsta mér
- undir yfirborðið...
2 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 17. janúar 1988