Þjóðviljinn - 21.01.1988, Blaðsíða 9

„Dýrtíðin aldrei meiri og
kjörin verri. Svívirðaað
láglaunafólk greiði sama
skatthlutfall og banka-
stjóraraf300.000 kr.
mánaðarlaunum.
*
Oskiljanlegt hvað mönn-
unum gengur til með
matarskattinum. “Með
Geir Gunnarssyni og
OlafiRagnariávinnu-
stöðum í Hafnarfirði
ýmsir á orði að það væri hámark
ósvífninnar þegar fjármálaráð-
herra Jón Baldvin segði uppí opið
geðið á fólki í fjölmiðlum að það
yrði hlegið að því eftir nokkur ár
fyrir að kvarta undan efnahags-
aðgerðum ríkisstjórnarinnar.
- Hann skyldi vera minnugur
þess að sá hlær best sem síðast
hlær. Verkafólk hefur ekki sagt
sitt síðasta orð, sagði roskin fisk-
verkakona, sem sagðist muna
tímana tvenna í kjaramálum.
- Það má ekki endurtaka sig að
það verði samið við atvinnurek-
endur á sömu nótum og síðast.
Skilji verkalýðsforustan ekki
þetta þá höfum við ansi lítið með
slíka fugla að gera.
-rk
SNYRTIVÖRURNAR eru lækkaðar á sama tíma og maturinn er skattlagður. Svona ráðslag er óskiljanlegt með öllu,
sögðu kennarar í Öldutúnsskóla við hádegisverðarborðið á kennarastofunni.
svo goou
örvæntingu yfir dýrtíðinni, for-
undran yfir efnahagsaðgerð-
um ríkisstjórnarinnarog hei-
laga vandlætingu vegna vinn-
uþrældóms og lágra launa
bar alls staðar á góma hjá
launþegum sem GeirGunn-
arsson og Ólafur Ragnar
Grímsson ræddu við á vinnu-
stöðum í Hafnarfirði fyrr í vik-
unni. Samt varengan bilbug
að finna á fólki þótt á móti
blési - kaupaukinn væri til í
samfélaginu, það ætti bara
eftir að sækja hann.
- Það er ekkert nýtt að at-
vinnurekendur barmi sér. Hve-
nær hafa þeir ekki rekið upp
ramakvein þegar kjarasamningar
standa fyrir dyrum og biðlað til
vinveitts ríkisvalds um að skerða
laun verkafólks? Það er alltaf
ráðist á garðinn þar sem hann er
lægstur, sagði einn verkakarl-
anna í skipasmíðastöðinni Dröfn.
- Hva, við héldum að þið létuð
ekki sjá ykkur nema rétt fyrir
kosningar eins og pólitíkusa er
siður. Við höfum ekki átt öðru að
venjast, sögðu karlarnir í slippn-
um hjá Dröfn, blánefjaðir í nepj-
unni, þegar Geir og Ólafur birt-
ust fyrirvaralaust.
Ólafur Ragnar og Geir sögðu
að þeir væru ekki komnir til að
messa yfir mannskapnum ein-
hverjar kosningaræður. Til-
gangur heimsóknarinnar væri
fremur sá að heyra milliliðalaust
frá launafólki hvern hug það bæri
í brjósti til matarskattsins og ann-
arra dýrtíðaraðgerða ríkisstjórn-
arinnar og hvaða blikur væru á
Iofti í kjaramálunum.
- Þegar við vorum á yfirreið
fyrir síðustu kosningar tókuð þið
það loforð af okkur að við kæm-
um áður en langt um liði. Það
loforð erum við nú að efna, sagði
Geir við karlana í slippnum, sem
voru fegnir smá hvfld frá vinnu og
skeyttu ekki um framleiðnitap
BESSI Jóhannsson hjúkrunarfræðingur og Sveinn Guðbjartsson, forstjóri Sól-
vangs, sögðu að það væri eiginlega orðinn ógjörningur að fá hjúkrunarfólk til að
gegna heilum stöðum. - Menn fá einfaldlega meira fyrir að ráða sig í hluta úr
stöðu og bæta sér upp launin með aukavöktum. Það hlýtur þó hver ábyrgur
stjórnmálamaður að sjá að það er ekkert vit í heilbrigðiskerfi sem er rekið á
aukavinnu. Þetta kemur ekki til með að lagast fyrr en grunnlaunin eru hækkuð,
sagði Bessi, en hann er með 52.000 króna mánaðarlaun fyrir að gegna 100%
stöðu.
- SÁ hlær best sem síðast hlær. Verkafólk hefur ekki enn sagt sitt síðasta orð - það skyldi Jón Baldvin muna þegar hann
sendir okkur tóninn í fjölmiðlum og segir að það verði hlegið að umvöndunum okkar vegna matarskattsins eftir nokkur ár.
Þetta roskna fiskvinnslufólk hjá Sjólastöðinni virtist hvergi bangið þótt það fái litlar þakkir hjá atvinnurekendum og
ríkisstjórn fyrir að strita í sveita síns andlits.
fyrirtækisins á meðan. En slíkar
óumsamdar hvfldir er víst litið á
sem vinnusvik á æðri stöðum.
- Maður fer að kannast við sig
þegar verðbólgan þýtur upp eins
og núna, heyrðist einn slippkarl-
anna muldra, þegar Ólafur og
Geir minntu á að Steingrímur
Hermannsson og Þorsteinn Páls-
son hefðu þrástagast á því í kosn-
ingabaráttunni í vor og sögðu allt
vera í lukkunnar velstandi í stjóm
efnahagsmála. - Og nú hrópar
Steingrimur að Róm brenni. Mér
er spurn hver kveikti í? Hann gat
þess ekki, sagði Ólafur Ragnar.
- Ég held að menn hafi tekið
hæfilega mikið mark á Jóni Bald-
vin í vor þegar hann sagði að krat-
arnir myndu leggja á stóreigna-
skatt kæmust þeir að kjötkötlu-
num. Hvað gerist? Jón lætur
standa sig að því að fara eftir ráð-
leggingum íhaldsins og leggja á
matarskatt.
- Já, og svo á láglaunafólk von
á meiri glaðningi ef að líkum
lætur. Kemur ekki virðisauka-
skattur næst og álögumar á lág-
launafólk þyngjast enn?
- í sjálfu sér er ekki annað
hægt en að fagna staðgreiðslu op-
inberra gjalda. En það nær nátt-
úrlega engri átt að skattbyrðin sé
aukin um leið og sama skatthlut-
fall sett á þá sem draga fram lífið á
nauðþurftatekjum og til dæmis
bankastjóra með upp undir
300.000 króna mánaðarlaun.
Þetta vom meðal þeirra um-
mæla sem karlamir í slippnum
létu flakka í viðræðum við gestina
og lái þeim hver sem vill.
Á kennarastofunni í Öldutúns-
skóla tók fólk ekki eins stórt uppí
sig, en auðheyrt var að ánægja
með kjör og álögur var síst meiri
en hjá slippkörlunum.
- Vörumar hækkuðu sam-
stundis. Það stóð ekki á því. En
óvíst er hvenær lækkunin skilar
sér á hinum vörutegundunum
sem áttu að lækka, sagði kennslu-
kona á miðjum aldri í sambandi
við umræður sem spunnust um
breytingar á tollum og aðflutn-
ingsgjöldum.
- Þessi matarskattur er
hreinasta svívirða. Ég get bara
ómögulega skilið hvað mönnun-
um gengur til með þessu. Á sama
tíma og matvælin eru skattlögð,
er verið að lækka tolla á snyrti-
vömm og öðmm lúxus, var við-
kvæði sem heyrðist úr hverju
horni á kennarastofunni.
- Það fæst varla nokkur til
starfa á þessum launum og vakta-
vinnu í þokkabót, sagði ganga-
stúlka á Sólvangi.
- Ég er búin að vinna hér í 18 ár
og kaupið fer lítið hækkandi.
Maður rétt sligast yfir 40 þúsund-
in með því að vinna fulla vakta-
vinnu og skrapa í nokkrar auka-
vaktir á mánuði. Ja, það vildi ég
svo fegin sleppa aukavöktunum,
en hver hefur efni á því, sagði
önnur gangastúlka.
- Ég get engan veginn séð
hvernig fólk með börn og á stríp-
uðum töxtunum á að geta séð sér
og sínum farborða í allri þeirri
dýrtíð sem hér ríkir.
Þótt ljótt sé frá að segja þá er
það bónusinn sem gerir gæfu-
muninn hjá mér - án hans væri
þetta ekki hægt. Því miður ansi
langt í land með að hægt verði að
framfleyta sér á dagvinnutekjun-
um einum saman og maður þurfi
ekki að vera að slíta sér út fyrir
fjandans bónusinn, sagði fisk-
verkakona í Sjólastöðinni, þegar
Ólaf Ragnar og Geir bar að garði
í kaffitímanum.
Fiskverkafólkinu í Sjólastöð-
inni var auðheyrilega mikið niðri
fyrir þegar talið barst að matar-
skattinum og dýrtíðinni. Höfðu
KAREN Viðars starfsstúlka setur rúll-
ur í Sigrúnu Sæmundsdóttur heimilis-
mann á Sólvangi. Karen hefur heilar
22.000 krónur á mánuði fyrir 70%
vinnu. - Ég skúra í aukavinnu til þess
að við hjónin getum náð endum sam-
an. Það getur ekki heitið að neitt sé
eftir þegar búið er að borga húsaleigu
uppá 20.000 og greiða 8000 með
barninu hjá dagmömmu.
ÞÓRA Ámadóttir, gangastúlka á elli- og hjúkrunarheimilinu Sólvangi hefur
38.000 króna laun á mánuði fyrir fulla vinnu. - Þegar vaktir og álag bætist við
tosast launin uppí 47.000. - Það er ekki svo að maður geti stungið þessum
aurum í vasann og notað þá til frílystinga.

Nóg komið af
— ÉG vildi nú ekki orða þetta svona
að hlutfallslega meira fari af launum
láglaunafólks í kaup á mat eftir matar-
skattinn. Það fer hreinlega allt kaupið
í matinn núna, sagði einn slippkarl-
anna í Dröfn við þá Geir og Óiaf
Ragnar.
Myndir Sig.
Lífskjörin
8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Flmmtudagur 21. janúar 1987
Fimmtudagur 21. Janúar 1987 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 9