Þjóðviljinn - 29.01.1988, Blaðsíða 2
SJÁVARÚTVEGSBLAÐ
Á loðnuvaktinni
Mögnuð skyrta
Ástráður Ingvarsson er starfs-
maður Loðnunefndar sem hefur
þann starfa með höndum að taka
á móti aflatölum loðnuflotans
hverju sinni og skrá þær. Auk
þess veitir hann skipstjórnar-
mönnum og öðrum þeim sem
óska þess, allar upplýsingar um
ferðir skipanna, veiðislóð og hvar
þau landa aflanum hverju sinni.
Þjóðviljanum lék forvitni á að
vita nánar deili á störfum hans og
hvernig loðnuvertíðin hefði verið
það sem af er, miðað við aðrar
vertíðir og þá ekki síst um skyrt-
una sem Ástráður klæðist alla
jafna. En skyrtan er þeirri nátt-
úru gædd að um leið og hann er í
henni við vinnuna á vaktinni, líða
ekki margar stundir þar til fyrsta
skipið er búið að tilkynna að það
hafi fyllt sig af loðnu og það ætli
að sigla með hana á tiltekna höfn
til löndunar. En áður er ekki úr
vegi að fá að vita aðeins nánar hjá
Ástráði afhverju sérstök Loðnu-
nefnd var skipuð með lögum á
sínum tíma.
Við viljum betri skip
Skipasmíðastöðvar, sjómenn og útgerðarmenn eiga sameiginlegra hagsmuna að gæta. Meðal sam-
eiginlegra hagsmunamála er að smíöa sífellt betri og öruggari skip.
í íslenskum skipasmíðastöðvum er byggt á áratuga langri reynslu íslenskra sjómanna af skipum við
misjafnar aðstæður á einu hættulegasta hafsvæði veraldar. Engir hafa meiri reynslu á þessu sviði en
íslendingar.
Tækniframfarir í íslenskri skipasmíði og reynsla og tækniþekking þjálfaðra starfsmanna gerir kleift að
smíða skip fyrir íslenskar aðstæður og tryggja sjómönnum aukið öryggi og meiri afköst.
VELJUM ÍSLENSKT - VELJUM BETRI SKIP
Fclaá drátfarbrauta oá skipasmíðla
HALLVEIGARSTÍG 1 - PÓSTHÓLF 102 - 121 REYKJAVÍK - SÍMI 91-621590
fylgdi í kjölfarið ýmis óáran; nót-
in var að fara í skipsskrúfuna og
allt gekk á afturfótunum. Ofan á
þetta alltsaman bættist svo að
loðnan var langt í burtu og margir
útgerðarmenn biðu þar til hún
hafði færst örlítið nær landi.
Nú eru skipin að fylla sig út af
Glettinganesi hvert á fætur öðru
og eitt skip er þegar búið með
kvótann á þessari vertíð, sem er
Jón Finnsson RE og önnur langt
komin með hann. Þá hefur loðn-
an verið mjög góð allan tímann,
ef undanskilin eru eitt og eitt
skipti í byrjun. Þá henti það
stundum að köstin voru misgóð,
eins og loðnan væri lagskipt;
fyrsta kastið gaf mjög góða
loðnu, en annað kast lakara. í
dag er þetta úr sögunni og ég hef
ekki heyrt annað frá sjómönnum
en að þeir séu yfirhöfuð ánægðir
með það sem þeir hafa fengið.“
Skyrtan fræga
Nú hefur skyrtan sem þú ert í
dagsdaglega orðið að hálfgerðri
þjóðsagnaskyrtu. Hvað veldur
því?
„Það er nú það. Þetta er ósköp
venjuleg ensk skyrta, keypt í Bo-
urnemouth á Englandi, en þang-
að fer ég oft. En í stuttu máli má
segja að hingað hringdi blaða-
maður á ónefndu blaði og spurði
ffétta af veiðinni. Dagana á
undan hafði lítil sem engin veiði
verið en gaus síðan upp þessi
mokveiði. Þegar hann spurði mig
skýringar á mokinu, sagði ég si-
svona að þetta væri skyrtunni að
þakka! Og það var eins og við
manninn mælt; daginn eftir las ég
í þessu blaði að það væri skyrt-
unni að þakka mokveiðin sem
verið hafði daginn áður. Hinu er
þó ekki heldur að leyna að þá
Hagsmuna-
árekstrar
„Vorið 1972 óskuðu Lands-
samband íslenskra útvegsmanna
og Farmanna- og fiskimannas-
ambandið eftir því við sjávarút-
vegsráðuneytið, að skipuð yrði
sérstök nefnd til að semja reglur
um löndun á loðnu, er tækju gildi
á vertíðinni 1973. Ástæðan fyrir
þessari ósk
hagsmunasamtakanna var sú að á
vertíðinni á undan hafði komið til
árekstra milli eigenda loðnuskipa
og sjómanna annarsvegar og
forsvarsmanna loðnuverksmiðja
hinsvegar, þar sem þeir fyrr-
nefndu töldu, að einstakar loðnu-
verksmiðjur hygluðu ákveðnum
skipum.
Niðurstaðan var sú að sam-
þykkt voru lög frá Alþingi í árs-
íok 1972 um skipulag á löndun
loðnu og fljótlega eftir það var
skipað í Loðnunefnd og starfs-
maður ráðinn fyrir vertíðina
1973.
Frá upphafi og til 1. janúar
1987 var Andrés Finnbogason,
skipstjóri, starfsmaður hennar,
en þá tók ég við starfi hans. Það
má segja að ég sé lánsmaður hér,
vegna þess að ég starfa fyrst og
fremst sem veiðieftirlitsmaður
hjá sjávarútvegsráðuneytinu. í
Ástráður Ingvarsson, starfsmaður Loðnunefndar á skrifstofu sinni að Tjarnargötu 4: „Þeir segja að það sé skyrtunni
minni að þakka hve vel hefur veiðst frá því ég fór að vera í henni í vinnunni!" Mynd: E. Ól.
dag er þetta allt annað en þá.
Bæði vegna þess að loðnuverð
var ekki frjálst og eins hitt að
skipin voru miklu fleiri en í dag,
sem stunduðu loðnuveiðar. Þá
kom það iðulega fyrir, þegar vel
veiddist, að biðraðir mynduðust
við landanir við verksmiðjurnar
og þá þurfti starfsmaður Loðnun-
efndar að vísa skipunum á þá
staði sem vænlegast var hverju
sinni að hægt væri að fá löndun.
Núna hefur þetta breyst mikið til
batnaðar. Bæði er að skipin eru
færri sem stunda loðnuveiðar og
einnig að verðið er frjálst og því
sigla þau þangað sem hagstæðast
þykir hverju sinni. Jafnvel þó að
þau þurfi að sigla hátt í sólarhring
frá miðunum og til hafnar.
Vertíðin
í ár
Hvernig hefur loðnuvertíðin
verið það sem af er?
„Ef undanskilin er slök byrjun,
þá hefur hún verið mjög góð. 1
október í fyrra höfðu ekki veiðst
nema 34 þúsund tonn en í árslok
voru komin á land 311 þúsund
tonn og 24. janúar sl. höfðu
veiðst hvorki meira né minna en
152 þúsund tonn frá áramótum.
Miðað við þessa miklu veiði að
undanförnu geri ég fastlega ráð
fyrir því að kvótinn, rúm 900 þús-
und tonn, á vertíðinni verði bú-
inn í byrjun apríl og síðasti lönd-
unardagurinn verði annað hvort
8. eða 11. aprfl.
Það sem gerði haustvertíðina
svo lélega sem raun varð á, tel ég
vera að kaldi sjórinn hafi verið á
vitlausum stað. Samfara því
2 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN