Þjóðviljinn - 07.02.1988, Blaðsíða 8

Framförfrá kallafansinum á gamla vinnustaðnum við Austurvöll: Helgi í hópi nýrra starfsfélaga. F. v. Anna Ingvarsdóttir,
Helgi, Kristín Jónsdóttir, Guðríður Gísladóttir, Ásgerður Ingimarsdóttir, Einar Aðalsteinsson og Guðrún Olafsdóttir.
Myndir: Sig.
ÁKveðið titlatog er gjarnan
áskilið mönnum sem gegna
lengi sama starfi. Einn slíkur
er Helgi Seljan alþingismað-
ur, en hann hefur átt sæti á
þingi í 16 ár, frá árinu 1971 og
þartil ífyrra. I síðustu kosn-
ingum gaf hann ekki kost á
sér til endurkjörs og því á
starfsheitið ekki lengurvið.
Helgi gegnir nú starfi fé-
lagsmálafulltrúa Öryrkja-
bandalagsins og kemur ekki á
óvart að hann skuli hafa valið
sér þann vettvang, svo mjög
sem hann hefur látið málefni
öryrkja til sín taka á þingi.
I þessu spjalli tjáir Helgi sig
um gömlu vinnuna og þá nýju,
flokkinn og pólitíkina, gaman-
mál og Hriflumennsku, en
fyrst spurðum við hann hvort
hann saknaði gamla vinnu-
staðarins við Austurvöll.
Jú, ég get ekki annað sagt,
svaraði Helgi. Ég sakna þess
góða anda sem þar ríkti, starfs-
fólksins, og þannig mætti áfram
telja. En það er ekki þar með sagt
að ég hafi neina óskapa löngun til
að fara þar inn aftur.
Á hinn bóginn varð ég var við
það í sumar að mér fannst
eitthvað vanta inn í mína tilveru,
og þá rann það upp fyrir mér að
það voru ferðalögin í kjördæm-
inu. Sá hluti þingmennskunnar
fannst mér hvað skemmtilegastur
og óneitanlega sakna ég þessara
tengsla við fólkið í atvinnulífinu
og kjör þess og afkomu. En þó
voru það þessi lýjandi ferðalög
ásamt þrálátri bakveiki sem réðu
mestu um það að ég fór ekki í
framboð í fyrravor.
Skyldur við
kjördœmlð
Tengsl við fólk eða kjördœma-
pot; varstu harður aðdráttarmaður
fyrir þitt kjórdœmi?
Ég taldi mig hafa ákveðnum
skyldum að gegna við kjördæmið
og fólkið sem þar býr, sérstaklega
vegna fjarlægðarinnar við hið
miðstýrða vald sem hér er. Það er
ekkert óeðlilegt við það að ein-
hver ákveðinn milligöngumaður
sé þar til staðar. Ég ber síst á móti
því að hafa snúist fyrir fóik í ýms-
VILJI TIL
AÐGERA
HLUTINA

Á vinnustofu örtækni í Hátúninu: Einar Aðalsteinsson, Andrés Ingibergsson og Helgi Seljan
um málum, þegar það hefur átt
erfitt um vik að sækja sín mál, en
það var hvorki á kostnað annarra
né réttlætisins.
Hagsmunafyrirgreiðsla fyrir
einhverja sterka aðila, fyrirtæki
og þvíumlíkt er svo allt annar
handleggur. Slíkt kom aldrei til,
enda hefði ég þar með kveðið
upp dauðadóm yfir mér sem
þingmanni. Að minnsta kosti
þingmanni þess flokks sem ég
þjónaði á Alþingi.
En almennt talað vil ég vísa til
málflutnings mfns á þingi og
máiatilbúnaðar; þar eru yfirgnæ-
fandi þau málefni sem varða
landsmenn alla, hvar sem þeir
búa, frekar en einhver sérstök
kjördæmamál.
Þú áttir sæti á Alþingi í sextán
ár...
Já, frá árinu 1971 og þar til í
fyrra. Þetta tel ég að mörgu leyti
hæfilegan tíma fyrir þingmann.
Menn eiga ekki að sitja miklu
lengur vegna hættu á stöðnun.
Þó er ekkert algilt í þessum efn-
um, og hér má taka dæmi af Lúð-
vfk Jósefssyni; hann gegndi
þingstörfum í 37 ár og hefði vel
mátt vera lengur. Þetta er spurn-
ing um þann eiginleika fólks að
endurnýja sig og hversu frjótt
það er, og Lúðvík hafði þessa
eiginleika til að bera í ríkum
mæli.
Kjósendur ráði,
ekki flokksapparöt
Þú skrifar þá ekki upp á skyldu-
endurnýjun sem víða er að ryðja
sér til rúms, kvennalisti hér, grœn-
ingjar þar...
Eg hef meiri áhyggjur af
þaulsetu en stuttri viðdvöl, og
þetta var orðinn býsna mikill
hámarkstími. En skyiduendur-
nýjun á ekki að gilda. Til hennar
á ekki að þurfa að grípa ef það eru
kjósendur sjálfir sem ráða í raun
og veru en ekki flokksapparötin.
En þá þarf líka að tryggja það að
vilji kjósenda komi fram.
Á sínum tíma dastu inn á þing ef
ég man rétt og svo má að orði kom-
ast.
Já J>að er víst hverju orði sann-
ara! Ég var skólastjóri á Reyðar-
firði þegar þessi framboðsmál
komu til og áður kennari, og sinni
reyndar enn þeirri ljúfu skyldu að
eiga lögheimili fyrir austan. En
ég bauð mig fram í 2. sætið árið
1967 og aftur 1971 í öruggri vissu
þess að verða ekki kosinn á þing
og gæti haldið áfram ótruflaður í
mínu starfi. Ég varð 5. varamað-
ur landskjörinna eftir fyrri kosn-
ingarnar, þannig að þingmennsk-
an fjórum árum síðar var gersam-
lega óforvarandis.
Það segir sig sjálft að kosninga-
sigurinn 1971 var gleðiefni, en
8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJíNN Sunnudagur 7. febrúar 1988
Helgi Seljan,
félagsmála-
fulltrúi Öryrkja-
bandalagsinsj
viðfali við Pjóðvílj-
ann
umskiptin fyrir sjálfan mig ekki
að sama skapi. Þetta hafði gífur-
lega röskun í för með sér, og þarf
ekki annað en að líta til fjöl-
skyldna þingmanna sem búa úti á
landi í því sambandi, sérstaklega
makanna. Fjarveran er það
mikil, miðað við búsetu í kjör-
dæmi, að helst er líkjandi við
sjómannskonu sem sér á bak
manni sínum á vertíð, þó að ég
vilji ekki bera það saman að öðru
leyti. Ég held að fólk átti sig oft
ekki á því mikla álagi og margs
konar skyldum sem á makanum
hvfla, í viðbót við fjölskyldurask-
ið.
Það er engin leið að hætta
Brœddirðu þá með þér að gera
stuttan stans á þingi?
Þegar kosið var 1974 gerði ég
ákveðna tilraun til að losa mig úr
þingmennskunni, en það tókst
ekki, enda bar þær kosningar að
með nokkrum skyndingi. Að-
stæður voru því þær að þessi
ráðagerð mín gekk ekki upp. En
til að lenda ekki í einhverjum böl-
móði vil ég árétta það að frá AI-
þingi á ég aðeins góðar minning-
ar. Vinnustaðurinn er mjög góð-
ur og menn verða býsna nánir
kunningjar.
Hvar í flokki sem þeir standa?
Hvar í flokki sem þeir standa.
Menn fá útrás í ræðustól, deila og
skiptast á skeytum, og hafa því
betri möguleika á að láta allar
væringar lönd og leið í návíginu á
vinnustaðnum. Því eiga menn
ekki að veljast á þing nema þeir
hafi þokkalega aðlögunarhæfi-
leika fyrir hvern sem er. Hriflu-
mennskan, þessar illvígu, per-
sónulegu deilur, er á miklu und-
anhaldi sem betur fer.
Að syngja svona
Þegar hér er komið sögu hring-
ir síminn hjá Helga einu sinni sem
oftar. Það er gamall kollega sem
er á línunni, Karvel Pálmason.
Þeir Helgi eiga þó fleira sam-
eiginlegt en þingsetuna eina, og
hafa troðið upp í sameiningu við
ótal tækifæri. Við spyrjum Helga
nánar út í þessa sálma.
Það er ákaflega góð upplyfting
í því að troða upp, svarar hann.
Það hefur lengi verið mitt tóm-
stundagaman að hnoða saman
vísum þótt ég sé nú ekkert fljótur