Þjóðviljinn - 27.02.1988, Blaðsíða 9

MENNING
Óperan sem leiklist
Óperan er samspil tónlistar
og leiklistar og góð óperusýn-
ing verður því aðeins til að
leiklistarþættinum sé sinnt af
jafnmikilli alvöru og tónlistar-
þættinum. Þettaerauðvitað
ástæðanfyrirþvíaðverulega
góðar óperusýningar eru
fremur sjaldgæft fyrirbæri -
svo margir ólíkir þættir þurfa
að vinna saman til þess að
frábær árangur náist. Sem
beturfer hafaforsvarsmenn
íslensku óperunnarskilið
þetta f rá upphaf i og lagt mikla
og góða rækt við leiklistarþátt
óperusýningasinna. Þarhafa
leikstjórarnir Þórhildur Þor-
leifsdóttirog Bríet Héðinsdótt-
irlagtfram mikinn skerfen
vert er að leggja á það áherslu
hversu ómetanlegt hefur ver-
ið það verk sem Una Collins
hefur unnið fyrir Óperuna
með leikmyndum sínum og
búningum og hversu einstakt
lán það hefurveriðfyrirokkur
áhorfendur að njóta listar
þessa snilldarhönnuðar.
Þessi framúrskarandi fallega
og skemmtilega uppsetning á
Don Giovanni byggir mjög á
hinni einföldu en bráðsnjöllu
leikmynd Unu. Grunnform
sviðsins er hvít og stflfærð eftir-
líking á 18. aldar leiksviði með
kúlissustoðum og upphallandi
sviðsgólfi. Þetta er allt saman
hvítt og hlutlaust. Baktjaldið er
áteiknað myndum af byggingar-
pörtum í klassískum stíl. Allt
minnir þetta á ritunartíma óper-
unnar en er einnig mátulega hlut-
laus umgerð til þess að hægt sé að
lita hana með ljósum á margvís-
legan hátt allt eftir gangi leiksins
hverju sinni. En í stað gömlu kúl-
issanna eru höfð glitflúruð borð
sem ganga frá gólfi til lofts og
hægt er að færa fram og aftur til
þess að mynda margvísleg rými á
sviðinu. Þetta er mjög einfalt og
afskaplega fallegt og gefur leikur-
unum góða umgerð og staði til að
fela sig bak við, standa upp við
o.s.frv.
Umgerðin er sem sagt nútíma-
leg stílfæring á klassísku
leiksviði. Pórhildur Þorleifsdóttir
fylgir svipuðum línum í leikstjórn
sinni sem ber nokkurn keim af
commedia dell'arte og er klassísk
í anda í tilfinningalegri hófstill-
ingu. Þórhildi tekst afar vel að
láta leikinn renna ljúft og mjúk-
lega áfram, skiptingar eru snögg-
ar og áreynslulausar, sýningin
verður nánast aldrei stíf eða
þvinguð, en það er atvinnusjúk-
dómur óperunnar. Þetta á sér-
staklega við um fyrsta þátt sem
rennur áfram sem eitt óslitið tón-
listardrama og er með því besta
•f^^yi
SVERRIR
HÓLMARSSON
sem ég hef nokkurn tíma séð á
sviði. Seinni þátturinn er ívið
stirðari en það er einkum vegna
þess að hann er óhönduglegri
dramatfk frá höfundarins hendi,
gangur leiksins verður ruglings-
legri og það koma allmargar aríur
sem stöðva gang leiksins meðan
fólk stendur á sviðinu og syngur
um tilfinningar sínar. En loka-
atriðin lyftu öllu í hæðir á ný og
Don Giovanni hélt til helvítis
með sönnum gllæsibrag.
Þetta góð óperusýning byggist
vitanlega á því að söngvararnir
geti leikið. Það geta auðvitað
ekki allir söngvarar. En í þetta
skiptið var ekki hægt að finna al-
varlega að nokkrum einasta
manni og flestir léku stórkost-
lega. Kristinn Sigmundsson þótti
mér vinna risavaxinn sigur í titil-
hlutverkinu. Hann fer um sviðið
af slíkum krafti og myndugleik að
allt nötrar í kringum hann og
syngur eins og þeir sem valdið
hafa. Hann féll svo sannarlega
vel að þeirri túlkun að Don Gio-
vanni sé eins konar óbeislað nátt-
úruafl. Eitt er víst að þegar Krist-
inn leikur þetta hlutverk og syng-
ur hlýtur allra samúð að vera með
þessum ágæta skálki.
Bergþór Pálsson veitti honum
líka verðugan mótleik sem Lep-
orello. Bergþór er leikari og
meira að segja gamanleikari af
guðs náð, það liggur í augum uppi
við fyrstu sýn. Þar sem hann er
einnig búinn prýðilegum söng-
hæfileikum er hann sérlegur
fengur fyrir hvaða óperusvið sem
er. Hann naut sín svo sannarlega í
hlutverki hins bragðvísa þjóns og
seint líður úr minni atriðið þegar
hann romsar upp þulunum af
konum þeim sem herra hans hef-
ur dregið á tálar og hefur Una
Collins þar lagt til mikið snilldar-
bragð í búning hans sem reynist
luma á endalausum kvennalist-
um.
Ekki er síður hægt að hrósa
konunum þremur sem Don Gio-
vanni er að eltast við, þær eru
hver annarri betri í leik og söng.
Ólöf Kolbrún ber höfuð og herð-
ar yfir hvað reynslu og söngkraft
snertir en þær Elín Osk og Sig-
ríður Gröndal leysa sín hlutverk
mjög vel af hendi þótt þær séu
fremur reynslulitlar og hafa báð-
ar mikla leikræna hæfileika.
í þessari sýningu leggst allt á
eitt til að gera hana stórkostlega
áhrifamikla og auk þess alveg
bráðskemmtilega. Hún er ótrú-
legt afrek miðað við aðstæður og
sýnir að íslenska óperan er þess
umkomin að takast á við stærstu
og erfiðustu verkefni óperubók-
menntanna og skila þeim með
sögulegum hætti.
Sverrir Hólmarsson
Grein Sigurðar Þ. Guðjónssonar um
sýningu íslensku óperunnar birtist
miðvikudaginn 2. mars.
í tilefni af Norrænu
tækniári 1988 verð-
ur opið hús hjá
Pósti og síma
sunnudaginn 28.
feb. kl. 14-18
Kynning á símatækni og þjónustu verður
á eftirtöldum stöðum:
Ármúli 27:
• Ráðstefnusjónvarp
•Samskipti með tölvum í
almenna gagnanetinu
•Skjalaflutningur með
myndsenditækjum
•Tenging Ijósleiðara
•Ritsímaþjónusta
•Ýmsir þjónustumöguleikar
fyrir símnotendur
•o.fl.
Jarðstððin
Skyggnir:
•Gervitunglafjarskipti
Múlastoð:
•Sjálfvirkar símstöðvar
• Farsímastöð
•Gagnaflutningastöð
•Búnaður fyrir sjónvarpssendingar
•Ljósleiðarar og Ijósleiðarabúnaður
•Mælistofa Landsímans
Fjarskiptastöðin
Gufunesi:
#Radíóflugþjónusta
*Skiparadíó
• Bílaradíó
Boðið er upp á veitingar á 2. hæð i Múlastöð.
Næg bilastæði.
s
PÓSTUR OG SÍMI
Norrænt tækniár 1988