Þjóðviljinn - 05.03.1988, Síða 4

LEtÐÁRi
Ráðheirar veita rothögg
Viðbrögö manna við ráðstöfunum ríkisstjórnarinn-
ar í efnahagsmálum eru býsna misjöfn. Sumir eru
með hundshaus, aðrir rasandi, nokkrir vona að þeim
hafi misheyrst og aðrir fara með veggjum. Allir eru
hissa og enginn sýnir minnsta gleðivott.
Þetta er í sjálfu sér íhugunarefni því að lengi hafði
almenningur gert sér grein fyrir að grípa þyrfti til
einhverra aðgerða á efnahagssviðinu. Það þarf
enga hagspekinga til að sjá að íslenska efnahag-
skerfið er að hruni komið.
Menn eru sem sagt síður en svo hissa á að ríkis-
stjórnin hafi nú enn og aftur gripið til svokallaðra
ráðstafana í efnahagsmálum, satt að segja hefur
þeirra verið beðið lengi. En líkast til átti fár eða
enginn von á jafnmiklu ráðleysi og birtist í aðgerðum
ríkisstjórnarinnar. Þeim, sem hafa á undanförnum
vikum gengið fram fyrir skjöldu til að verja ráðherr-
ana, er nú nokkur vandi á höndum. Hvað á að segja
við því að ráðherrar vilja nú fyrir hvern mun breyta
lögum, sem sett voru fyrir nokkrum vikum - í des-
ember eða þá janúar síðastliðnum - lögum sem eru
svo nýsamþykkt að varla hefur náðst að koma þeim í
gegnum prentsmiðju? Þeir, sem fyrir örfáum vikum
brutu sig í mola til að verja þessa lagasetningu, eru
settir í undarlega aðstöðu.
Stjórnarandastaðan var víst eitthvað að tala um
að það virkaði eins og að hella olíu á eld að leggja
skyndilega launaskatt á útgerð og fiskvinnslu. Er
ekki örstutt síðan sagt var frá því í fréttum að þing-
menn stjórnarandstöðunnar héldu uppi málþófi á
þingi? Auðvitað var ekki hlustað á neina vitleysu,
stjórnarþingmenn stóðu sína pligt og tryggðu hug-
myndum ráðherranna brautargengi á þingi. Hvað
gera þeir nú þegar ráðherrunum þóknast loks að
skilja að eitthvað þurfi að gera í málinu og afnema
þennan nýja skatt? Auðvitað rétta þeir upp höndina,
þetta eru bara menn í vinnu.
Margt er það í ráðstöfunum ríkisstjórnarinnar, sem
gerir meiri en að orka tvímælis, en eitt atriði stendur
þar upp úr: samskipti ríkisvaldsins við sveitarfélögin.
Þrátt fyrir fögur fyrirheit er framkoma ríkisstjórnarinn-
ar á þessu sviði þannig að kunnir geðprýðismenn
grípa til byltingarkennds orðfæris og tala um trúnað-
arbrest og rýting sem rekinn hafi verið í bak manna.
Skerðing ríkisstjórnarinnar á framlögum í Jöfnun-
arsjóð sveitarfélaga virðist vera sá dropi erfyllt hefur
mælinn. Svo er að sjá sem ráðherrarnir hafi ekki gert
sér grein fyrir að framlög úr Jöfnunarsjóði eru drjúgur
hluti af tekjujm sveitarfélaganna, allt að 55% hjá
minnstu hreppunum.
Það hefur komið fram að félagsmálaráðherra, Jó-
hanna Sigurðardóttir, segist vera á móti aðgerðum
ríkisstjórnarinnar. Þeir eru til sem telja þetta nokkuð
gott hjá Jóhönnu en það breytir ekki miklu um það
rothögg sem ríkisstjórnin hefur gefið öllum hug-
myndum um nýtt samskiptamynstur sveitarstjórna
og ríkisvalds.
Þrrtugt Alþýðubandalag
Elsta Alþýðubandalagsfélag landsins, Alþýðu-
bandalagið í Hafnarfirði, er þrítugt.
Á tímamótum er við hæfi að rifja upp fyrri tíð. Hér
skal þess aðeins minnst að Alþýðubandalagið getur
rakið upphaf sitt til Alþýðusambandsþings sem gerði
ályktun um náið samstarf þeirra flokka sem veita
vildu málstað verkalýðsins stuðning
í alþingiskosningunum 1956 kaus Alþýðuflokkur-
inn að taka upp samstarf við Framsóknarflokkinn.
Það hræðslubandalag var tæpast í þeim anda sem
svifið hafði yfir vötnum á Alþýðusambandsþingi því
að Framsókn sat í kjaraskerðingarstjórn með íhald-
inu. Sósíalistar mynduðu aftur á móti kosninga-
bandalag með nokkrum vinstrisinnuðum krötum og
fleiri góðum mönnum og fékk sú kosningasam-
steypa nafnið Alþýðubandalag.
Við bæjarstjórnarkosningar í Hafnarfirði 1958 var
tekið upp samstarf eftir þessum línum. Aðild að
bæjarstjónarmeirihluta undirstrikaði að þátttaka í
pólitísku starfi gat ekki byggst á samningum forystu-
manna á toppnum og kosningastarfi stuðnings-
manna. Meira þurfti að koma til og því var stofnað
sérstakt Alþýðubandalagsfélag í Hafnarfirði þann 5.
mars 1958.
Það má gjarna rifja það upp að hvorki Sósíalistar
né fylgismenn Hanníbals Valdimarssonar voru yfir
sig ánægðir með þessa félagsstofnun. En í Hafnar-
firði hófst þróun sem ekki varð stöðvuð. Tíu árum
síðar, í nóvemberbyrjun 1968, var haldinn fyrsti
landsfundur Alþýðubandalagsins.
LJOSOPIÐ
Mynd Einar Ól.
þJÓÐVIUINN
Málgagn sósíalisma, þjóðfrelsis
og verkalýðshreyfingar
Útgofandi: Útgáfufélag Þjóðviljans.
Rit8tjórar: Árni Bergmann, Mörður Árnason, Óttar Proppé.
Fróttastjóri: Lúðvík Geirsson.
Blaðamenn: Guðmundur Rúnar Heiðarsson, Ingibjörg Hinriksdóttir
(íþr.), HjörfeifurSveinbjörnsson, KristóferSvavarsson, Magnfríður
Júlíusdóttir, Magnús H. Gíslason, LiljaGunnarsdóttir, ÓlafurGíslason,
RagnarKarlsson, SigurðurÁ. Friðþjófsson, Stefán Stefánsson(íþr.),
SævarGuðbjörnsson, TómasTómasson.
Handrita- og prófarkalostur: Elías Mar, Hildur Finnsdóttir.
Ljósmyndarar: EinarÓlason. SigurðurMarHalldórsson.
Útlitsteiknarar: GarðarSigvaldason, MargrétMagnúsdóttir.
Framkvæmdastjóri: Hallur Páll Jónsson.
Skrlfstofustjórl: Jóhannes Harðarson.
Skrlfstofa: Guðrún Guðvarðardóttir, Kristín Pétursdóttir.
Auglýslngastjóri: Sigríður Hanna Sigurbjörnsdóttir.
Auglýslngar: Guðmunda Kristinsdóttir, Olga Ciausen, UnnurÁ-
gústsdóttir.
Símavarsla: Hanna Ólafsdóttir, Sigríöur Kristjánsdóttir.
Bflstjóri: Jóna Sigurdórsdóttir.
Útbreiðslu-og afgreiðslustjóri: Björn Ingi Rafnsson.
Afgreið8la: Halla Pálsdóttir, Hrefna Magnúsdóttir.
Innheimtumenn: Brynjólfur Vilhjálmsson, ÓlafurBjörnsson.
Útkoyrsla, afgreiðsla, ritstjórn:
Síðumúla 6, Reykjavík, sími 681333.
Auglýsingar: Síðumúla 6, símar 681331 og 681310.
Umbrotog setníng: Prentsmiðja Þjóðviljans hf.
Prentun: Blaðaprent hf.
Verð í lausasölu: 60 kr.
Helgarblöð:70 kr.
Askriftarverö á mánuði: 700 kr.
4 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 5. mars 1988