Þjóðviljinn - 05.03.1988, Side 12
Allsherjar-
atkvæðagreiðsla
Ákveðið hefur verið að viðhafa allsherjarat-
kvæðagreiðslu við kjör fulltrúa á 8. þing Lands-
sambands iðnverkafólks, sem haldið verður á
Selfossi dagana 15.-16. apríl 1988.
Tillögur skulu vera um 31 aðalmann og 31 til
vara.
Tillögum, ásamt meðmælum eitthundrað full-
gildra félagsmanna, skal skila á skrifstofu félags-
ins, Skólavörðustíg 16, eigi síðaren kl. 11.00 fyrir
hádegi föstudaginn 11. mars 1988.
Stjórn Iðju
Tæknifræðingur -
mælingamaður
Eftirfarandi stöður áTæknideild Kópavogskaup-
staðar eru lausar til umsóknar:
A. Tæknifræðingur
B. Mælingamaður
Umsóknarfrestur er til 20. mars n.k. Umsóknar-
eyðublöð og nánari upplýsingar fást á skrifstofu
bæjartæknifræðings, Fannborg 2.
Bæjartæknifræðingur
Utboð
Siglufjarðarkaupstaður óskar eftir tilboðum í
gatnagerð við Hólaveg. Um er að ræða jarðvegs-
skipti á um 400 metra kafla. Útboðsgögn verða
afhent hjá tæknideild Siglufjarðarkaupstaðar,
Gránugötu 24. Tilboðum skal skilað á sama stað
þriðjudaginn 22. mars 1988 kl. 14 og verða þau
opnuð að viðstöddum þeim bjóðendum sem þar
mæta.
Bæjartæknifræðingurinn
Siglufirði
A
Garðyrkjudeild
|? Kópavogs
Garðyrkjumaður óskast til verkstjórnarstarfa hjá
Garðyrkjudeild Kópavogs. Um er að ræða nýtt og
fjölbreytilegt starf sem krefst reynslu í skrúðgarð-
yrkju og verkstjórn. Æskilegt er að viðkomandi
geti hafið störf eigi síðar en 1. apríl nk. (í fyrstu er
gert ráð fyrir 1/2 árs starfi).
Umsóknum skal skila á garðyrkjudeild Kópa-
vogs, Fannborg 2, fyrir 11. mars n.k. Frekari
upplýsingar veitir garðyrkjustjóri Kópavogs í
síma 41570.
Garðyrkjustjóri Kópavogs
Útboð
'#V/Æ _ Finnastaðavegur 1988 F Vegagerð ríkisins óskar eftir tilboðum í ofangreint verk. Lengd vegarkafla 3,0 km, magn 29.000 m3. Verki skal að fullu lokið 1. nóvember 1988. Útboðsgögn verða afhent hjá Vegagerð ríkisins á Akureyriog í Reykjavík (aðalgjaldkera) frá og með 8. þ.m. Skila skal tiíboðum á sömu stöðum fyrir kl. 14.00 þann 21. mars 1988.
Vegamálastjóri
Lágmarkslaun -
nauðsyn lögbindingar
Afrekasaga verkalýðsforyst-
unnar hin síðustu árin er raunaleg
lesning. Þjóðarsáttin fræga, sem
æðsta forysta ASÍ stóð fyrir,
markaði í raun önnur og meiri
þáttaskil í baráttu hreyfingarinn-
ar en linkan 1983. Og það er sorg-
leg staðreynd, að síðan hefur
hvorki kjarkur né leiðsögn for-
ystunnar batnað, meðan upp hef-
ur sprottið herskátt blóð og ungt
á meðal hinna gömlu og reyndu
Lappa á skrifstofu VSÍ.
Stöðnunin andspænis vel vopn-
um búinni og endurnýjaðri for-
ystu á fjandvinavængnum endur-
speglaðist ljóslega í nýgerðum
kjarasamningum. Samningamir
voru nefnilega mjög í anda hinn-
ar alræmdu þjóðarsáttar, og
þjóðin fékk enda að sjá talsmenn
VSÍ koma fram í ljósvakanum
með sigurbros á vör.
Kjaraskerðing -
laglaunafolk
Þó eru nýju samningarnir fyrir
tveggja þátta sakir merkilegri -
og ef til vill verri - en þjóðarsátt-
in, sem hin þverpólitíska forysta
Grensásdeildarinnar gerði á sín-
um tíma við VSÍ og þáverandi
ríkisstjórn.
ífyrsta lagi, þá hika nú forystu-
menn atvinnurekenda ekki við að
fullyrða upp í opið geðið á launa-
fólki, að samningarnir muni vit-
anlega leiða til kjaraskerðingar, í
besta falli kjarastöðnunar.
Á einstökum talsmönnum VSÍ
hefur ekki mátt annað skilja en
forystumönnum verkalýðshreyf-
ingarinnar hafi verið það ljóst, að
samningarnir fela í sér skerðingu.
Svo mikið er víst, að valdamiklir
forystumenn hreyfingarinnar
hafa beinlínis fullyrt, að þeir geti
ekki annað en leitt til skerðingar
upp á að minnsta kosti fjögur
prósent.
/ annað stað, þá blandast nú
engum hugur um, að láglauna-
fólkið er skilið eftir á berangri.
Fiskvinnslufólki er boðið upp á
lágmarkslaun sem ná ekki einu
sinni 32 þúsundum króna.
Er nema von þó einhverjum
biöskri'?
Þjóðinni mun svo seint
gleymast eftirleikurinn einsog
hann birtist á skjánum, þegar bál-
reiðir verkamenn úr brjóstvörn
hreyfingarinnar risu upp einsog
björn með hramminn á lofti.
Þessi sanngjarna reiði al-
mennra verkamanna á Dags-
brúnarfundinum ætti að sýna
kontóristunum, að í kjarasamn-
ingum dugar ekki bara að urra
endalaust. Stundum verður að
bíta.
Verðhækkanir
Það er líka réttmætt að spyrja-
bæði félaga vora í verkalýðsfor-
ystunni og aðra - hvað halda
menn eiginlega að sé hægt að
bjóða fólki upp á mikið?
Matarskattur upp á 10 prósent
var lagður á launafólk síðasta
haust og hækkaður tiltölulega
hljóðlega upp í 25 prósent um
áramótin. Hluti hækkunarinnar
var að vísu falinn með tíma-
bundnum niðurgreiðslum en við
vitum líka, að ríkisstjórnin hyggst
síðar á þessu ári lauma afgangin-
um heimullega á fólk með því að
draga úr niðurgreiðslum.
Bflatryggingar eru að hækka
allt að 60 prósent!
Mjólk, helsta neysluvara
bamafjöískyldna, er að hækka
ásamt öðrum landbúnaðarvörum
einmitt þessa dagana.
Gengið er fellt um 6 prósent,
og ríkisstjórnin lætur skína í aðra
gengisfellingu síðar á árinu.
össur Skarphéðinsson
Það er dregið úr fjárveitingum
til Húsnæðisstofnunar, og var þó
búið að klúðra málum húsbyggj-
enda rækilega áður.
Og rétt á meðan þetta er að
gerast skrifa menn svo undir
samninga, þar sem fiskverkafólki
er boðið upp á lágmarkslaun
innan við 32 þúsund krónur!
Eru þessir frægu aðilar vinnu-
markaðarins búnir að glutra nið-
ur öllu siðgæði?
Lögbinding -
nauðsynleg nauðvörn
Af þessu má draga tvær álykt-
anir.
Einsog verkalýðshreyfingin er
á sig komin, er hún einfaldlega
ekki fær um að tryggja launafólki
það kaup sem þarf til að lifa af.
Þetta er dapurleg staðreynd. En
hún er sönn - og af henni verður
að taka mið.
Þessvegna á launafólk nú ekki
nema eina nauðvörn: lögbind-
ingu lágmarkslauna.
Að sönnu er hægt að tína til
margvísleg rök gegn því að lög-
gjafinn setji afdráttarlaus ákvæði
um hver skuli vera lægstu - eða
hæstu - laun í þjóðfélaginu. Og
það eru heldur ekki nema
eitthvað 6-8 mánuðir frá því að ég
skrifaði sjálfur grein einmitt gegn
lögbindingu lágmarkslauna með
hliðsjón af þeim rökum.
En eftir enn eina kjarasamn-
ingana, þar sem láglaunafólkið er
blygðunarlaust skilið eftir á köld-
UIIi kíaka, þá er niér oíöiö ijóst aö
einsog málum er nú háttað, er
borin von að verkalýðshreyfingin
geti staðið vörð um hag þessa
fólks. Þá er ekki nema ein leið
eftir, og það er að löggjafinn, hið
háa Alþingi, taki af skarið og setji
tímabundin lög um lágmarkslaun
í þióðfélaginu.
I kjölfar kjarasamninganna
hlýtur þetta að verða krafa allra
sanngjarnra manna á næstunni,
hvar í flokki sem þeir standa. Það
brennur vitaskuld heitast á fé-
lögum í Alþýðubandalaginu út
um allt land að reisa þessa kröfu
sem hæst og sem víðast.
Þjóðstjórn í ASÍ
Alþýðusamband íslands hefur
allt of lengi fylgt fram svokallaðri
þjóðarsáttarstefnu, sem stundum
er líka kennd við Singapore.
Þessi stefna hefur birst með
tvennum hætti:
Annars vegar hefur forysta Al-
þýðusambandsins beitt sér fyrir
þríhliða kjarasamningum, þar
sem ríkisvaldið hefur leikið eitt
mikilvægasta hlutverkið. Gegn
ioforðum um visst framlag ríkis-
ins hefur verkalýðsforystan svo
beitt sér fyrir svokölluðum
„ábyrgum" kjarasamningum,
sem í reynd hafa ekki skilað
launafólki neinu.
Á sínum tíma var dansaður
mikill stríðsdans kringum hina
fyrstu þjóðarsáttarsamninga. En
sagan hefur sýnt, að þeir voru
slys. Slys fyrir launafólk, slys fyrir
verkalýðshreyfinguna og, síðast
en ekki síst, stórslys fyrir þann
flokk sem launafólk gerði ábyrg-
an fyrir þjóðarsáttarsamningun-
um, - Alþýðubandalagið.
Hins vegar birtist svo Singa-
pore-stefnan í því, að forystu-
menn róttæku flokkanna hafa
beitt sér fyrir að áhrifamenn úr
flokkum atvinnurekenda eru
leiddir inn á gafl hjá ASÍ. Vold-
ugur miðstjórnarmaður Sjálf-
stæðisflokksins er varaforseti
ASÍ. Forysta ASÍ hefur þannig
orðið að þverpólitískri stofnun,
þar sem áherslan er lögð á mál-
amiðlanir.
Árangurinn hefur orðið eftir
þessu. ASÍ hefur fylgt stefnu,
sem launafólk hefur ekki haft
nokkra trú á, og nennir ekki einu
sinni á fundi til að greiða um at-
kvæði.
Á meðan málamiðlanirnar
ráða ASÍ verður sambandið
stofnun án erindis. Þessvegna
skiptir það höfuðmáli fýrir
hreyfinguna að launafólkið sjálft
taki fram fyrir hendur á foryst-
unni, og sjái til þess að róttæk
baráttustefna verði aftur tekin
upp innan ASÍ.
Öðru vísi
verkalýðsforystu
Fyrir Alþýðubandalagið skipt-
ir þetta öllu máli. f dag skortir
flokkinn trúverðugleika, ekki síst
vegna þess, að hann er gerður
ábyrgur fyrir slysastefnu þjóðar-
sáttarinnar. Hann er í orði flokk-
ur launafólks, en á borði er hann
líka flokkur þeirrar verkalýðsfor-
ystu sem hefur gert hvern ónytja-
samninginn á fætur öðrum. Þess-
vegna þarf einmitt Alþýðubanda-
lagið að taka forystu fyrir löngu
tímabæru endurreisnarstarfi
innan verkalýðshreyfingarinnar.
Róttæk baráttustefna felur í
sér pólitíska baráttu innan
hreyfingarinnar.
Róttæk baráttustefna felur í
sér að við leitum eftir samstarfi
við annað róttækt fólk - tökum
höndum saman og vinnum gegn
..... L.U... 1________
uiaiusuiiuiiuui, uvcu i nciuui \Jciii
heita Sjálfstæðisflokkur eða
Framsókn. Ýtum burt þjóð-
stjómarfyrirkomulaginu, Singa-
púrinu og þjóðarsáttinni í ASI.
í verkalýðsfélagi á eftir verka-
lýðsfélagi þarf að reisa flaggið.
Það er einfaldega kominn tími á
pólitík í verkalýðshreyfingunni, á
pólitískar kosningar í stéttarfé-
lögunum.
Það getur vel verið, að það
þýði að við töpum einhverjum fé-
lögum til að byrja með. En ef við
höfum góðan málstað vinnum við
þau aftur.
Þegar Guðmundur Þ. Jónsson
vann Iðju undan íhaldinu stað-
hæfði Morgunblaðið í frægri rit-
stjórnargrein, að þar hefði Al-
þýðubandalagið rofið óformlegt
samkomulag sem vinstri menn í
verkalýðshreyfingunni hefðu
gert við íhaldið um að pólitískar
kosningar fæm ekki fram í stétt-
arfélögunum.
Auðvitað eigum við að rjúfa
alla slíka skuggasamninga. Og ef
okkar eigin menn í verkalýðs-
hreyfingunni sigla ekki með
verða þeir einfaldlega að ieita sér
að öðrum kontór. Það dugar ekki
að spúla dekkið nema við spúlum
líka út lestina.
12 SfÐA - ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 5. mars 1988
Sáturbútar víxluðust í viðhorfs-
grein Össurar Skarphéðinssonar
í föstudagsblaðinu með þeim af-
leiðingum að erfitt var að lesa í
samhengi. Þjóðviljinn endurbirtir
því greinina og biður höfund og
lesendur forláts.