Þjóðviljinn - 27.03.1988, Blaðsíða 3

Sverrir leggur sínum manni, Stefáni Hilmarssyni, línurnar. (Mynd:E.ÓI.)
„Frœgðin er ósköp notaleg“
Skeggrœtt við Sverri Stormsker
um bakspegla, djúpar laugar og misþyrmingar d píanóum
Islendingar eru farnir aö meta
hverskyns afreksmenn að
verðleikum og er það vel.
Sterkir menn og fagrar konur,
Jón Páll og Hófí, skákmenn
og sigurvegarar í dægurlaga-
samkeppni sjónvarpsins, Jói
Hjartar og Sverrir Stormsker,
allt eru þetta þjóðhetjur sem
slaga hátt uppí Vigdísi.
Jóhann Sebastian Bach er í
fyrsta, öðru og þriðja sæti.
Öllum sem á horfðu ber saman
um að Sverrir hafi ekki eingöngu
boðið uppá langbesta lagið í
söngvakeppninni á mánudags-
kvöldið, heldur hafi hann verið
áberandi skemmtilegastur þátt-
takenda. Hann hafi sumsé kom-
ið, séð og sigrað svo flett sé uppí
frasasafninu.
Við tókum hús á Sverri á
fimmtudaginn og hófum spjallið
á rabbi um eðli frægðar og frama.
„Ég finn engar stórvægilegar
breytingar innra með mér eða
utan. Ég hef ekki orðið var við að
fólk snúi sig úr hálsliðnum þegar
það mætir mér á götu enda hefur
það ekki mætt mér ágötu þar sem
ég fer allra minna ferða í leigubíl.
Þökk sé stýrimönnum þeirra,
þeir stara fremur á götuna fram-
undan sér en á mig í bakspeglin-
um. Því get ég ekki sagt annað en
að frægðin sé ósköp notaleg.
Sneru sig
úr hálsliðnum
Eitt sinn starði fólk á mig í
strætó, það var áður en ég sviss-
aði yfir í leigubílana, og var það
ekki vegna frægðar og frama
heldur vegna þess að ég hafði
látið mér vaxa skegg. Það óx svo
furðulega að allir furðuðu sig á
því. Og snéru sig úr hálsliðnum. í
strætó. Þá rakaði ég mig. Og
svissaði yfir í leigubíla.
Jú,jú, það er ágætt að vera
heimsfrægur á íslandi þótt það
jafnist ekki á við heimsfrægð útí
heimi. Það góða við þessa keppni
er að manni gefst kostur á að
kynna afurðir sínar úti. Erlendur
markaður, það er óskalandið,
sjálf djúpa laugin. Það má einu
gilda hvernig maður kemst þang-
að, hvort það er söngvakeppni
sjónvarpsins eða eitthvað annað.
Það er sama gamla sagan um um-
gerðina og innihaldið, sjáðu til.
Það skiptir ekki öllu máli hvort
skáldið fær snilldarljóðið birt í
Samúel eða Tímariti Máls og
menningar. Bara að því sé komið
á framfæri. Við erum að ræða um
prófessjonal klókindi vinur
minn.“
Davíð og Bach
Við innum Sverri eftir fyrir-
myndum í hópi ljóðskálda.
„Eitt sinn hafði ég mætur á Da-
víð Stefánssyni en ekki held ég að
það hafi haft áhrif á texta verð-
launalagsins, svona þér að segja.
Ég var farinn að hnoða saman
vísum 10 eða 15 ára gamall en
engu að síður er texti verðlauna-
lagsins eiginlega stórmennasíma-
skrá. Ég gaf út kvæðakver árið
1982, Kveðið í kútnum, ófáanlegt
verk og því full þörf á nýrri út-
gáfu. Þar er þessar hendingar að
finna meðal margs annars:
Ég er rola, rugludallur,
ræfilstuska, fáráðlingur.
Ég er dóni, drullusokkur,
dæmigerður íslendingur.
Nú innum við Sverri eftir fyrir-
myndum úr hópi tónskálda.
„Því er fljótsvarað. Bítlarnir og
Jóhann Sebastian Bach eru núm-
er eitt, tvö og þrjú. Ég varsex ára
þegar ég byrjaði að misþyrma
þessu píanói þarna í horninu,
sjáðu hvernig það er útleikið,
sjáðu þessar rispur og hlustaðu.
Ha? Fannst þér hann ekki ein-
kennilegur þessi tónn?, Dálítið
furðulegur?
Það eru svosem engir sérstakir
áhrifavaldar í lífi mínu hér innan
lands og erfitt að troða mér undir
regnhlíf. Ætli ég sé ekki einhvers-
staðar mitt á milli Kristjáns Jó-
hannssonar og Gvends dúllara.
Nema hvað ég treð fingrinum í
nefið sem hann tróð í eyrað.
„Mikið _ skáld var Símon.““
Talið berst að karríer Sverris.
„Einsog ég sagði byrjaði ég sex
ára að hamra á píanóinu atarna!
Ferill minn í sjóbransanum? Nú,
ég hef verið svona sirka fjórtán
þegar hann hófst. Ég hef verið í
mörgum hljómsveitum, allt of
mörgum, og búinn að fá nóg, hef
skilið við þann leiðindabransa að
fullu og öllu. Nema sinfóníu-
hljómsveitina. Ég ætla að gerast
píanóleikari hennar þegar ég hef
fengið próf á það hljóðfæri.“
Sverrir segir engu máli skipta
þótt lagið „Þú og þeir“ verði fyrst
á dagskrá í Eurovision söngva-
keppninni. Sem fer fram í Dy-
flinni í næsta mánuði. Búið sé að
dreifa kynstrum af myndböndum
út um öll byggð ból og því komi
lagið enguni dómnefndarmanna
á óvart.
Sjálfur sé hann að velta því
fyrir sér hvernig best sé að tryggja
því sigurinn ytra. Eða í öllu falli
hylli heimamanna. Kannski með
því að bæta við mandólíni og
munnhörpu? 1 öllu falli ætlar
hann að kippa „samplernum" út
og brúka fiðlur. Máski banjó?
Sverrir Stormsker biður að
heilsa leigubílstjórunum, líf-
gjöfum sínum, og þakkar þeim
fyrir að sýna framrúðunni meiri
áhuga en bakspeglinum.
-ks.
Bítlarnir eru númer eitt, tvö og þrjú.
Sunnudagur 27. mars 1988 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 3