Þjóðviljinn - 27.03.1988, Blaðsíða 16
Lífið er svo sterkt í mér
Fjölmiðla- og fjöllistamaður-
inn Annar Annarsson er kom-
inn aftur. Hann talar um ein-
semd, Kfsháska, erótíkog
myrkfælni. Sálina, hamingju
nautnirog drauma. Annar
Annarsson segist vera ungur í
fyrsta sinn og hann nýtur
þess. Hann er (Helgarviðtali.
Á slaginu tíu birtist hann,
hvorki mínútu fyrr né síðar. Næt-
urkulið hangir enn (morgninum,
dagsbirtan berst hetjulegri bar-
áttu við vetrarmyrkrið og hefur
að lokum betur. Gráspengt
skeggið gefur honum svip virðu-
leika og trausts, blá augun jafn
dáleiðandi og andlitið sem hann
leikur á með ótal blæbrigðum og
tilfinningum. Með forvitni og
undrun spyr Annar Annarsson
mig: „Og hvað viltu mér svo,
manni sem gengur með mölkúlur
í vasanum?"
En jú, forvitnin leikur okkur
grátt, öll langar okkur til að
kynnast betur þeim samborgur-
um okkar sem ( sviðsljósinu
standa og þar er Annar Annars-
son engin undantekning. Maður-
inn sem hefur (fjörutíu ár sjálfur
verið í hlutverki spyrjandans,
samið lög og ljóð, skrifað sex
bækur, leikrit fyrir útvarp og
leikhús. Ungi maðurinn sem eitt
sinn ætlaði að verða læknir, síðar
kvikmyndaleikstjóri eða leikari,
rithöfundur eða listmálari. Mað-
urinn sem háði erfiða en hetju-
lega baráttu á vígvelli alkóhól-
ismans og gekk frá leik sem sigur-
vegari. Maður sem blásið hefur
verið um ( samkvæmum og síð-
degisblöðunum og verið fólki
óþrjótandi efni í ævintýra- og
tröllasögur hversdagsins, hann
ákvað að koma og koma allur.
Ertu nú alkominn?
Já, hvenær er maður það og
hvenær ekki? Þetta er afstætt eins
og margt annað ( okkar slungnu
tilveru. Gamall maður norður á
Ströndum sagði mér eitt sinn af
föður sínum sem þá var enn há-
karlaformaður þó háaldraður
væri. Var hann í sífellu spurður er
að landi kom hvort þetta væri nú
ekki hans síðasti róður, hvort
hann væri nú loksins alkominn í
land. „Nóg er brælan á hafi svo
ekki sé hún í landi líka.“ Og því
veit maður aldrei hvenær brælu
manns léttir. En eitt er þó víst, að
margoft hefur gefið á bátinn hjá
manni.
En þú hefur haft yfir í barátt-
unni?
Já, það má segja að ég hafi haft
heppnina með mér. Ég var djúpt
sokkinn og á tímabili var ég kom-
inn á bólakaf í ruglið. Þetta voru
erfið ár og lítið vit í því sem frá
manni kom á þessum tíma. Mað-
ur gerir sér grein fyrir því núna
þegar maður lítur á þessar bækur
sem ég sendi frá mér, þó svo að
þeim hafi verið vel tekið á sínum
tíma. En nú er ég kominn á rétta
braut og um þessar mundir er ég
að leggja síðustu hönd á nýtt
leikrit sem ég ætla að vona að
verði sett upp í haust. Það sem ég
held þó að hafi bjargað mér aðal-
lega var það hvað ég á góð að og
góða vini sem allan tímann voru
til staðar og veittu mér styrk þeg-
ar mest á þurfti, En hverjir þessir
vinir eru vill hann ekki láta uppi,
hann fhkar ekki vinum sínum
eins og gylltum hnöppum, þá
geymir hann oní skúffu.
Einmitt (þann mund kemur sú
góða sem getið er, Henna Henn-
ardóttir, eiginkona viðmælanda
okkar, sérstaklega glæsileg kona
þó við fimmtugsaldurinn sé og
heíur útlit mun yngri konu,
jafnvel þó lítið fari fyrir andlits-
farða nema endrum og eins. Hún
er eins og sagt er kona með stíl og
leggur mikið upp úr svarta litnum
í klæðaburðni, tákni einfald-
leikans. Ég hef dýran smekk,
segir hún, en helst vil ég þó vera
það sem ég kalla millifín. Aðalat-
riðið er að vera hreinskilin (fata-
vali og ég legg alltaf mikla áherslu
á kvenleikann. Ég er alltaf í pilsi
eða kjól og legg áherslu á mýkt og
einfaldleika í öllum síddum. Mér
finnst vanta mun meiri karakter (
stíl íslenskra kvenna, það geta
allar konur verið smart. Feitar,
mjóar, litlar og stórar. Það sem
mestu skiptir er það sem kemur
innan frá. Fötin skipta íraun ekki
svo miklu máli. Annað hvort er
maður sönn eða ekki sönn.
Og Annar Annarsson tekur í
sama streng með konu sinni.
Menn eru alltaf að belgja sig út
með ytri gæðum. Fólk er alltaf að
sýnast. Mér finnst að konan mín
hafi yfir að ráða einmitt þessari
birtu sem kemur að innan.
Henna er ótrúlega sterk. Hún er
sjómannsdóttir sem missti föður
sinn tuttuguogtveggja ára og hef-
ur verið mér ákaflega traustur
bakhjarl öll þessi ár og einkum
þegar ég barðist við Bakkus
frænda og meðbræður hans. Þá
reyndi fyrst alvarlega á hana og
þá raun stóðst hún með sæmd.
Síðan hefur hjónaband okkar
verið alltaf betra og betra.
Og það leiðir hugann að ást-
inni. Ég bið Annar Annarsson að
segja okkur eitthvað af henni.
Jú, eiginlega er ég nú ekki
mikið fyrir að tala mig út um
svona hluti, nema þá við mína
allra nánustu. Fjölskyldan hefur
alltaf verið númer eitt, tvö og
þrjú hjá mér. En fyrir mér er í
raun allt lífið erótískt. Ég er ákaf-
lega erótísk persóna og sé margt
það út úr hversdagslegustu
hlutum sem aðrir sjá ekki eða
vilja ekki sjá. Það getur til dæmis
verið mér ákaflega erótísk
reynsla að stinga peningi í stöð-
umælinn og sjá nálina rísa í mæl-
inum, 15 mín. eða 30. Það er svo
margt ef að er gáð, eins og
skáldið sagði. Kynhvötin hefur
alltaf verið stór partur af mér. En
um hin umtöluðu sambönd sín
við konur vill hann ekki ræða,
þau eru hans eigin ær og kýr. En
þó vill hann taka það fram að
aldrei hafi nein kona farið grát-
andi frá honum.
Eg er fyrst og fremst mikill lífs-
nautnamaður, lífið er svo sterkt í
mér, og dauðinn reyndar líka,
hann er ákaflega sterkur hluti af
mér. Og þessi lífsháski, þessi
ljúfsári lífsháski. Það hefur
stundum verið sagt um mig að ég
fari mér of geyst og satt er það,
eitt sinn flugum við t.d. ég og
kunningi minn, þekktur maður
úr þjóðlífinu, sjónflug frá ísafirði
suður, á Þorláksmessu, eftir
skemmtun í hafaroki og hríð og
máttum nauðlenda í Hítardal, á
kolófærum þjóðveginum. Og
jjarna máttum við dúsa ( myrkr-
inu fram á miðjan aðfangadag.
Ég held ég hafi aldrei komist nær
eilífðinni en þarna á þessari litlu
rellu og í raun gjöfbreytist af-
staða m(n til tilverunnar eftir
þetta. Maður sér hlutina út frá
meira umburðarlyndi. Maður sá
hvað maður er í rauninni lítill
kall, bara obbolítill kall.
En annað segja þó þeir sem til
hans þekkja og verður mörgum
tíðrætt um þetta meðfædda lítil-
læti Annars Annarssonar, er það
kannski lykillinn að skáldinu (
honum, listfenginu sem blundar á
bakvið hversdagserilinn í starf-
inu?
Hann vill gera lítið úr þessum
hneiginum sínum og vill helst
ekki láta titla sig rithöfund eða
skáld. En auðvitað, heldur hann
áfram, er þetta alltaf til í manni,
blundar þetta ekki (okkur öllum?
Göngum við ekki öll með möl-
kúlur í maganum, eins og skáldið
sagði. En ég hef alltaf verið
mikið, og við bæði, fyrir list og
listamenn, og ég hef verið svo
heppinn í gegnum tíðina að hafa
fengið að kynnast mörgum lista-
mönnum og umgangast þá, menn
eins og Gísla Dal og Þorstein
Reyr, að maður tali nú ekki um
snillinga eins og Zorró, sem ég
heimsæki alltaf sé ég ( París.
Kannski er þetta uppeldið sem
enn býr í manni, en faðir minn
var mjög listelskur maður og góð-
kunningi margra af okkar bestu
málurum, sá t.d. lengi um
innkaup fyrir Kjarval þegar hann
var í Silfurtúninu.
Það hallar degi og gráskíman
er að hverfa af himninum, fær að
blunda í fangi hafsins þar til lífs-
barátta hennar hefst á ný hinn
næsta dag og við Annar Annars-
son förum að tala um myrkrið og
dauðann. Myrkrið geymir
eitthvað sem ekki sést. Röddin er
þrungin dramatík og dáleiðandi
syngjanda. Myrkrið er þessi
undarlegi heimur sem þú getur
falið þig í, en um leið er það
hættulegt, því þegar þú kemur
þangað, er þar einhver fyrir. En
myrkrið er líka hvíld, geymir
vonir og drauma, það getur verið
vinur þinn.
Hann situr hugsi um stund og
andrúmsloftið verður alvöru-
þrungið. Þegar ég virði hann fyrir
mér minnist ég þess að hann hafði
annað yfirbragð áður. Fjörleg,
tindrandi augu og viðkvæmnis-
legir andlitsdrættirnir eru enn á
sínum stað, fasið frjálslegt og
stolt, en yfirbragðið þrátt fyrir
allt á einhvern hátt yfirvegaðra,
kannski virðulegra. Hann hefur
lifað fyrir opnum tjöldum, alla
tíð. Staðið á sviði lífsins, þar sem
hann hefur túlkað sitt hlutverk
frammi fyrir skaranum, lagt lífs-
starfið í lófa áheyrenda. Þetta
hlutverk tilheyrir honum einum
og taki aðrir sér það í hendur
verður líf hans afskræming. Það
er hann sem lýtur áhorfendum
þegar tjaldið fellur, en hans er
sviðið meðan á sýningu stendur,
þar er hans útrás, hans gleði,
hans raunir. Kannski er líf hans
leikur í ljósum, lokkum og ang-
andi rósum, þyrniþöktum rósum.
Leikarinn hættir ekki í miðju
verki þó blæði úr fótunum, hann
leikur sitt hlutverk til enda.
Leikurinn var hans löngun...
New York City 10. mars 1988
Hallgrímur
(Heimildir: Mannlíf og Heims-
mynd)
IP Dagvist barna
Dyngjuborg
Forstöðumaður óskast á deild 3-6 ára barna nú
þegar.
Völvukot
Forstöðumaður óskast á Völvukot frá 15. apríl
n.k.
Jöklaborg
Forstöðumaður óskast á nýtt dagvistarheimili í
Seljahverfi frá og með 1. apríl.
Upplýsingar um ofangreindar stöður gefur fram-
kvæmdastjóri á skrifstofu Dagvistar barna í síma
27277.
Félagsmálastofnun
Hafnarfjarðar
Starfsmaður/ritari óskast hálfan daginn á Félags-
málastofnun Hafnarfjarðar. Umsóknir og upplýs-
ingar um fyrri störf sendist til undirritaðrar fyrir 15.
apríl n.k.
Marta Bergmann
félagsmálastjóri Hafnarfjarðar
16 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 27. mars 1988