Þjóðviljinn - 09.04.1988, Blaðsíða 8

Loddaralist
Gullin
mín
Nýstofnaðurfjöl-
listahópur sýnir
frumsamið verk í
Menntaskólanum
við Hamrahlíð.
Bergljót Arnalds:
Hugmyndin er að
getaframkvœmt
hvaða list sem er
Bergljót Arnalds: Viljum vera eins fjölhæf og við mögulega getum. Myndir - Sig.
Loddaralist-hópurinn heitir
sjö manna hópur sem setur
upp sýninguna Gullin mín, í
hátíðarsal Menntaskólans við
Hamrahlíð nú um helgina.
Hópurinn var stofnaður í fyrra-
haust, og er þessi fyrsta sýn-
ing hans unnin í samvinnu við
listafélag MH.
- Hugmyndin er að geta fram-
kvæmt hvaða list sem er, - segir
Bergljót Arnalds, einn meðlimur
hópsins. - Við viljum ekki binda
okkur við neitt ákveðið, ekki
kalla okkur til dæmis leikhóp,
eða danshóp, heldur reyna að
vera eins fjölhæf og við mögulega
getum.
- Guilin mín er frumsamin
sýning eftir okkur í hópnum, og
Eyþór Arnalds samdi tónlistina
sérstaklega fyrir okkur. Sýningin
er h'klega tengdust nútímaballett
og jassballett. Við höfum öll lært
að dansa, en þetta er mjög ólíkt
þessum venjulegu jassballettsýn-
ingum, því þarna er verið að
segja sögu.
- Sagan er um barn sem móðir-
in svæfir að kvöldi, og þegar það
er sofnað lifna leikföngin við, það
eru bangsinn, Barbídúkkan og
Actionkallinn. Þau hræða barn-
ið, það vaknar og kallar á móður-
ina sem svæfir það aftur, en þá
gerist nokkuð óvænt, og kannski
soldið óhugnanlegt.
í Loddaralist-hópnum eru He-
lena Gunnarsdóttir sem leikur
barnið, Ingibjörg María Árna-
dóttir sem er móðir þess, Berg-
ljót Arnalds sem er Barbídúkk-
an, Viðar Maggason Actionmað-
ur, Linda Bára Lýðsdóttir bang-
si, og Sigrún Birgisdóttir og Að-
alheiður Guðmundsdóttir sem
gera leikmyndina. Auk þess taka
tveir tónlistarmenn þátt í sýning-
unni, Ragnhildur Ólafía Péturs-
dóttir sem spilar á fiðlu og Vigdís
Klara Aradóttir sem spilar á sax-
ófón.
Leikstjóri er Shirleen Blake,
Þór Stiefel gerir leikmynd með
þeim Sigrúnu og Aðalheiði,
Guðmunda Grétarsdóttir, Jó-
hann Pálmason og Jón Gunnar
Ákason sjá um ljós.
Næsta sýning á Gullin mín
verður í Menntaskólanum í
Hamrahlíð á sunnudaginn kl.
21:00.
LG
lii
B. ■
' ' $
W i |É|Í|g' ,
v.

Þegar barnið er sofnað lifna leikföngin við. Bangsinn, Barbídúkkan, Móðirin, Barnið og Actionkallinn.
Islenskir páskar
Ég tek páskahelgina afskap-
lega hátíðlega. Ég rýk ekki upp á
fjöll til að leika mér. Ég einbeiti
mér að andanum. Á föstudaginn
langa hlusta ég á Mattheusar-
passíu Bachs og Mattheusarpass-
íuna eftir Heinrich Schútz, sem
íslenskir tónlistarmenn halda víst
að sé Munchausen, sem sé bara
lygi. Á laugardag fyrir páska er
það Jóhannesarpassía Bachs og
Jóhannesarpassía og Sjö orð
Krists á krossinum eftir Schútz.
Páskamorguninn byrja ég á hei-
lögum gregoríönskum lofsöng-
vum. Þá páskaóratóría Bachs og
nokkrar kantötur. En hátíðleg-
asta tíma dagsins ver ég til að
meðtaka með andakt Páskaórat-
óríu hins heilaga Heinrichs
Schútz. Ég þegi alla dagana og fer
í göngur einn sér. Auk þess fæ ég
ýmsar vitranir. Það heimsækja
mig tífar og devar frá astralplan-
inu og enn þá hærri plönum.
Jafnvel allt ofan af sjöunda plan-
inu. Þar er Heinrich Schutz í há-
vegum hafður. Ég efast sem sagt
um að nokkur Islendingur lifi
páskalegri páska en ég og þó trúi
ég bara á trunt trunt og tröllin í
fjöllunum.
í þetta skipti brá ég ekki vana
mínum. Meðan aðrir landar mín-
ir skemmtu sér á skíðum mediter-
aði ég sem aldrei fyrr. Nú tók ég
jafnvel aukaskammta af Bach og
Schútz, eins og t.d. Lúkasarpassí-
una eftir Bach sem er þó víst ekki
eftir Bach. Lúkasarpassíuna sem
er örugglega eftir Schútz, sem ís-
lenskir tónlistarmenn halda að sé
Munchausen, Lúkasarpassíuna
sem er vonandi eftir Penderecki,
og Hallgrímspassíuna eftir Atla
Heimi Sveinsson og íslensku
þjóðina í þúsund ára vonlausu
stríði.
Þessi fyrsta tónlistarpassía á ís-
landi var flutt í útvarpi og sjón-
varpi á föstudaginn langa. Gerð
hefur veriö talsverð grein fyrir
verkinu í blöðunum og er óþarfi
að bæta við það. Og satt að segja
hefur undirritaður leikmaður í
öllu í lífinu varla gáfu né þekk-
ingu til að fjalla um það af viti. En
ég má alveg segja mína „persónu-
legu skoðun" eins og stjórnmála-
mennirnir. Mér finnst útdráttur
Atla úr sálminum prýðilegur. At-
burðarásin er ágætlega rakin og
sem bænir og hugleiðingar tekur
hann margar fegurstu perlur
sálmanna, t.d. stóran hluta hins
dýrðlega 25. sálms. Passíusálm-
arnir eru auðvitað furðulegt
meistaraverk og gömlu lögin
miklar gersemar. Og meðferð
Atla á efninu er gerð af djúpum
skilningi og mikilli hugkvæmni.
Einfaldleikinn og alvaran er þó
alltaf í fyrirrúmi. Hallgrímspassí-
an eins og hún birtist áhorfendum
og tilheyrendum í sjónvarpinu á
föstudaginn langa er alvöru-
þrungið, fagurt, dramatískt og
rammíslenskt passíutónverk.
Einfaldleiki hennar, skrautleysi
og meinlætaleg alvara minnir
stundum á hinn sæla Schútz og
legg ég svo sannarlega ekki nafn
hans við hégóma. Passían gerir
þá miklar kröfur til hlustenda.
Hún er erfið og tekur á sálina. En
það fær enginn upprisið til
neinnar dýrðar í andanum nema
leggja fram eitthvað af sjálfum
sér. Hallgrímspassía var einstæð
helgistund í raunverulegasta
skilningi þess orðs þennan dag,
sem er ekki leiðinlegasti dagur
ársins eins og margir virðast
halda, heldur kannski sá allra
heilagasti. Sá sem ekki skilur það
skilur ekki neitt neitt. En skilnin-
gurinn kemur ekki fram í orðag-
lingri eins og þessu lesmáli mínu
heldur í dálitlu. Það verður aldrei
oflofað hve aðstandendur þessa
verks hafa hiklaust gefið langt nef
öllum þeim látum og flautum sem
eru einkenni tímans og unnið
verk sitt vel og fallega. Og þeir
eru, auk Atla: Hörður Áskelsson
sem stjórnaði Mótettukór Hall-
grímskirkju, Sveinn Einarsson
leikstjóri, Friðrik Þór Friðriks-
son kvikmyndameistari, Bjarni
Rúnar Bjarnason tónmeistari, fé-
lagar úr Sinfóníuhljómsveitinni,
Ann Toril Lindstad organisti,
söngvararnir Inga Bachman,
Viðar Gunnarsson og Jóhanna
Þórhallsdóttir (sem ég hef aldrei
heyrt áður en var ágæt alveg) og
loks lesararnir Arnar Jónsson,
Þórunn Magnea Magnúsdóttir,
Anna Kristín Arngrfmsdóttir,
Gísli Halldórsson og Hallmar
Sigurðsson.
En á laugardaginn fyrir páska
var flutt annað íslenskt tónverk.
Það var Páskaóratóría eftir Þor-
kel Sigurbjörnsson. Textinn er úr
guðspjöllunum. Mótettukór
Hallgrímskirkju var þar enn á
ferð undir stjórn Harðar Áskels-
sonar. Upphaf og endir óratórí-
unnar eru byggð á yndislegum
sálmi úr Grallaranum, sem er
margfalt betri músik en þetta
sálmagaul sem oftast heyrist við
guðsþjónustur. í Iagínu er sann-
kölluð upprisa og gleði. Svo var
líka ein sæt aría Maríu Magda-
Ienu eftir Þorkel. En annars var
ósköp lítið af músik í þessu en
heljarmikið kjaftæði. Páska-
sagan var lesin úr guðspjöll-
SIGURÐUR ÞÓR
GUÐJÓNSSON ,
unum, stundum af öllum kórn-
um, og minnti það óþægilega á
partýröfl drykkjurúta, en stund-
um af tveimur eða þremur kórfé-
lögum. Hljómburður hússins sá
til þess að ekki heyrðist orðaskil.
En auk þess var allt á ferð og flugi
því upplesararnir voru sífellt að
væflast þetta úr einu horninu í
annað í þessari andstyggilegu kir-
kju. Var það eindæma bjánalegt.
Þó var talsverð bót í máli að í