Þjóðviljinn - 13.04.1988, Síða 12
»
Henríetta (Kirsten Lehfeldt) reynir að fá botn í tilveruna.
Brennandi hjörtu
Henríetta er ég sjálf
fyrir tíu árum
Hamingjan? Henríetta og Ljónið á stefnumóti, Kirsten Lehfeldt og Torben Jensen.
Fyrir nokkru var danska
leikkonan og kvikmyndaleik-
stjórinn Helle Ryslinge stödd
hér á landi í tilefni frumsýning-
ar myndar hennar, Flamber-
uð hjörtu (Flamberede hjert-
er) - sem af einhverjum
ástæðum fékk nafnið Brenn-
andi hjörtu í íslenskri þýðingu.
Helle Ryslinge er 42 ára og
hafði komið víða við áður en hún
gerðist kvikmyndaleikstjóri.
Sautján ára var hún send á hús-
mæðraskóla, til að losa hana við
óraunæfa drauma um að læra
keramík. Til að losna þaðan fór
hún í kennaraskóla og útskrifað-
ist 1966. Eftir að hafa verið kenn-
ari á Jótlandi í eitt ár var hún
rekin vegna þess að hún gekk í
pínupilsi, og fór þá að starfa í
barnaleikhúsi þar sem hún var
leikkona, skrifaði leikritin, samdi
tónlistina og gerði leikbrúðurnar.
Næstu árin var hún lausamann-
eskja hjá ýmsum leikhópum, lék í
kvikmyndum og skrifaði kvik-
myndatónlist.
Hún hóf samstarf við leikkon-
una Anne Marie Helger, og þær
settu saman kabarett (show) sem
þær ferðuðust með um landið pg
kölluðu Dameattraktioner. Ur
því varð kvikmyndin Koks i Kul-
issen (Allt í steik á bakvið tjöld-
in), 1983, þar sem þær Helle og
Anne Marie skrifuðu handritið
og léku aðalhlutverkin.
Helle skrifaði handritið að
Flamberuðum hjörtum með það
fyrir augum að leika sjálf aðal-
hlutverkið, en það varð úr að
myndin varð í staðinn frumraun
hennar sem kvikmyndaleikstjóri.
Myndin segir frá tímabili í lífi
Henríettu, hjúkrunarkonunnar
sem reynir að fóta sig í tilverunni,
með vægast sagt misjöfnum ár-
angri. Hún leitar meðal annars að
þeim eina rétta, og telur sig um
tíma hafa fundið hann í skurð-
lækninum Lpwe (Ljóni), sem
hún býr sig undir að svífa með
inní glansandi framtíð, - á bleiku
skýi eins og vera ber. En Henrí-
etta rekur sig fljótlega á að tilver-
an er ekki einsog klippt útúr
glansblaði utan úr sjoppu og
hvítkyrtlaða skurðhnífshetjan er
kannski ekki beint það sem hún
var að leita að.
Þetta eru
lygisögur
Helle Ryslinge,fyrri hluti mynd-
arinnar, þegar þau Henríetta og
L0we hittast, minnir mann á þess-
ar klassísku sögur um Hann og
Hana og Hamingjuna, og þá sér-
staklega lœknasögurnar; hún er
hjúkrunarkona, hann er lœknir,
o.s.frv. Ertu kannski að sýna okk-
ur hvernig slík saga vœri ef hún
gerðist i raun og veru, eða ertu
bara að gera grín að þeim?
- Já og nei, þetta er bara mín
aðferð við að gera myndina. Ég
hafði vissulega læknasögurnar í
huga þegar ég undirbjó hana. Ég
held að þessar sögur séu svona
vinsælar vegna þess að þetta eru
lygisögur og allir vita það innst
inni. Þær eru um draum sem við
vildum kannski gjarnan sjá ræt-
ast, og það er einmitt ástæðan
fyrir því að Henríetta fleygir sér í
fangið á Lpwe, hún vill upplifa
drauminn, þó að eiginlega viti
hún vel að það gengur ekki upp.
Eiginlega biður hún hann að fara
illa með sig og það gerir hann
líka. Það má kannski segja að
sagan sé ýkt, að ég dragi þarna
upp skrípamynd af slíku sam-
bandi, en það er bara ákveðin að-
ferð til að leggja áherslu á hlut-
ina.
Er Henríetta dœmigert flón, eða
bara ósköp venjuleg manneskja?
- Henríetta, það er ég sjálf
fyrir tíu árum, og mér fiiinst hún
hegða sér heimskulega. Heimska
hennar felst í því að hún hefur
ekki lag á að fá það sem hún
þarfnast. Hún hefur endalaust
sektarkennd, því henni finnst
hún alltaf vera að gera einhverja
vitleysu, og sekt hennar er ein-
mitt sú að hún segir ekki það sem
henni finnst eða hvað hún vil. Svo
eiginlega getur hún sjálfri sér um
kennt. Sambandi hennar við
Bent, hommann sem hún leigir
með, er dæmigert; hann er ósköp
góður en alveg óþolandi vegna
þess að hann talar út í eitt svo hún
kemst aldrei að. Hún er enda-
laust pirruð á honum, en hún
segir honum aldrei að þegja, svo
hverjum er það að kenna að hann
kaffærir hana í kjaftavaðli? - í
rauninni notar hún hann til að
halda sér fljótandi í einhverjum
yfirborðskenndum draumi um að
allt sé eins og það eigi að vera.
- Hún er ekkert ein um þetta,
það er fjöldi fólks eins og hún,
alltaf að gera einhverja vitleysu
vegna þess að það þekkir ekki
12 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Mlðvlkudagur 13. apríl 1988