Þjóðviljinn - 13.04.1988, Blaðsíða 13
Helle Ryslinge: Fjöldi fólks gerir endalausar vitleysur vegna þess að það þekkir ekki sínar eigin þarfir.
sínar eigin þarfir. í rauninni er
hún manneskja sem hvorki kann
að segja já né nei, kannski vegna
þess að hún veit ekki hvað hún
vill.
- Eiginlega er myndin um það
að vera svo ruglaður og svo van-
sæll í lífinu að maður sendir frá
sér röng skilaboð. Bróðir Henrí-
ettu spyr hana líka hvers vegna í
ósköpunum hún komi sér enda-
laust í allskonar vitleysu og hún
svarar sem satt er að það hafi hún
ekki hugmynd um.
Þeir eru svona
Hvað með L0we, lœkninn sem
alltaf þarf rétt að skreppa niður og
skera upp. Ferðu ekki svolítið illa
með hann? Eða eru þessir náungar
svona í raun og veru?
- Þessi manngerð er alls ekki
mín uppfinning. Ég hef þekkt
menn sem eru svona í raun og
veru, svo ég ýki ekkert þar sem
hann á í hlut. Ég rakst meira að
segja á týpuna þegar ég var við
undirbúningsvinnuna á spítölun-
um. Þar að auki er ákveðin fyrir-
mynd að Lpwe sem ég fylgi nokk-
uð nákvæmlega, nema að því
leyti að hann er ekki læknir. En
myndin af honum er það sönn að
hjúkrunarkonur hafa komið til
mín unnvörpum eftir að hafa séð
kvikmyndina og talað um að
þetta sé alldeilis rétt lýsing á týp-
unni.
Er Henríetta kannski eins konar
antihetja?
- Það eru hvorki hetjur né ill-
menni í myndinni. Að mínu mati
er Henríetta kjáni og alls engin
hetja af neinu tagi, og Löwe er
ekki illmenni. Ef maður setur sig
í hans spor getur maður vel skilið
hann, og hún biður hann sem sagt
að fara illa með sig. Þau eru í raun
og veru bæði fórnarlömb
draumsins. í byrjun eru þau í
skýjunum og ímynda sér að þetta
sé Stóra Ástin, en það kemur
fljótt í ljós að svo er ekki, og það
vita þau bæði. í raun og veru vill
hann alls ekki konu eins og hana
- það er svosem enginn vandi að
ímynda sér konuna hans - og
hann er alls ekki sú manngerð
sem Henríetta vill. En vegna þess
að hún getur hvorki sagt til né frá,
endar hún með að sætta sig við
hluti sem hún er á móti, eins og til
dæmis að hafa við hann helgar-
samband. Og kann svo ekki að
Iosa sig úr vandræðunum.
En er það ekki einmitt það sem
hún gerir á áhrifaríkan hátt?
Við skiptumst
á hlutverkunum
Hvað með endinn?Eigum við að
líta svo á að nú sé hún frjáls og
sjálfstœð manneskja sem geti byrj-
að nýtt líf?
- Þetta er opinn endir og öllum
frjálst að ímynda sér framhaldið
samkvæmt sínum skoðunum eða
löngunum. Þeir sem vilja ímynda
sér hana á hraðri leið í hjóna-
bandið með hinum eina sanna
geta gert það; þeir sem vilja sjá
hana sem frjálsa og sjálfstæða
manneskju geta það líka. Sjálfri „
finnst mér hún alls ekki vera
frjálsari í lok myndarinnar.
Kannski einmitt þá, þennan dag
þegar hún getur allt í einu fengið
það sem hún vill. En eftir þrjá
MENNING
Umsjón: Lilja Gunnarsdóttir
- Jú, en hún verður að gera
það þannig. Hún verður að gera
uppreisn, gera eitthvað svo brjál-
æðislegt að það er engin leið til
baka. Hún getur ekki leyst vand-
ann með því að ræða um hlutina,
tekið skynsamlega ákvörðun sem
hún svo fylgir, heldur gerir hún
eitthvað svona þegar hún getur
ekki meira. Ég er sjálf svona, mér
tekst aldrei að leysa málin með
því að ræða um þau heldur verð
ég að gera eitthvað í þessa áttina
þegar ég veit að ég verð að losa
mig út úr einhverju.
daga situr hún örugglega heima
hjá sér og hefur ekki hugmynd
um hvað hún á að gera.
Hvað með eftirmálann þegar við
sjáum aðra konu hirða pokann
sem hún fleygir frá sér? Er hann
táknrœnn? Eigum við að skilja það
sem svo að nú komi einhver önnur
og fari í fótin hennar og lendi í
sama veseninu?
- Þetta er kannski svolítið
táknrænn endir þannig séð. Það
er oft eins og við skiptumst á hlut-
verkum, einn er óhamingjusam-
ur á meðan annar er hamingju-
Danska leik-
konan og kvik-
myndaleik-
stjórinn Helle
Ryslinge í
spjalli um
brennd eða
flamberuð
hjörtu
samur og svo snýst þetta kannski
allt í einu við. En annars er þetta
bara svona rós í endann. Fólk
getur skilið hana eins og það vill.
Sama sagan
á annan hátt
Hvernig stóð á því að þú gerðist
kvikmyndaleikstjóri?
- Hugmyndin varð eiginlega til
þegar við Anne Marie Helger
gerðum Koks i kulissen. Við
skrifuðum handritið og lékum
aðalhlutverkin en fengum Christ-
ian B. Thomsen til að vera leik-
stjóri. Sú mynd varð alls ekki eins
og við höfðum hugsað okkur,
þótt við hefðum skrifað handrit-
ið, og þá hugsaði ég með mér að
ég vildi sjálf gera mynd. Ég hélt
samt ekki að ég gæti gert það, eða
fengið nokkurn til að fjármagna
mynd sem ég leikstýrði, ég ætlaði
mér að leika aðalhlutverkið og
finna svo leikstjóra sem ég gæti
ráðið yfir, og skrifaði handrit að
myndinni með það í huga.
- Ég fór með hugmyndina ti!
Per Holst,sem fjármagnar mynd-
ina, og það var honum sem fannst
að ég gæti eins vel leikstýrt henni
sjálf. Og það varð úr að ég ákvað
að gera það eftir að hafa hugsað
mig um í eina viku.
Eru einhver tengsl á milli Koks i
kulissen og Flamberede hjerter?
- Það er eiginlega sama sagan,
bara sögð á allt annan hátt. Koks
i kulissen er um tvær konur sem
ferðast um með „show“, og á
leiksviðinu gengur allt
glimmrandi, en í prívatlífinu geta
þær ekki ráðið við nokkurn skap-
aðan hlut. í þetta sinn vildi ég að
myndin væri um konu sem ynni
venjulegt borgaralegt starf, svo
ég ákvað að hafa hana hjúkrunar-
konu, sem sagt það venjulegasta
af öllu venjulegu. Á vinnustaðn-
um gengur henni allt í haginn, en
prívat brennur allt saman, svo á
þann hátt eru þessar tvær myndir
líkar.
Hvað er nœst á dagskrá? Ger-
irðu aðra mynd?
- Ég er núna að undirbúa
mynd sem ég geri þegar mér
finnst ég vera tilbúin. Það verður
aftur mynd sem fjallar um
mannleg samskipti, þótt það sé
nokkuð á annan hátt en í Flamb-
erede hjerter. En ég held mig við
það sama á þann hátt að það sem
ég geri er alltaf tekið úr minni
reynslu, ég gæti aldrei gert þriller
eða science fiction mynd.
Lassi síróp
Verður aðalpersónan aftur
kona?
- Nei, í þetta sinn er það karl-
maður. Sagan gerist í kringum
gallerí sem fimm manns reka, og
einn þeirra, sá sem allt snýst um,
er maður sem lýgur endalaust.
Hann lýgur svona vegna þess að
hann er ekki ánægður með sjálf-
an sig; allar þessar lygar eru í
rauninni tákn um endalaust óör-
yggi hans, og hann lýgur til þess
að öllum líki við hann. Það eina
sem hann fær útúr því er að eng-
inn þolir hann, það er ekki hægt
að reikna með honum, hann
missir alla vini sína og konan fer
frá honum. Það merkilega er
samt að fólk snýr bara baki við
honum og talar um hann á bak,
en enginn segir honum hvefs
vegna þeim líkar ekki við hann.
En það gerir honum kannski ekki
svo mikið að allir snúi við honum
baki, maður sem lýgur svona
mikið þarf stöðugt nýja
áheyrendur.
- Það er auðvitað fleira fólk
sem kemur við sögu, til dæmis
kærastan sem hann eignast, hún
er bæði rík og fræg, og það ræður
hann auðvitað ekki við. Hann
þarf stöðugt að vera að gera sig til
fyrir henni. En hann er svo ósköp
sætur og góður og heitir Lasse
Seerup, svo gömlu skólafélagarn-
ir kalla hann náttúrlega síróp.
Ætlarðu sjálf að leika í mynd-
inni?
- Kannski lítið aukahlutverk,
eins og í Flamberuðum hjörtum,
þar spila ég á fiðlu í undirgangin-
um.
Eitthvað sem þú vilt bœta við?
- Já, ég held ég verði að segja
að mér finnst óskaplega leiðin-
legt hvað myndin er illa þýdd, og
hvað textarnir koma oft á vit-
lausum stöðum. Það er ekki bara ,
að nafnið sé alveg kolómögulegt í
íslensku þýðingunni, heldur eru
textarnir stundum beinlínis vill-
andi. Þetta er svo illa gerþ að
meira að segja ég tók eftir því
þótt ég kunni ekki íslensku.
LG
Miðvikudagur 13. apríl 1988 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 13