Þjóðviljinn - 17.04.1988, Blaðsíða 16

nlÐNT/EKNISTOFNUN
ÍSLANDS
Þaö er dýrt aö
leita nýrra leiöa...
Afmæliráðstefna á vegum Iðntæknistofn-
unar íslands 20. apríl 1988 að Hótel Sögu:
Reynsla iðnfyrirtækja af
rannsóknum og þróun
Ráðstefnan hefst með morgunverði kl. 8.40.
Dagskrá:
• Iðnaöarráðherra Friðrik Sophusson opnar
ráðstefnuna
• Viljo Hentinen forstjóri rannsóknadeildar
Nokia:
Mikilvægi rannsókna- og þróunarstarfs fyrir
Nokia
• Charles F. Sabel, Prófessor, MIT:
Mikilvægi smáfyrirtækja í nýsköpun undan-
farinna ára og sérstaða hátæknifyrirtækja
• Fyrirspurnir Kaffihlé
• Pétur Reimarsson, framkvæmdastjóri
Sæplasts:
Vöruþróun og markaðssókn
• Hallgrímur Jónasson, framkvæmdastjóri
nýiðnaðarrannsókna ITÍ:
Hagnýt rannsóknaverkefni og stefnumótun
• Umræður
• Páll Kr. Pálsson forstjóri Iðntæknistofnunar:
Atriði til íhugunar - Samantekt
Ráðstefnunni lýkur með hádegisveröi kl. 12.30.
Tilkynning um þátttöku í síma 68-7000.
..en þaö er dýrara
aö gera þaö ekki
r,
Notið bílpúða og belti
þegar barnið er orðið
of stórt fyrir
barnabílstólinn.
yUMFERÐAR
RÁÐ
Auglýsið í Þjóðviljanum
PÓST- OG
SiMAMÁLASTOFNUNIN
Forval
Póst- og símamálastofnunin mun á sumri kom-
anda láta leggja Ijósleiðarastreng frá Akureyri til
Sauðárkróks, alls u.þ.b. 115 km. Niðurlagning
strengsins hefst utan þéttbýlismarka Akureyrar
og Sauðárkróks.
Peir sem kynnu að hafa áhuga á að (gera tilboð í
lögnina) vinna verkið sendi stofnuninni upplýs-
ingar um vélakost og einingaverð þeirra fyrir 26.
apríl '88.
Nánari upplýsingar eru veittar á skrifstofu Tækni-
deildar, Landsímahúsinu við Austurvöll, 19. apríl
1988.
Póst- og símamálastofnunin
Stóru börnin
sitja heima
Pað fer mjög í vöxt víða um lönd að ungt fólk búi hjö
foreldrum sínum langt fram d þrítugsaldur
Ekki er langt síðan ekkert
var talið eðlilegra og sjálf-
sagðara en að unglingar flyttu
að heiman og byrjuðu á sínu
lífsbrambolti upp á eigin spýt-
ur. Og gátu varla beðið eftir
því að verða sautján eða átján
ára áður en þeir köstuðu sér
út á lífsins ólgusjó. Jafnaldrar
sem heima sátu í skjóli for-
eldranna þóttu hlægilegir og
aumkunarverðir. En nú er
sem öllu sé við snúið. Vax-
andi fjöldi fólks, sem komið er
fyfir tvítugt, veigrar sér nú við
þvíaðyfirgefaforeldrahús. í
stað þess að leita frelsis og
ævintýra gistir unga fólkið
áfram á „Hótel Mömmu“. Og
margir þeirra sem að heiman
fóru snúaheimaftur.
Þetta er að gerast víða um
lönd, og félagsfræðingar klóra sér
mjög í hausnum út af þessu. Þeir
höfðu búist við því að það væri
einskonar náttúrulögmál að ung-
arnir bæði vildu og þyrftu að
koma sér sem fyrst úr hreiðrinu.
Og hér við bættist það, að „upp-
reisn æskunnar“ fyrir um það bil
tuttugu árum beindist einmitt
mjög gegn forsjárvaldi eldri kyn-
slóðar, sem menn kepptust við að
losna undan - m.a. með tilraun-
um með sambýlisform ( kom-
múnur oþl.). Þróunin nú kemur
því mörgum á óvart.
Lífsóttinn
og þœgindin
Ekki svo að skilja: það er
auðvelt að finna ýmsar ástæður
fyrir því sem gerst hefur. Ein
veigamikil ástæða víða um lönd
er blátt áfram sú, að atvinnuleysi
er mikið meðal ungs fólks, óviss-
an um framtíðina leiðir m.a. til
þess að menn vilja halda sem
lengst í það öryggi sem finna má
innan veggja æskuheimilisins.
Hér við bætist að það er ekki bara
á íslandi sem það er erfiðara og
dýrara en á árum áður fyrir ungt
fólk að komast í húsnæði. Og
hvort sem mönnum vex sá vandi í
augum eða ekki: á okkar neyslu-
hyggjutfmum virðist mörgum
það einkar þægilegt að spara ein-
mitt húsaleigu ( eða afborganir)
með því að vera áfram heima. Pá
er meira afgangs í tryllitækin og
ferðalögin og tískufatnaðinn.
Ein ástæðan fyrir þeirri „fram-
lengingu bernskunnar“ sem hér
er á dagskrá er blátt áfram sú, að
kynslóðabilið er ekki það sama
og var. Eitthvert tiltekið hegðun-
armynstur er ekki jafn rækilega
neglt upp við unglinga eða full-
orðna og áður ( „Gamla fólkið er
oft alveg jafn ruglað og við“). Til
dæmis sýna foreldrar ekki nærri
eins mikla þörf og á árum áður
fyrir að stjórna ástamálum og
kynlífi afkvæma sinna. Heimur-
inn ferst ekki þótt komið sé með
vin eða vinkonu heim til hjásof-
elsis.
Þroska skotið
ó frest?
Menn neita því ekki að það er
ýmislegt jákvætt við þéssa þróun.
Sé sambúð foreldra og barna á
annað borð þokkaleg, getur sam-
býlið blátt áfram unnið gegn
höfuðmeinsemd stórborganna:
einsemdinni. En vitanlega eru
ekki allir foreldrar jafn hrifnir.
Afkvæmin halda áfram að haga
sér eins og ofdekraðir krakkar
langt fram á fullorðinsár að því
leyti, að mörg þeirra hreyfa ekki
fingur til að hjálpa til við
nauðsynleg heimilisstörf. Og svo
er annað: Öryggið í foreldrahús-
um slær ýmsum vandamálum á
frest, tengdum því að gerast „full-
orðinn“ aðili í samfélaginu. Og
mörg verða þess dæmi, að yngri
kynslóðin venji sig á vernd í svo
ríkum mæli, að þegar henni loks-
ins sleppir, þá fái menn ekki með
nokkru móti við sjálfstæðið
ráðið.
Áb tók saman
16 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 17. apríl 1988