Þjóðviljinn - 29.04.1988, Blaðsíða 1
Skerseyri hf.
Draumurinn að veruleika
Magnús Andrésson: Stofnuðumfyrirtœkið íágústl987og hófum starfsemifyrir skömmu. Hráefnið
kaupum við af fiskmörkuðum auk fastra viðskipta við tvo vertíðarbáta. Vinnslulínan teiknuð og hönnuð
ísamstarfi okkar við Traust hf. Fjárfestumfyrir 30 miljónir og teljum okkur hafafjárfest afskynsemi
Magnús Andrésson hjá Skerseyri hf. í Hafnarfirði: - Skilningur
stjórnvalda á vanda sjávarútvegsins sýnist mér vera lítill. Andstreymi í
upphafi rekstursins eflir okkur til enn frekari dáða, enda vinnum við
saltfisk úr fyrsta flokks hráefni. Mynd: E.ÓI.
Einfullkomnasta
saltfiskverksmiðja landsins,
Skerseyri hf., tók nýverið til
starfa í Hafnarfirði og standa
að fyrirtækinu ungir og fram-
takssamir einstaklingar sem
allir eiga það sameiginlegt að
hafa starfað lengi við fram-
leiðslu á saltfiski, ýmist hér á
suðvesturhorni landsins eða
úti á landsbyggðinni, auk
þess að hafa menntun á sviði
fiskvinnslu og stjórnunar.
Mjög fullkomin tæki eru í
verksmiðjunni sem teiknuð voru
og hönnuð af fyrirtækinu Traust
hf. í samvinnu við eigendurna,
sem eiga margra ára reynslu að
baki í verkun saltfisks.
Á dögunum sótti Þjóðviljinn
verksmiðjuna heim og tók tali
Magnús Andrésson, einn for-
ráðamanna hennar. Hann var
fyrst spurður um tildrögin að
stofnun fyrirtækisins og hvenær
hafist hefði verið handa við upp-
byggingu þess.
Fjárfest af skynsemi
- Fyrirtækið var stofnað í ág-
ústmánuði 1987 og strax f októ-
ber sama ár var hafist handa við
að byggja upp húsnæði þess sem
er um 970 fermetrar að stærð.
Góð samvinna við bæjar-og hafn-
aryfirvöld hér í Hafnarfirði og
skilningur þeirra á nauðsyn fyrir-
tækisins gerði það að verkum að
við gátum nánast valið um stað-
setningu fyrirtækisins og gátum
ekki fengið betri stað fyrir það en
hér, þar sem auðvelt er um alla
aðdrætti, hvort sem um er að
ræða hráefni til vinnslunnar eða
annað.
Vinnslulínan fyrir framleiðsl-
una var teiknuð og hönnuð í sam-
starfi við fyrirtækið Traust hf. en
annað smíðuðum við sjálfir eftir
því sem okkur þótti vanta.
Heildarfjárfestingin í fyrirtækinu
er um 30 miljónir króna og við
teljum að við höfum fjárfest af
skynsemi því það er ekki fjarri
lagi að ætla að við getum umsett
þessa fjárfestingu nokkrum sinn-
um á ári með þeirri framleiðslu
sem hér fer fram. Þannig að ég tel
ekki að í okkar tilfelli hafi verið
um offjárfestingu að ræða, eins
og því miður hefur stundum vilj-
að brenna við þegar menn fara af
stað með ný fyrirtæki í sjávarút-
vegi sem og öðrum atvinnugrein-
um hér á landi.
Kaupum hráefni
af fiskmörkuðum
Hvernig gengur ykkur að útvega
hráefni til vinnslunnar? Hafið þið
báta í föstum viðskiptum eða
skiptið þið mikið við fiskmarkað-
ina?
- Mest af fiskinum fáum við af
fiskmörkuðum og vegna nærveru
okkar við Fiskmarkað Hafnar-
fjarðar er þægilegt fyrir okkur að
kaupa fisk þaðan sem við og ger-
um. En einnig kaupum við fisk af
markaðnum í Reykjavík og
Suðurnesjamarkaðnum. Það fer
allt eftir framboðinu hverju sinni
hvar við kaupum og verðlaginu á
hverjum tíma, en að auki erum
við í föstum viðskiptum við tvo
vertíðarbáta.
Það er engin spurning um það
hjá okkur að hagur fyrirtækisins
væri allt annar ef við hefðum ekki
tækifæri til að kaupa fisk af fisk-
mörkuðunum. Fiskverðið er að
vísu breytilegt hverju sinni, en á
móti kemur að við getum stjórn-
að hráefniskaupunum sjálfir og
kaupum það inn sem við þurfum
hverju sinni. Það gerir það að
verkum að framleiðslan verður
miklu markvissari en ella og ein-
ungis það er nokkurra króna virði
í hærra hráefnisverði. Því er
auðvitað ekki að neita að hráefn-
isgæðin geta verið misjöfn en þar
sem við kappkostum að vinna
fyrst og fremst úr fyrsta flokks
hráefni, getum við valið og hafn-
að eftir gæðum hverju sinni. Sá
bátur sem kemur inn með lélegt
hráefni geldur fyrir það strax í
lægra aflaverðmæti. Frá því að
markaðirnir hófu starfsemi sína
hefur öll umhirða fisks um borð í
bátunum batnað verulega, sem er
bæði sjómönnum og okkur fram-
leiðendum til góðs, auk þess sem
afurðin verður verðmeiri. Það
er heldur ekki að ófyrirsynju að
skilningur sjómanna á mikilvægi
fiskmarkaða er einna mestur, þó
svo að í augnablikinu fari minna
fyrir ánægjunni meðal útgerðar-
manna og hefðbundinnar fisk-
vinnslu.
Andstreymi í upphafi
Nýverið lœkkaði verð á saltfiski
til Portúgals um8% vegna offram-
boðs. Setur þetta ekki afkomuna í
hœttu hjá ykkur?
- Vissulega hefur verðfall á
saltfisknum áhrif á afkomuna,
því er ekkiað neita. En hvað okk-
ur snertir munu þessir erfiðleikar
í upphafi aðeins efla okkur til
frekari dáða og verða okkur
hvatning til að gera enn betur en
við hefðum gert að öllu óbreyttu.
Það er ljóst að ástandið í sjáv-
arútveginum hefur að undan-
förnu verið slæmt og ekki margt
sem bendir til þess að það muni
batna á næstunni. Mér finnst
skilningur stjórnvalda á vandan-
um ekki vera mikill, enda hefur
lítið sem ekkert komið frá þeim
til úrlausnar og sýnist mér á öllu
að það sé fyrst og fremst verkefni
okkar sem stöndum í þessu að
bjarga okkur eftir bestu getu,
sem við og munum gera.
Blóðugast þykir okkur þegar
verið er að flytja út óunninn fisk
með gámum á útsöluverði, enda
er það svo að nú þegar er byrjað
að fjara undan rótgrónum fyrir-
tækjum í fiskvinnslu, án þess að
hægt sé að kenna um óhag-
kvæmum rekstri. Þessi gegndar-
lausi útflutningur vekur til um-
hugsunar um það, til hvers við
vorum eiginlega að heyja land-
helgisstríðin á sínum tíma.
Við framleiðum saltfisk fyrir
markaðina í Portúgal, á Spáni,
ftalíu og Grikklandi og seljum í
gegnum Sölusamband íslenskra
fiskframleiðenda, SÍF. Þessu
fyrirkomulagi fylgja vissir kostir
en einnig ókostir. Kostirnir eru
þeir að við seljum í gegnum sterk
sölusamtök með öðrum, sem
tryggir okkur hærra verð og betri
kjör en ef við værum einir á báti.
Okostirnir er þeir að markaðstil-
finningin hjá okkur framleiðend-
um er ekki eins næm og hún þyrfti
að vera, vegna þess að við stönd-
um ekki sjálfir í eldlínunni við að
koma vörunni á markað.
-grh
Einar Víglundsson verkstjóri
Ánægt starfsfólk gulli betra
Skerseyri hf.: Takmarkið að vinna 2200 tonn afhráefni á ári. Gerir um
900 tonn affullunnum saltfiskifyrir 150-160 miljónir króna.
Afkastagetan um 40 tonn álOtímum
Einar Víglundsson erverk-
stjóri hjá Skerseyri hf. og einn
af eigendum fyrirtækisins.
Hann starfaði ma. á Þórshöfn
við saltfiskvinnslu áður en
hann flutti suður og hóf undir-
búning ásamt félögum sínum
að uppbyggingu og rekstri fyr-
irtækisins, og er því öllum
hnútum kunnugur í bransan-
um.
Hann var spurður að því
hvernig gengið hefði að ráða
starfsfólk að fyrirtækinu?
Vinnukraftur
að austan
Einar sagði að starfsfólk fyrir-
tækisins væri að jafnaði 10-14
manns og tæplega helmingur þess
eða um 6 manns væri að austan,
nánar tiltekið frá Þórshöfn, og
væri alvant saltfiskvinnslu. Auk
þess hefðu þeir í vinnu fólk að
norðan og austan úr sveitum.
Hann sagði að þeir væru mjög
ánægðir með hvernig til hefði
tekist um mannaráðningar hjá
fyrirtækinu því að algjör forsenda
þess að vel gengi í vinnslunni væri
að hafa vant fólk og ánægt. Til
þess að svo mætti vera gerðu þeir
vel við starfsfólkið í launum og
væri því borgað samkvæmt hæsta
taxta auk prósentuálagningar. Þá
hefði verið kappkostað að hafa
vinnuaðstöðuna eins góða og
hægt væri og hefði vinnslulínan
verið hönnuð með það í huga að
sem best færi um starfsfólkið í
vinnunni.
Hann sagði jafnframt að þeir
hefðu aðstoðað landsbyggðar-
fólkið við útvegun húsnæðis og
hefði það gengið vonum framar.
Vinnutímann sagði hann vera frá
morgni til kvölds og einnig væri
unnið á laugardögum. Þetta væri
að vísu langur vinnutími um þess-
ar mundir, enda væri fyrirtækinu
það nauðsynlegt að nýta vélarnar
eins og hægt væri á meðan nægi-
legt hráefni væri fáanlegt því þeg-
ar sólin hækkaði á lofti mætti bú-
ast við minna hráefni til vinns-
lunnar frá því sem nú væri. Að-
eins einu sinni hefðu þeir þurft að
auglýsa eftir starfsfólki og fengið
Einar Víglundsson verkstjóri: - Það eru engin ný sannindi að fyrirtæki
sem gerir vel við sína starfsmenn fær það margfalt borgað til baka með
miklum afköstum og góðum vinnuanda. Mynd: E.ÓI.
þá upphringingar frá 40 aðilum.
En þeir hefðu það fyrir reglu,
sem byggð væri á reynslu, að ráða
ekki fólk í gegnum síma heldur
þyrfti viðkomandi að koma á
staðinn og sýna sig.
Vinnum 2200 tonn
yfir árið
Aðspurður hvað þeir hefðu
gert ráð fyrir að vinna ntikið
magn af hráefni yfir árið, sagði
Einar að þeir hefðu sett markið á
2200 tonn sem myndi skila þeim
um 900 tonnum af unnum
saltfiski og verðmæti hans yrði
trúlega um 150-160 miljónir
króna, sem væri vel við unandi
þegar tillit væri tekið til þess að
fjárfesting fyrirtækisins í húsnæði
og vélum ásamt öðru er til þyrfti
væri uppá 30 miljónir króna.
Einar sagði að á góðum degi
gætu þeir með 10 tíma vinnu af-
kastað um 40 tonnum á dag vinnu
sem gerði um 14-15 tonn af full-
unnum saltfiski. Þótt ekki væri
langt um liðið frá því fyrirtækið
hóf starfsemi, hefðu þeir unnið úr
400 tonnum af hráefni sem þætti
allgott. -grh