Þjóðviljinn - 19.05.1988, Page 8
álafolks m
Á hverju sumri fer ungt skólafólk út í atvinnulífið í
sínum þriggja mánaða sumarleyfum og vinnur við
mismunandi kost. Sumir nýta sér Nordjobb og fara
að vinna í löndum sem þeir hafa kannski aldrei til
komið og kynnast þannig nýjum víddum tilverunn-
ar. Sumir fá útivinnu, aðrir innivinnu. Sumir góða
vinnu, aðrir verri.
En hvað finnst skólafólki góð vinna og hvað vond
vinna? Er til einhver algild mælistika á það?
Atvinnumiðlun námsmanna hefur nú starfað í 11
ár og störfin sem námsmenn hafa fengið í gegnum
hana af öllum gerðum. Skrifstofustörf, sölu- og lag-
erstörf, mannvirkjagerð, afgreiðslustörf, út-
keyrslustörf og ýmisskonar þjónustustörf, svo
eitthvað sé nefnt. Á síðasta ári skráðu 648 náms-
menn sig hjá miðluninni og 587 árið áður en í ár
hafa á fjórða hundrað skráð sig. Enn er þó ekki öll
nótt úti því miðlunin er opin út júnímánuð.
Á Ráðningarstofu Reykjavíkurborgar fengust í
gær þær upplýsingar að ástandið væri svipað í
vinnuskólanum og undanfarin ár, hvorki áberandi
meiri ásókn né minni, nema hvað stúlkum væri
kannski heldur að fjölga og drengjum að fækka
sem um sæktu.
En tölur um fjölda umsókna segja ekki nema
lítinn hluta af sögunni. Ýmsir hafa haft af því þung-
bærar áhyggjur að skólafólk hér á landi þurfi að
ganga í gegnum of miklar og þungbærar píslir á
hverju sumri og viljað lengja skólaárið og með því
stytta þann tíma sem skólafólk er úti á vinnumark-
aðnum. Aðrir telja sumarvinnu skólafólks vera ein-
hverja mestu blessun sem yfir okkar arma land
kemur á hverju sumri því það sé svo þroskandi og
efli með ungdómnum vit á eðli samfélagsins í
landinu sem sumir hafa að vísu dirfst að kalla van-
þróað veiðimannasamfélag... -tt
Guðný Pálsdóttir innanum tré og gróður í Fossvogsdalnum. „Frábært
að vinna hérna." Mynd Sig.
8 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 19. maí 1988
Ætli ég hafi náð...?
Guðný Pálsdóttir, lóáranámsmœr, varað Ijúkasamrœmdum
prófum og vorprófum. Hún vinnur íSkógræktinni
- Það er gott að vinna úti og
bara almcnnt frábært að vinna
hérna, segir Guðný Pálsdóttir.
Hún er 16 ára og var að Ijúka 9.
bekknum frá Reykholti ■ Borgar-
firði. Núna vinnur hún hjá Skóg-
ræktarfélagi Reykjavíkur í Fos-
svoginum. Hún er ekki enn búin
að fá einkunnirnar sínar en bíður
nú í ofvæni eftir þeim og hugsar
fátt annað en; „Ætli ég hafí
náð...?“
Guðný hefur að mestu verið úti
á landsbyggðinni síðustu ár. Nú
nýliðinn vetur á Reykholti en tvo
vetur þar áður á Varmalandi.
Hún var nefnilega alltaf í sveit
skammt þar frá, á Svarfhóli, á
sumrin.
- Ég fór nú fyrst vestur í Borg-
arfjörð þegar ég var 8 eða 9 ára og
þá á vegum Félagsmálastofnunar
en hún útvegar oft krökkum ein-
stæðra foreldra vinnu á sumrin
við einhver uppbyggileg og góð
störf, segir Guðný. - Síðan hef ég
alltaf verið á Svarfhóli á sumrin
og hefur fundist það þónokkuð
gott. Ég þurfti fyrst þegar ég kom
þangað að hjálpa til við að reka
kýrnar og þrífa þær fyrir mjaltir
en svo þegar árin liðu var ég látin
vinna erfiðari og meira krefjandi
störf. Ég vann við allt sem gert
var á bænum eða svo gott sem. Ég
var í heyskap, við mjaltir, vann
fjósstörfin, sinnti ánum og fleira
og fleira. Gerði flest það sem
venjulegt sveitafólk gerir.
En nú vinnur hún hjá Skóg-
ræktinni eins og áður sagði. Hvað
ætli heilli mest við að vinna þar?
- Maður er úti öllum stundum
og fær að vera í sólinni og góða
veðrinu án þess að þurfa að hafa
af því nokkurt samviskubit.
Hérna verða í kringum 75 manns
að vinna í sumar og það verða allt
krakkar sem eru á aldrinum 16 til
19 ára. Hér verður fullt af
skemmtilegu fólki, segir Guðný.
Krakkarnir setja plöntur í potta,
setja niður tré, færa plöntur í hús
og úr húsum, stinga græðlingum í
vikur, flokka plöntur, vökva,
klippa og margt fleira.
Launin í skógræktinni eru
kannski ekki eins og best verður á
kosið finnst Guðnýju en hún
segir þau samt vera alveg þokka-
leg. Hún ætlar þó að fá sér ein-
hverja skúringavinnu með skóg-
ræktinni.
Er það ekki full mikið? í hvað
eiga peningarnir að fara?
- Nei, nei. Mér finnst það ekk-
ert of mikið, blessaður vertu!
Maður þarf að hafa eitthvað af
peningum til að nota sem vasa-
peninga, kaupa sér föt fyrir
skólann og bara lifa!
- Ég ætlaði upphaflega að fara
eitthvað útá land í fisk, til Bol-
ungarvíkur kannski, en ætlaði að
bíða þangað til ég fengi einkunn-
irnar mínar. Svo þegar mér
bauðst að byrja að vinna hér í
Skógræktinni þá fannst mér ég
ekki geta sleppt því. Það er
manni svo hollt að vinna úti, segir
Guðný. Flestir bekkjarfélaga
hennar á Reykholti fóru að vinna
í fiski útum allt land, eða altént
þau sem komu úr dreifbýlinu, en
hún og vinkonur hennar réðu sig í
vinnu á höfuðborgarsvæðinu.
- Ein vinkona mín vinnur á bón-
stöð og önnur í bakaríi en ég gæti
ekki unnið svona inni eins og
þær, ég held ég mundi deyja!