Þjóðviljinn - 19.05.1988, Page 9
Lífinu lifir
maður einn
og sjálfur
Leiklistarnemi, framreiðslustúlka,
fiskvinnslukona og margtfleira. Elva Ósk
Ólafsdóttirþekkir nokkrar hliðar á lífinu
- Ég er að reyna að viða að
mér sem mestri reynslu, safna í
bankann eins og við segjum, segir
Elva Ósk Ólafsdóttir, 23 ára nemi
við Leiklistarskóla Islands. Hún
er þar á þriðja ári og er atvinnu-
laus sem stendur.
- Helst vildi ég vinna hjá ein-
hverju kvikmyndatökufyrirtæki
eða veri sem tekur upp auglýsing-
ar og þessháttar, þar sem maður
fengi einhverja reynslu af stúdíó-
vinnu, segir Elva Ósk.
Klíkuskapinn, það er að maður
þekki mann og annan, segir Elva
Ósk vera eitur í sínum beinum.
Hún er frá Vestmannaeyjum svo
hún er kannski ekki beinlínis inni
í Reykjavíkur-„elítunni“.
- Sumarvinnan hjá okkur
Eyjakrökkunum var kannski
ekki beinlínis fjölbreytt. Flestir
fóru að vinna í fiski á sumrin og
þegar grunnskólanum lauk þá var
bara haldið áfram í fiskinum. En
mér finnst það ekki passa við
mig. Maður þarf að fá á sig sól-
ina, í sig orkuna, segir Elva Ósk.
Hún vann í fiski í Eyjum, við
framreiðslu á Gestgjafanum en
einnig í malbikunarflokki bæjar-
ins. - Ég er jafnvel að hugsa um
að reyna að fá vinnu núna við að
verkstýra krökkum í sumarvinn-
unni, hjá borginni eða annars-
staðar. Vinna með hinni villtu
æsku Iandsins.
Það eru margvísleg störf sem
Elva Ósk hefur haft með höndum
í lífinu og hún segist geyma
reynsluna af þeim öllum innra
með sér, „í bankanum“. - Ef
maður gæti nú alltaf gengið að
einhverri sumarvinnu vísri, sem
auk þess gæfi af sér
mannsæmandi laun, þá hefði
maður kannski einhverja aðra
skoðun á þessu en mér finnst að
mörgu leyti gott að vinna sjaldn-
ast við það sama. AUtaf að aðlaga
mig nýjum og nýjum störfum. Ég
held, svei mér þá, að maður verði
svolítið ríkari í sálinni af því að
þurfa að laga sig í sífellu að
breyttum aðstæðum, nýjum við-
horfum og nýjum lífsstíl.
- Og þó, ég er nú farin að velja
dálítið úr. Ég fer til dæmis ekki að
ráða mig í einhverja vaktavinnu
núna, ég held ég hafi fengið nóg
af henni. Maður á ekki að þurfa
að vinna á daginn, á kvöldin, á
næturnar og um helgar bara til að
hafa í sig og á. Það ætti enginn að
þurfa að vinna vaktir; þær eru
hræðilegar. Ég var aðstoðar-
stúlka á skurðdeild á Borgarspít-
alanum í fyrra og það var svo
sannarlega ekki til að hrópa
húrra fyrir. Maður vann á
vöktum og fékk nánasarleg laun
fyrir. Mig langar ekki mikið til að
vinna við þvílíkt aftur. Sama
sumar vann ég á Stjörnunni og
það var í sjálfu sér ágætt en þar
voru svipuð óþægindi. Maður
þurfti að vinna á vöktum.
Elva Ósk segist ekki geta verið
að vinna mikið ein, hún sé fyrst
og fremst félagsvera, svo mikið sé
víst. - Ég vil vera innanum fólk
og vinna með fólki.
- Það versta við fólkið í þessu
landi er að það lætur bjóða sér of
mikið harðræði. Það lætur bjóða
sér 32 þúsund króna grunnlaun
og lítið meir. Það er svo mikil
niðurlæging fyrir manneskjuna
að fá svona lág laun. Maður á að
meta sjálfan sig miklu meir!
- Æ, ég veit ekki, ég er nú
kannski með of mikinn hofmóð,
það má vera en mér finnst ekki
nógu mikil reisn yfir þessu. Ég er
nú kannski svona agalega skrýtin
en ég get engan veginn lifað af
slíkum og þvílíkum launum.
Flestir eru kannski dulítið ó-
framfærnir við að útvega sér
sumarvinnu en Elva Ósk segist
ekki geta hugsað sér óframfærni
við atvinnuöflun. - Ég hringi
bara í fyrirtæki sem mér dettur í
hug að vinna hjá og segi: „Mig
vantar sumarvinnu. Hafið þið
laust starf handa mér?“ Þegar
maður spyr svona beint út þá
kemur það upp í hinum ólíkleg-
ustu fyrirtækjum að það vantar
starfsfólk. Maður á nefnilega
ekki að vera feiminn við þetta.
Hver lifir svosem lífinu manns
Elva Ósk bíður svo sannarlega
ekki eftir að lífið hoppi uppá bekk-
inn til sín. Hún lifir eftir því að
þurfa að hafa fyrir sinni hamingju
og rær að henni öllum árum.
Mynd Sig.
nema maður sjálfur? Það er ekk-
ert gaman að þessu litla lífi okkar
nema við höfum eitthvað fyrir
því. Hlutirnir eiga einfaldlega
ekki að koma upp í hendurnar á
manni!
Maður þarf að
taka lífinu með ró
BenediktHalldórsson hefurallarklœrúti. „Spútniktýpanu
- Maður er orðinn „desperat“.
Það eru flestir búnir að ráða til
sín fólk í vinnu núna, sagði Bene-
dikt Halldórsson en hann skráði
sig í gær hjá Atvinnumiðlun
námsmanna. Hann er 18 ára, er í
MR og vinnur nú á kvöldin við að
selja íslendingasögurnar og
Sturlungu fyrir Svart á hvítu.
- Mér finnst maður ekki eiga
að helga sig vinnunni alveg strax,
taka því bara rólega fyrst, segir
Benedikt en hann var síðast í
sveit þegar hann var 12 ára en fór
eftir það að vinna létt störf. Bar
út blöð, var sendill, vann á ben-
sínstöð og svo á ljósritunarstofu
svo eitthvað sé nefnt. En eftir að
hann byrjaði í menntaskóla fóru
hjólin að snúast og alltaf þurfti að
hafa meiri og meiri peninga milli
handanna.
- Ég held það sé best að hafa
allar klær úti því þó maður sæki
um á tíu stöðum þá þarf maður
ekkert endilega að fá vinnu á
neinum þeirra. Maður verður að
leita bókstaflega útum allt, segir
Benedikt. Hann ætlar að vinna
hjá Svörtu á hvítu í sumar og
reyna að fá níu-til-fimm vinnu
með sölumennskunni því hann
segir hana svo sannarlega gefa
góðan aur.
- Drauma sumarvinnan er
kannski að vinna úti og við
eitthvað viturlegt, eitthvað gef-
andi. Ég verð nú kannski ekki að
gera alveg það sem mig dreymir
um en, samt, ég held þetta verði
ágætt sumar. Ég sótti upphaflega
um að fá vinnu hjá Landmæling-
um eða Orkustofnun við að
flakka um landið og mæla fjöll
eða eitthvað álíka en nú þegar ég
hef svona vel launaða vinnu í
sölumennsku þá held ég að ég láti
nægja að vinna við framköllun á
filmum fyrir Landmælingar eða
eitthvað á þeim nótunum en aðal
áhugamál Benedikts er ljós-
myndun.
Benedikt ieggur ekkert mikið
uppúr mikilvægi þess að vinna á
sumrin en hefur þess í stað hug-
ann við framtíðina. - Mig langar
út til Þýskalands í nám, eitthvert
„spútnik" nám, sem fáum hefur
kannski dottið í hug hér á landi og
gæti hugsanlega gefið af sér góð
laun, segir Benedikt og brosir
við.
Það er stóísk ró yfir Benedikt
meðan hann bíður eftir svörum
frá atvinnumiðluninni. Mynd Sig.
MANNLIF
Umsjón: Tómas Tómasson
7
Flmmtudagur 19. maí 1988 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 9