Þjóðviljinn - 22.05.1988, Blaðsíða 19

SO-Horseshoe in The Glove:
Misheppnaö sambland af De-
acon Blue og Simple Minds eins
og þeir voru 1985. Átakalaust
uppapopp, sérhönnuö iðnað-
armaskína sem skilur ekkert eftir
milli eyrna neytandans.
(3)
Ail About Eve-AII About Eve:
Einfalt og létt popp, ekki sér-
lega merkilegt en þó mun meira í
það spunnið en gengur og gerist
með tónlist sem aðallega er ætl-
uð til vinsælda. Melódískt gítar-
popp með ágætis söngkonu í far-
arbroddi, sæmileg afþreying en
varla nokkuö meira.
Það ætti ekki að hafa farið fram
hjá neinum að breska hljóm-
sveitin The Woodentops kom
hingað til lands um daginn og hélt
eina tónleika á Hótel íslandi síð-
asta fimmtudagskvöld. Það er
skemmst frá því að segja að
hljómsveitin kom, sá og sigraði
þetta umrædda kvöld því aldrei
hef ég barið augum (hér á landi)
hljómsveit sem náð hefur jafn
góðu sambandi við áhorfendur á
tónleikum og Woodentops (ég
veit að Sykurmolarnir voru góðir
á Duus fyrir 3 vikum síðan
en,...).
Rétt fyrir miðnætti steig sveitin
á sviðið og hóf leik sinn á tveimur
Woodentops ó Hótel Islandi
rólegum lögum en vatt sér svo á
fullum krafti út í fjörugri og
hraðari lög, sem áheyrendur
kunnu vel að meta. Takturinn í
lögum Woodentops er all sér-
stakur af popphljómsveit að
vera, einna helst væri að líkja
honum við hrossa-brokk, ein-
hverskonar „gobbedí-gobb.“
Greinilegt var að meðlimir
hljómsveitarinnar lögðu mikið
upp úr góðu sambandi við áhorf-
endur því áður en sveitin hóf leik
sinn var búið að girða sviðið af
svo ábyggilegt væri að fólk kæm-
ist ekki í snertingu við hljóm-
sveitarmeðlimi.
En þegar bandið birtist, byrj-
Jæja, þá er nýja platan með
blómabossanum Prince komin á
markað hér á landi og kominn
tími til að kveða upp dómsúr-
skurð yfir verkinu.
Það má kannski segja að há-
punktur ferils kappans hafi verið
undanfarnar tvær breiðskífur.
„Parade" og „Sign of the Tirnes",
og þarf því engan að undra að
miklar vonir voru bundnar við
nýju plötuna „Lovesexy". Ég
verð nú þrátt fyrir allt að játa að
eftir því sem ég hef gefið plötunni
meiri tíma, verður mér ljósari sú
staðreynd að hér er ekki um neitt
meistaraverk að ræða, því þó
platan innihaldi nokkrar ágætis
lagasmíðar þá kemst prinsinn
hvergi með tærnar þar sem hann
hefur að undanförnu haft hæl-
ana.
Fyrsta lag plötunnar er lagið „I
know“, sprellfjörugt lag sem vel
væri hægt að dilla sér eftir ef
áhuginn væri fyrir hendi en því
miður finnst mér allt of lítið í
lagasmíðina spunnið. Annað
uðu Woodentops á því að smala
fólki upp á sviðið svo á endanum
var þétt skipað alveg að hljóm-
sveitinni. Sveitin tók flest sín
frægari lög eins og „Love affair
vvith everyday living“, „Get it
on“, „Good thing,“, „Give it
time“ og flest lögin af nýju plötu-
nni t.d. „Maybe it won’t last“,
„You make me feel“, „Stop this
car“ og „Wheels turning".
The Woodentops njóta sín
u.þ.b. 1000 sinnum betur á kons-
ert en á plötu enda var greinilegt
að hljómsveitarmeðlimir höfðu
sjálfir hina mestu skemmtun af.
Rolo söngvari fékk áhorfendur
óspart til liðs við sig við sönginn
lagið, „Alphabet Street", er þó
strax betra enda er það smáskífu-
lagið sem soul-prinsinn kaus að
láta vera undanfara breiðskíf-
unnar. Eftir því sem líður á fyrri
hliðina verða lagasmíðarnar
sterkari og melódískari, og held
ég bara að hápunktur plötunnar
sé síðasta lag fyrri hliðar, „Anna
Stesia", fremur rómó lag með
texta í grófari kantinum. Grófir
ástartextar er reyndar vörumerki
Prince á þessari plötu sem öðrum
og ætla ég að leyfa mér að vitna í
nokkra texta máli mínu til stuðn-
ings.
„I’m going down to Alphabet
street, I’m gonna crown the first
girl I meet, I’m gonna talk so sexy
she’ll want me from my head to
my feet.“ (Alphabet Street)
„Have you ever wanted to play
with someone so much you take a
anyone, boy or girl?“ (Anna Stes-
ia)
„I want to hold you every night.
I’m so horny and you’re the
stuff.“ (Glam Slam)
og bauð upp á rauðvín og tóbak
milli þess sem hann söng inni í
miðjum áhorfendaskaranum.
Aðeins eitt smáatriði skyggði á
konsertinn en það var að sjálf-
sögðu dyraverðirnir. Þeir notuðu
hvert tækifæri til að ögra æstum
áhorfendum en eftir að Rolo gaf
einum þeirra vænan skammt af
fróðleiksmolum (reyndar á út-
lensku svo óvíst er um lærdóminn
sem dyravörðurinn innbyrti)
voru þeir ekki til meiri ama. Öll
framkvæmdin í kringum tón-
leikana var með besta móti og
hljómburðurinn var ekki til vand-
ræða eins og oft vill verða. Já, nú
getur Boy George sko farið og
lagt sig.
„I’ll say excuse me baby, I don t
mean to be rude, but to night I
guess I’m just not in the mood, so
if you don’t mind I would like to
watch... can I?“ (Alphabet St.)
Eins og ég benti á hér áðan
finnst mér lagasmíðarnar á „Lo-
vesexy“ ekki vera nógu sterkar,
allt of mikið er lagt í taktinn á
kostnað melódíunnar, og sé tekið
mið af fyrri verkum kappans er
útkoman ekki nógu góð. Nú gætu
einhverjir haldið að hér væri al-
veg vonlaus plata á ferðinni en
svo er nú ekki, enda varla við
slíku að búast af „gæjunum".
Mikið er lagt í allar tæknilegu
hliðar plötunnar t.d. hljóðblönd-
unina, og hljóðfæraleikur er
einnig allur með besta móti, enda
engir viðvaningar látnir sjá um þá
hlið mála.
En semsagt, það eina sem
skyggir á „Lovesexy” eru mörg af
fyrri verkum kappans, því í sam-
anburði við þau er platan aðeins
miðlungsskífa frá prins að vera.
(6)
The Smithereens-Green
Thoughts:
Já, einu sinni voru þeir ágætir
en það ber þessi plata ekki með
sér. Hefðbundin rokk og ról í
metnaðarlausari kantinum og
hvergi er brugðið út af vananum.
Lagasmíðunum hefur hrakað til
muna frá fyrrí plötu, svo platan
verður fremur leiðinleg.
(4)
Fisher-Z-Reveal:
Lengi getur vont versnað en...
Nei, þetta er sko engin venju-
leg plata, þetta er mjög óvenju-
lega leiðinleg plata sem saman-
stendur af flatneskjulegum og
veikburða lagasmíðum og alveg
ferlega tómum og tilgangs-
lausum hljóðfæraleik. Ef þú færð
þessa plötu gefins, hent’enni - ef
þú kaupir hana, flýttu þér að
skipta henni (yfir í Timbuk 3) - ef
þú færð hana lánaða, flýttu þér
að skila henni aftur. Popp eins og
það gerist verst.
(1 °g 1)
The Jesus And Marty Chain-
Barbed Wire Kisses:
JAMC er ein þeirra sveita sem
hafa gert sér það til frægðar að
gefa út ógrynnin öll af illfáan-
legum lögum á 10“, tvöföldum
smáskífum, kassettum o.fl. o.fl.,
með það fyrir augum að fanatísk-
ir aðdáendur sveitarinnar kaupi
allar þessar útgáfur til þess að
eiga allt efni sveitarinnar. Það er
því óneitanlega óforskammað af
sveitinni að gefa út nær allt þetta
illfáanlega efni á einni plötu til
þess eins að græða meira. En
hvað um það. Fyrir þá sem hafa
hingað til keypt allt efni sveitar-
innar er „Barber Wire Kisses”
ómissandi því að sjálfsögðu er 2
óútgefin lög að finna á skífunni,
en fyrir þá sem ekki hafa verið að
eltast við allar útgáfur hljóm-
sveitarinnar er þessi plata einnig
nauðsynleg því flest eru lögin 16 í
fyrsta gæðaflokki.
Sunnudagur 22. maí 1988 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 19
pRiftse