Þjóðviljinn - 02.06.1988, Page 6
MINNING
Fjórðungssjúkrahúsið
á Akureyri
Staða bókasafnsfræðings við bókasafn sjúkra-
hússins í tengslum vð Háskóla á Akureyri er laus
til umsóknar. Umsóknarfrestur er til 30. júní nk.
Umsóknir, ásamt upplýsingum um nám og fyrri
störf sendist framkvæmdastjóra sjúkrahússins
Halldóri Jónssyni, en nánari upplýsingar veitir
bókavörður safnsins, Björg Þórðardóttir í síma
96-22100.
Lausar stöður við framhaldsskóla
Við Fjölbrautaskólann á Sauðárkróki er laus til umsóknar kenn-
arastaða í þýsku og einnig kennarastaða í stærðtræði og eðlisfræði.
Við Fjölbrautaskólann við Ármúla er laus 1/2 kennarastaða í
vélritun.
Umsóknir ásamt upplýsingum um menntun og fyrri störf sendist
menntamálaráðuneytinu, Hverfisgötu 6,150 Reykjavík fyrir 20. júní
næstkomandi.
Menntamálaráðuneytið
■ ■■ REYKJKVÍKURBORG AA . Í?1
'V
Arkitekt
Laus er til umsóknar staða arkitekts við borgar- skipulag Reykjavíkur. Upplýsingar hjá forstöðu- manni eða Bjarna Reynarssyni, símar: 26102 og
27355.
Utankjörfundar-
atkvæðagreiðsla
vegna forsetakosninganna 1988 hefst í Ármúla-
skóla, Ármúla 10, laugardaginn 4. júní en ekki
mánudaginn 6. júní 1988. Opið er frá kl. 10-12 og
14-18 og 20-22 virka daga, á sunnudögum og 17.
júní frá kl. 14-18.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík
þlÓÐVILIINN
r 68 13 33
i j [ i J
r 68 18 66
Iiminu
Ií
r 68 63 00
Blaóburður er ál
BESTA TRIMMIÐ
og borgar sigL
BLAÐBERAR ÓSKAST Vailtar
blaðbera
víðs
vegar
um
bæinn
Hafðu samband við okkur
(UÓÐVILIINH
Síðumúla 6
0 68 13 33
Gunnar Vilhjálmsson
frá Bólstað
fœddur 13. júlí 1909 - dáinn 19. maí 1988
Fimmtudagskvöldið 19. maí
fengum við þau sorgartíðindi að
afi í Álfheimum hefði dáið seinni
part dags.
Aðeins 7 mánuðum áður hafði
Binni bróðir okkar 22 ára látist af
slysförum. Því miður er oft stutt á
milli áfalla. Við vitum að Binni
tekur vel á móti afa.
Við kölluðum hann alltaf afa í
sveitinni, því þar bjuggu þau afi
og amma að Bólstað í Áustur-
Landeyjum í 20 ár. Á þeim tíma
byggðu þau Bólstað upp nánast
frá grunni.
Afi var mjög vinnusamur og
viljasterkur maður og ætlaðist til
þess sama af öðrum. Við bræð-
urnir vorum mörg sumur hjá
þeim í sveit og ófáar voru helgarf-
erðirnar sem við Binni, mamma
og pabbi fórum í heimsókn til
þeirra. Sveitadvölin varð gott
veganesti út í lífið.
Árið 1970 hættu þau búskap og
fluttust að Álfheimum 42,
Reykjavík. Alltaf var gott að
koma til þeirra í Álfheimana og
rabba saman við eldhúsborðið
yfir kaffisopa og heitum kleinum,
því afi var mjög fróður og víðles-
inn.
Afi og amma ferðuðust oft til
Spánar og var gaman að skoða
myndir og hlusta á ferðasögur
þaðan. Hann hafði mjög gaman
af að fara í sund og, alveg fram á
síðasta dag, að fara með strætis-
vagni niður á torg á góðviðris-
dögum og skoða mannlífið, og óf-
áar voru gönguferðirnar niður í
Laugardalinn, og var grasagarð-
urinn hans uppáhald. Alla tíð
hafði hann mjög gaman af börn-
um og börnin í nágrenninu hænd-
ust að honum og kölluðu hann
afa.
Margar minningar eigum við
öll um samverustundir með afa
og þær gleymast aldrei.
Guð styrki ömmu okkar í þess-
um mikia missi.
Far þú í friði
friður Guðs þig blessi
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem)
Gunni, Einsi og Biddý
Gunnar á Bólstað, en þannig
var mér alltaf tamast að nefna
hann, fæddist 13. júlí 1909 í
Meiri-Tungu í Holtahreppi. For-
eldrar hans voru Vilhjálmur Þor-
steinsson bóndi þar og kona hans
VigdísGísladóttir. Gunnarvarsá
áttundi í röðinni af fimmtán
systkinum og að honum gengnum
eru sjö á lífi. Enginn auður var í
búi foreldra hans og fljótlega eftir
fermingu fór hann að heiman til
þess að vinna fyrir sér. Fyrst á
vertíð í Höfnum, en síðan vann
hann við það sem til féll hverju
sinni, var við sjóróðra á Siglufirði
og verkamannavinnu í Reykja-
vík, en mörg síðustu ár fyrri
Reykjavíkurdvalar sinnar vann
hann aðallega við múrverk. Hinn
21. júní 1934 kvæntist hann Guð-
veigu Hinriksdóttur frá Horni í
Sléttuhreppi. Þau settu saman bú
í Reykjavík og þar fæddust þeim
fimm börn. Elstur var Baldvin,
en hann dó skömmu eftir fæð-
ingu. Á lífi eru: Gunnlaugur,
kvæntur Þorbjörgu Einarsdóttur,
börn þeirra urðu fjögur en eitt
þeirra er látið. Erna, gift Kristni
Sigurðssyni, börn hennar eru
fimm. Guðný, sambýlismaður
hennar er Jón Pálsson. Hún átti
fjögur börn en eitt þeirra er látið.
Yngst er Vigdís, fjögurra barna
móðii. Auk þess ólu þau hjón
upp son Ernu, Agnar Loga Ax-
elsson, sem kvæntur er Ágústu
Hallsdóttur, þau eiga einn son.
Barnabörnin eru því fimmtán
talsins á lífi og barnabarnabörnin
eru fjórtán.
Vorið 1949 fluttu þau hjón að
Bólstað í Austur-Landeyjum þar
sem þau bjuggu til 1971 er þau
seldu jörð og bú ungum hjónum
og fluttu til Reykjavíkur, þar sem
þau keyptu sér notalega íbúð að
Álfheimum 42. Fyrstu árin í
borginni vann Gunnar sem næt-
urvörður, lengst hjá Samvinnu-
tryggingum, en lét að fullu af
störfum fyrir allmörgum árum.
Þau hjónin notuðu sér ýmsa
möguleika sem sæmilega hraust
gamalt fólk hefur til þess að njóta
lífsins, dvöldu tíma og tíma utan
heimilis sér til hressingar og fóru
nokkuð í ferðalög, m.a. einhverj-
ar ferðir til útlanda, sem þau
kunnu vel að njóta. Gunnar átti
því að mörgu leyti góða elli.
Hann var lítið gefinn fyrir það að
gera sér rellu út af smámunum og
lét oftast vel af högum sínum og
heilsu, þótt hann yrði fyrir nokkr-
um áföllum af völdum æða-
þrengsla sem háðu honum tal-
svert og m.a. ollu því að hann átti
í mörg ár erfitt um gang. Samt
reyndi hann að stunda léttar
gönguferðir um bæinn og í einni
slíkri hneig hann til jarðar niðri á
Lækjartorgi og dó eftir skamma
stund. Slíkur dauðdagi er góður
gömlum og þreyttum manni en
alltaf sviplegur þeim sem eftir
lifa.
Kynni okkar Gunnars hófust
fyrir réttum þrjátíu árum, en þá
bjó hann á Bólstað og ég flutti í
nágrenni við hann. Eg hygg að
búskaparárin hafi verið góður
kafli í lífi hans. Hann var þó ekki
búmaður þeirrar gerðar að rækt-
un jarðar og umhirða búpenings
væri honum nautn og ástríða, en
það var honum áreiðanlega mik-'
ils virði að þurfa ekki að sækja til
annarra fyrirmæli um það hvern-
ig hann skyldi haga verkum sín-
um. Hann bjó heldur ekki einn,
því að kona hans vann alltaf með
honum að heill og hag heimilisins
af mikilli þrautseigju. Þegar hann
flutti að Bólstað hafði hann ekki
verið í sveit frá því að hann var
unglingur og sagði mér ein-
hverntíma að sumum bústörfum
hefði hann verið allsendis óvan-
ur. En hann náði tökunum á
þeim, enda var hann verkmaður í
betra lagi, virtist yfirleitt ekki
flýta sér, en honum vannst því
betur, því að hann var einstak-
lega verkséður og eyddi fáum
handtökum til ónýtis. Hann var
skorpumaður í eðli sínu, á vorin
og sumrin vann hann oft langan
dag og var fljótur að ljúka verk-
unum af. Þá tíma árs sem minna
var um að vera, gaf hann sér góð-
an tíma til þess að sinna öðrum
hugðarefnum, hlustaði á útvarp
og las kynstrin öll. Hann var ekki
við eina fjölina felldur í vali á
lestrarefni og var víða heima,
enda ágætlega minnugur og þótti
mér stundum með ólíkindum hve
mikið hann kunni að segja frá
fólki, tröllum og goðum í grárri
forneskju, háttum þeirra og ýms-
um atburðum sem þeim tengd-
ust. Hann velti talsvert fyrir sér
dulrænum málum, var viss um að
fleira væri til en það sem við
sjáum og skynjum og aðhylltist
kenningar spíritisma um mögu-
leika á að ná sambandi við fram-
liðið fólk. Því fór þó fjarri að
áhugi hans einskorðaðist við
fornaldarsögur og dularheima.
Hann fylgdist vel með því sem var
að gerast í þjóðfélaginu og úti í
heimi og hafði ákveðnar skoðanir
á flestum málum. Oft leit hann á
þau frá öðrum sjónarhornum en
þeim sem algengust voru meðal
samferðamanna.
Meðan okkur grönnum hans
datt ekki í hug að lesa önnur blöð
en Tímann eða Morgunblaðið,
þá keypti hann Þjóðviljann.
Meðan aðrir bændur töldu aukna
tækni, stærri bú og meiri fram-
leiðslu allra meina bót, hélt hann
fram ágæti fornra búskaparhátta
og vinnubragða. Sjálfur var hann
iðinn við að grípa til þeirra ef svo
vildi verkast og þegar gras brást á
túnum þrátt fyrir tækni og áburð
fór hann stundum með orf og ljá
út í mýri og bætti þannig drjúgri
tuggu við heyin. Eigi að síður
fylgdist hann vel með mörgum
nýjungum og bætti jörð sína að
ræktun og byggingum engu síður
en aðrir bændur.
Gunnar var tæplega meðal-
maður á hæð en jafnvaxinn og vel
limaður, skarpleitur og hvass-
eygur og svipurinn festulegur.
Hann var hreinlyndur og ör-
lyndur og gat verið kaldur í
svörum, en fljótur til sátta, góður
nágranni og féll vel að þeim sið er
sjálfsagður þótti í Voðmúlastaða-
hverfi, að hver hlypi undir bagga
með öðrum ef einhvers þurfti
með. Allrar þeirrar samvinnu og
samskipta er gott að minnast, nú
er einn bóndinn úr hverfinu fellur
í valinn.
Eftir að hann flutti til Reykja-
víkur hittumst við alltaf öðru
hverju. Um skeið fóstruðu þau
hjónin son minn meðan við for-
eldrarnir vorum í vinnu og er ljúft
og skylt að þakka það hér hve hlý
þau voru honum þá og jafnan síð-
an. í Álfheimana var alltaf gott
að koma. Gunnar fylgdist vel
með því sem gerðist á fornum
slóðum í Rangárþingi og varð
okkur oft skrafdrjúgt um það og
margt annað yfir góðum kaffi-
bolla hjá Veigu. Fyrir þá sam-
fundi og alla aðra fyrr og síðar
þakka ég nú. Þakkir flyt ég einnig
frá syni mínum og undir þær hefði
kona mín áreiðanlega líka tekið.
Veigu okkar, börnum þeirra
Gunnars, fóstursyni og öðrum
ástvinum sendum við samúðar-
kveðjur og biðjum þeim guðs
blessunar.
Ragnar Böðvarsson
Faðir okkar
Jón Valdimarsson, vélsmiður
Hlíðarvegi 25
ísafirði
lést að heilmili sínu 31. maí.
Börnin
6 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN