Þjóðviljinn - 26.06.1988, Blaðsíða 3

Um þögn á þiöngu þingi
Pollarnir með sjónum tæmast
undan hraðsnúnum dekkjum bif-
reiðarinnar sem brunar í átt að
miðbænum undir himni sem er
líkur því sem gerist í vatns-
glösum. Glær og gegnsær, en
blautur. Það hvín í pollunum þeg-
ar þeir skvettast upp og út yfir
malarkambinn meðfram sjávar-
brautinni, því ég er að flýta mér
hér í kvöld. Eg er að fara á
Gaukinn og má lítinn tíma missa.
Og þýður fákur ber mig hratt þar
heim á biðraðarhlað.
Andvarpi síðar er maður inn
kominn og kemur sér fyrir í einu
horninu, hangir þar eins og tóm-
ur frakki, ósýnilegur, því hér í
kvöld kem ég fram sem Einar
Benediktsson, á frakkanum að-
hnepptum og hnésíðum, óséður.
Ég kannast þó við mig þar sem ég
stend í þessu horni þarna og rýni
yfir salinn í gegnum eld og reyk.
Og áður fyrr kannaðist ég við
hvern kjaft og klof hér í salnum
sem nú er af, því nú er ég löngu
vaxinn upp úr því að vera að
kynnast fólki. Ráðsettur hangi ég
því sem fyr og áfram þarna í bar-
lausu horni og virði fyrir mér fén-
aðinn á þessari veitinga-beit.
Það er setið þétt og í sig skvett.
Hér er höldur, halur, gaur og gæi.
Og hér eru flyðrur, fljóð og pons
og píur. Sem í eru bornar víur.
Og það er kneyfað, knúsað, bylst
og búsað. Já, og þessi er æði og
þau eru bæði í leit að svæði fyrir
börn og jafnað ræði. En ég þekki
ekki neinn, og þó, þarna má við
borð eitt kunna líta barnsmóður.
Og þarna getur að sjá greina
handa sinna skil einn lotinn og
þrotinn og niðurbrotinn útvarps-
mann með þrjú hundruð þætti
undir augunum í leit að ársleyfis-
mótívi. Ó vel! Og fleiri mætti
ofan telja héðan úr Benediktísku
horni, heimspekinema sem hugs-
anir hekla og látbraðgs-skáld í lé-
barðabuxum. En ekkert kemur
mér þó úr innra jafnvægi alda-
mótaskáldsins.
Og bumba er knúð og bogi
dreginn, blásinn er lúður og
málmgjöll slegin. Svo glatt er
leikið af gripfimum drengjum,
yrki ég sem snöggvast þegar
bandið hefur sinn háværa ramm-
leik úr gagnstæðu horni og hausar
gesta taka að tifa með og hendur
á borðbrúnir detta. íslendingar
sitja nú sem þjóð að nútíma-
sumbli, sitja rassþungir við borð
og hengja haus í bjórlausa
könnu, verða drukknir án hreyf-
ingar. Sem Einar segi ég það að
okkur fellur þetta ekki vel. í há-
vaðanum þegja menn og sitja
hver gegnt öðrum með því einu
að lyfta glasi og kinka tómum
kolli. Þetta á ekki við okkur, við
erum ekki borðapöntunar-fólk,
okkur fellur betur að veltast um á
milli borða en að allir sitji við það
sama. Veltingur og læti, ósvífni
og frekja, olnbogaskot og unda-
nbrögð. Það vantar hin opnu
svæði í veitingalíf íslendinga.
En hér í kvöld er það þröng á
settu þingi sem fyr og sjómenn-
irnir sitja bartskornir í kringum
hljómsveitina svo handstuttir að
þeir ná varla í glösin á borðinu
sem þeir sitja við en slá sér þess-
ístað á lær og góla undir. Stelp-
urnar dreifa sér um salinn og búa
til svör í kolli sínum en sem þær
þurfa þó aldrei að nota. Því nú
eru hjálegutímarnir löngu liðnir
og enginn fer lengur heim með
neinum, fólk er mikið til hætt að
heimsækja hvert annað. Til þess
er veltingurinn of lítill, það er
engin hreyfing á þessum skák-
borðum, riddararnir reyna ekki
einu sinni í drottningarnar. Og
saman rölta þær því einar heim á
leið, án þess að mynda nokkra
kyn-slóð á eftir sér. Drengjunum
lafir í leigubílum. En í auðum
salnum stendur hinsvegar frakki
minn enn, teinréttur og alltyrfinn
íþessu marg-umþvælda horni, en
sjálfur er Einar hinsvegar horfinn
án harmafregnar út í beisaða
sumarnóttina sem merlar raka-
perlur á háleitt enni skáldsins en
meitlar með hamars-tungu sinni
jambrænar línur í geimvíðan hei-
lann.
Rétt áður en ég hverf inn í bíl-
inn stend ég við hlið hans með
hönd á húni eins og ökkla í ístaði
og lít sem snöggvast upp á
norðurhvel jarðar þar sem Esjan
unir sér sem fyr undir hálofta-
heimi, og Einar hefur að yrkja sig
frá kvöldinu, frá stað og stund,
frá Gauki á Stöng:
Veit duftsins son nokkra
dýrðlegri sýn
en drottnanna hásal í rafurloga ?
Sjá grundu og vog undir
gullhvelfdum boga!
Hver getur nú unað við spil og
vín?
En ég næ honum þó fljótt niður
í mér og inn í bílinn og á braut.
Reykjavík, 22. júní 1988
Einar Benediktsson
Völlur á Mogga
Talið er líklegt að Morgun-
blaðsmenn muni freistast til
að treysta enn yfirburðastöðu
sína í blaðaheiminum með
haustinu, og eru nefnd umsvif
á borð við mánudagsútgáfu,
síðdegisútgáfu og stóraukna
útgáfu um helgar í því sam-
bandi. Það segir sig sjálft að
Mánudagsmoggi yrði meira
en lítið skeinuhættur DV, en
að sögn heimildarmanna
Þjóðviljans hefur slík útgáfa
strandað á því að þaraðlút-
andi samningar við fagfélög
hafa ekki tekist. þá munu uppi
hugmyndir um að gera eins-
taka þætti helgarútgáfunnar
að sjálfstæðari einingum eða
blaðhlutum, í stað þeirra rugl-
ingslegu kálfa sem nú tíðkast
og bíta hver í annars hala. ■
Hnípin blöð
í vanda
Umsvif og veldi Moggans má
vera „smáblöðunum" áhyg-
gjuefni, og sú spurning eftir
því nærtæk hvað beri að gera
í stöðunni. Rekstur Tímans,
Alþýðublaðsins og Þjóðvilj-
ans mun ekki vera neitt til að
hrópa húrra fyrir nú frekar en
oftast áður, enda alltaf öðru
hverju komið upp raddir um
nánara samstarf og jafnvel
sameiningu í einhverju formi,
þótt lítið hafi gerst í þá veru. A
einu sviöi að minnsta kosti er
samvinna alveg gráupplögð,
en það er helgarútgáfa: núna
gefa þessi þrjú dagblöð hvert
um sig út helgarblöð, fremur
rýr í roðinu svona alla jafna
enda grimmilega undir-
mönnuð eins og það heitir á
vondu máli. Hér er verk að
vinna og það er það að sam-
einast um veglegt og efnis-
mikið helgarblað. Hugmynd-
inni er hér með komið á flot við
lesendur jafnt og uppúrstand-
andi rekstrarfrumkvöðla blað-
anna þriggja. ■
Fréttastofuraunir
Tæknihliðinni er eitthvað
meira en lítið áfátt þessa dag-
ana á fréttastofu Sjónvarps-
ins, og það svo að þegar
draugagangurinn keyrir úr
hófi gónir maður á skjáinn í
forundran; viðmælendur í ein-
stökum fréttabútum eru ekk-
ert frekar ífókus, hljóðið á það
til að detta út langtímum sam-
an, en trúlega var botninum
náð fyrir rúmri viku þegar ekki
tókst einu sinni að klára
veðurfréttirnar. Skyldi maður
þó ætla að jafn klossfastur lið-
ur í dagskránni byði ekki upp á
neina sérstaka útsendingar-
örðugleika. Eflaust er fjöldi
manns á stofnuninni í sumar-
fríi og því margt um af-
leysingamanninn, en hvort
það eitt og sér nægir til að
skýra þessi ósköp er allt
önnur Anna. Þegar klúðrið
keyrir úr hófi er engu líkara en
að hreinlega sé um skemmd-
arverk að ræða. ■
Hannes fagnar
Óvissunni í sambandi við lekt-
orsstöðuna í stjórnmálafræði
við háskólann fer senn að
Ijúka. Talið er að Birgir (sleifur
Gunnarsson menntamála-
ráðherra muni tilkynna hver
fær stöðuna um eða upp úr
mánaðamótunum.
Pólitískir vinir Hannesar
Hólmsteins Gissurarsonar
hafa sumir verið að fagna sigri
hans fyrirfram og segja Birgi
nú þegar hafa ákveðið að
gefa Hannesi stöðuna. Fluga
á vegg heyrði Hannes sjálfan
síðan segja að eitthvað yrði
að gera fyrir Ólaf Þ. Harðar-
son þegar hinn fyrrnefndi
hefði fengið starfið.
í háskólanum eru menn
orðnir þreyttir á pólitískum
stöðuveitingum og vilja að
faglegt mat ráði alfarið hverjir
fá einstakar stöður. Það er því
víst að ef Birgir ræður Hannes
verður það honum annað
Sjafnaryndi. ■
Kosningaraunir
Kosningabaráttan fyrir forset-
akosningarnar er um margt
einstök. Annar frambjóðand-
inn lætur sem hann sé ekki í
framboði, en er þeim mun
ötulli við að embætta fyrir
opnum tjöldum þessa dag-
ana. Mestur tími og orka hins
fer í að senda út um borg og
bæ áskorendastefnur í ör-
væntingarfullri tilraun til að fá
fjölmiðlana til að Ijúka upp
skjánum og hleypa sér að.
Það er því ekki nema von
að einstaka stuðningsmenn
Sigrúnar Þorsteinsdóttur rugl-
ist í ríminu þegar komið er í
kjörklefann. Góðkunningi
blaðsins kaus á dögunum
utankjörfundar. Þegar hann
kom út úr kjörklefanum viss í
sinni sök, sagði hann hróðug-
ur: Er það ekki Vigdís
Þorsteinsdóttir? ■
Þá vitum
við það
Átökin innan Sjálfstæðis-
flokksins vegna byggingar
ráðhúss í Tjörninni taka á sig
hinar undarlegustu myndir
þessa dagana. Einn helsti
andstæðingur ráðhússins
innan flokksins er Leifur nokk-
ur Sveinsson af Völundarætt
og bróðir Haraldar Sveins-
sonar framkvæmdastjóra Ár-
vakurs, útgáfufélags Morgun-
blaðsins. Leifur þessi er með
fastan sagnadálk í Lesbók
Mbl. og fyrir skömmu birtist
þar skýring Leifs á því af
hverju Davíð sækir það svo
fast að ráðhúsbyggingin rísi í
Tjörninni. Hún er sú að þegar
borgarstjóraefni flokksins
voru valin fyrir kosningarnar
1982 á fundi í Borgarnesi varð
Davíð fyrir því óláni að vera
barinn í rot af vestlenskum All-
aballa sem mislíkaði NATO-
daður Davíðs og síðan þá hef-
ur Davíð ekki verið samur
maður og haldinn hálfgerðu
mikilmennskubrjálæði sem
sést best á því hve honum er
það mikið kappsmál að reisa
sér minnisvarða í formi ráð-
húss í Tjöminni. ■
Sunnudagur 26. júní 1988 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 3