Þjóðviljinn - 16.07.1988, Blaðsíða 7

Asninn og Lilli taka sönginn um Sókrates fyrir áhorfendur á Kambsvelli.
Brúðubíllinn
BYRJUN A HEFÐ
Helga Steffensen: Pað gefur Brúðubílnum sérstakt gildi að hann er útileikhús
Nú hefur Brúðubfllinn haflð
seinni hringferð sumarsins um
gæsluvelli og útivistarsvæði
Reykjavíkur, í þetta sinn með
leikritið Þvottadagurinn hennar
ömmu. Stjórnandi bflsins, Helga
Steffensen, er höfundur leikrits-
ins, en hún gerir einnig brúðurn-
ar og stjórnar þeim ásamt Sigríði
Hannesdóttur sem hefur starfað
við Brúðubflinn frá upphafl, og
Helgu Sigríði Harðardóttur.
- Þetta er níunda sumarið sem ég
er með Brúðubflinn, - segir
Helga, - Ég tók við honum af
Bryndísi Gunnarsdóttur sem var
búin að vera með hann í eitt ár, en
á undan henni var Jón E. Guð-
mundsson, stofnandi bflsins, bú-
inn að vera með hann í tvö ár.
- Mér finnst gefa þessu alveg
sérstakt gildi, að þetta er úti-
leikhús. Bæði er útileikhúsið sem
slíkt, skemmtilegt leikhúsform,
og eins er viss hefð fyrir að brúðu-
leikhús sé úti. Það var jú upphaf-
lega leikhús götunnar. Þetta er
leikhús sem er opið öllum, það
skapast skemmtileg stemmning,
og það virðist alltaf vera sami
fjöldinn á sýningum, hvernig sem
viðrar.
Hefur ekki skapast viss hefð í
kringum Brúðubílinn á þessum
tólf árum sem hann hefur starf-
að?
- Jú það hefur skapast sérstök
hefð í kringum bílinn í gegnum
árin, og hann er orðinn fastur lið-
ur í tilveru barnanna. Við sýnum
tvisvar á hverjum stað á sumri, og
þau fylgjast mjög vel með því
hvenær það er von á okkur. Þau
byrja að spyrja uppúr jólum hve-
nær það sé von á Brúðubílnum,
og vita nákvæmlega hvenær sýn-
ingin verður, þannig að ég held
að það sé erfitt fyrir fóstrur eða
mömmur að sleppa við að koma
með þau á sýningu, þó það rigni
eldi eða brennisteini. Og það má
líka reikna með því að Brúðubíll-
inn verði á sínum stað þegar það
hefur verið auglýst, það hefur
aldrei fallið niður hjá okkur sýn-
ing, hvorki vegna veðurs, né af
öðrum ástæðum.
Breytt viðhorftil
brúðuleikhúss
- Það er reyndar mikill munur
á því hvað áhugi á brúðuleikhúsi
hefur aukist hér á landi, síðan við
byrjuðum með Leikbrúðuland
fyrir tuttugu árum. En eins hef ég
fundið mun, bara síðan ég byrj-
aði með Brúðubílinn. Mér finnst
fólk vera farið að meta Brúðu-
leikhús sem listgrein. Það er al-
veg hætt að spyrja mig hvort ég sé
ennþá í þessu brúðustússi, eða
hvort ég ætli ekki að fara að fá
mér vinnu. Viðhorfið er orðið allt
annað.
- Það sem við erum að gera
með Brúðubflnum er meðal ann-
ars að kenna börnum að meta
brúðuleikhúsið, vekja áhuga
þeirra á þessari tegund leikhúss,
og stuðlum þannig að því að það
fjölgi eitthvað í stéttinni. Til
dæmis kynntist dóttir mín, Helga
Sigríður, sem er bflstjóri og
brúðustjórnandi hjá okkur í
sumar, brúðuleikhúsinu þegar
hún var barn, svo henni er mjög
eðlilegt að taka þátt í sýningun-
um. Þá á ég ekki við að hún hljóti
að verða brúðuleikhúsmannes-
kja af því að hún ólst upp við
þetta, heldur að við það, að fólki
verða hlutirnir eðlilegir ef það
elst upp við þá, og það er forsend-
an fyrir því að hefð geti skapast.
- Þessar sýningar hafa líka
visst uppeldislegt gildi fyrir börn-
in, þau taka þátt í sýningunni að
einhverju leyti, en þau þurfa líka
að læra að einbeita sér og fylgjast
með því sem fram fer. Ég legg
mikla áherslu á að sýningin hafi
listrænt gildi, því mér finnst vera
mikil ábyrgð að standa kannski
fyrir fyrstu leiksýningunni sem
sum þeirra sjá. Þetta er ekki bara
að dingla einhverjum druslu-
dúkkum framan í börnin.
Sjálfstæðir og
gagnrýnir áhorfendur
Er mikill undirbúningur fyrir
sýningarnar?
- Það er heilmikil vinna að
undirbúa þessar sýningar. Mér
finnst ekki hægt að bjóða börn-
unum upp á hvað sem er, svo ég
er minnst þrjá mánuði að undir-
búa sýningar, skrifa þá handrit að
tveimur leikritum, geri brúður og
svo framvegis. Ég hef verið spurð
hvers vegna ég undirbúi mig
svona vel, börnin taki ekki eftir
því hvort sem er, en það er mikill
misskilningur. Börn eru sjálfstæð
og gagnrýnin, og ef þeim finnst
ekki gaman, standa þau upp og
fara. Þau eru ósnobbuð í listinni
og meta sjálf hvað þeim finnst
gott. Mér finnst stórkostlegt að
vera með leikhús fyrir börn og
hlakka alltaf til að sýna.
Ertu með einhverja fasta liði í
öllum þínum sýningum? Sömu
brúðurnar frá ári til árs, eða ein-
hverja ákveðna grind sem þú
breytir ekki?
- Sumar brúðurnar hef ég ver-
ið með í mörg ár, eins og til dæmis
Lilla, hann hef ég verið með í sex
ár. Hann er mjög vinsæll því
börnin skilja hann, hann er fimm
ára, þekkir ekki litina, notar enn-
þá snuð... Eins hefur amman sem
Sigríður leikur verið fastur liður í
mörg ár, hún er eiginlega alls-
herjar verndari sýningarinnar og
alveg ómissandi. Svo höfum við
haft asnann lengi, en það bætast
líka við nýjar brúður á hverju ári.
En börnin halda líka tryggð við
brúður sem þau þekkja. Þau
spyrja eftir þeim sem þeim finnst
vanta.
- En sýningarnar fylgja engri
ákveðinni uppskrift. Það verður
að vera einhver smáspenna, en ég
er aldrei með neinn horror. Svo
finnst mér vera algjört skilyrði að
vera með íslenskt efni fyrir börn-
in til að hamla eitthvað á móti
öllu flæðinu erlendis frá. Við
syngjum mikið, og erum þá með
íslensk lög sem krakkarnir kunna
svo þau geta tekið undir.
Fastur liður á
þjóðhátíð
Nú eruð þið með allt tal á
bandi. Kemur það ekki í veg fyrir
að þið getið lagað sýninguna að
áhorfendum? - Það er bæði
plús og mínus við að hafa radd-
irnar á bandi, en það eru svo
miklu fleiri kostir en gallar. Til að
byrja með er það hljómburður-
inn, ef það eru margir á sýningu
þá gengur ekki að einungis helm-
ingur áhorfenda heyri það sem
fram fer. Eins get ég þá notað
fleiri raddir, til dæmis verið með
karlmannsraddir en ekki bara
breytilegar konuraddir. Eins vil
ég hafa mikla tónlist, og hana er
útilokað að flytja beint, þá þyrft-
um við að vera miklu fleiri.
Auðvitað væri gaman að geta
breytt sýningunni eftir við-
brögðum krakkanna, en þar á
móti kemur að ég veit orðið núna
hvernig þau koma til með að
bregðast við, svo ég get gert ráð
fyrir því þegar ég sem handritið.
Vonir og óskir Brúðubílnum til
handa?
- Ég myndi vilja fara út á land
með Brúðubílinn. Það er mikið
hringt og spurt hvort ég geti ekki
komið, en þetta er spurning um
fjármagn, og mér finnst mjög
leitt að geta ekki þjónað lands-
byggðinni betur. Þó ég fari oft út
á iand með sýningar og sýni í sam-
komuhúsum þá er bfllinn sjálfur
númer útaf fyrir sig, svo það væri
best að geta sýnt í honum.
- En við förum reyndar til
Vestmannaeyja um mánaða-
mótin. Við erum orðnar einn af
þremur föstum liðum á Þjóðhátíð
í Eyjum segja þeir, það erum við,
og brennan og flugeldarnir. Og
svo fer ég kannski í leikferð um
Norðurland í ágúst, en án bflsins.
LG
Helga Steffensen: Þetta er ekki bara að dingla einhverjum drusludúkk-
um framan í börnin.
L
MENNING
Umsjón: Lilja Gunnarsdóttir
Laugardag 16. júlí 1988 ÞJÓÐVIUINN - SÍÐA 7