Þjóðviljinn - 17.07.1988, Blaðsíða 2

garðinum
OFURRA UNSÆIÐ í
STÖÐUMATINU
Menn eru greinilega ekki í sumar-
skapi - en mér verður vel tekið.
Hannes Hólmsteinn
í viðtali við DV.
AUÐMÝKT
HJARTANS
Ég bendi á það að Háskólinn
verður alltaf að vera í fremstu röð
og fá til sín menn sem hafa unnið
það sem hæst ber hverju sinni.
Sami Hannes Hólmsteinn
i sama viðtali
NÝSKÖPUN
ÍGUÐFRÆÐI
Hingað til hefur því ekki verið
haldið fram í kristinfræðum að
eiginkonur prestanna þurfi að
syngja yfir hinum látnu til að þeir
komist til himna, en engu er líkara
en önnur lögmál gildi um meðlimi
Fríkirkjusafnaðarins.
DV
OK ÞVÍ BYGGÐISK
ÍSLAND
Einhver sagði að Osló væri
leiðinlegasta höfuðborg í heimi.
Hvað sem því líður hafa norskir
bætt um betur, því að fregnir
herma að aðeins eitt almenn-
ingssalerni sé opið í höfuðborg-
inni um helgar.
Alþýðublaðið
LANDAFRÆÐI-
FLÆKJUR
Sænskur fjallaleiðangur (á ferð á
Grænlandi) fann hærri fjöll en
hæsta fjall Grænlands.
Fyrirsögn í Morgunblaðinu
FYLG ÞÚ MÉR
Halldór sagði það skoðun sína að
buddan væri alltaf besti leiðsögu-
maðurinn.
Morgunblaðið.
Á ÉG AÐ GÆTA
BRÓÐUR MÍNS?
Þetta (skrifborðsferðalag Tímans
um landið á bílaleigubíl með hót-
elgistingu) getur ekki verið
reikningsdæmi fyrir íslendinga
og ég hefi ekki heyrt fyrr að Is-
lendingar hafi af því áhyggjur
hvað erlendir ferðamenn þurfa
að greiða í ferðakostnað hér-
lendis.
Forstjóri Ferðaskrifstofu
ríkisins í Tímanum
EILÍFT LÍF ER
VIÐSKIPTADEILD
Dauðinn er einungis eins og
færsla á milli tveggja reikninga.
Viðtal við miðil í Mannlífi
RÓTTÆKAR EFNA-
HAGSAÐGERÐIR
Kristján Ragnarsson formaður
Landssambands íslenskra út-
vegsmanna, hefur varpað fram
þeirri hugmynd að stjórnvöld
bjóðist til þess að kaupa fiskiskip
gagngert til þess að kippa úr
þeim botnlokanum úti á rúmsjó
og sökkva þeim.
Tíminn
SKAÐI SKRIFAR
Ég skal
túlka
myndimar
fyrirykkur
Nú er sumar og mikil gúrkutíð og þá er að snúa sér að
háleitum og eilífum viðfangsefnum.
Eins og til dæmis því að túlka myndir.
Þið sjáið þessar fjórar myndir hérna á síðunni. Þær eru
skondnar, það sé ég af mínu listnæmi.
En hvað þýða þær?
Maður gæti haldið að þetta væru myndir sem reyndu að sýna
okkur einhver eilífðarmál um tilvist, einsemd og samsemd
mannsins. En ég, Skaði, veit að slíkar vangaveltur ná skammt
og eru ófullnægjandi alveg eins og útskýringar Háskólaráðs á
fjandskap sínum við Hannes Hólmstein og Birgi ísleif, drengi
góða.
Myndir og orð eru það sem við viljum að þau séu. Samanber
litlu stúlkurnar tvær sem voru að metast um það hvor amma
þeirra blótaði hressilegar.
Amma MÍN blótar alltaf sona: helvítis djöfull, helvítis djöfull.
Já, sagði hin stelpan, en amma mín blótar SVONA: jesúsm-
inn, jesúsminn, jesúsminn.
Leyfið mér þá að halda áfram með mína túlkun.
FYRSTA MYND
Þetta sýnist vera ástin sem er í senn Ijúf og sár. En í rauninni
er listamaðurinn hér að lýsa stjórnarsamstarfi míns öfluga og
sterka flokks, Sjálfstæðisflokksins, við Framsókn.
Myndin sýnir það fyrst og síðast að Framsókn er ekki öll þar
sem hún er séð. Hún þykist vera virðuleg maddama en er í
rauninni femme fatale, flagð undir fögru skinni.
Takið bara eftir handleggnum sem konan leggur um mitti
mannsins. Þetta er fagur handleggur en í rauninni sög sem
klýfur hold og innviði elskhugans (Sjálfstæðisflokksins). Hann
gæti dottið í sundur hvað úr hverju. Faðmlagið, það er að segja
stjórnarsamstarfið, er háskalegt og ískyggilegt. Sárt er það víst
og sárið lengi að gróa, segir skáldið.
ÖNNUR MYND
Hver er nú þessi riddari loftsins? Er það kannski Don Kíkhóti
sem hefur týnt hrossinu sínu, honum Rósinante?
Það held ég ekki. Ég held satt að segja að þetta sé stjórnar-
andstaðan á sínu feigðarflani og þá fyrst og fremst Alþýðu-
bandalagið.
Andstöðukappinn lætur mikinn, það vantar ekki. Hann sveifl-
ar skínandi brandi, hann æpir sitt heróp galvaskur, hann tekst á
loft allur í sínum ístöðum.
Hann sýnist vera á heljarmikilli hreyfingu.
En þetta er allt blekking og sjálfsblekking. Hann knýr ekki
alþýðuna úr sporum, hún er horfin. Hún er ekki hérna hér,
heldur annars staðar þá, eins og segir í vísunni.
í næstu andrá við þessa teikningu mun garpurinn detta á
rassinn og fall hans verður mikið.
Svoleiðis er nú það.
ÞRIÐJA MYND
Þegar maður horfir á þessa mynd, þá gæti manni dottið í hug
fyrst eitthvað almennt og fallegt eins og segir í kvæðinu:
því fótur vor er fastur
þá fljúga vill önd.
En ég, Skaði, er jarðbundinn túlkunarmaður eins og þegar
hefur komið fram. Eg fer aðra leið.
Þetta er táknræn mynd af flokknum mínum, Sjálfstæðis-
flokknum.
Annarsvegar er hann ekki nema eins og skugginn af sjálfum
sér, liggur marflatur á jörðunni með ráðlausar hendur með
síðum. Aðstæður allar hafa leikið hann grátt.
En andinn sanni og rétti er enn til staðar og lætur ekki fletja
sig út undir dyntum Framsóknar og Krata. Hann býr sig til flugs í
Skugganum, og hann á sér á næsta andartaki möguleika á
mikilli sveiflu, stökki í glæstum boga eitthvað út í buskann.
Hæ og hó, framtíð! Hér kem ég!
FJÓRÐA MYND
Þá er það þessi mynd.
Maður gæti náttúrlega haldið að þetta væri einfeldningsleg
mynd af gömlu máltæki: að berja höfðinu við steininn (eða
stálbitann). Ekkert sérstakt við það.
En flýtum okkur ekki um of. Gáum nú betur að.
Allir sannir listamenn, eins þótt þeir búi fjarri atburðum, hafa
eitthvert æðra nef sem leiðir þá á vit hinna stærstu atbúrða í
hverjum afkima jarðar.
Þetta sannast líka hér.
Maðurinn á myndinni er vitanlega hann Birgir ísleifur að
berjast við hið sálarlausa og ferkantaða og hrokafulla vald
Háskólans, sem ekki þekkir sinn vitjunartíma en slengir sér
með blindu afli á lifandi og frumlega hugsun í stjórnsýslu og
vísindum.
Þetta er tvísýn barátta, enda kreistir Manneskjan hnefana og
lætur hvergi bilbug á sér finna.
Það er líka eins gott að við Sjálfstæðismenn höfum harðan
haus.
2 SfÐA - ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 17. júlí 1988