Þjóðviljinn - 19.08.1988, Blaðsíða 25

BARNAKOMPAN
Umsjón:
KRISTÍN VALSDÓTTIR
ANDRÉS GUÐMUNDSSON
Þóra borgarhjörtur
Einu sinni var jarl sem átti heima á Gautlandi.
Hann var ágætur maður og mikill höfðingi.
Jarlinn átti dóttur sem hét Þóra. Hún var kölluð
Þóra borgarhjörtur af því að hún var miklu fríðari en
aðrar stúlkur, eins og hjörturinn er fallegri en önnur
dýr í skóginum.
Jarlinum þótti ákaflega vænt um dóttur sína. Hann
lét smíða handa henni sérstakt hús til þess að búa í.
Það var kallað skemma. Skemman stóð skammt frá
höllinni. Á hverjum degi sendi jarlinn dóttur sinni
eitthvað handa henni til gamans og skemmtunar.
Það var einn dag, að jarlinn sendi Þóru ofur lítinn
lyngorm, undur fallegan. Þóru þótti gaman að fá
orminn og lét hann í öskju, sem hún átti. Hún lét gull
undir orminn handa honum til að liggja á.
Ormurinn stækkaði ákaflega fljótt og gullið óx um
leið og ormurinn. Ekki leið á löngu, þar til ormurinn
var orðinn svo stór að hann komst ekki fyrir í öskjun-
um, heldur lá hann í hring utan um þær. Og enn
stækkaði hann, þangaðtil hann rúmaðistekki lengur
inni í skemmunni. Þá lagðist hann í hring kringum
skemmuna og var svo langur, að hann gat bitið í
sporðinn á sér. Gullið undir honum óx alltaf eins og
hann sjálfur.
Ormurinn gerðist nú svo illur, að enginn þorði að
fara til skemmunnar nema maðurinn sem færði hon-
um að éta. Ormurinn varð svo gráðugur, að hann
þurfti heilt naut í mál.
Jarlinum þótti þetta leiðinlegt. Hann lofaði því, að
hann skyldi gefa þeim manni dóttur sína sem gæti
drepið orminn. Hann skildi líka eiga allt gullið sem
var undir orminum.
Konungurinn í Danmörku átti son sem Ragnar hét.
Hann var bæði stór og sterkur. Hann var einnig vitur
maður. Hann var víkingur og barðist víða. Allir aðrir
víkingar voru hræddir við Ragnar. Hann var svo
duglegur að berjast.
Hann lét gera sér föt, sem voru allt öðru vísi en föt
sem menn höfðu áður séð. Það voru brækur og kápa
úr loðnum skinnum. Þessi föt lét hann bika og tjarga
einsog bát.
Nokkru síðar fer Ragnar til Gautlands. Hann
leggur skipum sínum í leynivog ekki langt frá höll
jarls. Um nóttina stendur Ragnar upp og fer í loð-
klæðin. Síðan tekur hann stórt spjót í hönd sér og
gengur einsamall á land. Hann velti sér í fjörusandin-
um og hélt svo áfram heim að höllinni. Þar voru allir
menn sofandi.
Ragnar tók geirnaglann úr spjótinu. Geirnaglinn
var nagli sem stóð í gegnum spjótið til þess að halda
spjótinu föstu á því.
Þegar Ragnar kom að skemmu jarlsdóttur sá
hann hvar ormurinn lá og lagði til hans með spjótinu.
Ormurinn tók svo hart viðbragð að spjótið losnaði af
skaftinu og skemman skalf öll og hristist. Ragnar
hljóp burt. Þá kom blóðbuna úr orminum á bakið á
Hvað heitir fuglinn?
Fuglinn er hvítur með svarta húfu og rauðan gogg og
fætur. Fuglinn verpir 2-3 eggjum í hreiður sem hann gerir
yfirleitt nálægt sjó eða vötnum. Fuglinn kemur á hverju
vori langt sunnan úr löndum og gefur frá sér hljóð sem
minna á nafna hans.
Fuglinn heitir ______________________
Raðaðu saman stöfunum ef þú þekkir hann ekki af lýsing-
unni
ARÍK
honum, en Ragnar sakaði ekki, þótt blóðið væri
eitrað, því loðnu fötin hlífðu honum.
Fólk í skemmunni vaknaði við ólætin og hljóp út til
þess að sjá hvað um væri að vera. Þóra sá að stór
maður var að ganga burt. Hún kallaði til hans og
spurði hvað hann héti og hvern hann vildi finna.
Ragnar svaraði með vísu. í vísunni segir, að hann
sé fimmtán ára gamall og hafi komið til þess að
drepa orminn, en hann sagði ekki hvað hann hét eða
hvaðan hann væri.
Þóra vissi ekki hvort þetta var maður eða tröll sem
hún talaði við. Hann var svo stór í loðklæðunum.
Ragnar fór nú leiðar sinnar. Hann hélt á spjótskaft-
inu en spjótið stóð eftir í sárinu á orminum. Þóra fór
inn í skemmu sína og sofnaði.
Um morguninn sáu menn að ormurinn var dauður.
Þeir sáu líka að hann hafði verið lagður spjóti og stóð
það fast í sárinu. Jarlinn lét taka spjótið úr orminum.
Það var svo stórt og þungt að fáir menn hefðu getað
barist með því.
Jarlinn fór nú að hugsa um hverju hann hafði lofað
þeim manni sem orminum yrði að bana. En hann
vissi ekki hver hafði drepið hann. Hann vissi ekki
einu sinni hvort það var tröll eða maður.
Hann spurði dóttur sína hvað hann ætti að gera.
Hún sagði að hann skyldi halda þing og skipa öllum
að koma þangað. Síðan skyldi hann vita hvort nokk-
ur ætti skaftið af spjótinu sem ormurinn var drepinn
með.
Jarlinum fannst þetta gott ráð. Hann lét nú boða til
þingsins. Mikill fjöldi manna kom á þingið.
Ragnar fór þangað með mestallan sinn her.
Jarlinn stóð nú upp og hélt ræðu. Hann þakkaði
mönnum fyrir að koma til þingsins. Síðan sagði hann
hverju hann hefði lofað þeim manni sem orminum
yrði að bana.
„Nú er ormurinn dauður," sagði jarlinn. „En sá
sem unnið hefur þetta frægðarverk hefur skilið spjót
sitt eftir í sárinu. Hafi nú nokkur maður hér á þinginu
skaftið sem á við þetta spjót, þá skal hann koma með
það og sanna sögu sína. Skal ég þá efna allt sem ég
hef lofað.“
Eftir þetta lét jarlinn bera spjótið fyrir hvern mann
sem var á þinginu en enginn átti skaftið á það.
Loks var komið með spjótið til Ragnars. Hann
játaði að hann ætti það og það sást líka að spjótið og
skaftið áttu saman. Nú þóttust allir vita að Ragnar
hefði drepið orminn. Varð hann frægur af þessu
verki um öll Norðurlönd. Eftir þetta var hann nefndur
Ragnar loðbrók.
Ragnar bað nú Þóru jarlsdóttur sér til handa. Var
því vel svarað og jarlinn hélt mikla veislu þegar þau
giftust.
Síðan hélt Ragnar heim í ríki sitt og Þóra með
honum.
FLÖSKUSKEYTI
Sítrónubörkur
í staðinn
fyrir freon
í rafeindafyrirtækjum víða um
lönd er nú notast við freonsam-
bönd í ýmsan hreinsibúnað, en sá
böggull fylgir skammrifi að fre-
onið er stórskaðlegt ósonlaginu í
andrúmsloftinu. Betri tímar virð-
ast nú í vændum hvað þetta snert-
ir, þar sem fyrirtæki eitt í Flórída
hefur fundið upp meinlausan
„staðgengil" freonsambandsins
CFC 113.
Nýja efnið nefnist Bioact EC-
7, og er unnið úr berki sítrus-
ávaxtanna, en þeirra algengastir
eru appelsínur og sítrónur. Þetta
nýja efni ræður náttúran við að
brjóta niður.
Fyrirtækið hefur tekið upp
samvinnu við djúsgerðarmenn,
en fram til þessa hafa þeir hrein-
lega fleygt öllum tilfallandi berki.
Því má segja að nýja hreinsiefnið
slái tvær umhverfisflugur í einu
höggi.
Ryðfrírra
en ryðfrítt
Það er ekki frítt við að ryðfrítt
stál ryðgi, og hefur raunar lengi
verið vitað. Talsmenn japanska
stórfyrirtækisins Mitsubishi segja
nú fullum fetum að þar á bæ hafi
mönnum tekist að húða stálið
með nýjum aðferðum, og fyrir
bragðið standist hið nýja húðaða
stál ryðið þúsund sinnum betur
en það ryðfría stál sem við not-
umst við þessa dagana.
Galdurinn á meðal annars að
vera fólginn í þar til gerðri
himnu, og er hún gerð af slíkri list
að hún étur sig fasta í stálið þegar
öllu saman er dýft í sýrubað með
saltpétri og flúor. Samansúrruð
útkoman á síðan heiðurinn að
nýja stálinu. Þeir hjá Mitsubishi
telja sig heldur en ekki hafa kom-
ist í feitt, og fullyrða að nýja, ryð-
fría stálið megi nota í hinar fjöl-
breytilegustu afurðir, allt frá ör-
tölvubitum og upp í hafskipaakk-
eri.
Neðanjaröar-
akstur í París
Umferðin í París þykir nú svo
mjög út í hróa að borgmeistarinn
sjálfur, Jacques Chirac, hefur fal-
ið fyrirtæki einu í Marseille að
gera tillögur um hvernig megi sjá
við ósköpunum þegar kemur
fram á næstu öld. Og svar
Sunnlendinganna: Bílarnir verða
að vera neðanjarðar. Menn sjá
þá fyrir sér nýtt vegakerfi 30 til 70
metra undir jörðinni, og verði
það að minnsta kosti 50 kíló-
metra langt. Að því er stefnt að
meðalhraðinn geti orðið um 60
kílómetrar á klukkustund í þess-
ari framtíðarsýn, en núna sniglast
menn um á bíikkbeljum sínum á
15 kflómetra hraða þegar verst
lætur. Vegakerfi þetta er einung-
is ætlað einkabflnum, og má hann
ekki vera hærri í loftinu en tveir
metrar. Ákvörðunar er að vænta
í árslok hvort af vegagerð þessari
verður, eða hvort áætlunin sé of
skýjaborgakennd þótt jarðbund-
in sé.
Gangmál búpen-
ings tölvuvædd
Tölvuvæðingunni er fátt eitt
orðið óviðkomandi, og til að
mynda er nú hægt að halda kúm
með aðstoð tölvu. Þjónusta þessi
stendur enskum bændum til
boða, en það eru þarlenda
símafélagið og samband mjólkur-
búa sem eiga heiðurinn af þessari
þjónustu. Hér eftir geta bændur
hrært í tölvunni sinni, fengið allar
fáanlegar upplýsingar um tiltæk
þarfanaut og vegið síðan og
metið í rólegheitum hvert þeirra
henti best sínum kúm.
NÝTT HELGARBLAÐ - ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 25