Þjóðviljinn - 24.08.1988, Side 8

Kristín María og Jóhannes: „Það er svo margt sem gæti verið betra hérna, sérstaklega veðrið."
__ Undir pilsfaldinum
Endalaust nám
Kristín María og Jóhannes: Sýning er í sjálfu sér viss kaflaskil
Á laugardaginn kemur kl.
16:00 opna þau Kristín María
Ingimarsdóttir og Jóhannes Ey-
fjörð myndlistarsýningu Undir
pilsfaldinum, nýja sýningar-
salnum í kjallara Vesturgötu 3B.
Þar verður Kristín María með
vatnslitamyndir og olíumálverk
unnin á striga og tré, og Jóhannes
með skúlptúra úr steinsteypu.
Kristín María útskrifaðist frá
San Francisco Art Institut fyrir
tveimur árum, og hefur síðan ver-
ið á flakkinu á milli íslands og
Bandaríkjanna, „með annan fót-
inn í San Francisco", segir hún.
Jóhannes stundar nám við sama
skóla, og lýkur þaðan BFA prófi
næsta vor.
Er það eitthvað ákveðið sem
hefur ráðið vali ykkar á
listformum?
- Ég valdi skúlptúrinn því
hann hentar mér best, segir Jó-
hannes. - Mér finnst hann vera
besta aðferðin til að koma því
sem ég vil á framfæri í minni list-
sköpun. Hann gefur mér mögu-
leika á að tjá mig í mismunandi
formum og í allskynns efnum, því
þó að þeir skúlptúrar sem ég sýni
Undir pilsfaldinum séu eingöngu
úr steinsteypu, þá vinn ég til
dæmis líka úr járni, tré og gifsi.
Ég nota eiginlega öll efni sem
mögulegt er að búa til úr skúlpt-
úr.
- Flest mín verk eru líka þann-
ig byggð að þau bjóða upp á á-
kveðna snertingu, að fólk skoði
þau líka með höndunum og taki
þannig þátt í verkinu. Oðlist
öðruvísi tengsl við það en mynd-
ast þegar þau eru eingöngu barin
augum. Þannig skapast kannski
líka skemmtileg spenna, eitthvað
öðruvísi en er svo oft á sýningum
þar sem liggur við að sett séu upp
aðvörunarmerki þar sem stend-
ur: Vinsamlegast snertið Ekki!
Tungumál efnanna
- Ég hef reynt mig við önnur
listform en málverkið, segir
Kristín, - og mér finnst málverk-
ið eiga best við mig. Ég hef til
dæmis bæði átt við grafík en
keramíkskúlptúr, og hafði mjög
gaman að því, en hvert form
krefst sinnar ákveðnu hugsunar
og vinnan við málverkið höfðar
mest til mín.
- Ég hef reyndar blandað
formunum, gert málverkin svo-
lítið skúlptúrísk með því að mála
á tré, en það hef ég gert í um það
bil hálft ár. Þá mála ég á tréplötu í
staðinn fyrir striga, og það gefur
ýmsa möguleika sem striginn
býður ekki upp á. Ég get til að
mynda skorið í tréð, eða bætt ein-
hverju við það, í sumum verka
minna er ég með vax, en það er
ævaforn aðferð. Þá set ég vaxið á
plötuna, sker það til og mála. Þá
aðferð er ekki hægt að nota á
strigann án þess að eiga á hættu
að það detti af eftir einhverr.
tíma.
Byrjarðu þá á því að skera í
tréð áður en þú málar?
- Nei, ef ég sker tréð áður en
ég byrja er ég búin að festa mynd-
ina í einhverju ákveðnu formi
sem ég neyðist svo til að halda
mig við. Ég byggi myndina smám
saman, og held möguleikanum á
að mála yfir og breyta henni opn-
um eins lengi og ég get.
- Ég hef mjög gaman af því að
prófa að vinna með mismunandi
efni og sjá hvert þau leiða mig í
stað þess að mála kannski sama
þemað aftur og aftur með sömu
tækni. Hvert efni hefur sitt eigið
„tungumál“, ákveðna möguleika
sem koma í ljós þegar maður
vinnur með það, og mér finnst
alltaf jafn spennandi að sjá hvert
tilraunir mínar leiða mig.
Efnahagsástandið
Hvenær eru verkin á sýning-
unni unnin?
- Ég sýni verk frá síðastliðnum
tveimur árum, segir Kristín, eða
alveg síðan ég kláraði skólann.
Þau eru aðallega unnin í San Fra-
ncisco, en sumt er unnið hér á
landi í sumar.
- Mín verk eru öll frá því í
sumar, segir Jóhannes, - unnin
undir áhrifum af íslandsdvölinni.
Alveg eins og það var menningar-
sjokk að koma til San Francisco
fyrir þremur árum var menning-
arsjokk að koma hingað aftur, og
þetta breytta umhverfi, bæði
fólkið og allar aðstæður, hefur
haft mjög mikið að segja fyrir
mína listsköpun. Ég held reyndar
að áhrif umhverfisins sé að finna í
verkum flestra listamanna,
myndlistarmanna og annarra.
Við getum tekið dæmi af rithöf-
undi sem fer á einhvern ákveðinn
stað til að skrifa bók í því and-
rúmslofti sem þar er og sem hefur
áhrif á verkið.
Hvernig er það með nafngiftir
á verkum, er það eitthvað sem
skiptir máli hjá ykkur? Gefið þið
þeim nöfn þegar þið eruð að
vinna þau? Til dæmis þessi tvö
verk sem þið eruð með myndir af
hérna, heita þau eitthvað?
- Ég er ekki ennþá búinn að
skíra þetta verk, segir Jóhannes.
- Stundum vinn ég þannig að ég
er tilbúinn með formið áður en ég
byrja, veit nákvæmlega hvernig
verkið á að líta út, og jafnvel
hvað það á að heita. En sum verk
mótast á meðan ég er að vinna
þau, og þá tekur sinn tíma að
draga saman allar þær hugmyndir
sem í þeim eru, og finna eitthvert
Myndverkur, eftir Jóhannes, „nafngiftin var eiginlega hálfgerður verk-
ur hjá mér."
8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Mlðvikudagur 24. ágúst 1988