Þjóðviljinn - 13.09.1988, Blaðsíða 6

ALÞYÐUBANDALAGIÐ
Höfn í Hornafirði
Félagsfundur
Alþýðubandalag Austur-Skaftafellssýslu
heldur félagsfund í Miðgarði á Höfn,
fimmtudaginn 15. september kl. 20.30.
Dagskrá:
2) Kosning fulltrúa í kjördæmisráð.
2) Horfur í stjórnmálunum. Hjörleifur Guttormsson byrjar um-
ræöuna.
3) Önnur mál. Stjórnin.
Alþýðubandalagið Selfossi og nágrenni
Aðalfundur
Aðalfundur verður haldinn mánudaginn
19. september kl. 20.30 að Kirkjuvegi 7.
Dagsrká:
1) Inntaka nýrra félaga.
2) Venjuleg aðalfundarstörf.
Margrét Frímannsdóttir alþingismaður mætir á fundinn. Nýir fé-
lagar velkomnir. Fjölmennum.
Stjórnin.
Alþýðubandalagið Hafnarfirði
Uppstokkun í íslenskum
stjórnmálum
Ný þjóðmálastefna á rústum
frjálshyggjunnar
Félagsfundur miðvikudaginn 14. september kl. 20.30 í Skálanum,
Strandgötu 41.
Kosning uppstillingarnefndar fyrir aðalfund.
Ólafur Ragnar Grímsson formaður Alþýðubandalagsins flytur
framsögu um uppstokkun í íslenskum stjórnmálum.
Félagar fjölmennið og takið með ykkur gesti. Stjórnin
AB Neskaupstað
Bæjarmálaráðsfundur
Miðvikudagur 14 september bæjarmálaráðsfundur kl. 20.30.
föstudagur 18 september félagsfundur í Egilsbúð kl. 16.00.
Dagskrá:
1. Kosning fulltrúa á aðalfund kjördæmisráðs.
2. Starfið framundan.
3. Önnur mál.
Stjórnin
Breiðdalur
Félagsfundur
Alþýðubandalagsfélag Breiðdals og nágrennis boðar til félagsfundar í
Staðarborg föstudaginn 16 september kl. 20.30.
Dagskrá: .
1. Félaqsstarfið og kjör fulltrúa í kjördæmisráö.
2. Horfurnar í landsmálunum Hjörleifur Guttormsson byrjar umræöu.
3 Onnur mál. sijómln
ÆSKULÝÐSFYLKINGIN
Æskulýðsfylkingin Hafnarfirði
Aðalfundur ÆFHA
Aðalfundur Æskulýðsfylkingarinnar í Hafnarfirði verður haldinn í Skálanum,
Strandgötu 41, þriðjudaginn 13. seþtember kl. 20.00.
Dagskrá:
1) Venjuleg aðalfundarstörf.
2) Skýrslur fluttar - umræður.
3) Lagabreytingar. . . .
4) Staðan í bæjarmálunum: Framsaga Lúðvík Geirsson formaður bæjarmála-
ráðs.
5) Hugleiðingar um starfið í vetur
6) Kosningar.
7) Önnur mál.
ÆF 50 ára
Lumar þú á einhverju?
I byrjun nóvember n.k. verða 50 ár liðin frá stofnun Æskulýðsfylk-
ingarinnar. Að þessu tilefni hefur ÆFAB hafið undirbúning að
veglegum hátíðarhöldum og útgáfu afmælisrits þar sem rakin verð-
ur saga Æskulýðsfylkingarinnar.
Samráðsnefnd forystumanna og fylkingarfélaga frá fyrri tíma og
stjórnar ÆFAB í dag vinnur nú að undirbúningi afmælisritsins.
Unnið er að heimildaöflun og fer nefndin fram á það við alla þá sem
hafa einhver gögn úr sögu og starfi Fylkingarinnar; fundargerðar-
bækur, aðra pappíra eða Ijósmyndir undir höndum að hafa sam-
band við einhvern undirritaðra hið fyrsta.
Eysteinn Þorvaldsson s: 23755
Gisli Þór Guðmundsson s: 623605
Guðrún Hallgrímsdóttir s: 10253
Jón Böðvarsson s: 28132
Lúðvík Geirsson s: 68133
Svavar Gestsson s: 11560
Sveinþór Þórarinsson s: 651462
Framþróun
Framhald af bls. 5
haldinu, sem aldrei getur til góðs
orðið, málefni né mönnum.
En uppréttur stend ég við
verkalok, viss þess að framtíðin
muni a.m.k. vinna með okkur í
aðalatriðum.
Uppréttur er ég vegna þess,
hversu vönduð vinnubrögð voru
viðhöfð af starfsmanni hópsins
alveg sér í lagi og raunar af starfs-
hópnum öllum með m.a. vett-
vangsheimsóknum.
Sá sem kynnir sér athuganir
Láru Bjömsdóttur velkist ekki í
vafa um framúrskarandi for-
dómalaus og nákvæm vinnu-
brögð, þó naumur væri tíminn.
Um þessa vinnu hafa raunar allir
lokið upp einróma lofi, en þetta
skal undirstrikað hér, því þarna
er sá grunnur, sem allt er byggt á.
Þessi vinna og hin vandaða at-
hugun Láru leiddi í ljós, að hei-
milisfólk þessara stofnana getur
að yfirgnæfandi hluta farið yfir í
annað frjálsara og sjálfstæðara
heimilisform og þar með eðlilegri
og sjálfstæðari lífshætti.
Þar með er ekki sagt - hvergi -
að þetta fólk búi við óviðunandi
aðstöðu, réttleysi, eða geymsl-
una eina, því vel er dregið fram
það sem þarna er gott gjört,
hverjar framfarir hafa orðið og
hversu margir leggja sig fram um
gott starf í þágu heimilisfólks. En
vel að merkja innan þeirra marka
eða með þeim augljósu annmörk-
um, sem slíkum stórum, tiltölu-
lega Iokuðum einingum fylgja -
og er breytingin til batnaðar þó
mikil.
Þessi sanngirni, réttsýni og
fordómaleysi á svo að þýða, að
manni skilst, að stofnanir skuli
standa óbreyttar um tíma og ei-
lífð, í núverandi mynd skuli þær
blíva og því sé það firra, þegar
niðurstaðan reynist vera sú, að
áfram skuli stefnt út í lífið, í eðli-
legra umhverfi, til enn betri að-
stæðna til betri og frjálsari hei-
milisforma.
Ég á nóg af Iýsingarorðum yfir
þessa meinloku en læt nægja að
vara menn við að lokast svo inni í
eigin hugmyndaheimi að asklok
sé haft fyrir himin.
Og af því að ég tala nú um ask-
lokið góða, þá geng ég ekki með
þær grillur, að við sem þarna unn-
um og allt það fólk, sem ályktar
með okkur, séum komin með
einhverja algilda lausn, einhverja
alhliða fullkomnun, að við séum
á einhverjum leiðarenda.
Og auðvitað getur okkur
skjátlast, öfugt við þá sem fundið
hafa óskeikulleika algæðisins í
formúlunni sinni.
En þá er að meginmáli komið.
Andi núverandi löggjafar og
alveg ljós ákvæði þar leyfa ekkert
annað en áframhaldandi þróun
og því ber að stefna þessu fólki á
vit annarra og að sjálfsögðu enn
betri lífsskilyrða, með hóflegum
aðlögunartíma, betri tilboðum,
enn nýjum úrræðum (sem við ef-
laust ekki sjáum fyrir). Er til of
mikils mælzt? Því ef við hefðum
ályktað öðru vísi þá hefðum við
um leið orðið að leggja til laga-
breytingar- uppstokkun með allt
annan bakgrunn og skilgreiningu
en lögin í dag hafa.
Og það geta menn að sjálf-
sögðu gert, ef afturhvarfið á að
vera það sem blívur.
En vilja nú ekki þeir sem hæst
hafa í dag lesa aftur yfir aðlögun-
artímann, þeir sem hrópa: Á að
rífa heimilin okkar?, rétt eins og
niðurrifsvélar séu mættar á stað-
inn. Eða hvaðan kemur þessi um-
talaða hræðsla heimilisfólks við
að þeim verði hent út í óvissuna í
dag eða á morgun?
15 ár - hálfur annar áratugur
skal aðlögunar- og þróunartím-
inn vera. M.a. þess vegna, að
ekki er um neitt skjótræði að
tefla, að skilyrðin eru betri og
frjálsari tilboð, þá er ég þokka-
lega uppréttur. Eg veit eins vel og
aðrir að alltof hægt miðar áfram,
að samfélagið mætti láta árlega,
VIÐHORF
sem svarar einu Kringiuandvirði í
beinar framkvæmdir í þágu fatl-
aðra, svo bætt verði úr brýnni
þörf sem allra, allara fyrst.
Ég neita nefnilega að taka allt
mið af nirfilshætti og skammsýni
- beinum lögbrotum í framlögum
og beygja mig fyrir þeim og
álykta af þeim ástæðum: Allt
verður óbreytt að vera. Við bara
verðum að standa í stað.
Um leið og ég viðurkenni til-
vist þessara stofnana, gagnsemi
þeirra í fortíð og nútíð, margt
mæta vel gert af mörgum, þá vil
ég sjá framþróun eðlilega og
sjálfsagða öllum þeim þar til
handa, sem geta og vilja.
Og það er mergurinn málsins.
Ef samfélagið, við öll réttum
fram örvandi og gefandi hönd þá
getur þetta fólk og vill verða sjálf
sín ráðandi sem allra mest, vera
við hlið okkar hinna, eiga með
okkur eðlilega, frjálsa samleið í
hfinu, eiga þess völ sem auðna
gefur allra bezt.
Þess vegna hlutum við að
segja: í nuverandi mynd skulu
þessar stofnanir lagðar af á næstu
fimmtán árum, enda sjái samfé-
lagið til þess að á boðstólum verði
betri tilboð, sjálfstæðara líf,
aukin tækifæri til handa heimilis-
fólki stofnananna, að það nái
rétti sínum sem fyllstum og bezt
tryggðum og þar með svo
hamingju- og innihaldsríku lífi
sem helzt verður á kosið.
Svo einfalt er nú það.
Helgi Seljan.
í skiptum
Framhald af 5
minnst. Sem er frekar nýmæli í
þessari stöðu hin síðari ár.
Spurningin nú ætti því að vera
sú hvernig verkalýðshreyfingin
vill skipta heildarlaunalækkun-
inni á milli tekjuhópanna.
Augljóst er að skjólstæðingar
hreyfingarinnar eru ákaflega mis-
jafnlega í stakk búnir undir
kauplækkanir. Því þarf að vinna
að varanlegri samstöðu innan
hennar um hve há lægstu laun eigi
að vera í þessu landi. Það getur
og á í raun enginn annar að gera
en launþegahreyfingin sjálf. Á
henni sjálfri veltur hvaða slóð
verður farin. Hennar er völin
núna, og reyndar kvölin líka. En
þarna erum við komin að ein-
hverju mesta vandamáli hreyf-
ingarinnar síðustu áratugi. Þ.e.
hvert eigi að vera hlutfall og mis-
munur á milli hálaunafólks og
láglaunafólks innan verkalýðs-
hrey fíngar innar.
í staðinn á verkalýðs-
hreyfingin
að setja fram kröfur
um betra þjóðfélag
En verkalýðshreyfingin á ekki
að selja kjör sín ókeypis. Hún á í
staðinn, núna þegar lag er, að
setja fram fastmótaðar en raun-
hæfar kröfur um breytt húsnæð-
ismálakerfi. Hún á að setja fram
kröfur um stórherta vinnulöggjöf
og vinnuverndarlög. Sérstaklega
varðandi hreinlæti, hávaða, að-
búnað á vinnustöðum, og fram-
komu vinnuveitendanna við
launafólk og trúnaðarmenn þess.
Og hún á að se£ja fram kröfur um
umhverfisvernd og ströng meng-
unarákvæði.
Og síðast en ekki síst á hreyf-
ingin að setja fram kröfur um
breytt þjóðfélag. Um gjörbreytt
þjóðfélag. Um samfélag sem ekki
er svona fjandsamlegt börnum,
fóstrum í móðurkviði og gamal-
mennum eins og raunin er hjá
okkur í dag. Að ógleymdum
fötluðum og vangefnum. Þjóðfé-
lag sem hefúr annað á boðstólum
fyrir unglinga og táninga þessa
lands en atvinnuleysi eða annars
og þriðja flokks „atvinnubóta-
vinnu“, og síðan samkomustaði
götunnar fyrir þá til að skemmta
sér og hitta félaga sína. Hún á líka
6 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Þriðjudagur 13. september 1988
að setja fram kröfur um breytta
menningarpólitík. Sem til dæmis
byði unglingum og táningum á
valin leikrit í leikhúsum landsins,
svo aðeins eitthvað sé nefnt.
Verkalýðshreyfingin á
líka að vera pólitísk
Verkalýðshreyfingin á líka að
krefjast tafarlausrar stöðvunar á
smiði nýrra hernaðarmannvirkja
á landinu. Hún á einnig að krefj-
ast brottfarar alls erlends herliðs
úr landinu í áföngum og úrsagnar
úr hernaðarbandalaginu Nató
sem ísland var svikið inn í af
minnihluta þjóðarinnar 1949. Og
hún á að setja fram kröfur um
gerbreytta utanríkispólitík lands-
ins; skilyrðislausa samstöðu með
þjóðfrelsi kúgaðra þjóða og þjóð-
arbrota og gegn öllu þessu
mannréttindatraðki sem margar
ríkisstjórnir gera sig sekar um á
þessum hnetti með fullkomnu af-
skiptaleysi okkar í dag.
Það kostar til dæmis enga pen-
inga að fordæma ógnarstjórnir
Augusto Pinochets í Chile og
stjórn Alfredo Stössners í Urugu-
ay, sem er líklega síðasta opin-
bera nasistaríkisstjórnin í veröld-
inni. Fordæma á þessar og fleiri
ríkisstjórnir með öllum nothæf-
um ráðum á öllum tímum og
stöðum sem við verður komið.
Það væri ekki lítill stuðningur við
margbarðar og kúgaðar verka-
lýðshreyfingar þessara landa.
Og að lokum finnst mér að hún
eigi einnig að setja fram skamm-
og langtímakröfur um breytt
samskipti okkar við náttúruna og
hin dýrin á þessari jörðu. Hin
dýrin sem eru mállaus í þessu
samféiagi okkar mannapanna.
Samfélagi sem drepur þessar líf-
verur, étur þær og klæðist þeim
eftir geðþótta. Pyntar þær einnig
á tilraunastofum sínum á hin
kvalafyllsta hátt til að framleiða
fleiri gerðir af ilmvötnum og
þvottaduftum, eða bara meðul-
um handa okkur. Þessar prófanir
og tilraunir á dýrunum finnst mér
vera mesta svívirðingin í menn-
ingu okkar í dag. Hvernig mál- og
varnarleysingjar eru meðhönd-
laðir af okkur.
Ég veit að um þessi tvö síðustu
atriði eru margir mér ekki sam-
mála. Ekki ennþá a.m.k.
Launþegar hafa sjaldan
samt haft betra tœkifœri
til breytinga en nú
En næsti leikur er launþega-
hreyfingarinnar. Þ.e.a.s. vilji
hún á annað borð einhverju ráða
um hvernig meginstoðir lýð-
ræðis, velferðar og menningar-
innar þróast hér á landi næstu ár-
atugina. Og hvort hér eigi yfir-
höfuð að vera velferðarkerfi til
dæmis. Að velferðinni er víða
sótt núna þótt ekki taki allir
skjólstæðingar hennar taki því.
Verkalýðshreyfingarinnar er
völin. Hún sýndi það á þriðja og
fjórða áratug þessarar aldar að
hún gat unnið marga varanlega
sigra. Því ekki að setja upp háleit
markmið aftur og fylgja þeim
eftir? Sjaldan í seinni tíð hefur
staðan til þess verið betri en ein-
mitt nú. Við eigum líka að hafa
áhrif á í hvernig þjóðfélagi við
búum í gegnum verkalýðs-
hreyfinguna. Alveg skilyrðis-
laust. Þessvegna þarf hreyfingin
að gera þessar og fleiri grundvall-
arspurningar upp við sig svo hægt
verði að hefjast handa.
Verkalýðsfélög eiga ekki bara
að vera áhorfendur að þjóðfé-
laginu og umræðum í því. Þá
hefði verið til lítils fyrir öreiga
sumra helst allra landa að sam-
einast hér um árið. Því með sam-
stöðunni og viljanum er flest
þetta hægt. Og reyndar miklu
meira til. Er ekki kominn tími
raunsæisins og þess að þekkja
sinn vitjunartíma meira? Þá gætu
margir þessir pappírssigrar orðið
ef til vill eitthvað varanlegri?