Þjóðviljinn - 22.12.1988, Blaðsíða 11

Fróðleikur af veiðiskap 1988
Stangaveiði 1988
Gunnar Bender og
Guðmundur Guðjónsson skráðu
Þeir Gunnar Bender og Guð-
mundur Guðjónsson hafa tekið
upp þá nýbreytni að skrifa eins-
konar annál stangaveiðinnar á
líðandi ári. Erlendis eru slík rit
vinsæl meðal stangaveiðimanna
og ekki dreg ég í efa að bók þeirra
félaga mun líka vel. Peir eru
raunar kjörnir til starfans, báðir
ágætlega skriffærir og námur
fróðleiks um veiðiskap, enda
annar vel þekktur höfundur
veiðipistla úr Morgunblaðinu og
hinn úr DV. Gunnar er reyndar
annálaður dugnaðarforkur af út-
gáfusviðinu, búinn að rífa upp
Sportveiðiblaðið á síðustu árum
þannig að veiðimenn geta illa án
þess verið.
Bók þeirra, Stangaveiðin 1988,
hefur að geyma fréttaannál
stangveiðinnar frá síðasta sumri.
Þeir rekja hverja á fyrir sig,
greina frá því hvernig veiðin þró-
aðist yfir sumarið og geta helstu
merkisatriða. Þar á meðal fljóta
vitaskuld lýsingar og myndir af
stærstu löxunum sem veiddust á
sumrinu, og þeir jafnvel bornir
ÖSSUR
SKARPHÉÐINSSON
saman við fyrri metlaxa úr ánni.
Þó er nokkur galli, að stórlax-
anna er ekki alitaf getið.
í bókinni er birtur sérstakur
listi yfir fjölda veiddra laxa í flest-
um ánum á liðnu sumri, og til
samanburðar er veiði síðasta árs
birt með, auk bestu veiði fyrr og
síðar í viðkomandi á. Þar úir og
grúir af merkum fróðleik, sem
gaman er að velta vöngum yfir. í
Hörðudalsá meir en sexfaldast
veiðin til dæmis, fer úr 18 löxum í
fyrra og upp í 116 í ár. Korpa
(Úlfarsá) er ekki síður forvitni-
legt dæmi. Veiðin á þessu ári fór
úr 245 löxum í fyrra, og alla Ieið
upp í 712 laxa. Það er hvorki
meira né minna en röskur þriðj-
ungur þess sem veiddist í Elliða-
ánum (2006), og voru þó flestir
búnir að afskrifa þessa hógværu
og vatnslitlu á í túnfæti borgar-
innar. Gaman hefði verið ef
Gunnar og Guðmundur hefðu
velt örlítið meira vöngum yfir
því, afhverju þessi furðulega
aukning stafi. Þeir láta að vísu
fljóta með, að nokkuð hafi borið
á flökkulöxum, en gera því ekki
skóna hvort öll þessi mikla
aukning stafi af þeim. Sé svo, þá
hlýtur nefnilega Korpa senn að
vera ónýt samkvæmt kenningum
merkra fræðimanna af Veiðimál-
astofnun um erfðamengun. Þessa
rökrás má lengur spinna: Standi
villulaxar undir stórum hluta eða
SIGRÚN RAGNARSDOTTIR
ef til vill allri aukningunni í
Korpu, þá er líklegt að mestur
hluti þeirra sé kominn úr nálæg-
ustu hafbeitarstöðinni. Það er
hins vegar stöð Veiðimálastofn-
unar í Kollafirði. Og þá eru menn
allt í einu andspænis þeim mögu-
leika, að sú ríkisstofnun sem fjál-
glegast hefur talað um erfðam-
engun vegna hafbeitar sé ef til vill
orðin einn umfangsmesti aðilinn
að elæpnum!
Eg hefði gjarnan kosið, að þeir
félagar veltu hlutum sem þessum
örlítið meira fyrir sér, en geri mér
grein fyrir að Stangaveiðin 1988
er einungis fyrsta atrenna að röð
bóka, sem vonandi verða árviss
atburður fyrir okkur áhugamenn
um veiði. Þeir taka hluti sem
þessa betur fyrir næst.
Þess má annars geta, að Korpa
hefur sérstöðu meðal íslenskra
laxveiðiáa, að því leytinu að
Korpustofninn er meðal hinna
smæstu. Því hefði verið fengur að
þvf að fá upplýsingar um meðal-
þyngdina úr Korpu. Frávik á
henni miðað við undanfarin
sumur hefðu ef til vill gefið vís-
bendingu um hversu mikið magn
veiddra laxa væru úr öðrum ám.
Mikill kostur á þessari ágætu
og fróðlegu bók er sérstakur þátt-
ur sem Gunnar og Guðmundur
hafa yfir silungsveiðina. Við, sem
af og til förum í bleikju og sjóbirt-
ing erum nefnilega miklu fleiri en
laxatuðararnir, en gleymumst
alltof oft þegar menn skrifa pistla
um veiði. Gunnar Bender hefur
að vísu verið manna iðnastur við
að gera í DV grein fyrir þessari
útbreiddu alþýðuíþrótt, sem sil-
ungsveiðin er. Kaflinn er sérstak-
lega fróðlegur og skemmtilegur,
þannig er birt mynd af stærsta
sjóbirting sumarsins, geysilegum
dólgi, sem mældist 24 pund ný-
dreginn úr Vesturhópinu. Það er
gleðilegt til þess að vita, að bæði
bleikjan og sjóbirtingurinn virð-
ast vera á hægri uppleið. Kannski
það stafi af því, að menn eru
hættir þeirri ósvinnu að steypa
geysilegri mergð laxaseiða í ár,
sem í eðli sínu eru silungsár en
ekki laxa. í næstu bókum væri svo
gaman að sjá meira um bleikjust-
ofna sem dyljast í margri frægri
laxánni, má þar til dæmis nefna
Hrútu, sem hefur ákaflega sterk-
an og fallegan stofn sjóbleikju.
Sjóbirtingurinn og sjóbleikjan
eru hluti af einstakri arfleifð og
við verðum að sinna þessum teg-
undum miklu meir en til þessa, -
gjarnan á kostnað laxadellunnar
sem er löngu komin út í öfgar.
Verðlag á veiðileyfum hefur á
síðustu árum keyrt úr hófi, og
það gladdi mig að þeir félagar
tóku nokkuð rösklega á því máli í
bók sinni. Þeir birta yfirlit yfir
verð veiðileyfa í flestum helstu
laxánum síðustu þrjú árin. Sá
lestur sannfærir alla um okrið,
sem menn stunda á leyfunum.
Upplýsingar sem þeir birta til við-
bótar um verð fyrir næsta ár, þar
sem dýrustu dagar í bestu ánum
kosta meira en 100 þúsund krón-
ur eru enn frekari staðfesting.
Eða einsog þeir félagar benda á:
„Venjulegt launafólk hefur ekki
efni á nema mola af kökunni
Fyrsta Ijóðabók
Sigrúnar
Ragnarsdóttur
Sigrún Ragnarsdóttir hefur
gefið út fyrstu ljóðabók sína, sem
nefnist 90 gráða mýkt.
Þar yrkir hún í anda hins opna
ljóðs um samspil tilfinninga og
náttúru, um ástina, vináttuna og
einsemdina og um viðskiptin við
ljóðið, sem fyrst er framandi og
fjarlægt, en síðan innan seilingar
til „daðurs“ - og síðar „sam-
bands“.
Sigurður Þórir og Ingiberg
Magnússon gerðu myndir við
ljóðin.
stóru og erlendum veiðimönnum
hér á landi hefur heldur fækkað
síðustu árin vegna hækkandi
verðlags." Það er ágætt þegar
þeir sem helst þekkja til benda á
þessa ósvinnu. Það er af og frá,
þegar ríkir útlendingar eða ríkis-
bankar og önnur stórfyrirtæki eru
farin að einoka þessa sérstöku
útiíþrótt.
Stangaveiðin 1988 er einkar
góð bók fyrir alla sem áhuga hafa
á veiði. Hún ber það með sér, að
vera unnin í nokkrum flýti, þann-
ig er afleitt að hafa hvergi efnisyf-
irlit né nafnaskrá. Myndir eru
margar og skemmtilegar. Þó fer
ekki hjá því að manni blöskri á
stundum, þegar maður sér ef til
vill tugi Iaxa liggja eftir einn
mann. Það er varla hægt að kalla
veiði, fjöldadráp væri réttara
orð. Kannski við ættum að taka
aftur upp siði bresku lordanna
sem veiddu hér um aldamótin.
Þeir drógu einn til tvo laxa, grófu
þá og fóru svo í kaffi...
Nokkrar góðar veiðisögur eru
að lokum birtar í bókinni. Hér
fylgir ein, sem sjálfur Munc-
hausen barón hefði orðið stoltur
af. Hún gerðist á golfvelli fyrir
vestan, þar sem lítil bergvatnsá
liðast um túnjaðar. Mistækum
kylfingi varð á að slá golfkúluna
út fyrir völlinn. Og sem hinn
höggþungi golfleikari fann að
lokum kúlu sína eftir stranga leit
ofaní ánni, þá sá hann hvar
steinrotuð bleikja flaut niður
strauminn...
Össur Skarphéðinsson
Dregið á morgun,
Þorláksmessu!
Leikandi og létt! Upplýsingasími: 68511