Þjóðviljinn - 25.02.1989, Blaðsíða 10

ERLENT
Skrifað í
skugga pálmans
Eftir stutta dvöl í Sydney er
ekiö í steypiregni eftir
hraöbrautum í noröurátt og
stefnt aö næststærsta héraði
New South Wales, Narrabri.
Aksturinn tekur rúma sex tíma
og hið markverðasta á leiðinni
er hinn ofstopafulli kraftur
regnsins, óravíðáttan,
skógarnirog „Fjalliðbrenn-
andi“ (The Burning Mountain)
enda vekur slíkt heiti einhverj-
ar kunnuglegar kenndir hjá ís-
lendingum.
Narrabri hérað er þekkt fyrir
fjölbreytilegan og auðugan land-
búnað. Rúmlega 16.000 manns
búa á 13.000 km2 svæði héraðsins.
Aðalþorpið, Narrabri, stendur
við ána Namoi í Namoidal og
liggur besta og öruggasta leiðin
milli fylkjanna fyrir norðan, Qu-
eensland, og sunnan, Victoria,
þar um. Sem þýðir í raun að allar
nætur og daga aka risastórir
flutningabílar af öllum stærðum
og gerðum eftir þessari hraðbraut
með a.m.k. 120 km hraða á klst.
(leyfilegur hámarkshraði er 100
km á klst.)
f austri gnæfa Nandewar fjöllin
og þar er að finna hinn stórfeng-
lega þjóðgarð Mt. Kaputar.
í vestri er hinn stóri kýpursvið-
arskógur, The Pilliga Scrub, þar
sem ótrúlegur fjöldi dýrategunda
Ástralíu á heimkyni sitt og flóran
skartar sínu fegursta. Vorið
(þ.e.a.s. september - nóvember)
er heppilegasti árstíminn til að
kanna fjöllin og Pilliga.
Hvaö skyldu þeir
núræktahér,
blessaöir?
Hið ótrúlegasta af öllu er þó að
fyrir u.þ.b. 70 árum var hér
óræktað land, aðeins skógar, þar
sem við ferðamanninum blasa nú
Sólveig
Einars-
dóttir
skrifarfrá
Ástralíu
gullnir hveitiakrar, baðmullar-
akrar og allt virðist vera meira og
minna ræktað. Sjá má sauðfé og
nautpening á beit og þætti mörg-
um æði búsældarlegt.
Til nánari skýringar má nefna
dæmi: Við þorpið Wee Waa var
ræktuð baðmull á 26 ha svæði
árið 1961 en nú er 80% af baðm-
ullarframleiðslu í Ástralíu í New
South Wales með miðstöð í
Namoi-dal. Útflutningur nemur
500 miljónum ástralskra dollara á
ári. Smábúbót það. Uppskeru-
tími baðmullarinnar er á tímabil-
inu apríl-júní.
Hinn gullni akur
Mikilvægasta korntegund Ást-
ralíu og ein grundvallarfæðuteg-
und mannkynsins er hveiti. 1987-
1988 fluttu Ástralir út tæplega 10
miljónir tonna af hveiti og eru
Egyptar, íranir, Japanir og Kín-
verjar stærstu kaupendurnir. Af
þessum 10 milljónum tonna af
hveiti voru 4 milljónir framleidd-
ar í N. S. W.
í héraðinu eru þar að auki þrjár
mikilvægar, vísindalegar land-
búnaðarrannsóknastöðvar og
Ástralska stjörnukönnunarstöð-
in (The Australian Telescope)
sem vígð var í september 1988.
Mörg smáþorp bera hér hin
undarlegustu nöfn svo sem Wee
Waa, Boggabri, Baan Baa
o.s.frv. Jafnvel sú sem er óhag-
mælt ætti að geta hnoðað saman
ferskeytlu, ekki síst þegar birtan
er einstakíega falleg og gullnum
bjarma slær á kornið sem bylgjast
á ökrunum.
Kúreki
eöa bófi?
Að halda innreið sína í þorpið
Narrabri minnir óneitanlega á
sviðsmynd úr Villta vestrinu. Þig
vantar aðeins hest og byssu og
þarft að gera upp við þig hvort
hlutverkið fellur þér betur -
nema hvað bílamergðin eyði-
leggur auðvitað allt saman.
Þarna er nokkurs konar
Laugavegur nema hvað tísku-
búðirnar vantar en bankar eru
einir 5-6. Þarna er að sjálfsögðu
stór kjörbúð, pósthús og svo
bjórstofan sem virðist þétt setin
frá 10 f.h. til 22 e.h.
Allir eru léttklæddir í hitanum,
með hatta og sólgleraugu en
þetta er hálfgert hrognamál sem
þeir tala a.m.k. eru - æ - hljóðin
dálítið mörg. Þeir segja m.a.s.
okæ!
Ætlar hann nú ekki
bráöum aÖ fara aö
rigna?
Hitinn er mikill um þetta leyti
árs. Meðalhiti í janúar er 26-28 C°
og heitasti tími dagsins er ekki
hádegið heldur nónbilið.
Janúar er aðalsumarleyfistími
fólks og flykkist það niður að
strönd og ekur með tjaldvagna og
báta í halarófum eftir hrað-
brautunum.
Það er stórskrítið að sjá jörð-
ina skrælna í þurrkinum, svo
mjög að í hana koma sprungur.
Að rækta garðinn sinn felst m.a. í
því að vökva og vökva og fylla
þessi gapandi göt sem taka enda-
laust við.
f Queensland má finna svæði
þar sem ekki hefur rignt í níu ár!
Hvað segja bændur þá? Og
hvernig skyldi nú veðrið vera
heima á íslandi núna?
Slanga í Paradís
Engu Iíkist það öðru en ævin-
týri að sjá garðana hjá fólki. Þú
ferð út í garð og tínir, nú í janúar,
tómata og agúrkur, baunir, gul-
rætur, vatnsmelónur af ýmsum
stærðum og gerðum, græn eða
blá vínber, eggaldin, grasker og
eftir nokkrar vikur appelsínur og
Pálmatré (Mynd: Solveig)
grapealdin. Og öll þessi tré,
m.a.s. pálmatré. En það er betra
„að hafa augað úti“ eins og stend-
ur í gömlu kvæði. Ætli ýmsum
yrði ekki dálítið hverft við þegar
þeir gengu árla dags ut í matjurt-
argarðinn sinn í björtu sólskini og
sæju þá kolsvartan snák (The
Black Snake), 1.30 m á lengd,
góna góðlátlega upp í sólina með
klofna tunguna á iði, örskammt
frá sér? Hætt er við. Þó væri hætt-
an sýnu meiri ef skepnan væri
brún því þá mætti búast við árás.
Þessir svörtu eru víst eitthvað
skapbetri. Og hvað er til ráða?
Jú, maður læðist burt, nær sér í
skóflu og lætur höggið ríða á
skepnuna miðja. Síðan verður að
méla hausinn - með köldu blóði.
Og til þess að hrollur megi fara
um lesandann, þá má bæta við að
ormurinn langi heldur áfram að
hringa sig löngu eftir að hann er
dauður.
Gott ráð: Þegar snákur af
minni gerð (The Yellow-Faced
Snake) eitraður þó, villist inn í
garðinn til þín, rúllar þú upp Sy-
dney Morning Herald - eða Þjóð-
viljanum - og setur á leið hans.
Þegar snákurinn er skriðinn inn í
hulstrið tekurðu fyrir báða enda
og berð hann sigurglöð á braut.
Betra ráð: Þú tekur hattinn af
höfði þér og hendir yfir hausinn á
slöngunni, tekur hann síðan upp
á rófunni og heldur fast í bláend-
ann og hristir svo hún nái ekki að
hringa sig og berð síðan á braut.
Ósæmilegt
Lítil ánægja fæst út úr því að
kveikja á sjónvarpinu í janúar,
nema þú hafir takmarkalausan
áhuga á krikket, golfi eða tennis.
Þeir sem vilja sjá e-ð annað bera
sig líka illa og má lesa harma-
kvein þeirra í lesendadálkum
dagblaðanna.
„Not cricket“ þýðir hér á landi
ósæmilegt eða óviðeigandi og
mátti lesa andvörp móður í ein-
um lesendapistlinum yfir þeim
löngu liðnu, rómantísku dögum
þegar nægði að haldast í hendur
og hvíslast á ljúfum innantómum
orðum. Sagði konuvesalingurinn
sínar farir ekki sléttar þegar hún
fór með dætrum sínum að sjá óp-
eruna „Tosca“ flutta í lystigarði í
Sydney. Allt umhverfis þær voru
pör í hinum óviðurkvæmilegustu
faðmlögum og þrautaráðið var að
horfa sem fastast í sjónaukann og
reyna að láta spillinguna ekki
setja sig út af laginu. - Eða þann-
>g-
Hvenær skyldi hann
hlæja fyrir mig?
Þeir eru ekki margir sem vita
að til eru tvær tegundir af Kooka-
burra. Önnur er með bláleita
vængi, hin er Dacelo gigas eða
hláturfuglinn.
Hér í New South Wales er hlát-
urfuglinn Kookaburra að finna.
Að sögn frumbyggja Ástralíu
er morgunhlátur Kookaburra
merki til himnabúa um að
kveikja eldinn mikla sem lýsir og
vermir jörðina á daginn. Hins
vegar er hin flatneskjulega líf-
fræðilega skýring sú að fuglinn er
að tilkynna yfirráðasvæði sitt.
Hláturfuglinn lifir í skógum og
skóglendi þar sem trén eru nægi-
lega stór fyrir hreiður þeirra en
það er hola í trjástofninum. Þeir
veiða bráð sína á opnum svæð-
um, svo sem snáka, mýs, rottur
og eðlur, auk þess sem þeir taka
inn ákveðinn skammt skordýra
daglega.
Kennsla í hlátri!
Dacelo gigas þarf ekki ferskt
vatn og er gott dæmi um dýr sem
hefur aðlagað sig hinu þurra
loftslagi Ástralíu.
Kookaburra verður allt að 20
ára gamall og óvenjulegt er að
unginn fylgir foreldrum allt að
fjórum árum, en strax þegar ung-
inn er 15-19 vikna gamall fær
hann kennslustundir í fæðuöflun
- og hlátri.
Með kveðju heim.
Narrabri, 25.1. ’89
Burning Mountain (Mynd: Sólveig)
Gata í Narrabri.
10 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 25. febrúar 1989