Þjóðviljinn - 03.03.1989, Blaðsíða 20

Umsjón:
KRISTÍN VALSDÓTTIR
ANDRÉS GUÐMUNDSSON
BARNAKOMPAN
Skógarhöggsmaðurinn
Einu sinni var ungur skógarhöggsmaöur, ó-
kvæntur og átti engin börn. Hann bjó einn langt inni
í skóginum. Einn fagran sumardag var hann kallað-
urtil kóngsins. Hann átti heima í miöjum skóginum
og sagt var aö í skóginum vinstra megin við höllina
væru allskonar óvættir, álfar, tröll og dvergar. Þeg-
ar hann var búinn aö hugsa rækilega um þetta lagði
hann af staö til konungs. Þetta var löng leið svo aö
hann hvíldi sig aöeins. Þá fór hann aö hugsa hvað
konungur vildi sér, en ekkert datt honum í hug. Svo
stóð hann upp og hélt áfram. Loks kom hann aö
höllinni sem var stór og glæsileg steinbygging og í
kringum höllina var síki meö urmul af krókódílum.
Skógarhöggsmaðurinn gekk yfir brú sem var yfir
síkiö. Svo labbaði hann aö hurðinni og baröi meö
stóra dyrahamrinum. Þaö komu tveir verðir til dyra
og fylgdu honum til konungsins. Konungurinn var
gamall maöur og sat í stóru og fallegu hásæti.
Hann baö verðina aö fara aftur á sinn stað. Svo
sagði hann:
„Ég er nú orðinn gamall maöur og vil ég að þú
takir viö af mér þegar ég dey, en eitt vil ég biðja þig
um fyrst. Þú verður aö fara út í skóginn vinstra
megin við höllina og finna þrjá verndargripi hallar-
innar. Þeir eru hringur úr skíra gulli, demantur úr
rúbíni og gullkista full af ýmsum gersemum. Þetta
verður þú aö gera, annars hrynur höllin og konung-
dæmiö fer allt í rúst þegar þú veröur konungur.
Þetta leist skógarhöggsmanninum ekki nógu vel
á en lagði samt strax af stað. Hann gekk lengi í
gegnum auöan og illa hirtan skóginn þangaö til
hann kom aö lítilli hrörlegri brú, sem var aö því
komin aö hrynja. Skógarhöggsmaðurinn hljóp yfir
brúna og þá kom lítill maður á móti honum og réöst
á hann og þeir slógust og slógust því hvorugur
þeirra var vopnaður nema skógarhöggsmaðurinn
með öxina sína, en vildi ekki nota hana til aö bana
manni. Svo tók skógarhöggsmaðurinn í höndina á
manninum og ætlaöi aö sveifla honum frá sér, en
þá hitti hann á eitthvað sem rann af hendi manns-
ins og datt í grasið. Þaö var hringurinn sem kóngur
baö um. Þegar skógarhöggsmaðurinn tók hringinn
upp hvarf litli maðurinn. Þá er búið aö finna hringinn
hugsaöi skógarhöggsmaðurinn glaður og stakk
honum í vasa sinn. Hann gekk áfram og kom að
stórri tjörn og rétt hjá tjörninni var fallið tré. Skógar-
höggsmaöurinn tók öxi sína og hjó tréð í búta.
Þegar hann var kominn á síðasta bútinn stoppaði
öxin í miðjum bútnum. Þetta fannst honum skrítiö
og byrjaöi hinum megin á bútnum og þá fór allt á
sömu leið. Þá prófaði hann langsum og gat bara
komist í miðjan bútinn og svo prófaði hann síðasta
möguleikann en ekkert gekk. Þá tók skógarhöggs-
maðurinn eftir því að þegar sólin skein inn um
rifurnar á bútnum myndaðist rauður bjarmi.
Eitthvað er þetta skrítið hugsaði skógarhöggsmað-
urinn en lét það svo vera. Hann raðaði bútunum, en
hann ætlaði að taka þá með sér þegar hann færi
heim. Svo gekk hann áfram og kom að stórri og
sterklegri brú. Hann hikaði við að fara út á brúna
eftir atvikið áðan, en hann fór samt. Ekkert skeði.
Svo gekk hann lengi lengi þangað til að á móti
honum kom álfkona og veifaði að honum töfra-
sprota. Þá fór skógarhöggsmaðurinn að hlaupa og
svo datt hann í runna og lá þar og var að vona að
álfkonan hefði ekki séð hann detta, sem hún gerði
ekki og fór því vonsvikin eitthvað sem skógar-
höggsmaðurinn sá ekki fyrir runnanum sem hann
lá í. Hann stóð upp og fann að hann hafði lent á
einhverju hörðu og fór að gá. Þá var þar einhver
kista. Skógarhöggsmanninum datt í hug að þetta
væri gullkistan sem hann leitaði að. Hann lyfti kist-
unni sem var blýþung og hann gat varla lyft henni
en það tókst að lokum. Skógarhöggsmaðurinn
opnaði kistuna og varð heldur en ekki glaður þegar
hann sá allar gersemarnar. Hann lokaði kistunni og
þá mundi hann eftir hringnum og tók hann úr vas-
anum og lét hann á fingur sér. Síðan tók hann
kistuna upp og fannst hún vera mikið léttari en
áður. Hann fór aftúr til trébútanna og lét kistuna
þar. Hann var alveg örmagna af þreytu og sofnaði
brátt. Skógarhöggsmaðurinn vaknaði við það að
tveir af hermönnum konungs voru að vekja hann
og sögðust þeir hafa átt að ná í hann. Skógar-
höggsmaðurinn sagði þeim nú alla söguna og
sýndi þeim bútinn skrítna og sagði þeim frá rauða
bjarmanum. Þá brutu hermennirnir utan af því sem
var inni í bútnum og þá kom í Ijós að þetta var
rúbíninn. Svo er að segja að skógarhöggsmaður-
inn ungi varð konungur og lifði vel og lengi.
íris Ósk Sighvatsdóttir 11 ára
Getur þú stækkað myndina af
risanum? Með því að teikna eins
strik í stóra rammann og eru í
þeim litla ætti það að takast. Þú
getur líka auðveldað þér verkið
með því að breyta myndunum í
hnitakerfi og merkja línurnar. Til
dæmis A-G á öðrum ásnum og
0-6 á hinum.
Þegar snjóa leysir og frostið fer fara ánamaðkarnir á kreik. Þessi virðist
eitthvað undrandi á svipinn og á erfitt með að finna bestu leiðina upp á
yfirborðið. Það væri nú góðverk að aðstoða hann.
Áttu góða sögu og mynd í fórum þínum? Ef svo er vildum við gjarnan fá ykkur dettur í hug á erindi í Barnakompuna. Skrifið og merkið bréfið
slíkt sent. Barnakompan er síðan ykkar krakkar og þess vegna er um Barnakompan Þjóðviljanum, Síðumúla 6, 108 Reykjavík.
að gera að skrifa. Gátur, leikir, ykkar álit á barnaefni og yfirleitt allt sem
20 SÍÐA - NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 3. mars 1989