Þjóðviljinn - 07.03.1989, Blaðsíða 9
MINNING
Ingibjörg Gunnlaugsdóttir
F.5. 4.1953-D. 28.2.1989
„Vinur þinn er þér allt.“
„Þegar vinur þinn talar, þá and-
mælir þú honum óttalaust eöa ert
honum samþykkur af heilum hug.
Og þegar hann þegir, skiljið þið
hvor annan.
Því að í þögulli vináttu ykkar verða
allar hugsanir, allar langanir og allar
vonir ykkar til, og þeirra er notið í
gleði, sem krefst einskis.
Þú skalt ekki hryggjast, þegar þú
skilur við vin þinn, því að það, sem
þér þykir vænst um í fari hans, getur
orðið þér ljósara í fjarveru hans, eins
og fjallgöngumaður sér fjallið best af
sléttunni.
Og láttu vináttuna ekki eiga sér
neinn tilgang annan en að auðga anda
þinn, því að sú vinátta, sem leitar ein-
hvers annars en síns eigin leyndar-
dóms, er ekki vinátta, heldur net,
sem kastað er í vatn og veiddir í tómir
undirmálsfiskar."
Kahlil Gibran
Flestar okkar kynntumst Ingu
haustið 1980, þegar hún réð sig til
starfa við Snælandsskóla. í Snæ-
landsskóla var unnið að ný-
breytni í kennsluháttum og réði
Inga sig gagngert til skólans til að
taka þátt í mótunarstarfinu. Hún
lagði sig alla fram, enda var hún
hugsjónakona, búin eiginleikum
sem við teljum einstaka.
„Heyriði stelpur, mér var að
detta svolítið í hug... “. Þessi setn-
ing heyrðist oft á kennarastof-
unni og hafði þau áhrif að allir
lögðu við hlustir, íhuguðu og
endurskoðuðu hugmyndir sínar.
Því Inga hafði ákveðnar skoðanir
og var ófeimin að láta þær í ljósi.
Hún var eldhugi sem hreif fólk
með sér. Hugmyndir hennar um
bætta og betri kennsluhætti voru
skýrar og settar fram á lifandi og
skemmtilegan hátt. Hún sá hlut-
ina í víðara samhengi en margir
og þess vegna gátum við sótt svo
margt í hennar smiðju.
Um kennarann segir Kahlil Gi-
bran:
„Ef hann er í sannleika vitur,
þá býður hann ykkur ekki inn í
hús vísdóms síns, heldur leiðir
hann ykkur að dyrum ykkar eigin
sálar.“
Þannig kennari var Inga.
Hún leiðbeindi, benti á, hreif
nemendur með sér og gerði kröf-
ur til þeirra sem hún vissi að voru
raunhæfar, en mörgum þóttu
strangar.
Við söknum Ingu sárt. Hún var
okkur svo mikils virði og það er
svo margs að minnast. Efst í huga
okkar er gleðin og hláturinn í
kringum Ingu, sem alltaf kom
auga á spaugilegar hliðar tilver-
unnar. Hún gat ávallt hlegið að
sjálfri sér og kringumstæðum sín-
um, jafnvel þó sársaukinn væri
ekki langt undan. Þá kom fram
hve sterk og heilsteypt hún var.
Þessir eiginleikar Ingu ásamt hin-
um mikla baráttuhug hennar hafa
eflaust hjálpað henni mikið á
þessum síðustu og erfiðu tímum.
Það var aldrei ládeyða í kring-
um Ingu og mun hún og hug-
myndir hennar lifa áfram í hugum
okkar.
Við sendum Bjarna Ómari,
Rósu, Ragnheiði, Rósu móður
Ingu og öðrum aðstandendum
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Kristrún, Iialla, Vala, Ella, Sigga
og Guðbjörg
Kveðja frá Snælandsskóla
Sú harmafregn barst okkur,
starfsfólki Snælandsskóla í Kópa-
vogi, að morgni þess 28. febrúar
s.l. að Ingibjörg Gumilaugsdóttir
fyrrum samkennari okkar væri
látin.
Ingibjörg eða Inga eins og hún
var kölluð í daglegu tali var fædd
á Akureyri hinn 5. apríl 1953.
Þar átti hún heima til tuttugu
ára aldurs.
Hún lauk stúdentsprófi frá MA
árið 1973 og kennaraprófi frá
Kennaraháskóla íslands árið
1978.
Næstu tvö árin þar á eftir
kenndi hún við Álftanesskóla en
haustið 1980 réðst hún til starfa
við Snælandsskóla í Kópavogi.
Inga skipaði sér strax í hóp virt-
ustu og farsælustu kennara
skólans. Hún var einstaklega
heilsteypt manneskja, hreinlynd
og góður félagi og varð fljótt
trúnaðarmaður kennara í skólan-
um.
Hún var glöggskyggn, hug-
myndarík og vel lesin á hinu fag-
lega sviði. Sívakandi yfir því sem
betur mátti fara og ávallt reiðu-
búin að takast á við ný viðfangs-
efni sem hún taldi geta bætt
skólastarfið.
Inga var í fararbroddi í þeim
hópi kennara sem stóðu að ýmsu
nýbreytnistarfi í skólanum bæði á
yngra og eldra stigi, elskuð af
nemendum sínum og virt af sam-
kennurum og foreldrum.
Fyrir um það bil þremur árum
hófst barátta hennar við krabb-
amein og varð sú barátta bæði
löng og ströng.
Þrátt fyrir alla þá reynslu var
Inga ævinlega bjartsýn. Barðist
hetjulega fyrir lífi sínu og gerði á
stundum góðlátlegt gaman að
fötlun sinni.
í hennar orðaforða var uppgjöf
ekki til.
Þótt við gerðum okkur grein
fyrir þeirri sálarkvöl sem inni
fyrir bjó þrátt fyrir ytri glaðværð
getur enginn sett sig í annarra
spor.
Þrátt fyrir langa baráttu og á
stundum óvægna kom dauði Ingu
okkur á óvart svo skjótt bar hann
að.
Við, starfsfólk Snælandsskóla,
viljum með þessum fáu línum
votta minningu Ingu virðingu
okkar og þökk fyrir samstarf lið-
inna ára.
Ómari, dætrunum tveim og
öllum ástvinum og venslafólki
sendum við innilegar samúðar-
kveðjur.
Reynir Guðsteinsson
Hvert örstutt spor var auðnuspor
með þér,
hvert andartak er tafðir þú hjá mér
var sólskinsstund og sæludraumur
hár,
minn sáttmáli við guð um þúsund ár.
(Halldór Laxness)
„Að hryggjast og gleðjast hér
um fáa daga, að heilsast og kveðj-
ast, það er lífsins saga“. Mörg
minningabrot líða í gegnum hug-
ann þegar vinir kveðj a, og þannig
er því farið nú þegar Ingibjörg
hefur kvatt okkur svo langt fyrir
aldur fram. Við áttum eftir að
gera svo margt. Við sem eftir
erum stöndum hljóð, niðurlút og
vanmegnug og okkur verður ljóst
hve lítið við skiljum og skynjum.
Það er á svona stundum sem ljóst
verður að vegir guðs eru órann-
sakanlegir.
Sumir þurfa að hittast oft og
lengi til að kynnast að einhverju
ráði. Aðrir kynnast aldrei þó þeir
umgangist hver annan daglega í
mörg ár. Svo eru þeir sem hittast
fyrsta sinni og finnst eins og þeir
hafi þekkst alla ævi. Þannig var
því farið með okkur Ingu. Við
þekktumst ekki lengi en okkur
fannst eins og við hefðum þekkst
alla ævi, svo lík voru áhugamálin
og lífsviðhorfin. „Hvers vegna
kynntumst við ekki fyrr?“ var
setning sem flaug oft á milli okk-
ar.
Þegar Inga hóf störf á Fræðslu-
skrifstofu Reykjanesumdæmis
fyrir tæpum tveimur árum var
ljóst að þar fór afar sérstæður
persónuleiki. Inga hreif hugi og
hjörtu okkar allra með skarp-
skyggni sinni, dugnaði, ljúfri
framkomu, eilífri bjartsýni og
smitandi hlátri. Hún var óhrædd
við að hafa sínar eigin skoðanir á
málum og tjá þær. Hún tók ekk-
ert sem sjálfsagðan hlut og varp-
aði oft fram spurningum sem
fékk okkur, sem unnum með
henni til að skoða hlutina út frá
öðrum sjónarhornum. Það var
mikið lán fyrir okkur öll að fá að
kynnast Ingu. Hennar er sárt
saknað og minningin um hana
mun fylgja mér hvert ógengið fót-
spor.
„Þegar þú ert sorgmæddur,
skoðaðu aftur huga þinn, og þú
munt sjá, að þú grætur vegna
þess, sem var gleði þín.“ (Kahlil
Gibran)
Ég sendi Bjarna Ómari, Rósu
og Ragnheiði, móður Ingu,
bróður og öðrum aðstandendum,
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur og bið góðan guð að blessa
minningu þessarar einstöku konu
sem var uppspretta gleði hjá okk-
ur svo ótal mörgum.
Far þú í friði
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem)
Valgerður Snæland Jónsdóttir
„Víðsýnn andi hefur samúð með öllu.
I samúðinni finnst konungdómurinn,
í konungdómnum himinninn, og í
himnirram Alvaldið. Sá, sem dvelur
með Alvaldinu, líður ekki undir lok;
þó að líkaminn leysist sundur, er eng-
in hætta á ferðum.“
Samstarfsmaður minn og vinur
Ingibjörg Gunnlaugsdóttir er
látin. Ótrúlegt og erfitt að skilja.
Þrátt fyrir þá staðreynd að
dauðinn er sjálfsagður og óum-
flýjanlegur og hluti tilveru okkar
allra, er hann alltaf jafnóskiljan-
legur. Hann er óviðsættanlegur
og jafnvel óréttlátur þegar hann
ber niður nálægt okkur sjálfum
og hrífur einhvern á brott sem
okkur þykir vænt um og við
metum.
Það fer ekki hjá því að við
svona tíðindi staldri maður við og
spyrji spurninga og berjist við til-
finningar sem ekki er vaninn að
glíma við í dagsins önn. Hvað er
eilífð, hvað er almætti, hvers
vegna hún, er þetta réttlátt, er
einhver sem stjórnar þessu öllu?
Á slíkum stundum þráum við
svör. En eru til svör, eða eru
svörin ef til vill svo augljós að við
sjáum þau ekki?
Við Ingibjörg hittumst í fyrsta
sinni er ég heimsótti systur mína
og unga frænku til Lundar í Sví-
þjóð fyrir tæpum tveimur árum.
Ingibjörg hafði þá verið í Svíþjóð
í u. þ. b. eitt ár vegna sjúkdóms
síns og var á förum heim. Það var
yndisleg sumarbyrjun og allt lék í
lyndi.
Mér varð strax ljóst við þessi
fyrstu kynni að Ingibjörg var
mikil mannkosta manneskja og
að mikill fengur yrði fyrir okkur
að fá hana til starfa á Fræðslu-
skrifstofu Reykjaness við skóla-
þróun. Ég lagði því á ráðin við
yfirmann minn strax og ég kom
heim að við legðum að Ingi-
björgu að koma og vinna með
okkur. Hún hóf síðan störf hjá
okkur á haustmánuðum 1987.
Fyrstu verkefni Ingibjargar á
skrifstofunni voru að skipuleggja
og ákveða fyrirkomulag kennslu-
gagnasafns stofnunarinnar. Hún
skilaði þessu verki fljótt og vel og
sýndi að hún bjó yfir miklum
skipulagshæfileikum og næmu
auga á gæðum verkefna og fyrir-
komulagi öllu. Það leið því ekki á
löngu að verksvið hennar víkk-
aði. Áður en varði biðu verkefni í
röðum og fleiri samstarfsmenn en
gátu vildu fá hana til samvinnu
við hin margvíslegu verkefni.
Samt sagði Inga svo oft: „Mér
finnst ég ekkert hafa gert“.
Það voru ekki skipulagshæfi-
leikar, dugnaður og óþrjótandi
áhugi sem fyrst og fremst standa
upp úr í minningunni um Ingu
sem samstarfsmann. Það eru aðr-
ir kostir og að mínu viti miklu
mikilvægari og sjaldgæfari en
þeir sem áður eru taldir. Ingi-
björg var hógvær, lítillát og tróð
sér aldrei fram fyrir aðra með
sínar skoðanir. Hún hreykti sér
aldrei og gaf alltaf öðrum tæki-
færi á að viðra skoðanir sínar og
hugmyndir. Hún sýndi í verki að
hún bjó yfir þeim þroska og því
mannviti að þora að efast og taka
gagnrýni, án þess að fyrtast eða
taka það nærri sér. Ekkert verk-
efni var svo lítið og svo óvirðulegt
að henni þætti sér það ósamboð-
ið. Þá var hún oftast fyrst til að
segja: „Ég skal gera það.“
Hógværð, lítillæti, einlægni og
efi eru eiginleikar sem eru allt of
sjaldgæfir í mannlegum sam-
skiptum í dag. Ingibjörg hafði
samúð með öllum og virti allar
skoðanir.
„Sá, sem veit hve ljóminn gengur í
augun, en heldur sig þó í skugganum,
verður fyrirmynd allra að hógværð."
Lao-Tse
Ingibjörg er ekki farin og er
aldrei öll. Hún sáði frjókornum
velvildar og hógværðar og vin-
semdar, og hefur það haft djúp
áhrif á okkur öll sem með henni
störfuðum. Vonandi ber sú sán-
ing ávöxt í bættri framkomu okk-
ar hvert við annað og þá sem okk-
ur erfa. Á þann hátt er Ingibjörg
með okkur, hún hefur bætt heim-
inn og er því hluti af honum
áfram.
Ég er innilega þakklátur fyrir
að hafa fengið tækifæri til að vera
samvistum við Ingibjörgu þó
stutt væri og læra af henni og fá að
hafa hana með mér áfram í minn-
ingunni, hlýja, sanngjarna og vel-
viljaða.
Ég votta Bjarna Ómari, Rósu
litlu og Ragnheiði og fjölskyld-
unni allri mína dýpstu samúð og
vona að allir góðir vættir styrki
þau og styðji á þesum erfiðu tím-
um.
Guðjón E. Ólafsson
Lao-Tse
AÐAL-
FUNDUR
Aðalfundur Iðnaðarbanka íslands hf. árið 1989
verður haldinn í Súlnasal Hótel Sögu
föstudaginn 17. mars 1989oghefstkl. 14:00.
Dagskrá:
1. Aðalfundarstörf skv. ákvæðum 35. gr. samþykkta
bankans.
2. Tillaga um útgáfu jöfnunarhlutabréfa.
3. Tillaga um breytingu á samþykktum bankans
vegna breytinga á skattlagningu veðdeilda
4 Önnur mál, löglega upp borin.
Aðgöngumiðar að fundinum verða afhentir hluthöfum
eða umboðsmönnum þeirra í Iðnaðarbankanum,
Lækjargötu 12,2. hæð frá 10. mars nk.
Reikningar bankans fyrir árið 1988, ásamt tillögum þeim
sem fyrir fundinum liggja,
verða hluthöfum til sýnis á sama stað.
Tillögur, sem hluthafar vilja leggja fyrir fundinn,
þurfa að hafa borist bankaráðinu skriflega
í síðasta lagi 9. mars nk.
Reykjavík 15. febrúar 1989
Bankaráð Iðnaðarbanka íslands hf.
©
Þriðjudagur 7. mars 1989 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 9