Þjóðviljinn - 11.03.1989, Blaðsíða 8

KJORIN
Sveinn Hallgrímsson og
Gunnar Haugen verkamenn
Burt með
matar-
skattinn
- Auðvitað erum við ekkert
ánægðir með Iaunin sem við fáum
sem eru um 60 þúsund krónur
brúttó á mánuði. En hvað okkar
afstöðu varðar höfum við varla
efni á að fara I verkfall. Hins veg-
ar mætti matarskatturinn hverfa
að ósekju og við það mundu kjör-
in batna til muna frá því sem nú
er,“ sögðu þeir Sveinn Hallgríms-
son og Gunnar Haugen verka-
menn þjá Vernd hf. þar sem þeir
voru að vinna við múrviðgerðir á
húsnæði Natan & Olsen.
Þeir eru búnir að vinna af og til
við múrviðgerðir og sögðust hafa
það gott hjá sínu fyrirtæki. Að-
búnaður á vinnustað væri þokka-
legur og aldrei staðið á útborgun
launa sem væri á hálfsmánaðar-
fresti. Nema hvað launin mættu
auðvitað vera mun hærri og nefn-
du að 80 þúsund króna mánaðar-
laun fyrir dagvinnu væri ekki svo
galin upphæð eftir allar verð-
hækkanirnar að undanförnu.
Báðir sögðust þeir verða varir
við mikið atvinnuleysi í kringum
sig. Enga boðlega atvinnu væri að
hafa nema þá sem væri illa borg-
uð. Ekki báru þeir fjölmiðlum
góða söguna og sökuðu þá um að
magna upp í fólki hræðsluna við
atvinnuleysi sem gerði það að
verkum að fólk þyrfði ekki að
segja neitt við atvinnurekandann
af ótta við að missa atvinnuna.
Afleiðingin væri sú að atvinnu-
rekandinn stæði með pálmann í
Sveinn Hallgrímsson tv. og Gunnar Haugen. Mynd: ÞÓM
höndunum en verkafólkið væri í
vörn sem aldrei fyrr.
Aðspurðir hvernig þeim fynd-
ist forysta Dagsbrúnar standa sig
í stykkinu, svöruðu þeir að hún
væri ekki í neinum tengslum við
hinn almenna félagsmann en
vildu ekki fjalla nánar um það
atriði. Hins vegar var á þeim að
skilja að þeir hefðu átt erindi við
formann félagsins um ákveðið
mál sem þeir vildu ekki ræða, en
hafði valdið þeim miklum von-
brigðum. Um ríkisstjórnina, sem
kennir sig við félagshyggju, vildu
þeir hafa sem fæst orð.
- Við bíðum og sjáum til hvað
hún leggur af mörkum til að bæta
okkur þá kjararýrnun sem við
höfum orðið fyrir áður en við gef-
um henni einhverja einkunn,“
sögðu þeir félagar Sveinn og
Gunnar sposkir á svipinn.
-grh
Ingibjörg Einarsdóttir og
Guðrún Kristjánsdóttir þroskaþjálfar
Uppeldisstörf ekki
metin að verðleikum
- Við erum félagsmenn í BSRB
og okkar samningar eru lausir
eins og kunnugt er. An þess að við
viljum fara nákvæmlega út í
kröfugerð samninganefndarinn-
ar er Ijóst að hækka verður
grunnlaun okkar all verulega frá
því sem þau eru í dag. Við erum
bjartsýn á árangur í komandi
samningaviðræðum þar sem við
höfum núna ungt fólk í forystu
sem þekkir betur kjör félags-
manna og lætur ekki bjóða sér
hvað sem er,“ sögðu þær Ingi-
björg Einarsdóttir og Guðrún
Kristjánsdóttir, þroskaþjálfar á
dagheimilinu Múlaborg.
Þrátt fyrir að krafist er stúd-
entsprófs eða hliðstæðrar mennt-
unar til að komast inn í Þroska-
þjálfaskóla íslands og námið taki
3 ár eru byrjendalaunin innan við
50 þúsund krónur á mánuði.
Starfsaldurshækkanir eru í þrem-
ur þrepum, eftir 3,6 og 9 ár. Eftir
10 ára starf og í 100% vinnu eru
mánaðarlaunin aðeins rúmar 55
þúsund krónur. Þroskaþjálfi
vinnur að uppeldi, umönnun og
þjálfun fatlaðra barna. Þær
stöllur voru sammála um að við-
unandi laun þyrftu að vera
minnst 80 þúsund krónur á mán-
uði.
Guðrún sagðist alveg sannfærð
um að það mundi koma til verk-
failsátaka í vor þar sem sér virtist
ekki vera hljómgrunnur innan
samninganefndar ríkisins fyrir
miklum grunnkaupshækkunum,
heldur fremur að boðið yrði uppá
féiagsmálapakka. Hún sagðist
verða mikið vör við hræðslu og
óöryggi meðal fólks úti í þjóðfé-
laginu vegna þess samdráttar sem
orðið hefur og vaxandi atvinnu-
leysis. Fyrir skömmu var auglýst
eftir ófaglærðum starfskrafti að
Múlaborg og sóttu 15 um og þar á
meðal nokkrir karlmenn, sem
þótti tíðindum sæta. En nettó-
laun ófaglærðs á dagheimili eru
um 30 þúsund krónur á mánuði.
Þær voru sammála um að vax-
andi skilningur væri á uppeldis-
störfum þó svo að þau væru ekki
enn metin að verðleikum í
launum. - En vonandi fer þetta
batnandi undir ríkisstjórn sem
Frá vinstri: Guðrún Kristjánsdóttir og Ingibjörg Einarsdóttir þroska-
þjálfar. Auk þeirra eru á myndinni i sömu röð þau Friðrik Þór og
Halldóra María, nýbúin að borða hádegismatinn á Múlaborg. Mynd:
ÞÓM.
kennir sig við félagshyggju. Alla- gilda,“ sögðu þær Ingibjörg og
vega ætti skilningurinn á okkar Guðrún þroskaþjálfar á Múla-
starfi að vera meiri hjá slíkri borg.
stjórn en ríkisstjórn hinna hörðu _orh
Hafþór Snœbjörnsson pípulagningamaður
Þurfum öflugt verkfall
- Maður var hreinlega svæfð-
ur í nýafstaðinni verðstöðvun og
að henni lokinni er maður orð-
laus yfir þessum hækkunum sem
dynja yfir næstum því daglega án
þess að kaupið hækki. Það er ekki
hægt að telja þessa 1,25% launa-
hækkun neina hækkun sem kom
til framkvæmda um miðjan síð-
asta mánuð. Til að rétta við hag
launafólks sé ég ekki annað en að
við þurfum á öflugu verkfalli að
halda,“ sagði Hafþór Snæbjörns-
son pípulagningamaður þar sem
hann var við vinnu í Borgarleik-
húsinu.
Hafþór sagðist hafa um 70-80
þúsund í laun á mánuði að jafnaði
og eiginkonan með annað eins.
Hann sagði að þrátt fyrir að
þeirra laun væru ívið hærri en al-
mennra verkmanna dygðu þau
rétt til framfærslu. Þau væru ný-
búin að festa kaup á fbúð og allir
vissu hvað það þýddi fyrir fjár-
haginn sem það hefðu reynt.
Hafþór sagði enga launung
vera á því að launin þyrftu að
hækka all verulega til þess eins að
halda í við allar þessar miklu
verðhækkanir sem orðið hafa,
svo ekki sé minnst á alla
kaupmáttarrýrnunina sem launa-
fólk hefur orðið fyrir. Hann sagði
að á fundum hjá Sveinafélagi
pípulagningamanna héldu allir
kjafti þegar á fund væri komið og
samþykktu allt sem stjórnin legði
fyrir félagsmenn. Aftur á móti
vantaði ekki kjaftinn á jafnt eldri
sem yngri í kaffitímum og rétt
fyrir félagsfundi, en um leið og á
fundinn væri komið rynnu allir af
hólmi.
Aðspurður hvort næg atvinna
væri fyrir pípulagningamenn um
þessar mundir sagði Hafþór svo
vera. Ástæðuna fyrir því taldi
hann vera hversu fáir störfuðu í
iðngreininni og því væri mikil
eftirspurn eftir pípurum og engu
öðru.
-grh
8 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 11. mars 1989