Þjóðviljinn - 23.03.1989, Blaðsíða 2

SKAÐI SKRIFAR
0
Kveðið
um ungar
ástir
Ég, Skaði, hefi alltaf verið á móti óþarfa Ijóðmælum. Ég skil ekkert
hvers vegna aumingja fólkið er að kreista þetta upp úr sér. Það er búið
aðyrkja um flesta hluti og vel um margt. Og svo fer líka öllu aftur.
Eg sat hjá gömlum skólabróður mínum, Grími kennara, á dögunum.
Hann er að kenna krökkum tungu Egils og Snorra. Og hann er eitthvað
að reyna að láta þau yrkja um sín hugðarefni. Eins og til dæmis ástina.
Eitt svona kvæði var komið á prent í virðulegu málgagni. Ég sá þetta
hjá Grími og var hneykslaður niður í tær.
Sér er nú hvert andskotans bullið og leirburðurinn, sagði ég.
Bull ,sagði Grímur. Hvað meinarðu elsku vin? Ertu ekki með því að
allir fái að tjá sig? Viltu hafa ritskoðun og harðstjórn hefðarinnar og
helvítis bókmenntastofnunarinnar? Hver maður sín tjáning. Það ættir
þú að skilja sem þykist vera Sjálfstæðismaður.
Já en þetta er alveg skelfilegt Ijóð, sagði ég. Strákurinn hittir Fríðu
sína út við malarveg og hún var svolítið treg, þú vildir ekki byrja með
mér, en ég vildi sko vera með þér. Og þau fóru í partý saman og það
var voða gaman:
Ó Fríöa þú varst svo sæt og fín
þú áttir að verða gellan mín...
Við dönsuðum og dönsuðum
þar tH við ekkert sönsuðum
nema bara hvort annað
við vorum sem fyrir hvort annað hannað...
Þetta er nokkuð gott sagði Grímsi. Krakkarnir tjá sig á sínu eigin máli
með sínum sterka kynslóðarrétti: sá sem segir gellan mín en ekki ástin
mín, hann gefur upp aldur sinn og um leið viss viðhorf. Hann sýnir af
sér þá neyslukátu afstöðu til ástarinnar sem einkennir uppvaxandi
kynslóð.
Neysluglöðu? hváði ég.
Já, gella er eitthvað sem maður borðar, ekki satt? Og svo kemur
hinn tæknivæddi nútími inn í Ijúft ástamál unglinganna; við vorum
HÖNNUÐ hvort fyrir annað. Ekki sköpuö eins og þjóðskáldin kyrjuðu.
Þetta gefur skáldskapnum öruggt tímaskyn.
Já en svo kemur afbrýðin, sagði ég, herra minn sæll og trúr!
Daginn eftir sástu Jón.
Mér fannst hann ógeðsleg sjón
en þér fannst hann sætur
þú vildir al'onum dætur.
Einmitt, sagði Grímsi. Akkúrat! Hér slær saman nýju tilfinningamáli
(sætur strákur) og hinni þungu hefð sem sækir allt til Bilbíunnar (þú
vildir ala honum dætur). Það gerist svona djarfleg blanda á staðnum
og í henni miðri situr póstmódernísk fegurð. Þetta heldur svo áfram
þegar Ijóðmælanda og keppinauti hans lendir saman út af Fríðu:
„hann minnti helst á skessu / og barði mig aiveg í klessu". Mál
þjóðsögunnar kallast fagurlega á við mál götunnar, skessan á við
klessuna.
Jæja, sagði ég. Svo er búið að berja sögumann í klessu og hann
hveindi" og skreið eins og aumingi heim og vælir þar hástöfum:
Ég vissi að Jón væri heima hjá þér
en ég vildi að þú værir í bólinu hjá mér
Mig dreymdi illa þessa nótt
ég gat ekki sofið rótt.
Póstmódernismi, vinur minn, sannur póstur, sagði Grímsi. Fyrst
einfaldleikinn sjálfur, tengdur frumþörfunum. sjálfri hinni nývöktu kyn-
hvöt: „ég vildi þú værir í bólinu hjá mér“, það skilur hver maður. Og svo
kemur strax á eftir hin gamla og góða skáldskaparhefð tregans: vondir
draumar um nótt, ekki sofið rótt, bara eins og hjá Stefáni frá Hvítadal
eða þannig.
Og lokavísan, Skaði, hún er afbragð, hún er perla, hélt Grímsi
áfram. Sjáðu bara:
Ég ákvað að leggja árar í bát
fór bara niður og át og át
Ég nennti ekki að reyna við þig
fór bara að pæla í Evu Sig...
Hér allt eins og það á að vera. Tengslin við þjóðlífið: að leggja árar í
bát. Einstaklega módern túlkun á örvæntingu: „ég át og át“. Það eru
ekki bara stelpur sem stunda huggunarát, taktu eftir því, þetta er ort í
anda jafnréttisl. Og svo að lokum: galsafengið uppgjör við ástina, ég
nenni þessu ekki, ég spái í Evu. Og um leið er verið að umorða á
nútímamál þetta gamla og klassíska, skilurðu:
alltaf má fá annað skip
og annað föruneyti....

í RðSA-
GARÐINUM
VERKEFNI
FYRIRFIMM-
MENNINGANA
All sérstæður þjófnaður var
framinn í gæludýraversluninni
Amazon við Laugaveg, aðfara-
nótt laugardags. Þjófurinn sem
þar var að verki hafði á brott með
sér lítinn caccatou fugl sem er
afar sérstæður fugl sg líklega eini
sinnar tegundar hér á landi. Þeir
sem þekkjatil Ævintýrabókanna,
ættu að muna eftir Kíkí, en hann
var einmitt caccatou fugl.
Tíminn
HOLLRÁÐ FRÁ
NEYTENDA-
SAMTÖKUNUM
S'
A
KREPPUTÍMUM
Svo eru nú páskarnir í nánd
með tilheyrandi fermingum og fá
umræðuefni eru jafnlíkleg til að
spilla fermingarveislum eins og
saurgerlar í mat.
Dagfari í DV
um gerlafarsið
HVAÐSEGIÐI
UM ALLAH?
Það er líka gaman að Elsu
Lund, nema hvað það er ágalli á
persónunni þessar sífelldu upph-
rópanir um guð. Þetta kemur illa
við fólk á sama hátt og blót og
ragn. Það segir líka í Biblíunni:
„Þú skaltekki leggja nafn drottins
guðs þíns við hégóma." Hann
Laddi hlýtur að geta fundið ein-
hverja aðra upphrópun handa
Elsu.
Velvakandi í Mogga
HVAÐATEG-
UND?
Steingrímur sleipur fiskur.
DV
VAR KONAN
SVONASLÆMÍ
BÓLINU?
Ástæðan til þess að hlera átti
síma Scoris er sögð vera sú að
sænska leyniþjónustan hafi
fengið viðvörun frá frönsku ör-
yggislögreglunni um að Scori
hafi reglubundið heimsótt konu
sem grunuð var um hryðjuverk
þegar hann kom til Parísar.
DV
SELUR SPURÐI
SEL: „SÁSTU
HVERGI
PORKEL?“
Starði selurinn á áhöfnina og
virtist í upphafi ekkert átta sig á
aðstæðum. Þegar selurinn
komst að raun um hvar hann var
staddur tók hann til fótanna...
Alþýðublaðið
JÁKVÆÐA
LEIÐINTILAÐ
SEG JA HVERJIR
STÓÐU SIG
MIÐUR
Bestur í liði ÍBK var Axel Nikul-
ásson, en Jón Kr. Gíslason var
mjög mikilvægur fyrir liðið. Guð-
jón Skúlason var góður og Falur
Harðarson og Nökkvi M. Jóns-
son stóðu sig vel...
2 SÍÐA - NÝTT HELGARBLAÐ Fimmtudagur 23. mars 1989
Tíminn