Þjóðviljinn - 26.05.1989, Blaðsíða 29

MINNING
Ester Karvelsdóttir kennari
við Grunnskóla Njarðvíkur er
látin.
Hún fékk hjartaáfall föstudag-
inn 12. maí. Við rannsókn kom í
ljós að hér var um alvarlegt áfall
að ræða. Hún var í skyndi flutt til
London þar sem hún gekkst
undir erfiða aðgerð og þar lést
hún hinn 15. maí.
Saga Esterar Karvelsdóttur var
öll.
Nóbelsverðlaunaskáldið Már-
quez sagði einhvern tíma að það
óréttlátasta í þessum heimi væri
dauðinn. Hann reiddi hátt til
höggsins í þetta skiptið. Dauðinn
er svo sannarlega óréttlátur þeg-
ar fólk er hrifið á burt mitt í önn
dagsins. Óvænt kveðjum við
traustan vin og samkennara.
Ester Karvelsdóttir verður til
moldar borin frá Ytri-Njarðvík-
urkirkju í dag.
Ester fæddist á Hellissandi 23.
ágúst 1933. Foreldrar hennar
voru hjónin Anna Margrét Ol-
geirsdóttir og Karvel Ögmunds-
son.
Ester ólst upp í Ytri-Njarðvík
og gekk í Njarðvíkurskóla. Hún
tók gagnfræðapróf frá Flensborg-
arskóla árið 1950 og kennarapróf
tók hún frá Kennaraskóla fslands
árið 1956. Þá lá leiðin aftur hing-
að suður með sjó. Hún kenndi
eitt ár við Barnaskóla Keflavíkur
en árið eftir hóf hún starf við
Njarðvíkurskóla eða Grunnskóla
Njarðvíkur eins og hann heitir
nú. Hún var aftur komin í sinn
gamla skóla, nú sem kennari og
þar starfaði hún alla tíð þar til yfir
lauk.
Ester Karvelsdóttir tók sér
leyfi frá kennslu skólaárið 1977-
1978 til þess að stunda framhalds-
nám við Kennaraháskóla íslands.
Á kennsluferli sínum sótti hún
fjölda námskeiða og lýsir það
Ester vel hversu mikla áherslu
hún lagði á endurmenntun og sí-
menntun. Hún varð sérkennari
skólans.
Árið 1954 giftist hún Sigmari
Ingasyni verkstjóra hjá Njarðvík-
urbæ. Pau eiga tvo syni, Olgeir og
Bjarnþór.
Ég kynntist Ester Karvelsdótt-
ur fyrst í pólitísku samstarfi hér
suður með sjó og einnig í starfi í
samtökum kennara.
En árið 1983 kem ég að Grunn-
skóla Njarðvíkur og þar kynnist
ég Ester á nýjum vettvangi sem
duglegum og traustum kennara,
sem lagði allan sinn metnað í
starfið.
Ester var unnandi góðra bóka
og var mjög vel lesin. Þá var hún
kvenréttindakona í þess orðs
bestu merkingu. Hún vann ötul-
lega í allri kjarabaráttu kennara.
Því var hún trúnaðarmaður
þeirra um árabil og var enn.
Ester var einstaklega mannleg
í öllum samskiptum við okkur
hin, sýndi ætíð áhuga á því sem
aðrir voru að gera og kunni að
hrósa því sem vel var gert. Hún
hafði ákveðnar skoðanir og lét
þær hiklaust í ljós. Það var aldrei
nein lognmolla í kringum Ester
Karvelsdóttur. Hún var nákvæm
og vandvirk í starfi sínu og úr-
ræðagóð. Hún var fagmaður.
En umfram allt vildi hún veg
skólans sem mestan og bestan og
bar metnað hans fyrir brjósti.
Ester var einn af máttarstólpum
skólans. Sæti hennar verður
vandfyllt.
Ester Karvelsdóttir
sérkennari
Fædd 23. ágúst 1933 - Dáin 15. maí 1989
Mér er sérlega minnisstætt
hversu vel hún náði til skjólstæð-
inga sinna og hversu vænt þeim
þótti um hana. Daginn eftir lát
hennar stóðu þeir í hóp framan
við skrifstofu skólans og vissu
vart hvert framhaldið yrði. Þeir
söknuðu vinar í stað.
í vetur vann hún að stofnun
Nemendaverndarráðs við skól-
ann. Hún lagði áherslu á að ljúka
því verki fyrir lok skólaársins.
Upphaflega átti nafnið að vera
annað, en Ester vildi einmitt
þetta nafn, því ráðið átti fyrst og
fremst að huga að vernd nem-
enda. Þar átti að fara fram eins
konar forvarnarstarf fyrir þá
nemendur sem þurftu hjálpar
við. Þá var hún einnig að skipu-
leggja sérdeild.
Reyndar var hún að skipu-
leggja alla sérkennslu skólans
fyrir næsta vetur. Skipulagshæfi-
leikar hennar voru ótvíræðir.
Óvænt er nú komið að kveðju-
stund. Við, starfsfólk Grunn-
skóla Njarðvíkur, litum björtum
augum fram á veginn og brostum
mót hækkandi sól. Sumar var
loks að koma með sólskin og
bjartar vonir. En þá kom hel-
fregnin.
„Og því varð allt svo hljótt
við helfregn þína
sem hefði klökkur gígju-
strengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta
harmi lostið,
sem hugsar til þín
alla daga sína.
En meðan árin þreyta
hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér
í sárum trega,
þá blómgast enn og blómgast
œvinlega,
þitt bjarta vor í hugum
vina þinna. “
(Tómas Guðmundsson)
Eiginmanni, sonum, föður og
öllum öðrum ættingjum og
tengdafólki votta ég einlæga sam-
úð mína.
Kahlil Gibran segir: „Skoðaðu
hug þinn vel þegar þú ert glaður,
og þú munt sjá, að aðeins það
sem valdið hefur hryggð þinni,
gerir þig glaðan.
Þegar þú ert sorgmæddur
skoðaðu þá aftur huga þinn og þú
muntsjá, aðþú græturvegnaþess
sem var gleði þín.“
Að leiðarlokum vil ég þakka
Ester Karvelsdóttur vináttu,
hlýju og hjálpfýsi og einstakt
starf við Njarðvíkurskóla öll
þessi ár. Ég þakka trausta sam-
fylgd og samvinnu. Ég veit að allt
starfsfólk Grunnskóla Njarð-
víkur tekur heils hugar undir. Við
söknum góðs vinar og félaga.
Blessuð sé minning hennar.
Gylfi Guðmundsson
Um þær mundir, sem árlega
kraftaverkið gerist á íslandi, sól-
in er að nálgast hápunktinn á fest-
ingunni og dulúðug næturbirtan
lengir dagana í einn langan, ljós-
an dag; þegar lággróðurinn færir
landið okkar í græna möttulinn
og brumin springa, þá allt í einu
er skjaldmær frá fallin í Ytri-
Njarðvík.
Hinn 12. þessa mánaðar hafði
hún fylgt vinnufélaga og vini síð-
asta spölinn þegar kvaðningin
kom. Upp var tekin hörð og
snörp barátta upp á líf og dauða.
Annan í hvítasunnu var barátt-
unni lokið, „rofinn skjöldur,
sundrað sverð“ og hún „var kom-
in að vaðinu á ánni“.
í gegnum lífið var Ester vön
vopnaburði, í starfi sínu í þjón-
ustu við þá, sem í erfiðleikum
áttu í náminu. í þjóðmálabarátt-
unni í vinstri hreyfingunni, sem
öðru fremur er helguð þeim, sem
standa höllum fæti - og þjóð-
frelsi. Sjálf gekk hún ekki alltaf
heil til skógar. En hvar sem hildin
var háð var Ester alltaf glöð og
reif. Hún bognaði ekki. Þar sem
hún lét að sér kveða standa eftir
vandfyllt skörð.
Við hjónin áttum því láni að
fagna að kynnast henni Ester og
fleiri hliðum en kynntar eru í
amstri daganna. Mikils var um
vert að eiga þau Sigmar fyrir ná-
granna við Grundarveginn. Fyrst
þegar við vorum að basla við að
byggja og síðan eftir að veggir og
þök skýldu okkur. Þá var alltaf
hátíð að koma til þeirra, heimilið
smekklegt og þelið svo hlýtt og
sérstakt.
Ég hefi stundum leitt hugann
að því hvaðan ykkur hafi borist sá
auður, sem þið gátuð alltaf ausið
af. Gjarnan hefir mér dottið í hug
að þetta væri eitthvað, sem ykkur
hafi auðnast að hafa með ykkur
undan Jökli og frá Dyrfjöllum.
Heiðnkjan og festan þótt á móti
blási.
Yndislegt var að fara með ykk-
ur.í sumarleyfisferðir eftir að við
höfðum eignast sæmilega ferða-
bfla. Ofarlega er í huganum
sumarfrí á Vestfjörðum. Slegið
tjöldum og skoðað skipulega
næsta umhverfi í nokkra daga,
síðan flust um set og skoðað það-
an. I Barmahlíð, við Pennu á Vé-
bjarnareyri og á Nauteyri. Við
Sigmar prfluðum upp á fjalla-
toppa svo sem Hornatær og
Drangajökul. Það fór straumur
um bakið þegar við sáum til
Grænlands, ekki af því það væri
svo stórlegt, heldur hitt hvað
sjóndeildarhringurinn getur ver-
ið víður á íslandi ef verið er á
réttum stað á réttum tíma. Ester
og Fjóla voru ekki með okkur á
tindum. Þær höfðu öðru að sinna
á meðan á strönd og í hlíðum.
Allt var þetta eins og óslitinn
draumur í landinu bláa. Allt
þetta þurftum við að rifja upp
þegar fundum okkar bar saman
næst.
Mikill má harmur ykkar vera,
eiginmanns, sona, aldins föður,
tengdamóður og systkina. En
eins og birtuna af Jöklinum ber á
Flóann, fölskvast minningin um
Ester ekki. Guð blessi hana.
Oddbergur Eiríksson
í dag verður borin til moldar
Ester Karvelsdóttir kennari í
Njarðvík. Hún kvaddi okkur
óvænt á annan dag hvítasunnu.
Ester fæddist á Hellissandi 23.
ágúst 1933, fjórða dóttir hjón-
anna Önnu Olgeirsdótturog Kar-
vels Ögmundssonar. Þau hjón
voru upprunnin þar á Snæfells-
nesi af hraustum stofnum Snæf-
ellinga og Breiðfirðinga. Karvel
stundaði sjómennsku og útgerð á
Sandi.
Litlu eftir að Ester fæddist tók
fjölskyldan sig upp, yfirgaf hús og
eignir og flutti til Njarðvíkur.
Narfakot í Innri-Njarðvík var
fyrsti áfangastaður fjölskyldunn-
ar og nokkrum árum síðar flutt-
ust þau til Ytri-Njarðvíkur í nýtt
hús sem þau nefndu Bjarg. Ester
ólst þarna upp í foreldrahúsum í
stórum systkinahópi.
Strax í bernsku komu fram þeir
eiginleikar sem einkenndu hana
alla tíð. Það var þessi trausta
skapgerð, umhyggja fyrir öðru
fólki, brjóstheilindi sem ekki
brugðust, að játast aldrei undir
rangindi, né sýna öðrum slíkt. Til
slíkra sækja margir traust.
Ester fór í Kennaraskólann
þegar hún hafði aldur til. Þá
kynntist hún manni sínum Sig-
mari Ingasyni sem kominn var
austan úr Borgarfirði að læra vél-
virkjun í Reykjavík. Mikið geta
forlögin verið skynsöm stundum.
Þau prýddu hvort annað svo að
tæplega verður á betra kosið. Þau
eignuðust tvo kjörsyni, Olgeir og
Bjarnþór. Olgeir er jarðfræðing-
ur. Hann er kvæntur Hildi Al-
bertsdóttur. Þau eiga tvo syni,
Frosta og Loga. Bjarnþór stund-
ar nám í matreiðslu. Bróður-
sonur Esterar, Karvel Ögmunds-
son, var líka hjá þeim um árabil.
Nú eru liðin tuttugu og níu ár
frá því sá er þetta ritar tengdist
þessari fjölskyldu. Náinn sam-
gangur hefur verið milli hemil-
anna og áður fyrr dvöldum við
langdvölum hjá þeim. Líka fór-
um við með þeim um landið, fyrst
til að skoða það sem fyrir augu
bar og síðan bættist veiðiskapur
við. Ester náði fljótt góðum
tökum á stangveiði, varð eigin-
lega veiðikló og naut þess ríku-
lega. Þó hygg ég að mannfélagið í
kringum veiðiskapinn hafi alltaf
skipað hærri sessinn.
Minningarnar hrannast upp.
Ein er að Ester kom og sagði
eitthvað á þessa leið: „eigið þið
ekki börn að lána mér í nokkra
daga? Það er bfll hérna úti. í hon-
um er viðlegudót. Þið vilduð
kannski skreppa í Húsafell?"
Engan áttum við bflinn þá og
þetta er dæmi um það hvernig
hún var veitandi í vináttu sinni
við fólk. Allt í kringum hana voru
ungir og aldnir sem höfðu af
henni traust, einskonar haldreipi
í lífinu og þó sagt sé með réttu að
maður komi í manns stað hygg ég
að erfitt verði að fylla það skarð
sem nú er fyrir skildi í lífi þeirra.
Það var líka henni líkt að „bogna
ekki en brotna í bylnum stóra
seinast". Hún vann sína vinnu á
föstudegi og lést næsta mánudag
á eftir, úr sjúkdómi sem lækna-
vísindin réðu ekki við. Hugurinn
leitar núna norður á Breiðafjörð.
Þar bjó Ingjaldur í Hergilsey sem
Stefán G. orti svona um:
Því sál hans var stœlt af því eðli,
sem er
í œttlandi hörðu, sem dekrar við
fátt,
sem fóstrar við hœttur - því það
kennir þér
að þrjóskast við dauðann með
trausti á þinn mátt,
í voðanum skyldunni víkja ei úr
ög vera í lífinu sjálfum þér trúr.
Já, margir misstu mikið við frá-
fall Ésterar, mest þó fjölskyldan
hennar. Hjá þeim dvelur nú hug-
urinn fullur samúðar. Við sökn-
um hennar öll. Hærra ber þó
þakklætið fyrir mannbætandi
samfylgd.
Sigurður Pálsson
Gat nokkurn grunað, á vor-
fundi Kvenfélagsins Njarðvík, 8.
maí síðastliðinn að þetta væri síð-
asti fundur Esterar með okkur?
Nei, við erum alltaf jafn óviðbúin
því, að fólk sem okkur finnst á
besta aldri sé svo snögglega hrifið
burt.
Ester var á þessum fundi full
áhuga á starfinu framundan og
fyrirhugaðri sumarferð sem verið
var að ræða.
Hún hafði mikinn áhuga á fé-
lagsstarfinu og var ávallt reiðubú-
in til starfa. Hun var um tíma í
stjórn félagsins og virk í mörgum
nefndum. Það skipti raunar ekki
máli hvort hún var í einhverri
nefnd; ef spurning vaknaði eða
vandamál kom upp, var oft leitað
til hennar um úrræði. Alltaf gaf
hún sér tíma til að athuga málið
og finna lausn. Ester var mjög
vandvirk og kastaði ekki höndun-
um til þess sem hún gerði.
Við þökkum samfylgdina og
gott samstarf.
Fjölskyldu hennar vottum við
innilegustu samúð.
Fyrir hönd Kvenfélagsins
Njarðvík
Rebekka Guðfinnsdóttir
íþróttakennarar
[þróttakennara vantar til starfa við Vopnafjarð-
arskóla næsta skólaár. Kennt er í nýju og
fullkomnu íþróttahúsi. Húsnæðisfríðindi í boði
fyrir réttindakennara. Upplýsingar veitir skóla-
stjóri í síma 97-31256 eða 97-31218.
Skólanefnd
Þungur bfll veldur
þunglyndi ökumanns.
Vejjum og hööium hvað
'ý nauðsynlega þarf að vera með
í ferðalaginu!
llSE™
PAGVI8T BARIV'A
Forstöðumaður óskast
Dagvist barna auglýsir stöðu forstöðumanns á
dagheimilinu Laugaborg lausa til umsóknar.
Staðan veitist frá 1. ágúst n.k. Umsóknarfrestur
er til 15. júní. Fóstrumenntun áskilin.
Upplýsingar veita framkvæmdastjóri og um-
sjónarfóstrur í síma 27277.
Umsóknareyðublöð liggja frammi á afgreiðslu
Dagvistar barna, Hafnarhúsi við Tryggvagötu.