Þjóðviljinn - 09.06.1989, Blaðsíða 22
Kjartan Ragnarsson: „Ekki að ástæðulausu að viö flytjum."
Framhald af bls. 21
sem þá var nýorðinn leikhús-
stjóri.
- Þegar ég kem hér inn stendur
Leikfélagið á tímamótum. Það
var árið sem það byrjaði að starfa
sem atvinnuleikhús og um sama
leyti er að mótast stefna sem hef-
ur einkennt íslenskt leikhús síð-
an, en það er breytt viðhorf til
íslenskrar leikritunar. Þá er fyrir
alvöru farið að hlúa að henni, og
má segja að Kjarnorka og kven-
hylli eftir Agnar Þórðarson og
Hart í bak eftir Jökul Jakobsson
hafi gjörbreytt afstöðu manna.
Fyrir þann tíma hugsuðu þeir sig
tvisvar um áður en íslensk verk
voru tekin til sýningar, en nú hef-
ur þetta snúist við, nú hugsa
menn sig tvisvar um áður en er-
lend verk eru tekin til sýningar.
- Ég tel þetta vera mjög mikil-
væga þróun, sem er tákn um það
að hér býr sjálfstæð þjóð í eigin
landi. Leikhúsið er til að mynda
tákn um það sem við höfum fram
yfir íbúa New Hampshire, sem
eru álíka margir og við. íslenskt
leikhús á framtíð fyrir sér ef ís-
lenska þjóðin á framtíð fyrir sér.
Ég held að vinsældir leikhússins
hér á landi byggist mikið á því að
íslendingar finna sína sjálfsvit-
und í leikhúsinu, í tungumálinu
og í listinni sem fer fram út frá
forsendum okkar þjóðfélags.
Leikhúsið er mikilvægt fyrir
varðveislu okkar menningar og
Siess vegna gengur leikhús vel á
slandi. Þó kvikmyndir séu
skemmtilegt innlegg í okkar
menningu geta þær ekki komið í
staðinn fyrir leikhúsið, það nána
samband sem skapast á milli
áhorfanda og listamanns.
- Þegar komið er að flutningi í
Borgarleikhús kemur rómantíkin
til sögunnar. Þá finnst manni
maður ekki eiga annað en góðar
minningar héðan, en það er ekki
að ástæðulausu að við flytjum.
Við höfum rekið héma atvinnu-
leikhús við ótrúlega þröngar að-
stæður, og þó við höfum að ein-
hverju leyti verið samdauna
þeim, höfum við fundið muninn
þegar við höfum drepið niður fæti
einhvers staðar annars staðar, til
dæmis í Skemmunni. Við höfum
unnið að því í mörg ár að gera
drauminn um Borgarleikhús að
veruleika. Nýtt hús þýðir betri
aðstæður fyrir okkur öll, ekki síst
áhorfendur, og það er sárt að fólk
sem lagði alla sína krafta í að
þessi draumur mætti rætast skuli
ekki fá að upplifa þessa stund.
- Við vonum að Iðnó verði
áfram leikhús þó að við færum
okkur úr stað, en við vitum vel að
hér þarf geysimiklar viðgerðir.
Húsið hangir orðið saman af
vana, undanþágum og plástrum.
En ekkert annað hús í Reykjavík
er jafn tengt listasögu hennar.
LG
Auglýsing um lögtök
fyrir fasteigna- og brunabóta-
gjöldum í Reykjavík
Aö kröfu gjaldheimtustjórans f. h. Gjald-
heimtunnar í Reykjavík og samkvæmt fógetaúr-
skurði, uppkveönum 6. þ. m., verða lögtök látin
fara fram til tryggingar ógreiddum fasteigna-
sköttum og brunabótaiögjöldum 1989.
Lögtök til tryggingar framangreindum gjöldum,
ásamt dráttarvöxtum og kostnaöi, hefjast að 8
dögum liðnum frá birtingu þessarar auglýsing-
ar, verði þau eigi að fullu greidd innan þess
tíma.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík,
6. júní 1989
Frá menntamála-
ráðuneytinu
Lausar stöður við framhaldsskóla
Við Fjölbrautaskóla Suðurlands eru lausar til umsóknar
eftirtaldar kennarastöður: íslenska, enska, danska '/2 staða,
sálar- og uppeldisfræði V2 staða, stærð- og tölvufræði, raf-
greinar, fagteikning tróiðna 1/2 staða, lögfræði V2 staða og
þá eru laus hlutastörf í veitingatækni og fatagerð
Að Menntaskólanum ó Akureyrl vantar kennara í stærð-
fræði og sögu.
Umsóknir ásamt upplýsingum um menntun og fyrri störf
sendist menntamálaráðuneytinu, Hverfisgötu 6, 150
Reykjavík fyrir 20. júní n.k.
Menntamálaráðuneytið
Jon Faddis í Óperunni
Sumarhátíð Jazzvakningar
Það eru liðin næstum þrjú
ár síðan bandarísk djass-
hljómsveit hélt síðast tónleika
hér á landi, það voru þeir
Mingusarsynir George
Adams og Don Pullen, að ó-
gleymdum Dannie heitnum
Richmond, sem skemmtu
djassunnendum í íslensku
Óperunni haustið I986. Og nú
stendur fyrir dyrum Sumar-
hátíð Jazzvakningar, í fyrr-
nefndri Óperu, n.k. mánu-
dagskvöld. Það er trompet-
leikarinn Jon Faddis sem
leiðir hljómsveitina, sem auk
hans er skipuð ungu fólki á
uppleið, trommuleikarinn
Lewis Nash hefur próf frá
Sonny Rollins og Branford
Marsalis, bassaleikarinn Phil
Bowler spilaði með Wynton
Marsalis og píanistinn Renée
Rosnes hefur m.a. leikið með
Joe Henderson, J. J. John-
son og Wayne Shorter.
Sumsé öll meðmæli í góðu
lagi.
Jon Faddis, sem nú er 36 ára
gamail, er eitt af undrabörnunum
í trompetsögunni. Farinn að
blása átta ára gamall, innbiáslnn
af Louis Armastrong, en heillað-
ist af Dizzy Gillespie, enn á
barnaskólaaldri og var kominn í
stórsveit Lionels Hamptons 17
ára. Síðan var hann með Thad
Jones/Mel Lewis stórsveitinni í
fjögur ár, auk þess að taka lagið
með Mingusi, sem viðhafði um
hann þau orð að hann hefði alla
burði til að verða einn af bestu
trompetleikurum djassins. Rúm-
lega tvítugur spilaði hann inn á
dúóplötu með Oscari Peterson og
þá er hann að finna á einni af
síðustu hljómplötum Mingusar.
En svo mikil frægð á ungum aldri
getur reynst mönnum erfið og svo
fór að Faddis hvarf í áratug inní
stúdíóheim Njújorkborgar og
skreytti þar tónlist jafnt Franks
Sinatra sem Rolling Stones. En
upp úr þrítugu var undrabarnið
búið að fá nægilegt sjálfstraust til
að halda út í alvörubransann og
það gerði hann með bravúr. Þeg-
ar Dizzy Gillespie varð sjötugur
fyrir tveimur árum var sett saman
úrvalsstórsveit og spilaði út um
öll Bandaríki og Evrópu. Faddis
stjórnaði tónlistinni og í þessu
bandi gátu allir spilað nauið og
rúmlega það. Ég heyrði í
sveitinni í Hollandi fyrir tveimur
árum og þá höfðu þeir Jon og
Dizzy fengið til liðs við sig kúban-
ska snillinginn Arturo Sandoval
(sem þandi sig í ríkissjónvarpinu
fyrir skömmu) og var það mál
manna að efri mörk trompetreg-
istursins hefðu lyfst nokkuð undir
leik þeirra.
Meiri músík,
minni her
Kvartett Jons Faddis hefur að
undanförnu spilað víða um lönd
og er sendur af bandaríska utan-
ríkisráðuneytinu, sem skipulagt
hefur slíkar tónlistarferðir um
alllangt skeið með því markmiði
að kynna heiminum bandaríska
menningu og máske í leiðinni að
bæta orðstír utanríkisstefnunnar.
Og veitir kannski ekki af hér og
nú þegar framundan eru stór-
felldar æfingar bandarískra her-
flokka sem ætla að þramma yfir
Austurvöll með þá feðga Albert
Jónsson og Jón Baldvin Hanni-
balsson í eftirdragi og mun í því
felast samhæfing herja þessara
tveggja ríkja. Því er það að þótt
íslendingar kunni vel að meta þá
hlýju sem fólst í tilboðinu um að
senda okkur kraftmikla hersveit
á þjóðhátíðarhöldin, sem hafa að
sönnu oftast verið heldur fáb-
reytileg og sárgrætilega laus við
púður af nokkur tagi, kynni það
samt að verða álitamál hvort
muni afla Bandaríkjunum fleiri
vina, heræfingin eða tónleikarn-
ir. Tómas R. Einarsson
Litríkar sprengingar
Jóhanna Bogadóttir fær góða dóma í Finnlandi
Blá umbrot.
„Hin stóru málverk Jó-
hönnu eru nánast nokkurs
konar litríkar sprengingar sem
birtast eins og ský að ofan
með munúðarfullum krafti
sem nálgast hið óbærilega.
Málverkin eru svo sterk og
brennandi að áhorfandinn
verður næstum því að verjast
eins og fyrir sólu,“ segir m.a. í
gagnrýni Dan Sundell í
Huvudstadsbladet, sem gefið
er út í Helsinki, um sýningu
Jóhönnu Bogadóttur á mál-
verkum, litógrafíum og
teikningum í Gallerí Duetto í
Helsinki nýlega.
Þetta mun vera sjötta sýning
Jóhönnu í Finnlandi þannig að
þarlendir listrýnendur eru farnir
að kannast við verk hennar.
Dan Sundell segir Jóhönnu
ganga út frá umhverfi sínu á ís-
landi og andstæðunum í náttú-
runni „þar sem hið einfalda lit-
lausa mætir hinu þverstæðukenn-
da stórbrotna á óvenjulegan hátt.
Jafnvel þótt ísland sé afskekkt
hefur íslensk myndlist oft verið
framsækin og róttæk og samskipti
íslendinga við Evrópu og Banda-
ríkin hafa oft verið nánari en t.d.
okkar hér. Núna er það auðvitað
ekki lengur sjálfsagt að íslensk
myndlist nærist eingöngu á eigin
farvegi heldur er nútímalist á ís-
landí hreyfanlegri og skilyrðis-
laust forvitnari en nokkru sinni,“
segir Dan m.a. í umsögn sinni.
Timo Valjakka skrifar um sýn-
ingu Jóhönnu í Helsinkin Sano-
mat og einsog Dan setur hann
myndirnar í samhengi við ís-
lenska náttúru.
„Expressionisminn sem hefur
nánast sprengikraft, umbrotak-
enndar flæðandi línur, vekja
auðveldlega hugmyndir um eldf-
jallanáttúru íslands og mikil um-
brot í hrjóstrugu landslagi.
Landslagið getur verið ein
kveikjan fyrir Jóhönnu en hún
lýsir ekki eingöngu hinni sýnilegu
veröld. Hún er abstrakt expressi-
onisti og bera verk hennar vitni
um átökin við sköpunina. í raun
vinnur Jóhanna eins og hún væri
hluti af náttúrunni. I verkum
hennar tengjast tveir heimar órj-
úfanlega í eina heild, landslagið
umhverfis hana og hennar innra
landslag.“
Bergþóra Gísladóttir þýddi brot-
in úr dómunum.
22 SÍÐA - NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 9. júní 1989