Þjóðviljinn - 22.06.1989, Blaðsíða 4

Málgagn sósíalisma, þjóöfrelsis og verkalýðshreyfingar
Morgunblaðið
í ham
í leiðara sínum í gær ræðst Morgunblaðið af drjúgri heift á
forystumenn ASÍ og BSRB. Sekt þeirra er sú, að hafa farið
jákvæðum orðum um þau viðbrögð ríkisstjórnarinnar við
mótmælum þessara samtaka gegn verðhækkunum, að
lækka nokkuð verðlag og vexti og gera nokkrar ráðstafanir
aðrar sem fólki eru til hagsbóta. Þetta eru tómar blekkingar,
segir Morgunblaðið, og verklýðsforingjarnir eru ekki að
gæta hagsmuna umbjóðenda sinna - þeir eru „í pólitískum
leik til að gæta hagsmuna þeirrar ríkisstjórnar sem nú situr í
landinu".
Það væri sannarlega vandlifað ef menn ættu að taka
mark á Morgunblaðinu frá degi til dags. Þegar ASÍ og BSRB
mótmæltu verðhækkununum tók blaðið rösklega undir þau
mótmæli - og hlutu menn að álykta sem svo að blaðið vildi
að þær yrðu dregnar til baka. Síðan kemur stjórnin að
nokkru til móts við sjónarmið launþegasamtakanna og þá
bregður svo við að Morgunblaðið telur þá niðurstöðu verri
en einskis virði. Meira en svo: ef ríkisstjórnin hefði dregið
allar hækkanir til baka, þá hefði það líka verið slæmt að dómi
þess sama Morgunblaðs. Eða eins og leiðarinn segir. „Til-
færslur af þessu tagi hafa enga raunverulega þýðingu fyrir
fólkið í landinu".
Ekki gott að vita hvort menn vilja kalla skrif Morgunblaðs-
ins „pólitískan leik“ eða „blekkingar" - slíkt er smekksatriði.
Hitt er víst, að þau bera af engu meiri keim en mjög geldu
stjórnarandstöðurausi: það er allt illt sem frá stjórninnni
kemur, öðruvísi getur það ekki verið og því hlýtur það að
vera svo.
En hvað vill þá Morgunblaðið að verklýðshreyfingin taki til
bragðs fyrst allt þetta verðhækkanabjástur er út í hött?
Reyndar er að finna tilskipun um það efni í leiðara blaðsins í
gær. Þar stendur:
„Verkalýðshreyfingin býr yfir miklum styrk ef hún beitir
sér. Þennan styrk á hún að nota til þess að knýja fram
raunverulegar umbætur í efnahags- og atvinnumálum í stað
þess að láta hafa sig í að taka þátt í blekkingum gagnvart
launafólki í landinu".
Verkalýðshreyfingin á að knýja fram umbætur í efna-
hagsmálum, segir Morgunblaðið sem alltaf veit hvað allir
EIGA að gera, enda ekkert blað duglegra að saka aðra um
forsjárhyggju. Og hvað er þá átt við? Ef marka má þoku-
kennda yfirlýsingu miðstjórnar Sjálfstæðisflokksins á dög-
unum, þá er hér átt við það, að verklýðshreyfingin „eigi“ að
styðja þann flokk í því að koma fótum undir fyrirtækin. Þá
væntanlega með kaupfrystingu (Morgunblaðið hefur ham-
ast á því mánuðum saman að allir kjarasamningar nýgerðir
væru innistæðulausir) og svo með því að hjálpa fyrirtækjun-
um að losna undan skattheimtu. Fleira kemur reyndar til
greina. Verklýðshreyfingin hefur vitanlega hagsmuna að
gæta á sambandi við þá fjárfestingarpólitík sem rekin er í
landinu. Vafalaust vill hún leggja sitt af mörkum í þeirri
umræðu. En það eru ekki samtök launafólks sem hafa ráðið
ferðinni í fjárfestingum - heldur öðru fremur öflugasti flokkur
landsins, Sjáldfstæðisflokkurinn, og þeir máttarstólpar hans
sem fyrir fyrirtækjum og sjóðum ráða.
En það er annað sem er athyglisvert við ritstjóraskrif
Morgunblaðsins í gær. Það er ekki minnst orði á önnur
efnahagsleg skilaboð sem berast frá ríkisstjórninni og þá
ekki síst til launafólks. En það er sú herferð sem nú er farin til
að innheimta söluskatt, skatt sem almenningur hefur þegar
greitt í háu vöruverði, en allskonar rekstraraðilar hafa komið
sér hjá að skila. Með henni er einnig boðuð herferð gegn því,
að menn geti svikist undan skilum á greiðslum í okkar sam-
eiginlegu sjóði með því að gufa upp af firmaskrám til þess
eins að birtast aftur undir öðru nafni. Slíkri herferð fagnar
almenningur - en hitt er svo Ijóst: Morgunblaðið lætur sér
fátt um finnast.
KLIPPT OG SKORIÐ
Matvælaástríður
rísa hátt
Landbúnaðarmál eru að ryðj-
ast fram fyrir mörg önnur í um-
ræðunni. Blaðið DV hefur lengi
haidið fram þeirri línu, að snúa
eigi baki við þeirri landbúnaðar-
stefnu sem fylgt hefur verið
alllengi og flytja inn matvæli -
hverjar sem afleiðingarnar yrðu
fyrir íslenskan landbúnað og bú-
setu í landinu. Og eins og bent
hefur verið á nokkrum sinnum í
þessum pistlum, þá hafa þau pól-
itísku tíðindi orðið, að í rit-
stjórnargreinum og Reykjavík-
urbréfi Morgunblaðsins eru nú
tekin upp sjónarmið DV- rit-
stjóra. Þar hefur því meira að
segja verið slegið fram hiklaust,
að eina leiðin til að bæta kjörin á
íslandi sé sú að flytja inn matvæli.
Að vísu hefur sú yfirlýsing
valdið nokkrum timburmönnum
eftir á. í Reykjavíkurbréfi mátti
sjá að yfirlýsingar blaðsins höfðu
valdið miklu fjaðrafoki - og
bréfritari reyndi að þykjast
steinhissa á því að bændum dytti
það í hug að slík skrif bæru vott
um fjandskap í þeirra garð. Það
er mesti misskilningur, sagði
blaðið og kvaðst einmitt bera hag
bænda fyrir brjósti í innflutn-
ingspólitík sinni - hver sem nú
treysti sér til að trúa því.
Krossfestið þá!
Einn af þingmönnum Fram-
sóknarflokksins, Guðni Ágústs-
son, skrifar grein um þetta mál í
fyrradag í DV. Honum er afar
mikið niðri fyrir: válegir tímar
fara í hönd, segir hann, Heródes
og Kaífas (það er að segja Jón
Asbergsson í Hagkaupi og Jónas
ritstjóri á DV) hafa æst upp lýð-
inn og hvatt til þess „að bænda-
stéttin verði krossfest og lögð að
velli“. Þessum biblíutilvísunum
fylgir mikið talnastríð: meðan
DV fær það út, að það kosti
meira en 12 miljarða að flytja
ekki inn erlend matvæli, reiknar
Guðni þingmaður það út, að það
kosti 9,6 miljarða á ári að borga
þeim atvinnuleysisbætur sem
færu á vonar völ ef landbúnaður
yrði lagður í rúst. Þetta er eins og
í ævintýrunum, ef þú ferð til
hægri verður þú hengdur, en ef
þú beygir til vinstri verður þú
brenndur. Hvað á almenningur
að gera þar sem hann situr tiltölu-
lega saklaus yfir ýsunni sinni og
vonar að hún verði ekki dregin
inn í orrðahríð hinna breiðu
talnaspjóta?
Flokkurinn
sem hvarf
En Guðni gerir fleira: hann
spyr hver afstaða Sjálfstæðis-
flokksins, forystu hans, sé til
þeirrar aðlögunar Morgunblaðs-
ins að DV-línunni sem nú er
augljós orðin. „Hin nýja forysta
Sjálfstæðisflokksins þegir þunnu
hljóði. Þýðir þögnin sama og
samþykki? Var það þetta sem
Jónas Pétursson, fyrrverandi
alþm. átti við eftir síðustu kosn-
ingar þegar hann sagði að nú væri
enginn Sjálfstæðisflokkur til?“
Það er von að spurt sé.
Sannleikurinn er sá að það er ein
af furðum stjórnmálannna, að
Sjálfstæðisflokkurinn skuli sópa
að sér dæmalausu fylgi nú um
stundir - aðallega út á það að
vera ekki til. Að vísu skrifar for-
maðurinn greinar öðru hvoru í
Morgunblaðið þar sem hann
segir að stjórnin sé aum og geti
ekkert og sé hann á móti þessari
stjórn eins og klerkur á móti
syndinni. Að vísu sest miðstjóm
Sjálfstæðisflokksins á fund og
ályktar að nú eigi hennar menn
að taka við landstj óminni. En allt
það tal um „almennar aðgerðir"
til að „bæta rekstrarskilyrði
útflutnings- og samkeppnis-
greina" er undarlega tómlegt og
„aðgerðirnar" sjálfar einna lík-
astar þeim hála ál sem úr hverri
greip sleppur og leyfir mönnum
ekki að skoða sig og kanna hvaða
skepna þar fer
Ósjálfráð
gamansemi
Stundum rekast menn á glósur
í slíkum skrifum og samþykktum
sem engu líkjast meir en
óvartfyndni, sé haft í hug hver
það er sem mælir. Eða hvað segja
menn við þau hollu ráð sem svo
em orðuð í ávarpi frá mið-
stjórnarfundi Sjálfstæðisflokks-
ins:
„Skuldasöfnun þjóðarinnar er-
lendis verði stöðvuð og efnahags-
legt sjálfstæði hennar treyst með
jöfnuði í viðskiptum við útlönd
og fjármálastefnu sem treystir á
ráðdeild og sparnað heimafyrir".
Þetta hljómar ekki illa, maður
guðs og lifandi, en skelfing er það
eitthvað hlálegt að heyra flokk
Þorsteins Pálssonar bera slíka
predíkun fram, minna en ári eftir
að ríkisstjórn hans hrökklaðist
frá. Eftir að hún hafði í miklu
góðæri haldið áfram að safna
skuldum eins og þær væru eftir-
sótt frímerki, klórað sér ráðlaus í
höfði yfir miklum viðsk'ptahalla
og kynnt með ýmsum hætti undir
fjármálaævintýrum á gráum
markaði sem eru i sjálfu sér dár
og spé um „ráðdeild og sparnað“.
Sniðug stefna
En sem fyrr segir: það þarf ekki
innihaldsríkar tillögur eða djarf-
ar hugmyndir til að safna fylgi í
skoðanakönnnunum. Til þess
þarf í fyrsta lagi dálitla heppni
eins og þá að tilefni Borgara-
flokksins, Albert Guðmundsson,
sendir honum skeyti mörg og
kallar sinn hulduher heim í Val-
höll þar sem ilmandi taða er á
jötur breidd til að fagna villuráf-
andi sauðum. Og í annan stað er
gott að gera sem fæst og segja alls
ekki neitt sem mætti hanka menn
á - hvorki um kjör fólks, land-
búnað, dreifbýli né annað. Það
hefur reyndar heyrst til merks
Sjálfstæðismanns, að vísasti veg-
ur flokksins til valda og vinsælda
og jafnvel meirihluta á þingi sé
einmitt þessi: að gera helst ekki
neitt. Láta ekki á sér kræla. Láta
vinstribjálfana þræla sér út á því
að reyna að greiða úr verstu
vandkvæðum þeirrar vaxta-
bólgnu ringulreiðar sem góðæris-
stjórnleysi Þorsteins og félaga
skildi eftir sig. Og þegar þeir eru
orðnir móðir vel, þá skal hin
djúpa pólitíska þögn rofin með
hinum fleygu orðum kaupmanns-
ins sem hafði fengið sér nokkra
aðstoð við að koma ástamálum
sínum í lag:
Nú get ég.
Þetta er náttúrlega sagt í hálf-
kæringi. En ekki alvöruleysi.
ÁB.
Þjóðviljinn
Síðumúla 6-108 Reykjavík
Sími 681333
Kvöldsími 681348
Útgefandi: Útgáfufólag Þjóöviljans.
Ritstjórl: Ámi Bergmann.
Frótta8tjóri: Lúðvík Geirsson.
Aðrlrblaðamenn: DagurÞorJeifsson, ElíasMar (pr.).Guðmundur
Rúnar Heiðarsson, Hildur Finnsdóttir (pr.), Jim Smart (Ijósm.),
KristóferSvavarsson, ólafurGíslason, Páll Hannesson, SigurðurÁ.
Friðþjófsson (umsjm. Nýs Helgarblaðs), Þorfinnur Ómarsson (íþr.),
Þröstur Haraldsson.
Framícvœmdastjóri: Hallur Páll Jónsson.
Skrifstofuatjóri: Sigrún Gunnarsdóttir.
Skrifstofa: Guðrún Geirsdóttir, Kristín Pótursdóttir.
Auglýslngastjórl: Olga Clausen.
Auglýsingar: Guðmunda Krístinsdóttir, Unnur
Ágústsdóttir
Símavarsla: Sigríður Krístjánsdóttir, Þorgerður Sigurðardóttir.
Bílstjóri: Jóna Sigurdórsdóttir.
Húsmóðir: Erla Lárusdóttir
Útbreiðslu- og afgreiðslustjóri: Ðjöm Ingi Rafnsson.
Afgreiðsla: Halla Pálsdóttir, Hrefna Magnúsdóttir.
Innheimtumaður: Katrín Bárðardóttir.
Útkeyrsla, afgrelðala, ritstjórn:
Síðumúla 6, Reykjavík, símar: 681333 & 681663.
Auglýsingar: Síðumúla 6, símar 681331 og 681310.
Umbrotog setning: Prentsmiðja Þjóðviljans hf.
Prentun: Blaðaprent hf.
Verð í lausasölu: 90 kr.
Nýtt Helgarblað: 140 kr.
Áskriftarverðámánuðl: 1000kr.
4 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Flmmtudagur 22. Júní 1989