Þjóðviljinn - 25.08.1989, Qupperneq 10

„Myndlist er það sem ég
fæst við frá degi til dags,“
sagði Dagur Sigurðarson,
meðan hann var að hengja
upp myndverk sín í Lista-
mannaskálanum Hafnar-
stræti 4. Verðursýningin opn-
uð á morgun, en einnig er von
á heildarútgáfu af Ijóðum
hans og öðrum ritsmíðum hjá
Máli og menningu í haust, og
því þótti vel við hæfi að spyrja
hann hvort hann liti fremur á
sig sem myndlistarmann eða
rithöfund.
„Ég er ekki prófessjónal rit-
höfundur," bætti hann svo við,
„því ég hef ekki þá ritræpu sem tií
þess þarf. Atvinnurithöfundar
eru allir blekóðir, Kiljan og Ingi-
mar Erlendur, Þórbergur og
Steinar Sigurjónsson. Þeir setjast
við ritvélina á hverjum morgni og
hætta ekki fyrr en þeir eru búnir
með sinn dagskammt. Þannig
gæti ég ekki setið við ritvélina
hvem dag. Það verður bara til
svona ein og ein bók á nokkurra
ára fresti. Að meðaltali er það
kannske hálf hending á dag, en
svo getur liðið ár án þess að nokk-
uð komi, og þá er ég ekki að fást
um það.
„En þótt ég fáist við myndlist
frá degi til dags, eins og trillukarl-
arnir stunda sína iðju, er ég samt
atvinnulaus mónúmental-málari.
Ég hef málað sautján fermetra
mynd af Fæðingu Venusar sem
gefur Botticelli ekkert eftir. Hún
er 600 m fyrir utan bæjarmörk
Reykjavíkur, heima hjá þeim
ágæta rithöfundi Ólafi Gunn-
arssyni, og var þetta sveinsstykk-
ið mitt. En ég hef ekki fengið
neinn vegg síðustu fjögur árin.
Helst vildi ég mála myndir sem
væru 2-300 femetrar, en þó ekki á
þakið á Laugardalshöllinni, því
það er ónýtt. Ég áttaði mig á því
um leið og ég var búinn að leysa
það tæknilega vandamál, hvernig
hægt væri að mála slíka mynd. En
ég býst við að fá einhvern tíma
tilboð um vegg.“
Hvaða mynd ætlarðu þá að
mála?
„Ég vil helst ekki tala um það
sem ég er ekki búinn að gera. En
þangað til ég fæ tilboðið æfi ég
mig við eitthvað smærra. Mynd-
irnar á sýningunni hef ég málað
síðustu tvö árin eða svo, og verið
að því á meginlandinu, í Kaup-
mannahöfn, Berlín og Róm, en
ég kom þó heim í vetur og var hér'
allan þorrann. Það var alltaf að
snjóa. Þar sem ég er fátækur mála
ég ekki stærri myndir en svo að ég
geti tekið þær undir höndina. En
maður má aldrei segja að maður
sé fátækur á íslandi, þá er ráðist á
mann.“
Svo er að koma út heildarút-
gáfa á ritverkum þínum hjá Máli
og menningu.
„Ég vildi fá þetta inn í bóka-
skáp hjá fólki, ég vona að það
finni eitthvað gott í því. Ef bókin
er komin inn í skáp, er hún tekin
út. Einhvers staðar er eitthvað
handa einhverjum. í þessu safni
eru tíu gamlar bækur og er það
næstum allt sem ég hef ort, örlítið
er fellt niður, en ég breytti eins
litlu og ég mögulega gat. Svo eru
sautján ný ljóð, ort á síðustu
tveimur árum“.
Þau eru þá frá sama tíma og
myndirnar. Eru einhver tengsl
milli mynda og ljóða?
„Ég veit það ekki. Það er þá
ómeðvitað. Myndimareru brota-
kenndar...,“ sagði Dagur og stik-
aði gegnum sýningarsalinn.
„Ég er atvinnulaus
mónúmental*málan“
Dagur Sigurðarson sýnir myndverk sín
„Sjáðu, þessar tvær myndir eiga
saman. Önnur heitir „Tunglið,
tunglið taktu mig“, og ef maður
starir lengi á hana verður hann
febrílskur. Þama eru blóm og
fiðrildi í tunglskini, en þú tekur
eftir því að það er engin miðja.
Ekki er gott að horfa á hana ef
maður er með hita. Hin myndin,
sem er af persónu sem svífur uppi
í loftinu, heitir „Berðu mig upp til
skýja“. Það er framhaldið“.
Síðan benti Dagur á mynd sem
sýndi stóra slöngu og tré. „Þetta
er miðpanelinn í triptikon. Til
vinstri ætti að vera mynd sem
heitir „Paradísarmissir" og til
hægri önnur sem heitir „Paradís-
arheimt". Miðjan, sú sem hangir
hér, sýnir status quo, ástandið
eins og það er núna. Djöfullinn
hefur sem sé Paradís. Um þetta
orti ég vísu:
Eva komdu
klofríðum slöngunni
aftur inn í Eden.
Og hámum í okkur
eplin góðu“.
Loks sýndi Dagur mynd af
öldugangi með fimmhyrning í
- miðjunniogóljósarútlínurkonu.
„Þessi mynd er af því þegar sjó-
maður, sem stendur stímvakt á
heimstíminu, horfir út úr brúnni.
Þú sérð að þetta er ekki íslenskur
sjór, og borgin sem sést móta
fyrir gæti verið Esbjerg. Svo sér
hann konuna leiftra upp í öld-
unni. Á sýningunni er aðeins ein
mynd sem gæti talist illústrasjón
við þekkta sögu, það er teikning
af Júdith og Holofemes."
Á þessari sýningu Dags Sigurð-
arsonar, sem verður opin kl. 10-
18 alla daga næstu þrjár vikurnar,
eru 30 akrýlmyndir og fimm
teikningar. Þetta er fyrsta sýning-
in í Listamannaskálanum, sem er
til húsa fyrir ofan fornbókaversl-
unina Bókavörðuna og rekinn í
tengslum við hana, og sagði Ari
Gísli Bragason, framkvæmda-
stjóri Listamannaskálans, að í
framhaldi af henni yrðu aðrar
sýningar og einnig ails kyns uppá-
komur, ljóðakvöld, tónleikar og
jafnvel uppfærsla á einþáttung-
um.
e.m.j.
Júdith og Holofernes.

„Ef maður starir lengi á þessa mynd
verður maður febrílskur..." Myndir
Kristinn.
10 SÍÐA - NÝTT HELGARBLAÐ ; Föstudagur 25. ágúst 1989
i .
/'