Þjóðviljinn - 25.08.1989, Page 13

Auðvald dauðans
Meðal heimsins mestu skaðvalda eru kókaínauðhringar Kólombíu,
sem ráða mestu um framleiðslu, sölu og dreifingu þessa eyðileggjandi
eiturlyfs víða um heim. Glæpaóöldin í stórborgum Bandaríkjanna er
að verulegu leyti á þeirra ábyrgð og nú leggj a þeir kapp á að stækka
markað sinn í Evrópu
Þann 5. júlí s.l. var Antonio
Roldan Betancur, 43 ára og
landstjóri fylkisins Antioquia í
Kólombíu, á leið til þess að
halda fyrirlestur. Efni fyrirlest-
ursins átti að vera: „Rétturinn
til lífs í ofbeldisþrungnu
samfélagi."
Sá fyrirlestur var aldrei flutt-
ur. Á leiðinni á fundarstað
tætti sprengja landstjórann og
þrjá lífverði hans í sundur. Og
löndum hans flestum varð
ekki ýkja hverft við. í Suður-
Ameríkulandi þessu er al-
gengasta dánarorsök fullorð-
inna karlmanna að verða
vopnbitinn. ( Evrópu hefur
það varla verið svæsnara á
þjóðflutningatímunum eða
víkingaöld.
Höfuðstaður Antioquiafylkis
er Medellín, höfuðborg kókaín-
framleiðslunnar í heiminum og
önnur stærsta borg Kólombíu,
næst höfuðborginni Bogotá.
Hvað morð og aðra glæpi snertir
hefur Medellín „vinninginn"
fram yfir verstu glæpaborgir
Bandaríkjanna, Washington,
New York, Miami, að tiltölu við
fólksfjölda. Þar ráða kókaínbar-
ónarnir mestu og þeir sem bjóða
þeim byrginn verða sjaldnast
langlífir, sama hvað háttsettir
þeir eru. Og Betancur var ein-
dreginn andstæðingur höfðingja
þessara og hafði þar að auki þann
í þeirra augum ófyrirgefanlega
galla að vera heiðarlegur. Þeir
höfðu árangurslaust reynt að fá
hann á sitt band með mútum.
Þeir sem réðu Betancur land-
stjóra bana eru meðal þeirra
harðsnúnustu, sem glæpasagan
kann frá að greina. Og glæpimir
hafa líka borgað sig fyrir þá, því
að þeir eru meðal þeirra ríkustu
af því tagi, sem vitað er um fy rr og
síðar. Fimm menn eru taldir
voldugastir meðal kókaínbarón-
anna í Kólombíu.
Mestur ráðamaður meðal
þeirra er Pablo Escobar. Hann er
af lágum stigum og hóf feril sinn
með því að stela legsteinum úr
kirkjugörðum, má af þeim nöfn
hinna látnu og selja þá útfara-
stofnunum. Síðan varð hann bfla-
þjófur og atvinnumorðingi og
komst um síðir í kókaínbransann.
Eftir 15 ár í þeirri viðskiptagrein
stendur hann þar öllum ofar.
Eignir hans eru metnar á þrjá
miljarða dollara og er hann þann-
ig orðinn einn af 20 ríkustu
mönnum heims. Þúsundir indí-
ána í Andesfjallabyggðum lúta
boði hans og banni, hann hefur
einkaher sér til verndar og til að
beita gegn andstæðingum og
keppinautum, á allmargar flug-
vélar og víðáttumiklar jarðeignir.
Hann er nú 39 ára. í samanburði
við hann var A1 Capone aðeins
smáþjófur, segir blaðamaður
einn.
Næstir honum að völdum í
kókaínhringnum í Medellín eru
feðgar tveir, Don Fabio og Jorge
Ochoa. Þeir eru af gamalli og
virðulegri ætt, voru upphaflega
stórjarðeigendur og stunduðu
kvikfjárrækt, en fóru á hausinn í
þeim atvinnurekstri. Þeir reyndu
fyrir sér í rekstri veitingahúsa og
komust síðan inn í eiturlyfja-
bissnissinn. Á honum urðu þeir
ríkir á ný. Samkvæmt Forbes,
bandarísku tímariti um efna-
hagsmál, eru þeir 14. ríkasta fjöl-
skylda heims.
Sá fjórði í röðinni í kókaínar-
istókratíi Medellín er José Gonz-
alo Rodriguez, 42 ára og náinn
vinur og trúnaðarmaður Esco-
bars. Hann er auknefndur E1 Me-
jicano, Mexíkaninn, enda þótt
hann sé Kólombíumaður eins og
hinir. Hann á m.a. diskótek,
knattspyrnufélög og gríðarmikil
frumskógaflæmi. Eignir hans eru
JAPAN
AUSTRAUEI
örvamar sem útganga frá Kólombíu vísa á helstu markaðssvæði
kókaínbarónanna. Kókaín er sú útflutningsvara þess lands, sem færir
mestan auð í garð.
metnar á tvo miljarða dollara.
Hann er sá af þeim fjórum, sem
athafnasamastur hefur verið við
að ryðja úr vegi þeim, er gerst
hafa svo djarfir að verða honum
og félögum hans þrándar í götu.
Hann er einnig kallaður „Herra
Peningur“ sökum þess hve vel
honum hefur orðið ágengt í því
að kaupa sér vini meðal
stjórnmálamanna, dómara, hers-
höfðingja, lögregluforingja og
annarra, sem völd og áhrjf hafa.
Þá sem ekki eru mútuþægir eða
of harðir í kröfum lætur hann
myrða. Hann hefur að sögn síð-
ustu fjögur árin ráðið af dögum
tvo ráðherra, 32 blaðamenn, 57
dómara og einn landstjóra,
þ.e.a.s. Betancur, auk minni-
háttar manna sem enginn fær tölu
á komið með vissu. „Plata o
plomo!“ er tilboðið sem Medell-
ínhringurinn gerir andstæðingum
sínum. Þ.e.a.s.: silfur eða kúlu.
Lögreglustjóri einn þáði ekki
mútu sem hringurinn bauð hon-
um. Atvinnuvígamenn í þjónustu
hringsins réðust á lögreglustöð-
ina, drápu fimm lögregluþjóna,
stungu annað augað úr lögregl-
ustjóranum og skáru hann síðan
lifandi sundur, lið fyrir lið.
Um hákarlana í heróínfram-
leiðslu og -sölu er það kunnugt,
að þeir eiga stöðugt í illvígri sam-
keppni. Kókaínbarónamir í Me-
delh'n vinna hinsvegar saman eins
og bræður. Auðhringur þeirra er
rækilega skipulagður og fram-
leiðir og selur í heildsölu það
mesta af kókaíni heims. Útsend-
arar þeirra starfa víðsvegar um
heim í gervi virðulegra
kaupsýslumanna. í Evrópu og
víðar safna þeir kókaíninu fyrst á
vissa geymslustaði. Menn hrings-
ins sækja þangað vörusendingar
og dreifa þeim meðal innfæddra
smásala. Medellínhringurinn
gætir þess vel að önnur álíka „fyr-
irtæki“ nái ekki hlutdeild í
dreifingunni, meira að segja ít-
ölsku mafíunni hefur að sögn
mistekist það.
Norður-Ameríka var lengi
helsta útflutningssvæði Medellín-
hringsins, en nú kvað sá markað-
ur allt að því mettaður, svo að
allra síðustu árin beinir hringur-
inn athygli sinni þeim mun meira
að Evrópu. Talið er að hann flytji
nú inn til Vestur-Evrópu árlega
um 60,000 smálestir kókaíns, þar
af þriðjunginn til Vestur-
Þýskalands, fjölmennasta og
rflcasta landsins í þeim heims-
hluta. S.l. ár hækkaði tala þeirra
Vestur-Þjóðverja, sem forfallnir
eru í kókaín, um helming.
Þótt mannskæðir séu er ekki
þar með sagt að forstjórar Me-
dellínhringsins séu allsstaðar
mjög óvinsælir í heimalandinu.
Pablo. Escobar hefur komið sér
upp einskonar Hróahattarorðstír
Árlega deyja margir tugir Evrópumanna af völdum ofneyslu kókains,
svo vitaö sé með vissu, en sennilega allmiklu fleiri, þar eð ættingjar
reyna gjarnan að leyna slíkri dánarorsök. (Vestur-Þýskalandi fjölgaði
kókaínsjúklingum s.l. ár um helming.
í Medellín með því að láta á sinn
kostnað prýða slömmin þar með
blómabeðum, auk þess sem hann
hefur látið byggja fyrir íbúa(
slömmanna um 500 íbúðarhús og
gera þar í borg og víðar alls um 50
knattspymuvelli. „Ef ekki væru
kókaínviðskiptin,“ segir þing-
maður nokkur í Medellín, „væri
atvinnuleysið hér hálfu meira en
það er.“
Escobar og Ochoafeðgar haf-
ast lengstum við á stórbúgörðum,
sem þeir haf a keypt í nágrenni við
„höfiiðborg“ sína. Þar hafa þeir
einkaflugvelli, stöðuvötn sem
þeir hafa látið búa til, einkadýr-
agarða, stöðvar til að rækta góð-
hesta o.s.frv.
í einkaherjum sínum hafa þeir
fjölgað undanfarið, og það er
einkum vegna uggs við Roberto
Rodriguez Orejuela, þann
fimmta meðal helstu kókaínbar-
óna Kólombíu. Hann hefur kom-
ið sér upp eigin auðhring í Cali,
borg um 400 km suður af Medell-
ín. Honum finnst ósanngjamt að
þeir í Medellín einoki kókaínvið-
skiptin, sem meiri vöxtur er í en
flestum öðmm greinum við-
skipta. Milli hans og hinna fjög-
urra hefur um skeið ríkt stríð.
Rodriguez þessi er sagður slung-
inn skipuleggjandi með afbrigð-
um og er því kallaður „Skákmað-
urinn.“ Hann hefur þegar látið
vega um 40 menn fýrir keppi-
nautum sínum í Medellín. Hann
kvað einnig láta drepa hvem
þann mann, er minnist á kókaín í
hans áheyrn. Því opinberlega
viðurkennir hann ekki að hann sé
neitt annað en strangheiðarlegur
atvinnurekandi og kaupsýslu-
maður og heiður sinn sem slíks
ver hann með oddi og egg.
Nú hafa stjómvöld í Kólombíu
að sögn hafið stórherferð gegn
kókaínbarónunum en eftir er að
sjá hvað út úr því kemur.
Bunte/-dþ.
Pablo Escobar á 20,000 hektara búgarð í fjöllunum skammt frá Me-
dellln, þar sem eru m.a. vatnsrennibraut, einkaflugvöllur og stöðuvötn
af manna höndum gerð. \
Pablo Escobar, „yfirguðfaðir"
Medellínhringsins. \
Jorge Ochoa - þeir feðgar eru
14. rikasta fjölskylda heims.
Fabio Ochoa - af virðingarætt er
fór á hausinn út úr kvikfjárbú-
skap.
Josó Gonzalo Rodriguez - sá
mannskæðasti í „fjórmenning-
aklíkunni" í Medellín.
Roberto Rodriguez Orejuela -
Cali reynir að hnekkja einokun
Medellín.
Föstudagur 25. ágúst 1989 NÝTT HELGARBLAÐ — SÍÐA 13