Þjóðviljinn - 01.09.1989, Blaðsíða 23

Við treystum
Gorbatsjof
Af því að ég er svo mikið fyrir
perestrojku, glasnostog
brauðost, rétt eins og aðrir ungir
íhaldsmenn og lifi mig svo inn í
þíðu risaveldanna að það lekur af
mér; fyllist hjarta mitt göf ug-
mennsku þegar ég sé plötu sem
heitir „ In Gorbachev We T rust“.
Það er hljómsveitin The Shamen
sem gefur út þessa traustsyfirlýs-
ingu til forseta Sovétríkjanna. Og
þar sem Gorbatsjof er mikill og
heimskunnuríslandsvinur, njóta
The Shamen velvildar, því eins
og segir í máltækinu: Vinir vina
minna eru óvinir óvina minna.
„In Gorbachev We Trust“
inniheldur þrátt fyrir alla þíðu
frekar kalda og tilfinningasnauða
tónlist. Tölvur og hljóðgerflar
leika stór hlutverk og takturinn
er gerilsneyddur. Samt er tölu-
vert spunnið í þessa tónlist.
Kuldalegar myndir geta verið al-
veg eins forvitnilegar og hlýjar.
Textar plötunnar eru í samræmi
við þetta og fjalla um hugflækjur
nútímamannsins sem gh'mir við
sundurlausa og öfgafulla heims-
mynd.
Pólitíkin er ekki langt undan. í
„War Prayer" heyrist rödd pré-
dikara endurtaka „Guð mun
eyða Rússlandi“, á meðan sungin
er einhvers konar bæn um betri
tíma. Önnur bakrödd tilkynnir
síðan „að á kjarnorkuöld geti
kjarnorkustyrjöld brotist út hvar
sem er, á hverri stundu“.
Kröftugt lag og gott og mjög
skemmtilega unnið með effekta,
sem annars er auðvelt að yfir-
keyra.
Pólitíkin á plötunni kemur
kannski best fram í því, að á
plötuumslagi er sovétleiðtoginn
með þyrnikórónu, án þess að það
þurfi að þýða að The Shamen séu
blindir aðdáendur Gorbatsjofs.
í mestu tækniverkunum
hljóma The Shamen á vissan hátt
eins og New Order. Viðhorf þess-
ara tveggja hljómsveita eru samt
gerólík. Það er meiri alvara yfir
The Shamen. Hljómsveitinni er
greinilega í nöp við sjónvarpspré-
dikara, sem segjast orðnir
þreyttir á róttæklingum, öfu-
guggum, frjálslyndum, vinstri-
sinnum og kommúnistum sem
spretti fram úr skápunum. Tími
sé kominn til að fólk Guðs komi
út úr skápum og kirkjum og
breyti Ameríku. En í upphafi
„Jesus Loves Amerika“, má ein-
mitt heyra þennan ræðubút af
vörum eins sjónvarpsprédikar-
anna. í textanum er fjallað um
Boðberi glasnost og perestrojku krýndur þymikórónu.
það hvernig sjónvarpsprestar ýta
undir forheimskun almennings
og hvernig spilað er á fáfræði
hans.
Hressileg skoðanaplata, sem
ég efast um að ungir athafna-
menn geti dansað eftir.
-hmp
Tom Petty
Petty án hjartabrjóta
T om Petty hefur kynnst bæði
súrustu og sætustu hliðum rokk-
lífsins. Ferill hans nær langt aftur,
eða allt til ársins 1962, þegar
hann var 11 ára gutti í krumma-
skuðinu Gainesville í Flórída. Þar
varð hann unglingastjarna í bar-
hljómsveit undiryfirþyrmandi
áhrifum frá Elvis Presley.
Seinna sá hann The Beatles í
sjónvarpi' og uppgötvaði að ann-
að hvort vildi hann fást við það
sama og fjórmenningarnir frá Li-
verpool eða verða bóndi. Hann
stofnaði hljómsveitir undir hin-
um og þessum nöfnum en á end-
anum varð til Tom Petty and The
Heartbreakers. Hljómsveitin gaf
sína fyrstu plötu út 1976 og á
QÆGURMAL
henni var meðal annars lagið
„American Girl“, sem vakti ræki-
lega athygli á Tom Petty.
Plötufyrirtækið sem Petty og
félagar voru hjá reyndist vera
skítafyrirtæki og unnu þeir kum-
pánar kauplaust hjá því um
skeið. Eftir málaferli og læti var
lítið eftir af hljómsveitinni. Ólán-
ið virtist líka elta Tom Petty því
einhver kveikti í húsinu hans og
þar brann allt sem brunnið gat.
Það var síðan á tónleikaferða-
lagi, þar sem Petty spilaði með
Bob Dylan, að hann hitti George
Harrison og Jeff Lynne í fyrsta
skipti. Upp úr þeim kunnings-
skap urðu Travelling Wilburys
til. Tom Petty var mættur til leiícs
eftir langt og viðburðaríkt hlé.
HEIMIR MÁR
PÉTURSSON
Lynne og Harrison aðstoðuðu
Petty við gerð fyrstu sólóplötu
hans, „Full Moon Fever“. Þetta
er dálítið gamaldags plata eins og
við mátti búast. Afslöppuð en
nokkuð smekklega gerð. Nær-
vera Lynne og Harrison leynir sér
hins vegar ekki á köflum og
stundum er lítill munur á þessari
plötu og Travelling Wilburys.
Engu að síður er persóna Petty's
langmest áberandi.
I heild er „Full Moon Fever“
ekkert stórvirki. Hún lyftir sér
upp á góðum hljóðfæraleik og í
einstaka tilfelli falla saman góð
melódía og ágæt útsetning. Þetta
á t.a.m. við um lagið „A Face In
The Crowd“. Ef það besta á þess-
ari plötu er til marks um það sem
Petty á eftir að gera og þróa á
komandi árum og er aðeins upp-
haf nýs tímabils; gæti það verið
þess virði að fylgjast með honum.
Alla vega fyrir þá sem hafa gam-
an af rokki eins og það kom af
skepnunni á sjöunda áratugnum.
-hmp
Föstudagur 1. september 1989 NÝTT HELGARBLAÐ - SÍÐA 23
Heiðar dansar rúmbu
í kvöld mun Heiðardansa
rúmbu á Hótel Borg og hefst
dansinn stundvíslega klukkan
22.30. Heiðar þessi er hugarfóst-
ur hljómsveitarinnar Júpíters
sem mun þenja horn sín og lúðra,
plokka strengi og strjúka húðir,
aðdáendum hressrarstór-
sveitartónlistar til ómældrar
gleði.
Tónleikarnir hefjast stundvís-
lega klukkan hálfellefu vegna
þess að klukkan korter fyrir eitt
verður þeim að ljúka og ekkert
múður. Reykvískir tónleikagestir
verða því að bregða út af vanan-
um og mæta sjálfir tímanlega, ef
þeir ætla ekki að missa af neinu.
Þegar tónleikunum lýkur tekur
við ball á Borginni og eícki er slor-
legt fyrir fólk með fiðring í fótun-
um að hita sig upp með sveiflu.
Vonandi að plötusnúður Borgar-
innar í kvöld hafi einhvern tíma
dansað sjálfur, svo hann komi
ballgestum ekki á kaldan klaka
með því að spila eintóm uppá-
haldslög sjálfs sín. En sumir
plötusnúðar Reykjavíkur virðast
halda að ballgestir séu komnir til
Hluti stórsveitarinnar Júpíters. Mynd: Kristinn.
að heyra allar nýju og skrýtnu menn sem bjóða stúlkum heim til sýna þeim svo frímerkjasafnið.
plöturnar þeirra. Þeir minna á að skoða frímerkjasafnið sitt og -hmp
Kevin McDermott.
Undrahundur
úr hálöndum
Kevin McDermott er einn af
þessum undrahundum sem falla
ofan úr hálöndum Skotlands nið-
ur á sléttur Englands og vekja
verskuldaða athygli. Hann og
hljómsveit hans gáf u fyrir
skömmu út sína fyrstu plötu
„MotherNature‘s Kitchen“.
Platan hefur fengiö mjög góða
dóma í pressunni bresku og
binda menn töluverðar vonir við
Skotann.
Fyrst þegar ég hlustaði á „Eld-
hús móður náttúru“, varð ég ekki
fyrir neinum áhrifum og nennti
ekki að hlusta á hana strax aftur.
Nokkru seinna reyndi ég á ný og
þá var eins og ég hefði aldrei
heyrt þessi lög áður. McDermott
er fjölblandaður. Þrátt fyrir sterk
áhrif heimanfrá, má meðal ann-
ars héyra áhrif frá bandarísku
rokki og þjóðlagablús. Ofan á
skoskum grunni hvílir blanda af
Dylan, Dire Straits og Lennon.
McDermott er fantagóður söngv-
ari og það er á köflum í söngnum
sem hann minnir á Lennon.
Hann er greinilega lagahöfundur
góður og í „eldhúsi móður nátt-
úru“ eru lög sem vinna sér varan-
legan sess. Tvö lög standa upp úr
eins og er, „King of Nothing“,
þægileg ballaða með gáfumanns-
legum texta og þéttur rokkari
sem heitir „Diamond“.
Hljómurinn á plötunni er
smekklega unninn og við frekari
hlustun verður maður forvitinn
og spenntur að heyra hvert
McDermott og hljómsveit koma
til með þroskast. Sem fyrsta plata
er „Mother Nature‘s Kitchen“
mjög góð og sýnir að McDermott
er efnilegur tónlistarmaður.
McDermott semur öll lög og
texta og sér einn um útsetningar.
Með honum eru fimm aðrir
hljóðfæraleikarar en sjálfur spil-
ar hann á gítar. Ég gæti trúað að
„Eldhús móður náttúru“ hljóm-
aði ágætlega á dimmum vetrar-
kvöldum.
-hmp