Þjóðviljinn - 12.10.1989, Blaðsíða 9

Ur fombóka-
sölunni
í mjaltimar
á kvöldin
Olga Ágústsdóttir, bóndi og fornbókasali
á Akureyri: Fornbókasalan nokkurs konar
aukabúgrein. Menn hneigjast til
ljóðalesturs á síðsumarkvöldum
Akureyri - höfuðborg
Norðurlands hefur löngum
getað státað af miklum bóka-
vinum. Þar hafa t.a.m. aiið
manninn bókasafnarar ekki
smáir í sniðum, menn eins og
Þorsteinn M. Jónsson,
Steindór Steindórsson frá
Hlöðum og Guðmundur skáld
Frímann. Það er því ekki að
undra að í bænum finnist forn-
bókaverslun - Fróði - sem er
reyndar sú eina norðan heiða.
Það eitt er þó ekki í sjálfu sér í
frásögu færandi - heldur það
að kaupmaðurinn er bóndi að
upplagi og starfi, Olga
Ágústsdóttir.
- Ég keypti þessa verslun 1985
og hef rekið hana síðan. Þá stóð
jafnvel til að selja hana suður yfir
heiðar til Reykjavíkur. Mér
hlýtur að hafa runnið það til rifja
ef við yrðum að sjá á bak einu
verslun sinnar tegundar á
Norðurlandi og sló því til, segir
Olga. - Reyndar var ég búin að
vera heima í tólf ár með börnin.
Þegar þau eru vaxin úr grasi vill
maður beina kröftum sínum að
einhverju nýju.
- Trúlega bý ég enn að kynn-
um mínum af heimilisbóka-
safninu þar sem ég var í sveit sem
stelpa, segir Olga þegar hún er
spurð um rætur bókaáhugans. -
Þegar ég var bún að lesa
skemmtilegu bækurnar að mér
fannst, var maður tilneyddur
að lesa hinar, sem reyndust yfir-
leitt ekki síðri þegar til kom.
Aukabúgrein
meö kúabú-
skapnum og kart-
öfluræktinni
Olga er búsett að Kaupangi í
Öngulsstaðahreppi, þar sem hún
ræktar kartöflur og rekur kúabú.
- Við erum loksins búin að taka
upp, endavorum við í fyrra fall-
inu og sluppum við vætukaflann í
haust. Það má heita að það hafi
rignt upp á hvern einasta dag síð-
an við náðum að taka allt upp.
Uppskeran er rétt í meðallagi.
Gullaugað kom fremur illa út.
Það er alltaf erfitt að eiga við
þessar rauðu íslensku og ég hef
heyrt að uppskeran af þeim sé
með rýrara móti við Eyjafjörð í
ár, segir Olga.
- Það má segja að fornbóka-
verslunin sé einskonar aukabú-
grein. Þetta fer ágætlega saman.
Eg er mjög ánægð með þetta.
Hérna hittir maður alls konar
fólk - sérstaklega á sumrin. Þá
slæðist hingað inn mikið af ferða-
mönnum, eins og úr Reykjavík,
fólk sem alla jafna gefur sér ekki
tíma til að dunda sér í fornbóka-
verslun nema þegar það kemst
frá amstrinu heima fyrir og getur
um frjálst höfuð strokið.
Olga segir að hún selji einna
drýgst yfir sumarmánuðina. -
Þessu er öfugt farið með kol-
legana í Reykjavík. Síðan dettur
salan niður hjá mér á haustin og
fram á vetur þegar farið er að
lifna yfir sölunni syðra.
Guðrún frá Lundi
í bland við dul-
speki
- Jú, blessaður vertu, Guðrún
frá Lundi gengur alltaf og það er
eins og áhugi fyrir sagnagerð
hennar fari vaxandi. Þegar ég var
barn var Guðrún í tísku og aftur
núna. Ég er hérna til að mynda
með pöntun frá bókasafninu á
Djúpavogi á nokkrum sögum
Guðrúnar. Á Djúpavogi er hún
alla vega í miklum metum. Það er
verra með nóbelsskáldið okkar.
Það er af sem áður var þegar
hann tíndist jafnt og þétt úr hill-
unum - nú hreyfist hann varla að
heitið getur. Líklega stafar þessi
dræma sala í honum af því að það
er alltaf verið að endurútgefa
bækurnar hans og þær eru núorð-
ið svo til á hverju heimili, segir
Olga, þegar hún sýnir aðkomu-
manni hvað hillurnar hafa að
geyma.
Það er þó varla svo að ekkert
seljist orðið af gömlum og notuð-
um bókum nema sveitalífssögur
Guðrúnar frá Lundi?
- Nei, sem betur fer selst
fleira, segir Olga. - Þjóðlegur
fróðleikur er alltaf í miklum
metum meðal lestrarhesta. Karl-
mennirnir virðast hneigjast meira
að honum. Konurnar halda sig
meira við kveðskapinn og dul-
speki. Dulspekin virðist njóta sí-
fellt almennari hylli á sama tíma
og svo til ekkert er spurt um lesn-
ingu um stjórnmál og þjóðfélags-
mál.
Annars segir Olga, að athyglis-
vert sé að ljóðaáhugi sé að aukast
á ný eftir að hafa verið í lágmarki.
- Ljóðabækur seljast sérstaklega
vel í ágústmánuði. Það stafar
sennilega af því að þegar sumri
tekur að halla verða menn við-
kvæmir í lund hér við Eyja-
fjörðinn og rómantíkin lætur á
sér kræla.
Olga segir að sér sýnist að enn
séu til bókasafnarar af lífi og sál
og ánægjulegast sé að sjá þar með
í bland unga karla og konur.
Karlarnir kaupa meira að magni
til en konurnar og Olga segir að
svo virðist að þeir vfli ekki fyrir
sér að festa kaup á bók freisti hún
þeirra á annað borð. - Konurnar
eru öðruvísi. Þær kaupa aðeins
að vandlega athuguðu máli og
eru ekki eins stórtækar. Það segir
þó ekkert til um það að bókakaup
þeirra séu minni að gæðum.
Allar leiðir liggja
til Rómar
Það er ekki um að villast þegar
litast er um í bókastöflunum í
Fróða, að bókaúrvalið er með
ágætum og stenst fyllilega snún-
ing bókakostí stærri fornbóka-
verslana í Reykjavík. f verslun-
inni er mikið úrval ljóðabóka og
rita um þjóðlegan fróðleik. At-
hygli vekur hve mikið af bóku-
num eru í forkunnarfögru bandi,
gylltar og skreyttar á kjöl. Þá er í
versluninni allnokkurt úrval eldri
tímarita og blaða. Líta má sjald-
séða gripi, eins og Óðin Þorsteins
Gíslasonar, Norðurfara Gísla
Brynjólfssonar og enn fágætari
gripi, Reykjavíkurpóstinn, sem
sumir telja forföður íslenskra
blaða er út kom í Reykjavík laust
fyrir 1850.
- Versluninni mætti berast
meira af góðum bókum. Nóg
býðst af ruslinu. Það er helst að
ná í fágætar bækur með því að
Olga Ágústsdóttir handfjallar
hérna einn dýrgripanna sem hún
lumar á í versluninni Fróða á Ak-
ureyri: afmælisútgáfa af Guð-
brandsbiblíu. Mynd - rk
takaúr dánarbúumíumboðssölu.
Samt er eins og menn haldi alltaf
að grasið sé grænna hinumegin
við lækinn og reyna að koma
bókunum í verð fyrir sunnan.
Þegar allt kemur til alls er
reyndin sú, að menn fá ekki
meira fyrir skræðurnar þar en
hér, segir Olga og nefnir sem
dæmi gott bókasafn sem boðið
hafi verið fyrir sunnan, en þegar
verðlagsmálin runnu upp fyrir
eigandanum, gerði hann þá
bragarbót að koma safninu í lóg
nyrðra.
Olga segir að þeir sem búi utan
Stór-Reykjavíkursvæðisins eigi
að hafa möguleika á að nálgast
notaðar bækur. - Mér finnst það
vera sjálfsagt réttlætismál. En
það er eins og sumir haldi að allt
sé betra í Reykjavík og þangað
liggi allar leiðir.
Nýverið hóf Olga að útbúa
bóksöluskrá fyrir viðskiptavini
verslunarinnar, eins og tíðkast
hefur um árabil hjá tveimur forn-
bókaverslunum í Reykjavík. - Ég
sel mikið í gegnum pantanir,
skriflegar eða símleiðis. Þeir sem
vilja geta fengið hjá mér þessar
skrár, enda er það sjálfsögð þjón-
usta við viðskiptavini.
En hvað með uppboð - hefur
Olga reynt að fara inn á braut
bókauppboðanna?
- Ég stóð fyrir uppboðum en
er hætt því. Bókauppboðin voru
ekkert vel séð meðal safnara
hérna. Akureyri er það lítill bær
að hér þekkja bókamenn hverjir
aðra og því bjóða menn ekki í
bækur hver gegn öðrum.
-rk
Skil á staðgreiðslufé:
EINDAGINN
ER 15.
HVERS MÁNAÐAR
„SWOP

**' S&ÍÍSí7»

Launagreiðendum ber að skila afdreg-
inni staðgreiðslu af launum og reikn-
uðu endurgjaldi mánaðarlega. Skilin
skulu gerð eigi síðar en 15, hvers mán-
aðar.
Ekki skiptir máli í þessu sambandi
hversu oft í mánuði laun eru greidd né
hvort þau eru greidd fyrirfram eða
eftirá.
Með skilunum skal fylgja greinar-
gerð á sérstökum eyðublöðum, „skila-
greinum“, blátt eyðublað fyrir greidd
laun og rautt fyrir reiknað endurgjald.
Skilagrein ber ávallt að skila einnig þó
svo að engin staðgreiðsla hafi verið
dregin af í mánuðinum.
Allar fjárhæðir skulu vera í heil-
um krónum.
Gerlð skil tímanlega
Fimmtudagur 12. október 1989 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 9