Þjóðviljinn - 10.11.1989, Síða 23

Nýjasta sköpunarverk Bubba
Morthens, „Nóttin langa“, er
töluvert skrítin skepna. Platan
byrjar hálfpartinn á því að villa á
sér heimildir. Fyrsta lag plötunn-
ar, „Háflóð", er engan veginn
samnefnari þess sem seinna kem-
ur. Enda skilst mér að það hafi
verið tekið upp nokkrum mánuð-
um seinna en bróðurpartur lag-
anna. „Háflóð“ er krækja, lagið
sem kemur til með að húkka fólk
fyrst. Sjálfsagt hefur það líka ver-
ið meiningin með því að setja
lagið á plötuna. Pað er ekki hægt
að segja neitt neikvætt um þetta
lag en það er á vissan hátt eins og
út úr kú á „Nóttin langa“. Pað
stendur svolítið eitt og poppað
við hliðina á öðrum lögum „Næt-
urinnar“, sem hafa yfir sér allt
annan og flóknari blæ.
í öðru lagi plötunnar kveður
nefnilega strax við annan tón. Þar
kemur til sögunnar fjölþjóðleg
takthræran sem Bubbi hefur
blandað í samvinnu við Christian
Bubbi Morthens hélt upp á útkomu „Næturinnar löngu" í hálfkúlu Davíðs Oddssonar í gær. Þessi mynd var
tekin við það tækifæri. Mynd: Jim Smart.
eruð“ líka eða meira. Þannig
hefði skapast betri heildarmynd
og samræmi.
Þetta gengur betur upp í „Sex-
tíu og átta“. Það er jafnvel „Plág-
ulegasta" lag plötunnar. Bubbi
skýst snöggvast aftur til ársins
1968 og rifjar upp eigið gelgju-
skeið og gefur um leið annað
sjónarhorn á þessi margþvældu
tímamót. Hann minnir á að ekki
voru allir á réttum aldri árið 1968
til að vera „hippar", en áttu samt
ágæta og spennandi daga. Á eftir
þessu lagi kemur það lag sem
helst gæti farið fyrir sunr brjóst í
landinu, textans vegna. En hann
fjallar um líkamlegar gælur
manns og konu í miðjum klíðum,
þar sem upprisa holdsins og
blautir barmar eru í stóru hlut-
verki. „Tíu fingur ferðast". Við
skulum vona að landinn sé farinn
að geta meðtekið líkamlega hlið
ástarinnar í dagsljósi og feimnin
verði sem fæstum að fjörtjóni.
Þetta lag er í Ferry-stílnum og
Margir og mislitir þræðir
Falk, Imperiet-mann, Johann
Söderberg, Hilmar Örn og Ken
Thomas. I „Sagan endurtekur
sig“, syngur Bubbi um þorpið
sem gæfan hefur snúið við bakinu
og vinnan er horfin, sveiflur sög-
unnar og hverfulleika tilverunn-
ar. Það er komin kreppa í samfé-
lagi ísbjarnarblúsarans en á viss-
um stöðum í textanum verður
dramatíkin full mikil. Þótt boð-
skapur hans eigi fullkomlega rétt
á sér.
Ef líkja ætti „Nóttinni löngu“
við einhverja af fyrri plötum
Bubba, væri það helst „Plágan'*
sem kæmi til greina. Andi „Plág-
unnar“ svífur víða yfir vötnurn.
Mér heyrast „effektar“ hafa verið
settir á allt undirspil og bakraddir
í lögum eins og „Friðargarður-
inn“, „Stríðsmenn morgundags-
ins“, „Þau vita það“ og „Skrifað í
snjóinn”. Hins vegar heldur rödd
Bubba sér nokkurn veginn
„óbjöguð" í fremstu röð. Ég held
að útkoman hefði orðið betri ef
rödd Bubba hefði verið „effekt-
Hús ástarinnar á uppleið
„Hús ástarinnar“ kemur til
landsins 16. nóvember og er þar
ekki um að ræða þriðju útgáfuna
af leikritinu um konuna sem ým-
ist heitir Bernarða eða Vern-
harða Alba, eftir því hvort hún er
á Akureyri eða í Reykjavík. Ho-
use of Love er nafn á hljómsveit
sem býður upp á tónleika í
Menntaskólanum í Hamrahlíð
næst komandi fimmtudag og
verða það að teljast nokkur tíð-
indi. Þótt House of Love hafi ein-
ungis sent frá sér eina breiðskífu,
hefur hún notið töluverðrar og
vaxandi athygli og útgáfufyrir-
tæki hljómsveitarinnar gerir sér
vonir um að selja næstu plötu Ho-
use of Love í miljónum eintaka.
Guy Chadwick stofnaði House
of Love árið 1986. En áður hafði
Chadwick tekið þátt í misheppn-
uðum tónlistarævintýrum og
samningi RCA við hann var rift
þar sem kostnaður við upptöku á
einu lagi hjá honum fór upp úr
öllu valdi. Á tímabili kom hann
ekkert nálægt tónlist og var
reyndar ákveðinn í að skipta sér
ekki meira af henni. Upphaflega
voru meðlimir House of Love
fimm: Chadwick sem leikur á gít-
ar og syngur, Terry Bickers á gít-
ar, Pete Evans á trommur, Chris
Groothuizen á bassa og Ándrea
Heukamp lék á gítar og söng
bakraddir. Hún hætti fljótlega
vegna þess hve langt var í vinn-
una frá Þýskalandi til Englands.
Hljómsveitin vakti starx at-
hygli með fyrstu smáskífu sinni
„Shine On“, sem var valin smá-
skífa vikunnar hjá NME árið
1987. Næsta smáskífa House of
Love, „Real Animal“, olli nokkr-
um vonbrigðum og þótti mun
slakari en „Shine On“. Það var
síðan árið 1988 sem hljómsveitin
gaf frá sér lagið „Christine“ en
það lag kom hljómsveitinni í
goðatölu hjá gagnrýnendum sem
töldu það með betri lögum þess
árs. Skúli poppfræðingur Helga-
son valdi til að mynda „Chri-
stine“ besta lag ársins 1988.
Stuttu síðar kom fyrsta breið-
skífan út en hún var skírð í höfuð-
ið á hljómsveitinni.
Tónlist House of Love sker sig
nokkuð úr annarri tónlist. Hún er
The House of
Love, Chadwick
situr á klöppinni.
draumkennd með flæðandi gítar í
forgrunni og opnir textar Cha-
dwicks þykja mjög forvitnilegir.
Sjálfur segist Chadwick eiga í
miklu sálarstríði og textar og tón-
list House of Love séu í raun til-
ræði við það sem hann reyni að
segja. Þegar hann líti yfir þá eftir
á, sjái hann að undirmeðvitund
hans ráði mestu í textagerðinni.
Hann segir texta sína alltaf koma
til með að vera mjög persónu-
legir.
Chadwick er hálf undrandi á
bresku popppressunni. Hljóm-
sveitin hefði verið til í rúmt ár án
þess að nokkur tæki eftir henni en
skyndilega hefðu skríbentar bar-
koma út í byrjun næsta áratugar
en ekki enda þessa, þar sem ní-
undi áratugurinn sé svo hrotta-
lega leiðinlegur en hann bindi
miklar vonir við þann næsta.
Chadwick segir næsta áratug
verða áratug bjartsýninnar og þar
ætli House of Love sér að vera
framarlega í flokki.
House of Love er hljómsveit
sem eftir flestum sólarmerkjum
að dæma er á hraðri leið upp á
stjörnuhimininn. Hún er ekki
komin á efstu hæðir enn og þess
vegna geta menntskælingar í MH
ef til vill flutt þá hingað nú. Nú er
því kærkomið tækifæri fyrir ís-
lenska rokkunnendur að sjá Ho-
use of Love á tónleikum, áður en
þeir verða of merkilegir til að láta
sjá sig á þessu útskeri. -hmp
gæti gert lukku hjá fjörefnaríku
fólki sem stundar fótmenntir í
danshúsum.
Hópvinnan sem hvílir á bakvið
„Nóttina löngu“ hefur í heildina
skilað góðri niðurstöðu. Hljóð-
færaleikur, hljóðfæraskipan,
blöndun og taktar eru ólíkir því
sem Bubbi hefur yfirleitt fengist
við. Þrátt fyrir um 20 plötur sem
margar hafa gengið mjög vel, er
Bubbi enn að leita og er gott til
þess að vita. Helsti galli plötunn-
ar er sá að það er fálmað í allt of
margar áttir, að mínum dómi.
Mér heyrast vera þarna afbrigði
sem þróa megi í að minnsta kosti
þrjár ólíkar áttir og setja mætti á
þrjár heilsteyptar plötur. Svo má
alltaf deila um hvað er heilsteypt
og hvort það er eftirsóknarvert
að gera slíka plötu. Það hefur líka
sitt gildi að fá tækifæri til að líta í
svo fjölbreytta smiðju Bubba.
Ef þess hefði verið betur gætt
að rödd Bubba væri í meira sam-
ræmi við bakgrunninn í þeim
lögum sem ég nefndi áðan, hefði
platan fengið skýrari heildar-
mynd. En hvað sem því líður,
verður „Nóttin langa“ sennilega
að teljast með forvitnilegri til-
raunum Bubba, sem sækir á við
frekari hlustun.
-hmp
D/ÉGURMÁL
ist um það hver hefði „uppgötv-
að“ House of Love. Hljómsveitin
hætti hjá plötuútgáfunni Creati-
on og stóru fyrirtækin komu ask-
vaðandi með tékkheftið á lofti,
bjóðandi gull og græna skóga.
Phonogram hafði vinninginn og
segir Chadwick að það verði
mikil niðurlæging fyrir fyrirtækið
og hljómsveitina ef næsta breið-
skífa, sem er væntanleg fljótlega
upp úr áramótunum, slær ekki í
gegn. Svo mikið sé búið að leggja
í hana. Það er til að mynda búið
að fresta útgáfu hennar tvisvar.
Hún átti fyrst að koma út í vor,
síðan í september en nú hefur
stefnan verið sett á janúar.
Þessu fagnar Chadwick, sem á
sökina á öllum töfunum af því
hann gat ekki gert það upp við sig
hvernig platan átti að vera. Hann
er samt ánægður að platan skuli
HEIMIR MÁR
PÉTURSSON
Föstudagur 10. nóvember 1989 NÝTT HELGARBLAÐ - SÍÐA 23
Kjamorka í kjallara
í síðustu viku, nánar til tekið á
fimmtudagskvöld, héldu tvær af
kjarnorkusveitum landsins tón-
leika í kjallara Keisarans. Þetta
voru hljómsveitirnar Bootlegs og
Ham. Meiningin var að Ham
byrjaði tónleikana en þar sem
hluti hljómsveitarinnar varð eftir
í London daginn áður, þegar ferð
hennar um Bretlandseyjar með
Sykurmolum lauk, varð Bootlegs
að láta sig hafa það að byrja.
Bootlegs flytur rokk í al-
þyngsta kanti og hafa sumir kall-
að tónlist þeirra „speed metal“.
Ég er ekki alls kostar sáttur við
þessa skilgreiningu, þar sem þessi
nafngift spyrðir Bootlegs við
heldur hvimleiða tónlist. Mér
finnst tónlist þeirra minna miklu
meira á gamla sýrurokkið, með
öllum þeim látum sem því gátu
fylgt. Á tónleikunum í Keisaran-
um sýndi hljómsveitin að hún er
vís til margra góðra hluta. Kraft-
urinn var geysilegur en aldrei
yfirkeyrður og samspil þeirra
fjórmenninga Nonna, Ella,
Hannesar og Stjúna er nokkuð
gott. Ég veit ekki hvor gítarl-
eikarinn það var, Nonni eða
Hannes, sem vakti athygli mína
en hvor þeirra sem það er þá
kann pilturinn sannarlega að
handleika gítarinn. Aðrar eins
gítarstrokur hef ég ekki heyrt í
háa herrans tíð á íslenskum tón-
leikum.
Bootlegs lék nokkuð lengi þar
sem flugvél Flugleiða frá London
þetta kvöld seinkaði og helming-
ur Ham var í Leifsstöð á meðan
leikur stóð sem hæst í Keisaran-
um. Þeir Hamdrengir birtust þó
loksins allir með tölu í Keisaran-
um og hófu djöfullegan leik sinn.
Ég hef að vísu heyrt og séð Ham
hamslausari en þetta kvöld. Þeir
hafa sjálfsagt verið slæptir eftir
þvælinginn í útlöndum. Engu að
síður var gaman að heyra í þeim.
Þeir renndu í gegnum pró-
grammið svo gott sem viðstöðu-
laust, enda klukkan orðin margt
en það er ástæða til að gagnrýna
þann helv.. hávaða sem hafður
var á þeim. Það er alger óþarfi að
sprengja hljóðhimnurnar í
áheyrendum. Það er ekkert sjálf-
sagt samasemmerki á milli
kröftugrar tónlistar og þess að
allt rafmagn Blönduvirkjunar
þurfi til að koma henni til
áheyrenda. Þegar hávaðinn fer
yfir mörkin glatast líka margt í
tónlistinni. Þetta er gamall og
hálf hallærislegur sjúkdómur ís-
lenskra hljóðblöndunarmanna.
Ham dró áheyrendur á Abba-
laginu „Voulez Vous“ en þegar
þeir tóku það í lokin gátu tón-
leikagestir ekki leynt ánægju
sinni. Þessi skemmtilega útsetn-
ing á sænsku froðupoppi er sér-
staklega vel heppnuð og verður
að teljast hápunktur tónleik-
anna.
-hmp