Þjóðviljinn - 24.11.1989, Blaðsíða 26

7 z 3 V sT~ Z ? V V / T~ JO ii 12
IX /1 /3 T~ )SÍ 13 'Y' V Z J(o T- /? v /?
18 1$ ao e V w If- 1f ? )ú 7J~ %> 22. / 10
í) 2? 23 1 ? $ Ý V )(T 2J zz <?>
d JS V V lO & 20 y Zl T )0 ? /
)(o r v lY zl J s? ) )b /? ? V ? X*
1 18 JiT 13 21 7 z 2* ? 10 V Z<7 10 30
zé V 13 1S V- ? /3 js- 2o J 18 10 13
Vc V J / o 15 20 /o j3 y Z 29- ? 10 ¥
13 U /T ? V YT z J ¥ 3/ /5“ ir 25 jsr
¥ * 24 V i X vt ÍL )S 1% y Z'S lo 1 b
rn <p ? Y~ n /3 ¥ /? Ý i ir /£T io
15 £ % JJL V z f s? 3í 17 ir IV
AÁBDÐEÉFGHIÍJKLMNOÓPRSTUÚVXYÝÞ/EÖ
Krossgáta
Nr. 71
Setjiö rétta stafi í reitina hér fyrir neðan. Þeir mynda þá nafn á
kaupstað. Sendið þetta nafn sem lausn á krossgátunni til Þjóðviljans,
Síðumúla6, Reykjavík, merkt: „Krossgátanr. 71 Skilafresturer þrjár
vikur. Verðlaunin verða send til vinningshafa.
H- )3 23 21 25 )D 5 3 ?

Lausnarorð úr krossgátu nr. 68 var Bólstaður. Dregið var úr réttum Verðlaun fyrir krossgátu nr. 71
lausnum, og upp kom nafn Herborgar Gestsdóttur, Framnesvegi 40, eru ritgerðasafnið Ræður og riss
Reykjavík. Hún fær senda bókina Skriftamál uppgjafaprests eftir eftirSverri Kristjánsson, sem Mál
Gunnar Benediktsson. og menning gaf út 1962.
FJOLSKYLDAN
SIGTRYGGUR
JÓNSSON
MATU
ÓLÖF
SIGURÐARDÓTTIR
Kryddlegið
fjallalamb
Nú auglýsa þeir útsölu á fjalla-
lambinu. Þessi uppskrift er fyrir
stórt læri, sem má reyndar líka
vera af fullvaxinni kind.
Best er að úrbeina lærið, svo
auðveldara verði að skera það
niður í fallegar sneiðar. Látið lær-
ið þiðna og skerið síðan lærlegg-
inn og liðbeinið burtu. Látrið
neðri legginn halda sér. Saumið
sárið saman með garni og rúllu-
pylsunál. Kjötið verður drýgra
með þessu móti, og eitt stórt læri
á að duga fyrir 8-10 manns.
í kryddlöginn fara eftirtalin
efni:
1 rauðvínsflaska, 2fl. pilsner, 1 dl
edik, 1 dl. salatolía, graslaukur
eða blaðlaukur, 2 gulrætur,
nokkur lárviðarlauf, salt, pipar-
korn.
Leggið lærið í djúpt fat eða
skúffu ásamt 2 niðurskornum
gulrótum, niðurskornum lauk,
nokkrum lárviðarlaufum, timj-
an, salti og nokkrum heilum pip-
arkornum. Ef vill má setja fleiri
kryddtegundir, t.d. rósmarín.
Hellið leginum yfir lærið og
bætið vatni útí þar til flýtur yfir og
látið liggja í 1-2 sólarhringa á
köldum stað. Síðan er lærið steikt
í ofni á venjulegan hátt í um það
bil 2 klst. eða þar til það er meirt.
Gott er að leggja nokkrar
beikonsneiðar yfir lærið í ofnin-
um og steikja þær með. Ausið
mjólk eða rjómablöndu nokkr-
um sinnum yfir lærið meðan á
steikingu stendur.
Búið til sósu, t,d, uppbakaða
úr steikarsoðinu, en einnig má
nota kjötkraft. Gott er að bragð-
bæta hana með rjóma. berið svo
brúnaðar kartöflur, grænmeti og
hrásalat með kjötinu.
Meira um ást
í síðustu grein minni fjallaði ég
nokkuð um það hvernig margir
eru óöruggir varðandi hugtakið
ást. Nú langar mig að fjalla svo-
lítið um hvernig við getum sýnt
og móttekið ást. Það þýðir þó
ekki að um sé að ræða hina einu
sönnu leið til þess arna, heldur
fyrst og fremst ákveðin dæmi út
frá þeim forsendum, sem við ætt-
um að ganga.
Hugtakið ást er mjög óskil-
greint og nánast undir hverjum
og einum komið hvernig hann
skilgreinir það. Það, sem ég hins
vegar hef verið að bregðast við,
er að þegar við ruglum því saman
við hugtök eins og virðing, undir-
gefni, fórn, að hugsa meira um
aðra en sjálfan sig, að líta upp til
og fleira í þeim dúr, getur ást
okkar komið niður á okkur sjálf-
um og leiðir ekki til aukins
þroska og styrks okkar sjálfra.
Undirstaða þess að sýna ást og
fá eitthvað út úr því sjálfur er að
sýna hana eins og mann langar til
sjálfan og að útkoman verði vel-
líðan fyrir mann sjálfan. Við ger-
um marga hluti til þess að sýna
ást. við föðmum hinn aðilann,
kyssum hann, gerum eitthvað
fyrir hann, gefum honum eða
henni gjafir eða blóm, gefum
okkur á vald honum eða henni
o.s.frv. Allt þetta er hægt að gera
með þrennu móti eða á þrennum
forsendum. Við getum gert þetta
vegna þess að það er skynsamlegt
í merkingunni að þetta er það
sem sagt er að flestir geri til að
sýna ást og því geri ég það. Við
getum gert þetta vegna þess að
við vitum að þetta er það sem
hinn aðilann langar til að við ger-
um og því ætti hann að gera þessa
hluti gagnvart okkur ef við höfum
gert þetta fyrir hann. Að lokum
getum við gert þetta vegna þess
að okkur langar sjálf til að gera
þetta, án allra kvaða. í sjálfu sér
er ekkert því til fyrirstöðu að gera
þessa hluti með allar þrjár for-
sendurnar í huga, ef sú seinasta er
örugglega til staðar.
Ef við göngum eingöngu út frá
fyrstu forsendunni, gefum við
ekkert af okkur, bindumst ekki
hinum aðilanum sterkum til-
finningaböndum og gerum held-
ur engar kröfur um að hann bind-
ist okkur. Afleiðingin verður sú
að við verðum tilfinningalega
einmana. Við höfum engan til að
leita til í vanlíðan og erfiðleikum.
Ef við göngum eingöngu út frá
forsendu tvö, er um að ræða ein-
stakling sem, eins og segir í
bókartitli, elskar of mikið. Þ.e.
hann fórnar sinni eigin löngun og
sínum eigin tilfinningum fyrir
hinn aðilann í von um að fá
eitthvað á móti. Það gerum við
hins vegar sjaldan og þá verður
niðurstaðan vonbrigði, efa-
semdir um eigið ágæti og stöðug-
ar ásakanir á hinn aðilann um að
hann sýni ekki ást á móti þeirri
sem hann fær. Algengt er einnig
að þeir, sem fara eingöngu eftir
þessari forsendu, verði, eða hafi
innri kröfu á sjálfa sig um, að
verða fyrri til. Ef hinn aðilinn
segir að sig langi t.d. í blóm, lítur
hann svo á að hann hafi brugðist í
að vita hvernig hann eigi að sýna
ást og geti ekki gert það fyrr en
nægilega langur tími er liðinn til
þess að öruggt sé, að ekki sé um
viðbrögð við væntingum hins að
ræða, heldur algjörlega eigið
frumkvæði.
Ef við göngum út frá síðustu
forsendunni, föðmum við þegar
okkur langar til, kyssum þegar
okkur langar til, gefum gjafir
þegar okkur langar til og jafnvel
þegar beðið hefur verið um það,
ef við finnum að okkur langar til
þess. Það er ekki verið að setja út
á okkur, heldur einungis verið að
segja okkur frá væntingum, sem
við getum uppfyllt, langi okkur til
þess. Þá gefum við gjafir út frá
spurningunni: „Hvað langar mig
að gefa viðkomandi”, en ekki
einungis út frá spurningunni:
„Hvað langar viðkomandi til að
ég gefi honum/henni”. Fyrri
spurningin gerir okkur miklu
auðveldar fyrir, á meðan sú
seinni gerir kröfur um hugsana-
lestur, eða mikla eftirtekt eftir
yfirlýstum löngunum hins aðilans
í þrjá mánuði fyrir jól og afmæli.
Vitanlega reynum við ekki að
gefa gjafir, sem hinum líkar ekki
við, en ef það gerist, er ekki um
okkar mistök að ræða, heldur er
hinn aðilinn að sinna sínum eigin
þörfum. Þannig getum við líka
sagt frá því hvort okkur líkar ekki
gjafir til okkar án þess að við
séum að setja út á gefandann.
Alltof margir gera slíkt ekki af
ótta við að styggja gefandann.
Til þess að geta gert kröfur um
ást er einnig nauðsynlegt að fara
eftir síðustu forsendunni. Ef við
förum eftir fyrstu forsendunni og
gefum ekkert af okkur getum við
ekki og viljum heldur ekki gera
kröfur um ást, sem felur í sér að
við nálgumst aðra tilfinninga-
lega. Ef við förum eftir forsendu
nr. tvö, finnst okkur við ekki eiga
rétt á að gera kröfur um ást nema
okkur hafi tekist að uppfylla ó-
sagðar væntingar hins aðilans,
verðum óörugg um hvenær það
hefur tekist og gerum því kröfur
um að hinn aðilinn geti lesið úr
huga okkar þarfir okkar. Það eru
miklar kröfur og tekst sjaldnast
eins og ég hef áður sagt. Ef við
hins vegar förum eftir okkar eigin
löngun og stefnum að eigin vel-
líðan, er ekkert sjálfsagðara en
að gera kröfur um ást, þegar við
þurfum á henni að halda.
Þeir sem hafa áhuga á að fræðast um eitthvert
ákveðið efni varðandi fjölsky Iduna geta skrifað.
Merkið umslagið: Fjölskyldan; Nýtt Helgarblað,
Þjóðviljanum, Síðumúla 6, Reykjavík.
26 SÍÐA - NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 24. nóvember 1989