Þjóðviljinn - 30.11.1989, Side 12

mSPURNINGIN,
Ferðu í strætó?
Sveinn Ásgeirsson
tannlæknanemi
Nei það geri ég ekki. Ég fer allra
minna ferða í eigin bíl. Engu að
síður tel ég þjónustu Strætis-
vagna Reykjavíkur vera nauð-
synlega.
Jólasveinninn
Nei því miður. Ég og bræður mín-
ir ferðumst eins og endranær
með snjósleðum þegar fært er
eða með vélsleðum eftir að við
kynntumst véltækninni.
Lind Einarsdóttir
atvinnulaus
Já ég nota strætó, en þó ekki
mikið. Mér finnst þeir engu að
síður vera mjög nauðsynlegir.
Eyþór Viðarsson
húsasmíðanemi
Nei ég hef ekki notfært mér þjón-
ustu þeirra það sem af er vetri
heldur fer allra minna ferða í eigin
bíl. Fyrir þá sem ekki eiga völ á
öðru en að ferðast með strætó er
hann að sjálfsögðu bráðnauð-
synlegur.
Gunnar Gunnarsson
blaðasali
Já ég fer oft í strætó. Almennt ei
það afar misjafnt hvað fólk not-
færir sér þessa þjónustu í miklurr
mæli og sjálfsagt fer það mikií
eftir aðstæðum hverju sinni.
þlÓÐVIUINN
Flmmtudogur 30. nóvember 1989 205. tðlublað 54. órgangur
SÍMI 681333
Á KVÖLDIN
681348
SÍMFAX
681935
r
Arni hafði miklar áhyggjur af
því að hann gæti ekki gert
ævisögu sinni skil í einni bók,
segir Eðvarð Ingólfsson, sem
skrásetti minningar Árna Helga-
sonar, Árni í Hólminum - Engum
líkur! - Ég sagði honum að við
skyldum þá líta á þetta sem við-
talsbók, segir Eðvarð. - Viðtals-
bók verður aldrei nema svipmynd
af lífl þess sem segir frá, þar er
aðeins það sem ber á góma í við-
tölunum hverju sinni.
- Árni er 75 ára, alltaf á ferð og
flugi og ákaflega vinmargur, svo
ef það ætti að gera skil öllu því
sem hann man og öllum þeim sem
hann hefur kynnst um ævina dug-
ir ekki ein bók, - og tæplega tvær.
En það er ekkert útilokað að við
Árni höldum áfram síðar ef við
fáum góðar viðtökur núna.
Árni Helgason er þekktur
undir nafninu Árni í Hólminum,
kenndur við Stykkishólm þar sem
hann var fyrst sýsluskrifari og síð-
Ámi í Hólminum.
Eðvarð Ingólfsson: Ég vissi fyrir að Árni er sagna-
brunnur. Mynd - Kristinn.
Árni í Hólminum
...og lætur mig snúa hinsegin“
Eðvarð Ingólfsson: Mérfinnst lýsingar Árna hafa talsvert heimildagildi
ar póstmeistari. Hann var árum
saman fréttaritari Ríkisútvarps-
ins í Stykkishólmi, var á sama
tíma og er enn fréttaritari Morg-
unblaðsins, er meðlimur í flestum
félögum, eitilharður bindindis-
og sjálfstæðismaður og síðast en
ekki síst þekktur höfundur og
söngvari gamanvísna.
- Ég held að allir, sem komnir
eru yfir miðjan aldur muni eftir
gamanvísum Árna, segir Eðvarð'.
- Hann samdi til að mynda vísur
sem þeir fluttu Brynjólfur Jó-
hannesson, Steindór Hjörleifs-
son, Árni Tryggvason og Harald-
ur Á. Sigurðsson, svo einhverjir
séu nefndir. Ætli hans frægustu
vísur séu ekki Hjónabandsvís-
umar, sem öll þjóðin söng um
tíma, að minnsta kosti viðlagið:
„Hún lemur mig eins og harð-
fisk - ef ég leyfi mér að vona
og lætur mig snúa hinsegin -
þegar ég vil snúa svona“.
- Það er áreiðanlega ekkert
orðum aukið að samkomuhúsin
fylltust þegar Árni skemmti og
oftar en einu sinni voru viðtök-
urnar slíkar að þakið ætlaði að
rifna af húsinu.
- Margir vilja halda því fram
að Ámi sé orðinn þjóðsagnapers-
óna í lifanda lífi. Það kemur til af
því að margar sögur hafa gengið
af störfum hans, bæði sannar og
lognar. Hann minnist á þær í bók-
inni.
- Ég er mjög heillaður af lýs-
ingum Áma á uppvaxtarárunum
á Eskifirði og eins á mannlífi á
Snæfellsnesi. Hann nær and-
rúmsloftinu vel þegar hann segir
frá lífinu á fyrri hluta aldarinnar;
kjömm fólksins, samheldni þess
þegar eitthvað bjátaði á og guðs-
óttanum sem það lifði við. Bara
atriði eins og „að gefa fólki í soð-
ið“ segja svo mikið um þessa
tíma. Það þótti svo sjálfsagt að
gefa þeim í soðið, sem af ein-
hverjum ástæðum gátu ekki sótt
sér björgina sjálfir. Mér finnst
þessar lýsingar hafa talsvert
heimildagildi og eiga ekki síst er-
indi til fólks sem ekki þekkir
þessa tíma.
Hvernig kom til að þú skrásett-
ir sögu Áma?
- Árni Helgason er ákaflega
duglegur við að heimsækja alla
sína mörgu vini, hann kemur oft
hingað til Reykjavíkur og hefur
þá fyrir venju að koma við í
Templarahöllinni þar sem Æskan
er meðal annars til húsa. Þá
spjöllum við saman og einhvern
tíma í fyrrahaust barst í tal að úr
því að fimmtugar konur væru
famar að senda frá sér ævisögur
hlyti röðin að vera komin að hon-
um, 75 ára gömlum manninum!
Ég bauðst til að skrifa bókina. Ég
hef áður skrifað tvær endurminn-
ingabækur og þetta er nokkuð
sem ég hef ákaflega gaman af að
gera
- Ég þekkti það vel til Ama að
ég vissi að hverju ég var að ganga
og hafði talsverðan áhuga á að fá
að gera þetta. Það er alltaf verið
að eltast við fólk, sem er í sviðs-
ljósinu, en menn eins og Ámi
hafa oft á tíðum frá mun meiru að
segja en margir þeir, sem af ein-
hverjum ástæðum hafa dottið inn
í sviðsljósið. Þar við bætist að við
erum báðir Snæfellingar, hann er
úr Hólminum og ég frá Hellis-
sandi. Það hefur alla tíð verið
ákaflega gott á milli Hólmara og
Sandara og ég var því viss um að
við gætum átt gott samstarf, eins
og síðar kom á daginn.
- Ég vissi fyrir með Áma að
hann er sagnabrunnur og á
auðvelt með að láta dæluna
ganga þegar hann er einu sinni
kominn af stað. Okkar helsti
vandi var að skera niður efnið.
Ámi kom til að mynda inn á flest
heimili á Snæfellsnesi þegar hann
var sýsluskrifari og eignaðist þá
fjölda vina og kunningja. Hann
vildi helst minnast á þá alla en
það var af eðlilegum ástæðum
ekki hægt.
- Eftir að ákveðið var að Ámi
færi á bók í ár heimsótti ég hann
fjómm til fimm sinnum vestur í
Stykkishólm, var þá með segul-
band með mér og var tvo til þrjá
daga í senn. Þess á milli vann ég
svo úr efninu og hann undirbjó
sig fyrir næstu lotu.
- Það eina sem tmflaði okkur
stundum í okkar vinnu var hvað
hann þurfti oft að sinna mörgu á
sama tíma. Hann er einn þeirra
sem getur aldrei sagt nei ef hann
er beðinn um eitthvað. Ég get
nefnt sem dæmi frá einni heim-
sókn minni, ég var svona frekar á
hraðferð og við vomm ný sestir
niður þá hringir síminn. Það var
Skagfirðingur á ferð í rútu með 60
kvenfélagskonur úr héraðinu.
Rútan var að koma til Stykkis-
hólms eftir hálftíma og hann
spurði Áma hvort hann gæti hitt
þau, sýnt þeim bæinn og sagt
þeim sögu hans.
- Árni hafði hitt þennan mann
á landsfundi Sjálfstæðisflokksins
fyrir 20 árum og þá lofað honum
að vera honum innan handar ef
hann kæmi einhvern tíma í Hólm-
inn og hann er ekki maður sem
gengur á bak orða sinna. Hann
rauk af stað og ég mátti sitja og
bíða eftir honum í þrjá tíma.
Fyrir Áma er loforð loforð, þó
svo það hafi verið gefið fyrir 20
árum.
Nú er þetta í fyrsta sinn í mörg
ár að ekki kemur út eftir þig ung-
lingabók um jólin. Ertu hættur að
skrifa fyrir unglingana?
- Nei, það vildi bara þannig til
að ég hafði ekki tíma til að skrifa
tvær bækur í ár og varð því að
velja. Ég var í námi í Bandaríkj-
unum síðastliðinn vetur og hafði
mikið að gera. gera. Ég þarf 8-9
mánuði til að skrifa tvær bækur,
svo þegar ég kom heim í júníþyrj-
un var ljóst að ég myndi aðeins
skrifa eina. Það hafði borist í tal
áður en ég hélt utan að ég skrifaði
bókina um Áma og á því hafði ég
mikinn áhuga.
- Ég er alls ekki hættur að
skrifa fyrir unglingana, þó það
hafi reyndar verið algjör tilviljun
að ég byrjaði á því á sínum tíma.
Eins vildi ég gjaman skrifa fleiri
viðtalsbækur, mér finnst það
bæði skemmtilegt og heillandi á
margan hátt.
LG
Hvaða armi
Alþýðubandalagsins tilheyrir