Þjóðviljinn - 08.12.1989, Blaðsíða 25

Fótfráasti Vestur-Þjóðverji
samtímans, Matthías
Schlicht, er kominn til
Houston-borgar í Texas í
Bandaríkjunum. Þar æfir
hann spretthlaup með úrvals-
hópi eintómra blökkumanna
undir leiðsögn Tom Tellez,
sem er nafntogaður þjálfari
afburðamanna í sprett -
hlaupum.
Matthías hefur lýst því yfir að
hann telji sig mesta spretth-
laupara Þjóðverja. Eitt af stærstu
dagblöðum V-Þýskalands lýsti
honum á þennan veg: „Matthías
hleypur hratt og kjaftar mikið.“
Þýskumælandi menn henda gam-
an að þessu, því orðið schlicht,
ættarnafn hlauparans, þýðir slétt-
ur og felldur, óbrotinn, einfald-
ur.
„Ég ætla
aö sýna Guði...“
Matthías Schlicht stundar nám
sitt við University of Houston,
Houston-háskóla. Hann útskýrir
metnað sinn í hlaupum á þennan
hátt: „Ég ætla að sýna Guði hvað
ég get hlaupið hratt“. Hann hefur
sett sér það markmið að slá
Þýskalandsmetið í 100 m hlaupi,
verða fljótasti hvíti hlaupari sem
uppi hefur verið og vinna alla
verðlaunapeninga og titla sem til
næst.
í stuttu máli hefur Matthías
orðað metnað sinn svona: „Ég
ætla að verða maðurinn sem
Þýskaland er búið að bíða lengi
eftir.“ Hann var ekki með á Ól-
ympíuleikunum í Seoul 1988 og
telur sig hafa verið svikinn um þá.
Hann hafði náð besta tíma allra
Þjóðverja, en fékk ekki að fara.
Hann var einmana sem ung-
lingur, grét stundum af beiskju.
Hann tönnlast nú á fyrirlitningu
sinni á ríka fólkinu, „sem fæðst
hefur með gullskeið í munni. Ég
ber virðingu fyrir mönnum eins
og Carl Lewis, sem hafa brotist
áfram af sjálfsdáðum.“ Matthíasi
leið aldrei vel nema á hlaupum,
„þegar ég hafði það á tilfinning-
unni að allt væri leikur - einfalt
og sjálfsagt.“
Loks kom að því að Matthías
Schlicht vann silfurverðlaunin í
heimsmeistarakeppni ungmenna
í 100 metra hlaupi og varð annar í
Evrópumeistarakeppninni í 60
metra hlaupi innanhúss í Búda-
pest, Ungverjalandi. Honum
tókst að sanna að hann væri nú
sprettharðastur Þjóðverja.
Vonbrigði vegna
Ólympíuleika
Sumarið 1988 hafði þjálfari
vestur-þýsku 100 metra hlaupa-
ranna, Heinz Husselmann,
hringt í Matthías og tilkynnt hon-
um að hann yrði ekki í hópnum
sem færi á Ólympíuleikana í Seo-
ul, vegna meiðsla sem hann hafði
hlotið. Gamli meistarinn Christi-
an Haas keppti síðan fyrir hönd
Sambandslýðveldisins á leikun-
um. „Heinz Husselmann er for-
ríkur, yfirborðslegur náungi sem
gerir varla annað en monta sig af
Porsche-bílnum sínum," segir
Matthías. „Ég var ekki meiddur,
hafði hlaupið 100 metrana á
10,37 sek., sjö hundraðshlutum
úr sekúndu hraðar en Haas.“
Matthías hyggst aldrei sætta sig
við þessa niðurlægingu og er
ómyrkur í máli: „Eftir þessa
framkomu Husselmanns þjálfara
var þjóðemiskennd mín roícin út í
veður og vind.“ Eftir það ákvað
hann að flytja til Bandaríkjanna.
Hann býr í Texas, þar sem hitinn í
miðjum maí rýkur upp í 38 stig á
Celsíus. Loftraki er mikill. Síð-
degis er Robertson-leikvangur-
inn við Houston-háskóla eins og
gufubað. Ekki er samt lát á að-
sókn ungra íþróttamanna.
Á þessum stað æfa 10 fljótustu
menn veraldar undir handleiðslu
háskólakennarans Tom Tellez. í
hópi þeirra má nefna Carl Lewis,
Joe De-Loach, Stanley Floyd og
Leroy Burrell. Auk þeirra er
Geta hvítir
Matthías Schlichterfyrsti Evr-
ópumaðurinn sem fær tækifæri til
að þjálfa með blökkumönnunum í
Houston, spretthörðustu
mönnum heims.
bendir á eina hvíta manninn á
leikvanginum, Matthías Schlicht.
Carl Lewis á að stjórna æfing-
um í dag. Viðbragð Matthíasar í
upphafi hlaups olli Carl Lewis
samt meiri áhyggjum: „Hverhef-
ur kennt þér að bogra svona lengi
eftir að þú ert hlaupinn af stað?
Hvernig á sá maður að vera fljót-
ur sem ber sig eins og sjimpansi?
Þetta er rugl hjá þér! Þú átt að
hlaupa uppréttur!" Carl hrópaði
þetta að Matthíasi og slengdi
höndunum niður eins og api á
meðan. Hlaupararnir hlógu og
Þjóðverjinn lofaði bót og betrun.
Að klukkustund liðinni var æf-
ingunni lokið og hver fór sína
leið. Amerísku ofurstirnin stigu
inn í sína vestur-þýsku bfla en
þýski nýliðinn rölti heim á leið í
strigaskónum. En hvað segir
Tom Tellez, þjálfarinn sem menn
hafa slíka tröllatrú á?
„Matthías getur þetta,“ segir
Tellez, “hann verður bara að
gleyma því sem þýsku þjálfaram-
ir hafa troðið upp á hann.“ Tellez
er 56 ára gamall og gegndi um 2
ára skeið herþjónustu í Banda-
ríkjaher í Bamberg í Vestur-
Þýskalandi. Þá þegar tók hann
eftir því sem hann segir vera
mesta vandamál Matthíasar
Schlicht. „Þið Þjóðverjar eruð
alltaf svo þrjóskir,“ segir hann.
„Þið segið við sjálfa ykkur: Mér
verður að takast þetta, ég verð,
ég verð, ég verð. Þið æfið þrisvar
á dag, vigtið ykkur og furðið ykk-
ur á því að tímarnir í hlaupunum
skána ekkert."
Matthías Schlicht á ekki
auðvelt með að aðlagast galsa og
glaðværð svörtu hlauparanna í
Houston. En hann er ákveðinn í
að tileinka sér allt sem til þarf og
sýna mönnum í Þýskalandi hvað
hann getur. „Þeir þurfa að venj-
ast því að sjá hvítan mann í úrslit-
unum með svertingjunum - hvít-
an mann sem ekki er á lyfjum."
Þegar Matthías kom til Houst-
on í ársbyrjun 1989 var hann bara
einn af fjölda mörgum sem sótt-
ust eftir því að komast í topp -
þjálfun. Enginn hafði búist við
honum. „Ég hafði ekki hugmynd
um hver hann var,“ segir Tom
þjálfari Tellez. Matthías er fyrsti
Evrópumaðurinn sem kemst á
æfingar hjá honum og Tellez tók
hann í hópinn fyrir þrábeiðni
Rudi Thiel, sem skipuleggur IS-
TAF íþróttahátíðirnar í Berlín.
„Matti sannfærði mig í símtali,"
segir Tellez, „hann virtist nógu
greindur til að skilja mínar þjálf-
unaraðferðir og sór og sárt við
lagði að hann hefði aldrei neytt
ólöglegra lyfja. Ég rek umsvifa-
laust alla sem verða uppvísir að
slíku.“
Fyrsta ráðlegging Tom Tellez
handa Matthíasi var einföld:
Hann átti að reyna að hlaupa jafn
menn hlaupið
jafn hratt
og svartir?
Óg verið listmálarar jafnframt?
Tom Tellez þjálfar aðeins einn hvítan mann, besta spretthlaupara
V-Þjóðverja, Matthías Schlicht.
þarna að staðaldri hópur annarra
hlaupara sem hafa aðeins eitt tak-
maríc í lífinu: Að læra að hlaupa
hraðar hjá Tom Tellez og verða
betri en þeir sem nú eru frægir.
Stundvíslega kl. 13.30 dag
hvern leggur Joe De-Loach, Ól-
ympíumeistari í 200 m hlaupi,
rauðum BMW-bíl sínum við
tartan-hlaupabrautina. Þar bíður
líka svarti Porsche-Cabrio bfllinn
hans Carls Lewis með báðar dyr
galopnar og útvarpið stillt eins
hátt og hægt er. Carl og nokkrir
hinna láta eins og þeir taki ekki
eftir hitanum, heldur skekja
spengilega skrokka sína í takt við
dægurtónlistina.
Diskó-tónlistin lætur aðeins
einn hlauparanna ósnortinn með
öllu. Einsamall er hann byrjaður
að æfa viðbragð í upphafi hlaups.
„Maðurinn er að líkindum geggj-
aður,“ segir svartur hlaupari og
Litið inn á æfingu 10
bestu spretthlaupara
heimsíHouston.
Blökkumennirnir
hafa nú hleypt inn í
hópinn fljótasta
Þjóðverjasam-
tímans. Honum er
sagt að flýta sér að
gleyma því sem hann
lærðiíVestur-
Þýskalandi
eðlilega og átakalaust og þegar
hann var strákur. Síðan urðu
fyrirmælin flóknari: Matthías átti
að læra að „undirbúa andlega
hvert skref sem hann tók á 100
metrunum og hlaupa eins og í
jarðgöngum, án þess að líta
nokkurn tíma til hægri eða
vinstri.“ Tækist Matthíasi þetta
átti hann strax að geta hlaupið
vegalengdina undir 10,20 sek-
úndum. Og jafnvel enn hraðar, ef
marka mátti orð Carls Lewis.
Listamanna-
draumar
Carl Lewis er sexfaldur Ólym-
píumeistari og lét sér strax mjög
annt um Þjóðverjann. Carl og
fjölskylda tóku hann að sér eftir
komuna. Evelyn eiginkona Carls
útvegaði Matthíasi starf á ferða-
skrifstofu sinni, en hann hafði
sinnt slíkum verkefnum í Þýska-
landi. Og Carol, systir Carls, lán-
aði honum íbúðina sína. Carl
sjálfur, sem er aðstoðarþjálfari
Toms Tellez, tók Matthías strax
inn í sinn æfingahóp og segir um
þá ákvörðun: „Matthías hefur
það í sér að geta orðið mjög fljót-
ur. Enn hann er afar evrópskur.
Honum gengur illa að skilja, að
miklar æfingar eru ekki aðalat-
riðið, heldur að æfa rétt.“
En Matthías lét ekki hér við
sitja. Hann þreifaði líka fyrir sér
um nám í myndlist við Houston-
háskóla. Ákvað hann að leggja
stund á listmálun og ná einnig
meistaravaldi á þeirri grein með-
an á Houston-dvölinni stæði. „Ég
hef hlotið þá náðargjöf frá Guði
að geta tjáð drauma mína og
reynslu í málverkinu,“ segir
Matthías. „Þegar ferli mínum í
spretthlaupum lýkur um þrítugt,
ætla ég mér að öðlast frægð sem
listmálari.“
Raunar heldur Matthías því
fram, að hann sé nú þegar sá
listmálari sem máli öldur best
allra í heiminum. Sem dæmi um
áhrifamátt snilldar sinnar segir
hann frá vinkonu sinni sem varð
sjóveik af að horfa á málverk
hans af brimi.
„Ég elska Guð og sköpunar-
verk hans. Það mega allir vita,
þótt þeir segi að það sanni að ég
sé klikkaður og hlæi sig mátt-
lausa.“ Matthías segist hafa orðið
var við kraft Guðs fyrir nokkrum
árum, þegar uppáhaldskanínan
hans lá fárveik fyrir dauðanum,
en hann sá það fyrir í draumi, að
hún mundi lifa af. „Það var tákn
frá Guði. Þá sagði ég við sjálfan
mig: Guð er til. Trúðu á hann.
Það borgar sig í lífinu.“
í Houston fer hann að staðaldri
í Baptistakirkju eina. Og hann
hefur fundið skoðanabræður sína
í trúmálum í hópi íþróttamann-
anna við háskólann. Vikulega fer
hann með þeim á fund hjá „Fé-
lagi kristinna íþróttamanna" -
„Fellowship of Christian Ath-
letes“ og gengur í hvítum bómull-
arbol með merki samtakanna.
Hann er skreyttur krossi á brjóst-
inu og á bakinu með áletrun á
ensku úr fyrra Korintubréfi Páls
postula: “Vitið þér ekki, að þeir,
sem keppa á íþróttavelli, hlaupa
að sönnu allir, en einn fær sigur-
launin? Hlaupið þannig, að þér
hljótið þau.“
Ólafur H. Torfason þýddi og stað-
færði úr þýska tímaritinu SPÖRTS.
Föstudagur 8. desember 1989 NÝTT HELGARBLAÐ — SÍÐA 25