Þjóðviljinn - 16.11.1990, Side 17

TOPP-
mobile
Fagmennska, sköpunargáfa, listrænn stíll, leikgleði
og -kraftur, auk skemmtilegheita; ...það er ekki oft sem
manni koma þessi orð öll í einu í hug á hljómleikum
með íslenskum sveitum, af hvaða tagi sem þeir eru.
Stuðmenn ná reyndar þessum einkunnum þegar þeir
(þau) troða upp, Sykurmolamir yfirleitt, líka Risaeðlan
- og nú Todmobile, sem hefur auk þess yfir sér mesta
nýjabrumið, eftir glæsilega kynningu á nýju plötunni
sinni á Púlsinum í fyrrakvöld.
Tónlist Todmobile er flóknari en gerist og gengur í
poppinu, og því kom það manni gleðilega á óvart,
hversu vel þeim tekst að flytja hana á hljómleikum.
Todmobile er sem sagt ekki eingöngu stúdíóband,
eins og margur hefði ffeistast til að halda vegna þess
hversu metnaðarfúll tónlist þeirra á plötum er- eða rétt-
ara sagt, maður trúir því ekki fyrr en á reynir að þau séu
fær um að standa undir lögunum sínum „læf‘. Það gera
þau sem sagt svo sannarlega.
Þorvaldur er virkilega góður og fjölhæfúr gitarleik-
ari, bæði sem sólóisti og meðleikari, og líka ágætur
söngvari og raddari.
Eyþór Amalds setur mjög sérstakan svip bæði hljóð-
rænt og sjónrænt á hljómsveitina með sitt selló, sem
hann hefúr mjög gott vald á - maður undrast hvemig
hann heldur út að halda á þessu stóra hljóðfæri við spila-
mennskuna. Eyþór hefúr líka ágæta söngrödd og hefúr
auk þess þroskað hana heilmikið ffá síðustu plötu.
Andrea Gylfadóttir er mikil söngkona, og fór létt
með sitt hlutverk, hvort sem var í klikkuðu lagi eins og
Gúggúlú eða í erfiðri klassískri Sálumessu, þar sem hún
fór bókstaflega á bestu kostum. Hún hefúr mjög breitt
raddsvið, og nýtir það miklu meira nú en þegar hún var
að byija að syngja popp með sinni klassískt lærðu rödd.
Þá var hún mest á háu nótunum, en hefúr nú bætt við
lægri tónum sem eykur fjölbreytnina - kannski einfald-
ara að segja að röddin hafí lagast meira að dægurlaga-
söng. Og það er einmitt aðal Todmobile, hversu vel
þeim tekst að blanda saman ýmsum músikstefnum og -
hefðum; semja góðar laglínur, með klassískum stíl og
bæta þar í misjafnlega rokkaðum, poppuðum eða fönk-
uðum töktum. En þrátt fýrir að þau séu öll lærð hvert á
sínu sviði í klassískri tónlist,þá gleyma þau því aldrei að
sú tónlist sem þau eru að fást við á rætur í rokki. Og öll
þrjú eru þau verulega skemmtileg á sviði í hita leiksins.
Það eina sem var svolitið klaufalegt hjá þeim á Púlsinum
voru sumar kynningamar á milli laga... voru reyndar
ekkert verri en gerist og gengur hérlendis, en meira áber-
andi vegna þess hversu „prófessjónal“ hljómsveitin er
að öðm Ieyti. Og ekki er annað við hæfí en geta hinna
góðu aðstoðarmanna sem Todmobile hafa sér við hlið á
hljómleikum um þessar mundir.
Mikið mæddi á hinum unga hljómborðsleikara Atla
Örvarssyni úr Stuðkompaniinu sáluga, enda lak svitinn
af honum í taumum þegar hann var að leika ekki auð-
velda hljómborðstakta þeirra Þorvaldar og Eyþórs eins
og þeir em á plötunum. Hann stóð sig eins og hetja.
Bændur í áslættinum vom hinn heimsffægi og glaðlegi
Gunnlaugur Briem í Mezzoforte, sem sat af öryggi við
settið, og Jóhann Hjörleifsson við ýmis önnur takttól.
Eiður úr Stjóminni lék á bassa og Einar Bragi úr Sálinni
blés í sinn saxófón og fleira. Þessir aðstoðarsveinar sam-
lagast trióinu Todmobile mjög vel og vona ég að þeir
hafi tíma til nokkurs ffekara samstarfs við það þrátt fyr-
ir annir á heimavígstöðvum. Því það verður að segjast
eins og er að akkúrat nú um þessar mundir er Todmobile
sú dægurlagasveit, sem mest hefúr ffam að færa tónlist-
arlega séð hér á landi á.
A
Taktar í
Púlsinum
í Púlsinum á Vitastíg 3 í
Reykjavik verður í kvöld og annað
kvöld hljómsveitin Hunangstungl-
ið, á sunnudagskvöldið kl. 20:30
verða tónleikar með Friðrik Karls-
syni og hljómsveit, að Ellen Krist-
jánsdóttur meðtalinni, þar sem
kynnt verða lög af nýrri plölu Frið-
riks, Point Blank. Mánudagskvöld
19. nóv. kynnir síðan hljómsveitin
Islandica m.a. efni af plötu sinni
Rammislensk.
Föstudagur 16. nóvember 1990 NÝTT HELGARBLAÐ — SÍÐA 17