Þjóðviljinn - 14.12.1990, Blaðsíða 9

BÆKUR
Árni Bergmnann um bækur:
Þú ert best geymdur þar...
Árni Johnsen og Sigmund
Þá hló þingheimur
Sögur og vísur um stjórnmála-
menn
Hörpuútgáfan 1990.
Það er í sjálfu sér þakklátt
verk að safna saman sögum og
vísum um stjómmálamenn. Is-
lensk fyndni vill helst tengja sig
við ákveðna menn sem allir kann-
ast við, við viljum ekki skrýtlu
um þingmann yfirleitt eða prest,
heldur Olaf Thors eða séra
Bjama. Og helst þarf að herma
eftir þeim þegar sagt er frá.
Því er margt skemmtilegt í
þessari bók. En hún hefði verið
betri með strangara vali: Ami
Johnsen lætur margt fljóta með
sem er hvorki sniðugt né hnyttið.
Þegar hann birtir afmælisvísu um
Sjálfstæðisflokkinn fimmtugan
sem er svona:
SjálfstæðisJlokkur i 50 ár
fram hefur sótt við unnir blár,
en horfir nú fram á aðra öld
með árdagsins fána og hrein-
an skjöld.
þá hlær hvorki þingheimur né
aðrir. Miðlungsgóðar tækifæris-
vísur og hálfVandræðalegir bragir
verða ekkert merkilegir þótt þing-
menn beri ábyrgð á þeim.
Ágætar perlur em svo innan
um. Til dæmis slitrur Stefáns
Jónssonar eða þá þessi neyðarlega
gagnrýni Jónasar Ámasonar á Al-
þýðubandalagið:
Ideólógiskt er það dautt
aldrei að hífa, bara slaka.
Bráðum er ekkert eftir rautt
annað en nefið á Gvendi jaka.
Reyndar er það svo að ágæt-
asta skáld bókarinnar situr ekki á
þingi, en það er Sigrún Ámadótt-
ir, sem hefur það starf að „gróf-
pússa þingmannatetur", m.ö.o.
skafa ambögur og óþarfa af ræð-
um þeirra áður en þær fara á
prent. Sigrún yrkir á skemmtilega
útsmoginn hátt um starfið og inn-
anhúsmál þingsins, t.d. í brag sem
byijar svona:
Hvort hefurðu þuklað um
þingrœðusöfn
iþykkum og rykföllnum haug-
um
og grafið ur dyngjunum núm-
erog nöfn
á nábleikum málefnadraug-
um?
Svo var það annað aðfmnslu-
efni: Ámi Johnsen hleður utan á
ýmsum óþarfa um að þessi eða
hinn sé sniðugur og hagmæltur og
oft kátt í koti og glatt á hjalla.
Hann er líka slæmur með að bama
sögur. Til dæmis segir hann ágæta
sögu af viðskiptum þeirra Stein-
gríms Hermannssonar. Steingrím-
ur hefur reiðst Áma og tekur hon-
um fálega þegar hann heilsar á
hann. Ámi spyr hvort Steingrímur
hafi verið i Surtsey nýlega, en
þeir áttu áður erindi þangað báðir.
Nei, svarar Steingrimur. Ég er ný-
búinn að fara í Surtsey, segir Ámi
og þá segir Steingrimur:
„Jájá, mér finnst að það ætti
að geyma þig þar.“
Hér væri mátulegt að hætta,
en Ámi þarf endilega að hnýta
þessum vandræðskap aflan við:
„Ég skemmti mér konunglega yf-
ir þessu atviki, en eftir þetta hefur
allt verið með eðlilegum hætti í
kveðjum okkar Steingríms og lík-
lega hefur hann fyrirgefið mér
hispursleysið.“ Svona kauðaskap-
ur er því miður ekki einsdæmi í
bókinni.
Myndir Sigmunds em textan-
um til dijúgrar lyftingar.
STUBIÁ Aö ANfDMGUM
ÞROSKA
^Afran — orkublik mannsms — rorm, htir og ahnt
eftir Birgit Stepk ensen. Atkyglisverð kók um |>aá
hvernig skynja má ámr og Jiroska eigið innsæi.
Heilun eftir Anne Sophie jorgensen og Jorgen
Hoker Ovesen, fjallar um lrvernig stuðla megi að
líkamlegu og anJlegu jafnvægi. Emanuel Swedenkorg
og eilífáartrúin mín eftir Helen Keller. Með ókilandi
trú og kjarki náði Helen Keller að yfi rvinna fötlun sína.

' vmíoíí/ - mannþroski
ORN OG m ORLYGUR
StAuniúla I ! • Síitii 84866
STÓRGÓDAR SÖGUR
TVEGGJA VERÐLAUNAHAFA
SETBERG
Tll AMERÍKU eftir Antti Tuuri
Erkki Hakala hefur flækst í þvílíka fjármálaóreiðu að hann sér
þann kost vænstan að fiýja undan yfirvofandi málssókn. Leið hans
liggur til Bandaríkjanna með fúlgu fjár en þau reynast ekki
sá griðarstaður sem hann hélt. Þetta er hröð frásögn þar sem
á snilldarlegan hátt er fléttað saman spaugi og alvöru.
Höfundurinn hlaut bókmenntaverðlaun Norðuriandaráðs 1985.
Njörður R Njarðvík þýddi.
MÍRAMAR eftir Nóbelsskáldíð Nagíb Mahfúi
Míramar er nafn á gistiheimili í Alexandríu þar sem 5 karlmenn hafa
vetursetu. Sagan fjallar um samband þeirra við þjónustustúlkuna,
hina fögru Zóhru. Þessi stolta bóndadóttir verður miðdepill í mikilli
flækju er snýst um ástir, völd og auðæfi.
Sigurður A. Magnússon þýddi.
HVÍTA HÚSIÐ / SIA