Þjóðviljinn - 31.01.1992, Qupperneq 10

I

mm

ÞlÓÐWJMN
Finnsku HUURRE frysti- og kæliklefarnir
eru gerðir úr einingum.
F»ú getur því valið um stærð og lögun úti eða inni.
Margs konar dyrabúnaður eftir þörfum hvers og eins.
Þjóðviljalaust þjóðfélag
Sú var tíðin að Þjóðviljinn
var ómissandi lesning. Þótt
ekki væri til annars en fá
hina hliðina á þjóðmálunum.
Hún var ekki endilega sú rétta
en hún átti rétt á sér vegna þess
að hún var innlegg í þjóðmála-
umræðuna og Þjóðviljinn hafði
lag á því að setja hlutina í sögu-
legt og félagslegt samhengi og
kunni skil á sinni pólitík. Það
sveið oft undan höggum Þjóð-
viljamanna, þau voru beitt vopn-
in sem brugðið var á loft og þau
hittu undarlega oft í mark, rökin
sem skríbentar Þjóðviljans lögðu
á vogarskálarnar. Jafnvel meðal
andstæðinga blaðsins. Þjóðvilj-
inn var kannske ekki útbreidd-
asta biað í heimi, en áhrif hans
mældust margfalt meiri en út-
Astæðan var sú, að Þjóðviljinn
hafði málstað. Og barðist með
sannfæringarkrafti fyrir þeim mál-
stað. Þjóðviljinn fór aldrei í felur
með tilveru sína og tilgang og
enda þótt þróunin sé augsýnilega
sú, að almenningur hefur þverrandi
áhuga á pólitískum málgögnum, þá
er það ekki Þjóðviljanum að
kenna, heldur hugarfarsbreyting-
unni og ópólitískara umhverfí, þar
sem allt hefur fallið í farveg miðj-
umoðsins. Og svo hafa hin heilögu
vé fallið og týnt fjaðrimar af sósí-
alismanum.
Þjóðviljanum hefur daprast
flugið á síðari ámm. Fyrir því eru
sennilega tvær ástæður. Önnur sú
að Alþýðubandalagið féll í þá
freistni að taka sæti í ríkisstjóm-
um, þar sem málstaðurinn þokaðist
lítt áfram og ráðherrasósíalisminn
slökkti á hugsjónaneistanum. Þetta
gerði blaðinu erfítt fyrir. Það hefúr
ætíð reynst erfítt að þjóna tveim
herrum og það er útilokað að beij-
ast gegn valdinu sem maður sjálfur
ber ábyrgð á. Þjóðviljinn og stefna
hans var að halda hinu borgaralega
samfélagi við efnið, vera rödd
gagnrýnandans, utangarðsmaður í
póiitíkinni. Það þvældist fyrir
flokkshollu blaðinu eftir að flokk-
urinn var orðinn kaþólskari en páf-
inn.
Hin ástæðan er einfaldlega sú,
að Þjóðviljanum hefur hrakað að
efni og innihaldi, og verið eins og
skuggi af fortíð sinni. Sjálfsagt má
rekja þá uppdráttarsýki til fyrri for-
sendunnar, sem sé þeirrar yfirsjón-
ar aðstandenda blaðsins, að halda
að hlutverk þeirra væri innan
stiómarráða og valdastofh-
ana. Þjóðviljinn þreifst á andstöð-
unni, hinu sósíalíska og sögulega
hlutverki og gat aldrei gert neitt
annað. Þessvegna hefúr hann vesl-
ast upp. Blöð lifa á lesendum en
ekki hugsjónum þegar fennt hefúr í
spor hugsj ónanna.
Eg mun sakna Þjóðviljans.
Flóra fjölmiðlaheimsins verður
einu blóminu fátækari. Þótt ekki
væri fyrir annað en að halda mönn-
um við efhið.
Ellert B. Schram
Þú kemur til okkar með óskir þínar, við útfærum þær
og gerum þér tilboð. Stuttur afgreiðslufrestur.
HUURRE-klefarnir eru heimsþekkt finnsk gæðavara
og mjög auðveldir í uppsetningu.
Staksteinar
Moggans
verða
fátækari
Mörg ár eru horfin inn í bláma
eilífðarinnar síðan við Svavar
Gestsson, Magnús Bjarnfreðsson,
Björn Jóhannsson og fleiri borðuð-
um saltfisk og rúgbrauð í Ingólf-
skaffl sáluga. Þá var Svavar blaða-
maður á Þjóðviljanum og ég á Al-
þýðublaðinu. Þá var mikiö talað
um pólitík og Svavar var harður.
Þarna kynntist ég vel hugmynda-
fræði Þjóðviljamanna. Var raunar
búinn að fletta blaðinu í nokkur ár
og lesa pólitíkina.
Síðar átti ég mikið og gott sam-
starf við Þjóðviljamenn í Blaða-
prenti. Alltaf las ég Þjóðviljann og
við skiptumst stundum á skoðunum í
skrifúm. Blaðið hefúr sett mjög
sterkan svip á fjölmiðlaheiminn og
stjómmálaiunræðuna. Að vísu hafa
ýmsar þær kenningar, sem blaðið
flutti með eldmóði trúboðans, reynst
heldur illa og em nú týndar og tröll-
um gefnar.
Þjóðviljinn hefúr i áranna rás
haft í þjónustu sinni marga af hæf-
ustu pennum blaðamennskunnar á Is-
landi. Á engan er hallað þótt ég nefúi
Magnús Kjartansson, þótt stundum
þættu mér skrif hans, nokkuð mis-
kunnarlaus. Þá hefúr Ámi Bergmann
orðið óijúfanlegur hluti af Þjóðvilj-
anum og oft skrifað af mikilli snilld.
Fleiri mætti nefha.
En nú er Þjóðviljinn lika að
hverfa, rétt eins og árin okkar Svav-
ars. Og það er nokkur eftirsjá að hon-
um. Litróf hinnar rituðu stjómmála-
baráttu verður daufara og Staksteinar
Morgunblaðsins fátækari. Margir
missa verðugan andstæðing, sem um
langt árabil barðist fýnr röngum mál-
stað. En kannski rís Þjóðviljinn upp í
nýjum klæðum og boðar nýja trú.
Hver veit? .
Árni Gunnarsson
HÖFÐABAKKA 9 112 REYKJAVÍK SÍMI91-670000 og 685656
Skútuvogi 10a - Sími 686700
ÞJÓÐVILJINN Föstudagur 31. janúar 1992
Síða 10