Dagblaðið Vísir - DV - 06.10.1995, Blaðsíða 12

12
FÖSTUDAGUR 6. OKTÓBER 1995
Spurningin
Hverjir verða íslandsmeist-
arar í körfuknattleik?
Soffía Ákadóttir hjúkrunarfræð-
ingur: Það verða Grindvíkingar.
Guðlaug Jónsdóttir, landsliðs-
kona í knattspymu: Ég segi Kefl-
víkingar en það verður ekki létt hjá
þeim.
Ámi Kristján sendill: Ég fylgist
nákvæmlega ekkert með íþróttum.
Gísli B. Gunnarsson verslunar-
maður: Keflavík að sjálfsögðu.
Guðmundur Thoroddsen vél-
stjóri: Njarðvíkingar. Þeir eru
sterkir.
Halldóra Elíasdóttir hárgreiðslu-
meistari: Ég giska líka á Njárðvík.
Lesendur
Fjöldaframboð til forsetaembættis:
Fram, fram fylking
Ásgeir Sigurðsson skrifar:
Af viðbrögðum manna, sem orð-
aðir eru við framboð til forsetaemb-
ættis eða uppástungur í það, má bú-
ast við fjöldaframboði þegar fram
líða stundir. Milli 15 og 20 nöfn þjóð-
kunnra manna og kvenna hafa þeg-
ar birst í blöðum og enn eiga eftir að
sjást nöfn sem menn hafa hreinlega
ekki munað eftir í augnablikinu. Ég
vil skipta þessum nöfnum i flokka
eftir stöðu og starfsheitum og úti-
íoka engan i þeirri upptalningu
Ég kalla þessa flokka: Stjórnmála-
og þjóðmálageirann, fræðimanna-
eða menntamannageirann og loks
skemmti- og fjölmiðlageirann. Allt
eru þetta vel þekkt nöfn og því ekki
hægt að útiloka neinn. Þjóðin getur
tekið hvaða tilboði sem er eða hafn-
að öllum - eins og sagði í auglýsing-
um fyrri tíma. - Og ekki skyldu
menn vanmeta fjölmiðlana. Tveir
síðustu forsetar efndu einmitt til
kynna við landsmenn með vinsæl-
um þáttum sínum í sjónvarpi en
höfðu áður verið lítt þekktir meðal.
landsmanna
í stjórnmála- og þjóðmálageiran-
um: Jón Sigurðsson, fyrrv. ráð-
herra, Davíð Oddsson forsætisráð-
herra, Björn Bjarnason mennta-
málaráðherra, Jón Baldvin Hanni-
balsson, fyrrv. utanríkisráðherra,
Katrín Fjeldsted læknir og sendi-
herrarnir Ólafur Egilsson, Sigriður
Snævarr, Hjálmar W. Hannesson og
Úr breiðfylkingu hins almenna borgara eiga enn eftir að berast nöfn, segir
hér m.a.
Ingimundur Sigfússon.
í fræðimanna- og menntamanna-
geiranum: Sigurður Líndal prófess-
or, Ólafur Jóhann Ólafsson rithöf-
undur, Bera Nordal, forstöðum.
Listasafns íslands, séra Pálmi
Matthíasson, Sigríður Dúna Krist-
mundsdóttir mannfræðingur, Guð-
rún Agnarsdóttir læknir og Sveinn
Einarsson, fyrrv. þjóðleikhússstjóri.
í skemmti- og fjölmiðlageiranum:
Ómar Ragnarsson fréttam., Ellert B.
Schram, forseti ÍSÍ, Matthías Jo-
hannessen ritstj., Sigrún Stefáns-
dóttir fréttam., Heimir Steinsson út-
vrpsstj. og Kristján Jóhannsson
söngvari.
Hér er mikið mannval. En úr
breiðfylkingu hins almenna borgara
eiga enn eftir að berast nöfn sem
ólíklegt mun þykja að útiloka í
fjöldaframboðið til forsetaembættis,
Misferli hjá lífeyrissjóðunum
Björn Jónsson skrifar:
Það dettur ekki upp fyrir misferl-
ið hjá lífeyrissjóðunum. Er nú ekki
tím'i til kominn að vista þessa sjóði
alfarið innan bankakerfisins þar
sem helst er þó vonin um að þeir fái
að vera til friðs fyrir fingralöngum
umsjónarmönnum? Þessi misferli
eru alltof tíö til að kyrrt megi liggja
eða setja undir lekann.
Fleiri lífeyrissjóðir hafa orðið fyr-
ir barðinu á hinum óprúttnu. í dag
er það Lífeyrissjóður starfsmanna
Áburðarverksmiðju ríkisins. En það
hafa fleiri sjóðir fengið á sig stimp-
ilinn, t.d. Lífeyrissjóður verslunar-
manna á árunum og svo mun um
fleiri sjóði. Kannski mega lands-
menn yfirleitt bara ekki koma ná-
lægt fjármunum. Það er hugsanlega
meinið.
Mál lífeyrissjóðanna allra verður
nú að taka fyrir sérstaklega og ekki
síst þeirra sem eru svo til gjaldþrota
eins og sjóðir opinberra starfs-
manna og ráðamanna þjóðfélagsins.
Og um leið aldursmörk sjóðfélaga
sem verða að bíða til 70 ára aldurs
Sjóöstjórn Samhugar
í verki hefur brugðist
Katrín Þorvaldsdóttir skrifar:
DV birti nýlega gagnrýni Arn-
mundar Backmanns, lögmanns
þeirra Súðvíkinga sem fluttu burt
eftir hamfarirnar sl. vetur. Þar seg-
irvhann að skilyrði fyrir því að fá
bætur frá sjóðstjórn Samhugar í
verki hafi verið að viðkomandi und-
irriti eiðstaf um þögn.
Þessi skilyrði fyrir bótum vekja
undrun mína því að ekki má gleyma
með hvaða hætti peningarnir söfn-
uðust. Þeir voru bein gjöf frá lands-
mönnum til einstaklinga í Súðavík
og voru hugsaðir sem hjálp til þess
að fómarlömbin hefðu í sig og á eft-
ir slysið, hjálpa þeim yfir erfiðasta
hjallann. Og flestir íslendingar ætli
ég að hafi látið eitthvað af hendi
rakna. í stað þess að leggja inn á
bankareikning einstaklinga í Súða-
vík (sem hefði líklega orðið til þess
að einn aðili hefði fengið bróður-
partinn af söfnunarfénu) var stofn-
aður einn sérstakur reikningur til
þess að auðvelda fólki að gefa.
Peningamir voru gefnir til að-
stoðar fólkinu og með þeim fullyrð-
ingum, m.a. forsætisráðherra, að
þeir myndu ganga beint til einstak-
linga í Súðavík. Þegar í ljós kom
hve mikið fé safnaðist var skipuð
sjóðsstjórn sem að mínu mati hefur
alls ekki staðið sig. Og nú kemur
smám saman í Ijós að verið er að
reyna að nota þetta fé í aðra hluti,
t.d. til greiðslu gatnagerðargjalda
o.fl.
Mér finnst því stjórn Samhugar í
verki hafa brugðist hlutverki sínu
því meö þessu leynimakki og þeirri
tillögu (sem var víst felld sem betur
Ætti að vera mál hvers og eins hvort hann notar peningana til að borga
gatnagerðargjöld eða eitthvað annað, segir bréfritari. - Frá Súðavík. íbúar í
framkvæmdahug.
fer) að hluti peninganna yrði notað-
ir til greiðslu gatnagerðargjalda er
almenningur búinn að missa traust
á þeim. Maður spyr því sjálfan sig
,að því hvort maöur myndi aftur
gefa ef svipaðar aðstæður kæmu
upp aftur.
Peningarnir eru bein eign ein-
staklinga í Súðavík og það ætti að
vera mál hvers og eins hvort hann
notar þá til að borga gatnagerðar-
gjöld eða eitthvað annað. Og eins
hvort viðkomandi vill gefa upp hvað
hann fékk eður ei. Ekki mál sjóð-
stjórnar.
Einvörðungu
hennar ákvörðun?
Ragnheiður Sigurðardóttir
skrifar:
Fólk stingur saman nefjum um
þá ákvörðun forseta íslands að
falla frá áskorun manna og
kvenna um að gegna forsetaemb-
ættinu áfram. Mér komu í hug
orð forsætisráðherra nýlega er
hann var inntur eftir áliti sínu á
þessu máli, en hann svaraði sem
svo: Þetta var hennar ákvörðun.
Líklega satt og rétt. En þessi orð
minna mig svo aftur á atburðinn
er Markús örn, fyrrverandi borg-
arstjóri, sagði af sér. Þá sagði for-
sætisráðherra nákvæmlega það
sama: Það var hans ákvörðun. Og
enn hugsa ég mikið um það hvort
það hafi í raun einvörðungu ver-
ið ákvörðun forsetans að gefa
ekki kost á sér.
Stúlkuhvarfið
í Eyjum
Halldóra skrifar:
Ég las í DV umsögn yfírlög-
regluþjóns í Vestmannaeyjum
um að fólk þar væri sárreitt
vegna vínveitinga til unglinga á
ákveðnum skemmtistað þar. Auð-
vitað er það lögbrot. Allir þekkja
þó hvemig hægt er að fara á bak
við slikar reglur. Sárreiðust er ég
að svona ungri stúlku skuli leyft
að vera á ferli fjarri heimili sínu
uppi á fastalandinu. Og 14 ára
stúlkur brjóta líka lögin með því
að vera á ferli að næturþeli.
0.J. Simpson
frjáls
Nonni skrifar:
Mikið furðaði ég mig á að þessi
friðelskandi og siðprúða þjóð, í
orði kveðnu, skyldi gjörsamlega
brjálast þegar útvarpað var beint
frá úrskurði kviðdómsins í máli
O.J. Simpsons. Þjóðarsálarfólk og
annað „vammlaust" og alltum-
lykjandi vinstra góðgerðarfólk
fjölmiðlanna bókstaflega skrækti
sig hást af spennu í beinni út-
sendingu. Og nú vill það ekki
trúa að Simpson sé saklaus! ViU
það meira blóð?
Ólaf Ragnar
fyrir forseta
Jóhann Helgason hringdi:
Ég vil eindregið koma nafni
Ólafs Ragnars Grímssonar á
framfæri vegna væntanlegs fram-
boðs tU forsetakjörs á næsta ári.
Ólafur hefur gegnt prófessors-
stöðu í Háskóla íslands um ára-
bil. Hann hefur líka gegnt mörg-
um trúnaðarstörfúm fyrir land og
þjóð, er vel kynntur víða erlendis
og er afar hæfur til samskipta við
erlenda aðUa í hvaða stétt sem er.
Undangengin afskipti af stjórn-
málum eiga ekki að vera þrösk-
uldur. Eða hver hefur ekki tengst
pólitík á einhvern hátt á ævinni?
Sveigt að
atvinnulausum
Gunnar Halldórsson skrifan
Þann 26. f.m. las ég frétt frétta-
ritara eins á Hornafirði. Þar
sagði m.a. að sláturvertíðin færi
vel af stað og vinnsla væri hafin
þar í bæ bæði hjá Skinney og
Borgey og að sögn verkstjóra hjá
Borgey vantaði margt fólk til
starfa. Væri tekið mið af atvinnu-
leysistölum, sem gefnar væru
upp í landinu, virtist lítil eftir-
spurn eftir vinnu. Þessum um-
mælum vUdi ég mótmæla sem
ósönnum. Ég hringdi nefnilega til
Hornafjarðar daginn eftir fréttina
og kannaði hjá verkstjóra
Borgeyjar hvort ég gæti fengið
þar vinnu. Mér til undrunar
fannst mér hann vera afhuga að
ráða nokkurn tU starfa. Og ég
undrast sífeUdar aðdróttanir í
garð atvinnulausra um aö þeir
beri sig ekki eftir björginni þar
sem vinnu er aö fá á annað borð.