Dagblaðið Vísir - DV - 06.10.1995, Side 15

FÖSTUDAGUR 6. OKTÓBER 1995
15
Kjallarinn
Ragnar Ragnars
ríkisstarfsmaöur
skattfrjáls! Mér hefur ekki tekist
að finna út hver þessi „útlagði
kostnaður" er.
Ég veit ekki betur en þingmenn
fái greiddán shna, bílastyrk (sum-
ir bíla), tölvur, faxtæki, þingfarar-
kaup auk kostnaðar fyrir að dvelja
fjarri heimabyggð, en það er opin-
bert leyndarmál að þar viðgengst
misferli. Hvaða kostnað eru menn
að tala um? Til að bíta höfuðið af
skömminni verja menn þessar
hækkanir, og skjóta sér á bak við
kjaradóm, sem dæmir þó eftir lög-
um sem þingmenn sjálfir setja.
Áunnin virðing
Þegar forseti Alþingis sagði að
launakjör þeirra væru verri en hjá
kollegum þeirra á Norðurlöndum
fór hann út á fjandi hálan ís. Ég
get frætt hann um að ég og vinnu-
félagar mínir hittum norræna fé-
laga árlega og berum m.a. saman
launakjör og þar höfum við íslend-
ingar verið áberandi neðstir, í
krónutölu og kaupmætti. Þing-
menn tala oft um virðingu Alþing-
is en gera sér ekki grein fyrir að
virðing er aldrei meðfædd, hún
hlýtur alltaf að vera áunnin. Þing-
menn verða að ganga á undan með
góðum fordæmi en ástunda ekki
hagsmunapot og skýla sér síðan á
bak við kjaradóm.
Að lokum: Eitt skal yfir alla
ganga. Ég vinn hjá sama fyrirtæki
og framangreindir menn og krefst
sömu launahækkana og hlunninda
og þeir hafa - eða eru þeir e.t.v.
, jafnari" fyrir lögunum en ég?
Ragnar Ragnars
„Þingmenn tala oft um virðingu Alþingis
en gera sér ekki grein fyrir að virðing er
aldrei meðfædd, hún hlýtur alltaf að vera
áunnin. Þingmenn verða að ganga á und-
an með góðu fordæmi, en ástunda ekki
hagsmunapot og skýla sér á bak við
kjaradóm.“
Kornið yfirfyllti mælinn
Undanfarið hafa umræður átt
sér stað um launakjör landsfeðr-
anna. Ég man þá tíð er sjáifsagt
þótti að ráðamenn ækju um á
„dollaragrínum" þegar almúginn
mátti prísa sig sælan að komast
yfir Moskwitsch. Slíkur „óþarfi“
fékkst þó ekki átakalaust, menn
máttu knékrjúpa fyrir kerfiskörl-
um og sannfæra þá háu herra að
slíks munaðar væri þörf.
Sjálfsagt þótti, að ráðamenn
nytu forréttinda fram yfir almúg-
ann, nægir að nefna ráðherra-
brennivín, bílakaup o.fl. Laun
þeirra voru og betri en gerðist á
vinnumarkaðinum - og besti kost-
urinn var að þeir ákváðu laun sín
sjáifir. Kjaradómur er seinni tíma
fýrirbrigði, tilkominn vegna þess
að almenningur var farinn að
fylgjast með málum, og landsfeður
hafa e.t.v. verið farnir að skamm-
ast sín. - Þetta var í „þá“ daga.
Sama viðkvæðið
Ég hef verið á vinnumarkaðin-
um í þrjátíu ár og man hvað
launahækkanir hafa kostað. Við-
kvæðið hefur verið: Ríkissjóður
getur ekki tekið á sig óhóflegar
launahækkanir. Þetta höfum við
launþegar orðið að „kaupa“ og
trúa. í síðustu launabaráttu varð
niðurstaðan sú að við fengum kr.
2700 í launahækkun, meira var
ekki hægt án þess að stefna ríkis-
sjóði í voða - og vekja upp gamla
verðbólgudrauginn.
Gott og vel, við tókum þessa
launahækkun þótt hún skipti ekki
miklu máli. Almennt var reiknað
með að þessi hækkun gengi yfir
alla linuna, þar með talið Alþingi,
enda eðlilegt.
Mér er kunnugt um að þing-
menn eru ágætlega launaðir (mið-
að við almenning). Þeir eiga að
bera mikla ábyrgð, þó ég minnist
ekki að þingmaður hafi verið dreg-
inn til ábyrgðar fyrir framkvæmd-
ar vitleysur.
í þekktri bók, sem ég las, ungur
drengur, gerðu húsdýrin uppreisn,
ráku ábúandann af jörðu sinni og
stofnuðu eigið ríki. í stjórnarskrá
þessa ríkis stóð, að aÚir skyldu
vera jafnir gagnvart lögum - en þó
skyldu „sumir vera jafnari en aðr-
ir“. Þessi bók kom mér ósjálfrátt í
hug við síðustu launahækkanir
þingmanna. í stað 2700 króna
skammtaði kjaradómur landsfeð-
rum 60 til 100 þúsund krónur auk
40.000 króna uppbótar vegna „út-
lagðs kostnaðar", sem átti að vera
„Þegar forseti Alþingis sagði að launakjör þeirra væru verri en hjá kollegum þeirra á Norðurlöndum fór hann
út á hálan ís,“ segir Ragnar m.a.
Gullöldin
Góðir landsmenn. Fimmtudag-
inn 28. september síðastliðinn var
lítil frétt í Dagblaðinu svo hljóð-
andi, Norðmenn á leið inn í
gullöld, spár hagfræðinga þar í
landi um 100 milljarða króna tekju-
afgang á fjárlögum. Ekki amaleg
frétt það.
Skattsvik afskiptalaus látin
Svona frétt hafði getað hljómað á
íslandi ef við hefðum stjómmála-
menn sem væru að vinna fyrir alla
þjóð sína. En það er nú öðru nær.
Skattsvik hafa verið látin af-
skiptalaus hér á landi af öllum
ráðamönnum þessarar þjóðar,
enda hafa skattyfirvöld engin völd
til að breyta nokkru þar um. Ráða-
menn eru hvort sem er ekkert að
vinna fyrir launafólk.
Ríkissjóður tslands skuldar yflr
250 miiljarða króna í útlöndum, 70
til 100 milljarða króna í innlendum
skuldabréfum.
Þar eiga skattsvikarar stóran
hluta. Einnig skulda sveitarfélögin
30 til 40 milljarða króna. Þar á
skattamálaráðherran alla sök
vegna lélegrar innheimtu á útsvari
vegna skattsvika sem hann gerir
engar athugasemdir við.
DV hefur í áratugi birt úr skatt-
Kjallarinn
Eiríkur Viggósson
matreiðslumaður
skrám þar sem kemur fram að þús-
undir manna greiða nánast ekkert
útsvar og engan tekjuskatt, þótt
viðkomandi búi ríkmannlega og
lifl í vellystingum eins og oft birt-
ist í gljáblöðum sem eru gefin út
hér á landi. Góðir landsmenn.
Gullöld er gengin í garð hér á landi
eins og í Noregi. Sá er bara munur
á að yfirstéttin fær afla gullmol-
ana. Hún fær 80 til 160 þúsund
króna hækkun á mánuði sem þeir
telja vera minna en 3.500 eða 5.700
króna. Að minnsta kosti tala höfð-
ingjarnir þannig.
í samdrætti og tölvuleik
Auk launahækkana fá alþingis-
menn tölvur, faxtæki, síma og
fjörutíu þúsund á mánuði skattfr-
íar. Þá eru þeir loks komnir í þann
hóp sem þeir halfla mest upp á:
skattsvikaranna. Ráðherrar fá
einnig stóra fína bfla til að leika
sér á, sennilega með síma, tölvu og
faxtæki. Þetta er eins og í leikriti,
en ekki eins og alvöru stjómmála-
menn við stjórn, enda eru þeir ekk-
ert að stjórna.
Það er sama hvar litið er, alls
staðar vantar fjármagn. Dæmin
eru svo mörg að það er ekki hægt
að telja þau upp. Enginn þorir að
taka á skattsvikurunum, hækka
bara skattana á venjulegum launa-
mönnum og enginn segir neitt.
Fólkið flýr úr landinu vegna at-
vinnuleysis og kaupmáttur er eng-
inn orðinn vegna hárra skatta.
AUt dregst saman og ráðamenn í
eru tölvuleik og bílaleik. Það er
umhugsunarefni hvað á að gera
við hæstaréttahúsið nýja þegar afl-
ir eru flúnir úr landi undan ráð-
villtum stjórnmálamönnum.
Kannski verða skattsvikarar
dæmdir og geymdir þar verði þeir
bara ekki flúnir líka. Kannski
erum við bara þátttakendur í leik-
riti eftir allt saman. Að minnsta
kosti er þetta líkast því að aflt sé í
plati.
Eiríkur Einar Viggósson
„Þaö er umhugsunarefni hvaö á aö gera
við hæstaréttarhúsið nýja þegar allir eru
flúnir úr landi undan ráðvilltum stjórn-
málamönnum. Kannski veröa skattsvikar-
ar dæmdir og geymdir þar verði þeir ekki
flúnir líka.“
Með og
á móti
Búvörusamningurinn
Gjaldþrotum
afstýrt
„Þessi bú-
vörusamning-
ur er betri en
sá gamli vegna
þess að það er
meiri sveigjan-
leiki á mark-
aðnum og
meiri likur á
að það takist
að selja kinda-
kjöt. Aukin
trygging er fyr-
ir viðunandi afkomu gegnum
markað og stuðning. Aukinn
sveigjanleiki er fyrir bændur að
takast á við önnur atvinnutæki-
færi gegnum minni framleiðslu-
skyldu samfara stuðningi. Þar
má minna á að liöur í því sé að
menn gætu fengið einhvern
stuðning ef þeir vildu snúa sér
að landgræðslu, skógrækt eða
slíkum umhverflsmálum. Þá er
möguleiki á að hætta eða koma
sér út úr greininni fyrir þá sem
það kjósa.
Það er ekki sjálfgefið að þessi
samningur þýði aukna byrði á
þjóðfélaginu. Verulegt atvinnu-
leysi er í landinu. Ef gamli
samningurinn hefði staðið
óbreyttur hefðu orðið veruleg
gjaldþrot í greininni með at-
vinnuleysisbótum af einhverju
tagi fyrir það fólk. í kjölfarið
hefði fylgt samdráttur hjá af-
urðastöðvunum og úrvinnsl-
unni, atvinnuleysi og upplausn.
Ríkið leggur nú nokkra miflj-
arða á ári í atvinnuleysistrygg-
ingasjóð og þetta hefði lent á rík-
inu hvort sem er. Spurningin er
bara hvað leið hefði átt að fara.
Með þessum búvörusamningi
hefur dregiö verulega úr hættu á
fjöldagjaldþrotum í greininni."
Afleitur
samningur
„í fyrsta lagi
er samningur-
inn skattgreið-
endum feiki-
lega dýr og ber
vitni um að for-
gangsröðun og
gildismat
stjórnmála-
manna er í íúll-
kominni and-
stöðu við mat
flestra á mikil-
vægi verkefnis-
ins. Skattgreiðendur verða á ári
hverju látnir greiða samsvar-
andi fjárhæð til sauðfjárræktar
og notuð er til reksturs tveggja
stærstu háskóla hér á landi. Það
eitt ætti aö opna augu manna
fyrir því hvers slags fásinna er
hér á ferð. Til að kóróna allt
saman er samningurinn verð-
tryggður og gerist þaö á sama
tima og ríkisvaldið boðar hið
gagnstæða. Þessi samningur tek-
ur ekkert mið af því sem er að
gerast í sölu á innanlandsmark-
aði og tryggir að engin framþró-
un verði í sauðfjárrækt út þessa
öld. Sameiginleg ábyrgð bænda á
útflutningi hvetur til offram-
leiðslu, fjölgun sauðfjár og meiri
beitar. Ef erlendir markaðir
finnast ekki safnast birgðir upp
á nýjan leik.
Bændum sjálfum er heldur
enginn greiði gerður með þess-
um samningi. Þeim er gert
ókleift aö stækka bú sín upp í líf-
vænlega stærð og er þess í stað
gert skylt að halda áfram fram-
leiðslu við bústærð sem þeir geta
ekki lifað af. Eini kosturinn viö
samninginn er sá að nú veit
maður með nokkurri vissu hvert
skatturinn manns fer næstu
fimm árin.“ -GHS
Arl Teitsson, tor-
maður Bændasam-
takanna